Echt alleen ik kan mij hier druk om maken een week na de bevalling, maar ik kon het al raden. Het frustreerd mij echt enorm dat ik een 3e graads scheur heb opgelopen en dus moet wachten met sex. (En eigenlijk rust moet nemen en iedereen mij als een invalide behandeld! Grr..) Echt heel de pijn tijdens de bevalling ben ik vergeten, ik ben alles behalve getraumatiseerd van de hele happening gezien ik bijna 2 dagen lang aan het bevallen was ingeknipt ingescheurd was en een tangverlossing heb gehad. De katheter erna, het naar de WC moeten voor nummero 2 vond ik allemaal veel verschrikkelijker dan de hele pijn van de bevalling, ik zou bijna zeggen dat ik dat nog wel 2 dagen langer had vol kunnen houden als dat m'n onderkant had bespaart bijwijzevan Iig, zo ervaar ik dat nu! De onderkant fysio kwam de dag erna leuk langs om te vertellen dat ik dus zou moeten onthouden tot m'n check up at 6 weken. (NHS engelse guideline bull ****) Nu een week later, heb ik met een spiegel gekeken naar het gevoel dat het er voelde als een slagveld, kan ik geen eens hechtingen zien. Al geloof ik graag dat die nu er van binnen nog wel zitten. Uiteraard is het gevoelig en zie ik mezelf ook nog niet vanavond m'n man nog bespringen maar verdomme ik heb er wel behoefte aan dat ik er van kan gaan janken als ik er teveel over na ga denken. Wat ben ik toch een verschrikkelijk hormonale puber op dat gebied, ik wist op voorhand al dat als dit zou gebeuren ik daar enorm mee in de put ga zitten. Want ik kan wel iets bij hem doen maar andersom kan dat echt niet en ik kan het ook niet zelf doen Echt alleen ik kan me daar zo druk maken als ik doe. Maar ook gelijk na de bevalling, terwijl ik tijdens de pers wee'n nog inslaap viel heb ik de nacht in het ziekenhuis alleen mijn ogen uitgerust maar geslapen ho maar. En de nacht erna ook niet. Ik slaap hier en daar een paar uur en ik heb de energie er weer bij, ik kan niet stil zitten ik ben daar veelste ADHD voor. De ochtend na de bevalling wilde ik mezelf al van kant maken omdat ik met de katheter m'n bed niet uit kon en nauwlijks kon bewegen hier in de NHS ziekenhuizen geen TV of TELEFOON naast je bed staat en de batterij van mijn telefoon leegwas. Ik lag mezelf daar echt op te eten, aangezien ik na 2 plasjes in 6 uur tijd zowiezo naar huis mocht heb ik ze er wel 4!! gegeven anders was ik gewoon hoogst persoonlijk dat ziekenhuis uitgewandeld! Toen begon het, ik moet rusten ik mag niet dit ik mag niet dat. Nou 2 dagen later moest ik langs de dokter voor controle betreffende mijn hechtingen nou dat zag er prima uit en voor het ontlasten kreeg ik wat paracetamol mee zodat het echt niet zeer zou hoeven doen bij wijze van. Morgen ben ik klaar met m'n anti biotica kuur en ik wil ergens volgende week weer langs de dokter voor een geschikte pil. Maar 6 weken wachten dat kan ik echt niet! De man heb niet zo'n erge behoefte maar ik ben echt de jongen in haha. Ik heb nog wel een beetje een dichtgenaaid gevoel en ik bloed echt minimaal en van binnen in voelt het een beetje zwarig. Hoe lang ga ik dit voelen en hoe ga ik hier mee dealen zonder een breakdown te krijgen :/ Ik weet dat dit echt heel errug klinkt, maar mijn mannetje is een typishe preutse brit wat dat betreft en die begrijpt .
Meid, ik zou zeggen als het voor jouw weer goed voelt, sleur die vent van je aan zijn haren die slaapkamer in en you go girl!! hihi Maarrr effe serieus... Ik weet niet wanneer je bevallen bent, maar je voelt zelf wel of het kan of niet lijkt me hoor.. En over dat slachtveld kan ik alleen maar zeggen dat het echt goed komt, maar schijnbaar ben je nog niet zo lang geleden bevallen en dan is die onderkant nou eenmaal niet zo fraai. Het komt echt wel goed en als je een beetje geluk hebt hoeft dat echt niet lang te duren. Misschien wel verstandig om in het begin toch eventjes rustig aan te doen, zodat de boel goed geneest en je er daarna weer flink tegenaan kan Edit: ik lees dat het een goede week geleden is dat je bevallen bent... Ik durf te zweren dat je je volgende week al een heel ander mens voelt, het is nog zó kort geleden allemaal! En je hormonen zitten ook maximaal te klieren, dus dat helpt ook niet mee. Het komt echt goed!!
Sorry maar ik denk dat je toch je eigen echt even gedeisd moet houden.. Hier ook een ruptuur graad 4 en inwendig heel wat hechtwerk op de ok gehad maar toch braaf de adviezen opgevolgd. Je bekkenbodem is ook uitgerekt, en ik neem aan dat je geen hechtingen open wilt 'werken' en er ook niet incontinent van wilt worden. Daarnaast kom je heel hyper over en slaap je bijna niet. Ik heb zo'n idee dat het niet echt goed met je gaat. Want om je hier nu zoooo druk om te maken terwijl je net mama bent en er wel tig dingen zouden belangrijker zijn nu kan ik niet volgen. Dat je de intimiteit mist dat kan ik begrijpen, had ik ook maar kom op wat zijn die paar weken op een mensen leven.
Beebiebeeb dankje voor t advies, had ik nodig! Wendy, nouja dat kun je vinden. Hoe ik zwanger zijn en bevallen heb ervaren is volgens mij zowiezo heel anders als de gemiddelde vrouw maar als je in mijn gezicht zou zeggen dat het niet 'goed met mij gaat' dan zou ik je echt een tets tegen je gezicht kunnen geven. Ik hou er namelijk niet van dat andere mensen dat voor mij kunnen beoordelen terwijl ze mijn leven niet leven, mijn gevoelens niet voelen en mijn gedachte niet kunnen lezen. Ik probeer te verwoorden waar ik me gefrustreerd over voel omdat ik over het betreffende onderwerp het er niet met mijn partner over kan hebben omdat hij in het algemeen daar niet echt een prater in is ongeacht in welke situatie. Maar over dingen waar ik me als kers verse moeder druk om maak of kan/zou moeten maken dat kan ik wel met mijn partner bespreken of met zijn moeder, zus mijn moeder of vader, vriendinnen of wie dan ook.. Of daar open ik wel een apart topic over als ik dat graag wil. Dat wil dus echt niet zeggen dat ik alleen gefrustreerd en gefocussed ben op sex/intimiteit met mijn partner en alsof ik niks anders aan m'n hoofd heb.
Dankje, dat had ik wel begrepen van diverse topics. Heb wel enige angst voor wat er aan de binnenkant genezen is.. Enorm in detail zijn ze hier niet. Moest zelf enorm veel vragen waar ik net na de bevalling echt niet allemaal op kon komen aangezien ik zo ondsettend gefrustreerd werd van de afdeling waar ik 's nachts moest verblijven. Ook is mij niet eens verteld hoe hij precies vast zat, hoe precies mijn scheur in me kaar zat. De definitie van een 3e graads scheur in het algemeen wilde ze me wel haarfijn nog een keer uitleggen waarop ik echt zoiets had van ik weet wat het begrip 3e graads scheur inhoud er zijn andere zaken waar ik me nu meer druk om maak en een was zsm naar huis! Ik kon wat dat betreft niet slapen op de ward, omdat er 3 andere vrouwen met baby's lagen die hun baby's niet gelijk toezagen en ze daar gewoon lagen te huilen, bij een kwam zelfs de VK/nurse naartoe om te vragen waarom ze niet reageerde op haar baby. En ik had nog de pech dat er een aso naast mij lag die der hele familie in het midden-oosten moest gaan bellen om half 6 's ochtends. Terwijl ik pas klaar was met voeden om 3 uur 's nachts en pas rond half 4 baby naast mij had in het cribje om te kunnen rusten. Gelukkig had ik hier mijn moeder als kraamhulp in huis in de eerste dagen waardoor ik thuis dus wel kon rusten en mijn schoonmoeder is ook heel top net als mijn partner waardoor ik wel genoeg rust krijg. Of dat nog veranderd dat zien we dan wel, beeb is trouwens enorm rustig en gilt gelukkig alleen wanneer hij echt honger heeft of wanneer de billetjes bloot zijn met een vieze broek ik had het wat dat betreft zwaarder kunnen hebben.
Ik kan je vertellen dat hier in nederland de kraamafdeling in het ziekenhuis ook niet altijd een pretje is hoor.. Bij mij was het ook druk, huilende baby's (waaronder die van mijzelf ) ook éen vrouwtje waarbij de hele familie op bezoek kwam (lees: 8 andere kinderen en nog een stuk of 5 volwassenen) thuis is toch het best, er zijn er denk ik maar weinig die er graag verblijven Ook mij is weinig tot niks verteld hoor over knip/scheur of verder verloop van de bevalling, maar ik kreeg nog een bevallingsverslag mee naar huis om daar in te kunnen lezen hoe het enigszins gegaan was. Heb jij deze niet? Kun je je verloskundige of arts niet spreken om je vragen te stellen? Zij weten precies hoe het gegaan is en hoe je er aan toe bent... Wat ik verder nog wilde zeggen is.. uit je frustraties maar lekker, dat kan er maar uit zijn, ja toch? Dat hormonstertje is waarschijnlijk nog even aanwezig en je mag echt wel even klagen hoor. Na een bevalling is het ook gewoon niet altijd rozengeur en maneschijn zoals vele beweren. Maar bedenk ook dat het echt wel weer goedkomt hoor! Ik ben er wel van overtuigd hoe rustiger aan jij doet in het begin, des te sneller ben je weer de oude.. Anders gooit je lijf misschien een tijdje later alsnog de handdoek in de ring.. Je bent wél bevallen, je hebt niet een potje gerummikupt
Ja ik heb wel een verslag, maar daar staat nou niet meer in dan dat ik al weet. Ook geen gegevens over de arts of consultants die op mij 'gewerkt' hebben zeg maar. Toen ik op de afdeling lag kwam er ook een midwife naar me toe en vertelde doodleuk, ik ben jou midwife waarop ik vroeg oh heb jij die andere dan afgelost en was jij bij de bevalling waarop ze wel moest lachen en zei nee, nee. en ik er dus achter kwam dat Midwife x op duty een handje vol vrouwen tussen bepaalde tijden onder haar hoedde had mocht je vragen hebben, hulp ect. Maar wie wat waar er bij het hele circus aanwezig was toen er een leger aan dokters en vk's in de pers kamer waren, ik heb echt geen idee. Mijn mannetje heb geprobeerd z'n naam te onthouden maar kon vervolgens niks vinden aangezien het voor hem al helemaal niet zijn ding was Vond het wel frapant dat er wel een TV was in de ruimte waar ik de wee'n lag weg te puffen en hem eruit lag te persen maar dan weer niet waar ik lag te rusten, bij te komen, en mezelf maar moest vermaken met een vrouwen blaadje. Ik had echt nil behoefte aan TV toen ik daar lag. De tijd vloog voorbij en ik was veelste gefocussed op de wee'n want ik wilde koste wat het kost niks meer dan entonox (het bekende gas & air) en zelfs daar was ik niet zotjes op, dat werd me opgedrongen omdat ze een beetje bang waren dat ik ging hyperventileren. De druk die ik volgens mij voel is volgens mij van de katheter, ik heb net even stoer nog een keer met een spiegeltje gekeken en m'n blaas lijkt open te staan! Brrr.. En volgens mij ben ik wel een hechting verloren en kan het rond mn perineum wel een klein beetje open zijn gegaan maar ik zal even de dokter bezoeken zit namelijk op m'n laatste dosis anti biotica en zou daarna mogen stoppen.. Het is ook wel een beetje m'n eigen schuld ik had meer moeite kunnen doen om hem te draaien aangezien hij een sterrekijker was, kwam hij vast te zitten en wilde hij er niet zo gemakkelijk uit want tijdens het bevallen juist omdat ik geen meer pijnstilling wilde kon ik nauwlijks op handen en knieen gaan zitten schommelen of naar voren hangen en nu moet ik bijna 'letterlijk' op de blaren zitten Alles waar ik bang voor was kwam uit, behalve dan dat ik in m'n handen mag knijpen dat ik zo'n "heftige" bevallen min of meer naturel heb kunnen doen. Ik weet niet waarom ik denk dat het in NL beter is of iig was, maar toen ons mam in 98 van mijn zusje beviel en alsnog naar 't ziekenhuis moest omdat ze een scheur in de bmm had opgelopen van wat ik me kan herhinneren had ze in haar kamer waar ze een nachtje moest blijven wel een telefoon en tv en lag er of kon er hooguit 1 persoon meer op de kamer verblijven en volgens mij was dat bij haar dus niet eens het geval en had ze geluk. Ik had 1 persoon meer ook heel andere gevonden trouwens dan 3! Toen ik daar midden in de nacht bijgerold werd en we allemaal met de gordijntjes dicht daar lagen had ik echt het gevoel alsof ik daar met 6!! andere vrouwen lag!
Mijn vk gaf aan dat we best mochten vrijen zolang we maar absoluut vanaf zeg maar seconde 1 condooms gebruikten. Zo was er volgens haar geen vergrote kans op infectiegevaar. En hebben wij dus ook heel snel weer seks gehad: had daar zo'n behoefte aan op de een of andere manier MAAR in het geval van jou void kan ik me indenken dat het heel anders is na zo'n toch ingrijpende bevalling. Gun je lichaam dat herstel. Je wilt niet nog meer schade aanrichten. Luister naar artsen/gyns en geniet van jullie kindje. Die eerste tijd kan je niet opnieuw doen. Probeer te genieten. Het komt verder echt weer goed!
Ik begrijp gewoon niet waarom het zo'n ingrijpende bevalling was/is terwijl ik dat zo echt helemaal niet heb ervaren, ik bedoel echt alles waar ik niet zo zeer bang voor was maar echt PETRIFIED is uitgekomen en alsnog liep ik doodleuk te roepen och, 6 jaar dan doe ik het zo weer wat nou nooit meer dat is overdreven op het moment waarop kennelijk iedereen toch wel gilt oh nooooooooit meer! Tuurlijk deed het wel pijn en vooral met de tang verlossing en alles was alles behalve prettig maar ik dacht echt dat ik niet met de pijn had kunnen dealen ik ben wat dat betreft echt een miep en kleinzerig en begon ik al te snikken van een naald in m'n arm. Van wat ik van bevallen had begrepen had ik echt zoiets van goeie god laat mij liever een korte snelle bevalling hebben met minimale schade omdat ik anders getraumatiseerd zou worden mij kennende..
Als ik je stukjes lees brn je meer gefrustreerd over de kamer van het ziekenhuis waar je in verbleef en het feit dat er geen tv was dan over get nier kunnen hebben van seks, althans dat genoemd je niet eens meer in je laatste posts. Wat betreft seks ze zeggen als je nietmeer vloeit kan het, dat wil zeggen dan is deplacebtawond genezen en heb je geen infectiegevaar meer. de hechtingwn zouden met twee weken ook genezen moeten zijn. ze adviseren je zes weken omdat je bekkenbodemspieren nog slap zijn en als je te snel te veel doet kan de boel gaan verzakken. zou dus wel het advies van de artsen opvolgen en zes weken wachten.. zat hand en spandiensten die manlied bij je kan verrichten in de tussen tijd.
Ja dat is de het probleem denk ik de man haakt een beetje af wanneer er geen penetratie is volgens mij dat was iniedergeval wel tijdens de zwangerschap zo en daar werd ik ook al gefrustreerd van, t zal ook wel meer zijn dat ik de intimiteit samen meer mis dan de echte penetratie gedeelte ervan
heel vervelend maar hou in je achterhoofd dat dit die hormonen zijn die dit met je doen misschien verlicht dat iets.. sex je kan het proberen maar denk dat het nu nog niet fijn is, merk je dan snel genoeg en ben je vast je frustratie af
Ik zou nog maar even wachten ivm infectiegevaar. Ik denk ook echt: misschien moet je je even richten op je kleintje ipv je drang aan seks oid....
Ik ben vandaag bij de dokter geweest omdat het naar mijn mening meer zeer ging doen en ik geen zin heb om 6 weken te wachten mocht er een infectie o.i.d. al zijn en er vorige week een hechting losliet en het er daar een beetje open uitziet.. Brrr.. Ze checkte het dus ook van binnen en het deed nog meer zeer dan ontmaagd worden bijwijze van.. Ik ben gewoon gefrustreerd omdat ik die intimiteit mis, ook gewoon lekker knuffelen zou t voor mij em wel doen.. Ik bedoel tuurlijk maak ik me ook druk om is n kleintje maar het is gewoon fijn om te voelen dat we van elkaar houden door wat meer samen te zijn..
Zoals mijn verloskundige zei : Als je niet op je 40ste met je baarmoeder tussen je knieën wil lopen moet je echt even rustig aan doen na de bevalling. (Omdat ik de dag erna al netjes gekleed rondliep alsof ik mijn kind bij de Appie had opgehaald..) Het is niet alleen je vagina maar ook de rest wat even moet herstellen allemaal. Dus ik zou maar luisteren... Want verzakkingen wil je gewoon NIET.
Hmmm, ik denk dat je zin in penetratie nu wel even genezen is, of niet. Balen dat het zo'n zeer deed joh. Ik heb er de eerste tijd na de geboorte van onze zoon ook echt kast van gehad, dat het pijn deed. Niet leuk. Maar misschien voor een adhd-er niet eens verkeerd, een lijf dat duidelijk aangeeft wat wel kan en wat niet Ik zit inderdaad niet te wachten op incontinentie of een baarmoeder tussen mijn knieën. Volgens mij hebben wij wel eens samen gekletst in een adhd-topic. Zou dat kunnen void? Misschien mag ik je als mede-adhd-er en al-iets-langer-moeder er toch voorzichtig op wijzen dat je hormomen best nog een rol kunnen spelen in dit verhaal. Samen met de adhd natuurlijk. Ik dacht tijdens de zwangerschap van onze zoon ook dat ik absoluut geen last had van hormonen, tot ik ineens besloot dat chihuahuas onwijs schattige beestjes zijn. Normaal vind ik het mormels. (Sorry voor eventuele chihuahua liefhebbers.) Blijkbaar deden die hormonen toch wat met me. En dat realiseerde ik me echt pas toen ik ruim na de zwangerschap weer zo'n mormel zag. Nu ben ik me iets bewuster dan vorige keer, omdat ik me toen na de zwangerschap wel realiseerde dat ik van bepaalde dingen meer 'last' had. Nou ja, niet echt last want ik merkte het niet. Maar achteraf bedacht ik wel dat ik tijdens de zwangershap in bepaalde situaties toch wel anders of heftiger reageerde dan normaal. (En wij reageren normaal natuurlijk als anders dan normaal. ) Maar dat merkte ik echt pas ruim na de bevalling toede hormonen echt uitgewerkt waren. De adhd-klachten die bij mij toch wel versterkt worden door de zwangerschap zijn 1) concentratie 2) geduld 3) beheersen van uitbarstingen. En volgens mijn man zijn er wel meer kwalen, maar hij durft vanwege punt 3 geen voorbeeld te geven, haha. Hij is heel verstandig, deze zwangerschap En die hormonen werken in de eerste weken na de bevalling nog wel even door. Misschien niet helemaal wat je wilt lezen. Maar ik merk nu wel dat ik (of hoop dat in ieder geval) dat ik iets evenwichtiger ben nu ik beter weet dat ik gewoon niet helemaal mezelf ben. En dat sommige dingen die nu voor mij even heel ernstig lijken, misschien een stuk minder ernstig zijn dan ik het voel. Ik durf dat ook gerust na te vragen. Bij voorkeur bij een andere adhd-ers in mijn omgeving, zoals een vriendin en een collega. Die snappen het best hoe ik normaal gesproken zou reageren en weten dus; ja, dit is gewoon adhd want hier zou ik me ook druk om maken. Of nee, hier maakt zelfs een adhd-er zich niet zó druk om dus dit zijn de hormonen. Dus doe 'normaal'. Wat niet wegneemt dat -wat ook de oorzaak is: adhd, hormonen of gewoon- het heel rot is als jij je gefrustreerd voelt. Zo, lang verhaal. Kon je spanningsboog het aan?
Ook ik denk dat jij last hebt van je hormonen.. En dat gaat alleen over met tijd.. Ik vergat de eerste maanden gewoon dat ik ook nog ene man hadik ging zo op in mijn babytje en mijn oudste zoontje.. Nachtvoedingen, geen slaapjes overdag...ik was blij met elke minuut rust die ik had. Genoot van elke minuut van mijn kids, nog altijd natuurlijk Sex?? T is dat? Negen maanden niets gedaan ivm angst om iets veroorzaken waardoor t mis ging, en daarna heeft het denk 6 weken geduurd toen weer de eerste keer. Dat deed zo n pijn dat ik daar weer een pauze in heb gelast. Ben alleen na mijn zw hypochonder geworden geloof ik..had gehoopt dat dat over zou gaan, maar dat blijft sluimeren.
Tupp, Ik heb goed geslapen Dus bedankt voor je advies Ik ben nooit geconstateerd met ADHD maar ik heb dan ook een vriendin die het echt zwaar heeft dus ik val dan een beetje in een schaduw. 'T is voornamelijk m'n concentratie en het get up and going waar ik last van heb als ik een energie boost heb kan ik gewoon echt NIET stil zitten.. Ik wandel dan ook fanatiek overal heen en dat met de AH kan ik me zo mee vinden! Ik mag toch hopen dat een beetje actief zijn toch wel ten goede kan komen. T is nu ook weer niet dat ik compleet de acrobaat aan het uithangen ben! Ik kon wat dat betreft m'n ontlasting wel 5 dagen inhouden na de bevalling terwijl ik bijna overdosed was op laxeer middelen en fibre spulleke waar ik gewoon echt mee moest stoppen omdat koffie ook wel genoeg laxeerde voor mij. Maar ook plassen ik kan het allemaal prima inhouden, heb dan ook geen flauw idee of ik die maffe exercises goed doe. Maar hoe kan sex in godsnaam een verzakking veroorzaken? Je oefent dan toch ook min of meer je spieren daar beneden? Uiteraard wil ik niet continent worden of met een baarmoeder tussen m'n knieen lopen haha al zal deze nypho daar wel een beetje gefrustreerd van raken! & Twoboys, dat gevoel herken ik ook wel, zeker wanneer man en ik niet samen slapen en de 'dienst' van elkaar overnemen wanneer de kleine man even een paar minuutjes rustig in bedje ligt draai ik even om en probeer ik mijn mannetje even te knuffelen want ik weet dat mn kleine man snel daarna "jaloers" word en mijn hand weer op z'n buikje wil want alleen slapen is toch helemaal niet leuk & dat hypochonder ken ik wel, ik lees daarom meestal geen bijsluiters want ik krijg bijna alle bijwerkingen!! En ja ik en hormonen wat een combo man man man!