Een lastige situatie vind ik.. mijn man is door een oud collega getipt dat ze bij het nieuwe werk van die oud collega nieuwe medewerkers zoeken. Mijn man is hier enthousiast over en ik absoluut niet, omdat: -Ik na ruim 10 jaar net een nieuwe baan heb en nog geen vast contract. -Mijn man al best veel banen heeft gehad en ik dacht dat hij eindelijk op zijn plek zou zitten. -Mijn man heeft medisch gezien best een rugzak en zijn huidige werkgever doet hier nooit moeilijk over. -Onze kinderen hebben medisch gezien ook een behoorlijke rugzak en zijn huidige werkgever is ook hierin super flexibel. -Hij heeft ook niet altijd leuke collega's gehad (als in pesten om zijn medische gebeuren) -We hebben wel een gezin te onderhouden en met alle prijzen van nu aan gas, boodschappen enzovoort is dat al onzeker genoeg. Maar ik gun het hem natuurlijk wel en voel me nu echt een negatief zeurwijf. Mag ik jullie mening?
Van een kennismakingsgesprek wordt toch niemand minder? Dan kan je man zijn medische situatie en die van jullie kinderen uitleggen, wat dit eventueel voor de werkgever zou kunnen betekenen en hoe ze daar in staan.
Misschien even een tijdje over nadenken en dan pas beslissen, nu niet op stel en sprong zou ik zeggen. Zou het hem uiteraard gunnen, maar wellicht even wachten tot jij weer wat zekerheid hebt etc en kijken of hij dan nog zo enthousiast is.
Hoe reageert je man op bovenstaande punten? Ik zou het denk ik minder een probleem vinden als hij meteen een vast contract zou krijgen.
Lastig, ik snap dat je niet staat te juichen. Ik zou met hem je zorgen delen, zodat hij weet waarom je er niet achter staat. Als hij dan toch op gesprek wil gaan, dan kan hij wellicht wel al vragen naar flexibiliteit tav kinderen en hij kan dat ook bij zijn oud collega opvragen. Het kan zijn dat hij, als hij de baan aangeboden krijgt, meteen een vast contract krijgt. Het kan ook zijn dat hij of zij helemaal niet enthousiast zijn, dan heeft hij het wel geprobeerd. En als hij er verder arbeidsvoorwaardelijk niet op vooruit gaat, dan zou ik als ik hem was sowieso lekker blijven waar ik zit. Maar ik zou het eerst met hem bespreken, mannen denken over dat soort dingen vaak niet na. (En serieus, gepest om zijn medische verleden… er zijn echt rare mensen op de wereld…)
Waar krijg je direct een vast contract? Ik heb voor nu gezegd dat ik het fijn vind als hij in ieder geval wacht totdat ik een vast contract heb. Hij zegt dan wel 'oké ' als ik aangeef dat we wel een gezin hebben en hij niet alleen aan zichzelf kan denken, maar ik weet dat hij dat niet echt oké vindt.. We willen mogelijk ook nog verhuizen, dat is ook minder makkelijk te doen zonder vaste contracten.
Ja je hebt echt gemene mensen en ook werkgevers trouwens, maar gek genoeg lijkt hij dat dan te vergeten en ik vergeet dat soort dingen nooit. Hij ontkent zelfs dingen waarvan ik zeker weet dat andere dat tegen hem gezegd hebben
Waarom overweegt je man de nieuwe baan? Is het een beter salaris of een leukere functie of is er een andere reden? Het waarom zou ik als vrouw wel belangrijk vinden en mee wegen.
Vast contract zegt ook niet alles meer tegenwoordig. Maar ik snap je gevoel wel. Hoe makkelijk komt hij aan bv werk mocht hij na een jaar geen verlening krijgen? Gaat hij er qua salaris zo op vooruit dat 70% (=ww) ook voldoende is om rond te komen zodat hij tijd heeft wat anders te zoeken just in case? Waarom zou hij überhaupt overwegen weg te gaan? Dat zijn voor mij wel belangrijke punten.
Lastig ik snap dat je hem dat gunt maar aan de andere kant ik snap jou zorgen ook. Flexibiliteit is ook heel erg veel waard!
Even laten bezinken en vervolgens het gesprek aangaan. Als je man een beetje assertief is, kan hij in de gesprekken die hij voert met de werkgever prima noemen dat hij graag voor hen wil werken maar zijn vaste contract mee wil nemen vanwege zekerheid en enige uitleg geven over de medische situatie. Dat kan je prima benoemen hoor. En dan kijken wat er gebeurt vanuit de kant van de nieuwe baan.
Tsja ik ben er wellicht wat makkelijk in, maar een vast contract zegt niks in mijn ogen. En ook met een tijdelijk contract kan je prima een huis kopen weet ik uit ervaring. Ik wissel zelf elke 3-5 jaar van baan en heb er nog nooit last van gehad, altijd beter van geworden. Mijn huidige baan is geweldig, leuke functie, fijne collega’s en goed salaris, maar ook nu al weet ik dat ik over een paar jaar weer iets anders ga doen. Ondanks dat ik kostwinnaar ben en een gezin heb. En mocht het niks zijn, dan heeft hij in deze tijd toch zo een andere baan gevonden?
Het gaat om exact dezelfde functie. Hetzelfde salaris en het is maar 2 km dichter bij huis. Mijn man heeft op het moment alleen geen eigen werk auto en dat krijgt hij dan waarschijnlijk wel. Voor mij geen heel goed argument.
Ik kreeg bij mijn baanwissel wel gelijk een vast contract. Tegenwoordig in deze markt is dat soms best mogelijk. Verder hebben wij ook een zorgintensief kind ik heb dit gewoon tijdens het gesprek ter sprake gebracht. Dat ik het in de basis goed geregeld heb maar soms wel extra flexibiliteit nodig heb. Ik dacht dat mijn vorige werkgever flexibel was maar heb het nu nog beter getroffen. Ik zou verder mijn zorgen wel delen maar mijn man hierin nooit tegen houden. Wie ben ik om te zeggen of hij iets wel of niet mag. En in de huidige markt als het niet lukt is er ook echt wel weer een andere baan.
Kan wel hoor. Is ook de voorwaarde die mijn man zou stellen als hij nu weg zou gaan. Zijn maar weinig mensen die doen wat hij doet, dus dan heb je al snel wat meer te zeggen. Zijn er veel die dat kunnen of verandert de arbeidsmarkt dan wordt het weer een ander verhaal. Je gaat toch niet een vast contract opzeggen voor een proeftijd? Is wat anders wanneer je geen werk hebt uiteraard.