Ja dames daar ben ik weer met een zindelijk topic.. Ik ben toch begonnen met het potje. Ik laat regelmatig een filmpje over plassen op het potje zien, ik benoem steeds dat het potje voor een plasje is, help haar herinneren of ze moet plassen en ik zet haar regelmatig op het potje. Als ze nu naar het potje gaat zegt ze wel plasje of poepie maar ze doet het niet!! Gisteren merkte ik dat ze elke keer druppeltjes urine verloor waardoor ik het gevoel had dat ze het ophield. Ik heb haar toen op het potje gezet maar ze moest heel erg huilen en door het huilen kon ze het niet meer ophouden en plaste ze dus in (en naast ) het potje! Ik heb heel enthousiast gedaan, beloond met een chocolaatje en we hebben samen een dansje gedaan.. Alleen ze doet het dus nog steeds niet op het potje..! net heeft ze weer voor de zoveelste keer op de vloer geplast terwijl ik haar 2 minuten ervoor nog op het potje had gezet Die ene keer dat ze dus wel heeft geplast gisteren was per ongeluk voor haar . Het is een heel verhaal geworden maar me vraag is, moet ik nog steeds door zetten of moet ik toch even wachten? We zijn nu trouwens 3 dagen bezig.
nou als ze na 3 dagen nog niet weet wat ze moet doen en het enige rake was omdat ze moest huilen en dus absoluut geen succes dan gaat het nog niet lukken nu. Heeft ze wel eerder al kennis gemaakt met het potje? Zou haar gewoon voorlopig een paar x per dag het potje aanbieden zolang zij het maar leuk blijft vinden. Misschien gaat dat wel resultaat opleveren en kun je het nog eens proberen met luier uit. Hier met 1,5 potje erbij gehaald, paar keer per dag erop als hij wilde. Met 21 mnd steeds meer interesse en regelmatig plasjes, maar ook gewoon nog in de luier. Met 23 mnd begon hij het zelf aan te geven EN kon hij het ophouden tot ik het potje had gevonden en zijn kleding had uit gedaan. Toen thuis door gepakt en luier uit, hij was meteen zindelijk (met wat ongelukjes natuurlijk).
Ze is nog jong , het kan wel, maar ik zou echt niet doorzetten als ze zo van slag raakt Mijn jongste werd in de week van haar tweede verjaardag zindelijk maar die wilde t graag, vond t leuk en t ging vlekkeloos. De oudste ging moeizamer dus daar ben ik snel mee gestopt en n paar maanden later mee verder gegaan
Ik zou even stoppen en over een tijd nog een keer proberen... Hier hetzelfde gehad, gevolg beiden gefrustreerd en dochterlief helemaal panisch als ze het potje zag..
Ik zou ook stoppen. Mn dochter had een beetje hetzelfde. Al ruim voor haar tweede verjaardag gaf ze soms aan als ze gepoept had etc. Vlak na haar tweede verjaardag gaf ze ineens zelf aan dat ze op de wc wilde en zowaar had ze gepoept. Helemaal de hemel ingeprezen en vervolgens wilde ze de hele tijd op de wc. Soms kwam er (toevallig) wat, maar meestal ook niet. Ik heb het toen een aantal dagen geprobeerd, maar dan had ik haar er net - zonder resultaat- opgezet en vervolgens een hele grote plas tijdens het spelen op de grond... Het was meer een interessant spelletje, waarbij er toevallig af en toe wat op de wc terecht kwam. Echt snappen deed ze nog niet. Ik ben er maar weer mee gestopt. Ik heb de luier weer omgedaan en haar af en toe blijven vragen of ze moest en op de wc wilde. Het moet wel leuk blijven. Denk dat het voor je dochter een nu te grote druk is. ik zou het luchtig houden en af en toe vragen. Wil ze wel: lekker laten proberen of het nu wel of niet lukt. Wil ze niet: ook goed. Onze dochter is nu 2 jaar 4 maanden en ik vraag haar elke dag wel een keer of ze wil. meestal voor of na het douchen en voor het slapen gaan. Meestal wil ze wel en dan komt er ook daadwerkelijk een plas. Ik merk dat haar luier vaak lang droog blijft. Ze kan het dus ophouden en loslaten wanneer het "mag". Maar als ik niks vraag doet ze het ook gewoon in de luier. Ik denk dat ze er op zich dus wel klaar voor is om door te pakken, het ontbreekt me alleen momenteel aan zin, tijd en rust Bij onze zoon hebben we vanaf 2 jaar en 4 maanden aan zindelijkheidstraining gedaan. Hij was meteen aardig zindelijk, maar wel met steeds vragen en op het potje zetten en wel met ca 3 maanden lang af en toe een ongelukje, in die tijd werd onze dochter ook nog geboren). Achteraf denk ik ( en zie ik ook bij mn neefje van 3): je kan misschien beter iets later beginnen, dat ze het ook sneller doorhebben en er klaar voor zijn. En het in een week tijd bij wijze van speken gepiept is. Daarom heb ik gene haast bij mn dochter. Van de zomer als het lekker weer is en ze bloot rond kan lopen is volgens mij voor alle partijen veel makkelijker en praktischer of misschien in de voorjaarsvakantie als ik er een week voor uit kan trekken....
Ik denk dat je ook beter nog even kan wachten. Mijn dochter heeft ook ooit 'per ongeluk' een plasje gedaan op het potje. En daarna maanden gehad dat ze er helemaal niks meer van wilde weten. Deze week heb ik hem er toch weer bij gepakt, en na een klein toneelstukje waarbij ik een knuffel van haar op het potje zette enz. wilde ze er zelf ook wel weer op. Dat is nu stap 1 hier, dat ze er ieder geval niet meer om gaat huilen en er af en toe gewoon op wil zitten. Daarna wil ze vaak wel even zonder luier lopen maar doet niks op het potje. Heb niet het idee dat ze het ophoudt maar ze weet gewoon echt nog niet hoe en waarom ze er iets op moet doen denk ik. Zou denk ik zelf wel het potje blijven aanbieden, maar niet meer de hele dag zonder luier laten lopen, maar gewoon bij elke verschoning even op het potje zitten. Ik denk ook dat het belangrijk is dat een kind het zelf kan aanvoelen ipv dat je de hele dag aan het kind vraagt of het moet plassen of het de hele dag erop zet. Ze moeten zelf wel kunnen aanvoelen en aangeven dat ze moeten... Maar dit is wat ik denk hoor, ik vind het ook lastig, doe hier maar wat denk dat goed is voor mijn dochter.
Ik ben het toch niet helemaal eens met bovenstaande.. Maar he! Wie ben ik .. Ik zou doorzetten en beginnen met stikkers plakken. Elk half uur op het potje zetten. Hier wilde ze trouwens heel snel op de wc (verkleiner). Ongelukjes weinig aandacht geven. Ik zei altijd alleen: O..O.. Plassen doen we op de? En dan zegt zij: wc. Bij huilen of niet willen haalde ik haar eraf en zei ik: goed geprobeerd we proberen het straks nog een keer!
Hier duurde het ruim een week voordat ze überhaupt iets op het potje deed. Na 2 weken "snapte" ze het, met af en toe een ongelukje. De eerste week bleef ik maar dweilen. Nu alleen nog in bed..
Ik zou ook wachten met proberen haar op het potje te laten plassen. Wat je wel - heel laagdrempelig - zou kunnen doen, is haar iedere keer meenemen als je zelf naar de wc gaat en haar dan gewoon met kleren aan op het potje zetten. Dat hebben wij een tijd gedaan bij onze dochter. Ik weet dat veel mensen het vreemd vinden om je kind mee te nemen naar de wc, maar hier heeft het echt goed geholpen. We zaten dan samen op de pot, ik op de grote en zij op haar eigen kleintje! En dan maar wachten en goed luisteren of mama's plasje al kwam. Dolblij was ze als ze mijn plas hoorde! En het doortrekken was al helemaal een feest! Samen mama's plas uitzwaaien. Na verloop van tijd wilde ze haar broek en luier uit als ze naast me op het potje kwam zitten. Prima. Ze deed nooit wat in het potje, maar zat wel even zo naast me. Het ging er alleen maar om dat ze leerde wat je hoort te doen op de wc/het potje. En na misschien wel twee maanden op die manier "oefenen" zette mijn man haar een keer op het potje en deed ze een plas! Ik heb het dus gemist, maar goed... Al snel ging ze het ophouden en gaf ze aan dat ze moest plassen. Nu plast ze dagelijks op de wc, maar - vooral op het kdv - ook nog in haar luier. Ze wil die luier echt nog om. Prima. Ze is nog jong.
Ik vind: elk half uur op het potje zetten... Wellicht gaat er dan meer in dan naast, maar ik vind dat geen kunst om op die manier " zindelijk" te zijn. Maar dat is mijn mening. Naar mijn idee is een kind echt zindelijk als ze het kunnen ophouden en los kunnen laten als het " moet" en zelf kunnen aangeven dat ze moeten. Ben het wel eens dat je geen aandacht moet geven aan ongelukjes. Als mn dochter " voor de lol" op de wc gaat maar er komt niks ga ik ook niet lopen zuchten maar zeg ik: goed geprobeerd hoor!!!
Ik heb het toch echt zo gedaan en binnen 3 weken was ze helemaal zindelijk.. Dus zoals jij zegt: zelf ophouden en aangeven dat ze moeten plassen en poepen. Het regelmatig op het potje zetten was alleen maar een onderdeel hiervan. Het koste enorm veel energie en geduld. Veel dweilen in het begin, liedjes zingen, helpen herinneren ed. Poepen heeft een paar weken langer geduurd. Maar aangezien de artsen niet eens zeker wisten of ons kind überhaupt zindelijk zou worden ben ik apetrots! Soms heeft ze een dag een terugval. Dan pak ik terug naar het begin en dat gaat super! Dus ts ik blijf bij mijn mening: ik zou niet opgeven! Tenzij je er zelf gefrustreerd van raakt.
Het valt me op dat iedereen vroeg is met dat kinderen zindelijk moeten worden, maar dat is mijn mening. Ik zou vooral afwachten wanneer je kind er zelf aan toe is, ben zelf geen fan van training etc., tenzij er rond het 3e jaar nog niks gebeurd is. Waarom zoveel pushen? Het kan kinderen frustreren en dan ben je verder van huis. Vertrouw op je kind, komt echt wel goed! Bij onze dochter nooit geoefend of beloningen, ze heeft het helemaal zelf aangegeven en was met 2jr.en 5mnd helemaal zindelijk op de wc met geen enkel ongelukje! Dat heb ik toch liever dan 2maanden eerder zindelijk en er veel mee in de weer zijn geweest....
Hier word ik wel een beetje verdrietig van hoor. Ik heb mijn kind nog nooit gepusht.. Ze begon zelf interesse te krijgen en daar heb ik gebruik van gemaakt. Het koste inderdaad wat oefening, maar dat is toch geen pushen? Het is toch niet zo dat als een kind "vroeg" zindelijk is wordt gepusht? Kinderen laten zich niet pushen is mijn ervaring. Dat werkt namelijk alleen maar averechts. Het maakte mij echt niet uit of ze vroeg of laat zindelijk zou worden. Ik ben al blij dat ze het überhaupt is. Dat was namelijk vanwege afwijkingen nog maar de vraag. Ik zou in ieder geval niet na een paar dagen opgeven, dus even doorzetten op een positieve manier.
Trekt het je niet aan hoor! Je hebt gewoon 2 kampen: het ene kamp helpt het kind om zindelijk te worden (pushen noemt het andere kamp het ) en het andere kamp wacht tot kind het zelf aangeeft of tot het bijna naar school moet (want ook dan krijgen deze moeders ineens haast) (deze kinderen zijn meestal later zindelijk). De mijne waren ook niet vroeg zindelijk geweest. Zoon gaf het met 23 mnd wel aan dat hij moest plassen, maar zei niet dat hij geen luier meer wilde en wel naar de wc zou gaan. Kon hij ook niet, want hij praatte nog amper! Dochter was met 2j2mnd zindelijk niet omdat zij het aangaf maar omdat ik er klaar mee was. Ze gaf zelf niets aan, maar snapte wel dat ze op de vloer plaste. Maar weinig hoeven pushen en trainen hoor. Mijn dochter was in 1 ochtend zindelijk en had alleen nog sporadisch een ongelukje en mijn zoon had het meteen door en heeft ook maar een paar keer een ongelukje gehad. Wachten tot het kind het zelf gaat aangeven is niet mijn ding, ik hoef niet bij een 3,5 jarige nog poepluiers te verschonen. En als je ze dan zindelijk wilt krijgen op die leeftijd kost dat veel meer moeite omdat ze dan zo gewend zijn aan de luier en ze zijn een stuk eigenwijzer dan een net 2 jarige of nog geen 2 jarige
Grappig hoe mensen zich meteen aangevallen voelen, zo is het niet bedoeld, en om daar nou verdrietig van te worden?!? Ieder doet het op zijn of haar manier, maar als ik in een vraag van iemand lees dat het zowel bij kind als moeder frustratie oplevert en kind van slag is, dan denk ik: lekker even laten, de druk eraf....en niet 'doorpaken'. je kind is nog maar 2!! Als ik bij net 2jarige lees over stickers, ieder half uur naar de wc, training, dan voelt dat voor MIJ niet goed, is voor iedereen persoonlijk. Op mijn werk werken we met zindelijkedstrainingen vanaf 3,5/4j, aar voorl als kinderen zelf gaan voeln dat er iets gebeurd van onderen. Laat kinderen het zelf aangeven en er interesse in krijgen. Voor mijn gevoel moeten kinderen zoveel en zo vroeg: zindelijk worden, nachten doorslapen, geen speen meer hebben, snel kunnen lopen...maar goed, dat zijn andere onderwerpen weer...hihi, met weer andere meningen!
Och hemel.. Mij dochter was zindelijk, gestopt met de speen voor haar 2e, en sliep door met 8 maanden. Maar nu val ik natuurlijk helemaal binnen het plaatje van een pushmoeder.