Mijn moeder is 8 jaar geleden overleden. Net 3 dagen voor mijn dochter haar 1e verjaardag zou vieren. Ze is nu bijna weer jarig en wordt 9. Ik heb mijn dochter om het weekend vanwege scheiding. Nu valt het moment dat we haar verjaardag willen vieren precies op de sterfdag van mijn moeder (een zaterdag). Dan vieren we altijd onze verjaardagen. De voorgaande jaren viel het wel goed kwa weekenden dat het niet op die datum viel. Nu ik de uitnodigingen heb gestuurd wordt ik genegeerd of er aan herinnerd weet je wel dat dat de sterfdag is? "Pijnlijk". etc. Ik heb zoiets we zijn 8 jaar verder het komt gewoon zo uit. Een week eerder of later lukt nou eenmaal niet. Ik sta er zelf ook heel anders in heb zoiets als je er even stil bij wil staan kan dat ook in de ochtend of erna. En dat dus best in combi met een verjaardag kan van een kind. Nu mijn vraag aan jullie of jullie daar na 8 jaar verder ook zoveel moeite mee zouden hebben? Of dat het prima moet kunnen.
Zoiets kan je niet voor een ander beslissen. Iedereen gaat anders om met verlies. Als meerdere gasten aangeven het er moeilijk mee te hebben zou je kunnen kijken of je het op de zondag kan doen.
Zoiets kan een ander niet voor jou beslissen en als ze er zoveel problemen mee hebben dan maken ze maar een " losse" afspraak voor een andere keer. Mijn schoonvader is 30 jaar geleden overleden, vlak voor de verjaardag van mijn schoonzus, sindsdien weigert ze nog haar verjaardag te vieren en ook Pasen en kerst viert ze niet meer.
Jij moet er een goed gevoel bij hebben, zoals hier boven staat kan niemand anders dat bepalen. Ik kan mij voorstellen dat als je nog een vader/ broers/ zussen hebt en zij er moeite mee hebben, je daar wel rekening mee houdt. Ik had het zelf op zondag gevierd.
Ik vind het prima kunnen. Jij bepaald ook niet voor een ander dat ze geen verdriet meer zouden mogen hebben of niet mogen rouwen. Je viert gewoon de verjaardag van je dochter. Ik zou het zeker niet verzetten, en eerlijk gezegd de mensen wel kwalijk nemen die hierom niet komen.
Ik zie er geen probleem in. Je bent 8 jaar verder. En een feestje sluit toch niet uit om ook even stil te staan bij de sterfdag?
Ik zou er zelf geen problemen mee hebben. Was het nou een jaar geleden dat je moeder was overleden, dan zou ik het wat anders vinden. Maar nu ben je 8 jaar verder. Het een hoeft het ander toch niet uit te sluiten. Maar goed ieder zijn goed recht om daar natuurlijk anders in te staan.
Ik ga ervan uit dat de mensen die problemen hebben met de verjaardag op de sterfdag naaste familieleden zijn. Dus jouw broer/zus/vader. Ik begrijp best dat zij geen zin hebben in een verjaardag op een dag die voor hen in het teken staat van rouw. Ik had persoonlijk even overleg gehad over de datum waarop je de verjaardag wilde vieren aangezien het samenvalt met de sterfdag van je moeder. En anders had ik het op zondag gevierd.
Ik zou het zelf zeker niet op die zaterdag vieren. Blijkbaar heeft je omgeving er ook moeite mee. Lastig hoor. Kon je het niet een weekend ervoor overna vieren? Ik probeer me in te denken..Wanneer mijn zus de verjaardag van haar kinderen die dag zou vieren zou ik het ook zeker niet fijn vinden en eigenlijk ook wel stom dat ze dat zo plant. Maar ik zou wel gaan. Maar.. zij zit dan ook niet in een planningsprobleem met scheiding.
Hier zou ik er geen enkele moeite mee hebben, ik hecht persoonlijk niet zoveel waarde aan een sterfdag. In mijn schoonfamilie overlijd bijna iedereen op een feestdag van een ander( oma op verjaardag nichtje, mijn schoonmoeder op onze trouwdag, opa op verjaardag van zijn dochter etc). Hier wordt dan op de dag dat die feestdag is een borrel gedronken op de persoon, eigenlijk heel fijn om zo het leven te vieren en te eren met de familie. Ik vond dat in het begin heel gek, maar na bijna 15 jaar nu aan gewend. Maar dit is wel heel persoonlijk. Als je dit lastig vindt dan kun je voorstellen dat die mensen op zondag komen, mits dat natuurlijk uitkomt, en aangeven dat je niet bij had stilgestaan dat zij die dag zo ervaarde na 8 jaar.
Ja dit is zo persoonlijk. Hier is onze jongste geboren op dezelfde dag dat mijn schoonvader overleed (er zat 12 uur tussen). Wij hebben altijd feest op die dag. Juist op die dag. Mijn schoonvader hield wel van een feestje en wij vieren graag het leven. Maar ik kan me ook indenken dat het voor anderen juist heel anders voelt en ook na 8 jaar een pijnlijke dag is. Hopelijk kom je er in overleg uit.
Ik zelf zou denken stel je niet aan( je familie dan) en het gewoon vieren, wat ga je de hele dag doen rouwen en geen plezier hebben? Toch juist fijn wat afleiding en het gaat ook nog eens om een kinderverjaardag. Was het je eigen verjaardag kan het wel later. Maar dat komt omdat ik niet zo bezig ben met bepaalde dagen wanneer iemand overleden is etc. En ja ik ben mijn vader ook verloren 9 jaar terug en zijn sterfdag is geen beladen dag voor mij. Maar ik kan mij indenken dat sommige er langer in blijven hangen en er meer moeite mee hebben.
Ik vind dat prima kunnen als je dat zelf vindt kunnen, wel zou ik rekening houden met wat je vader wil (als die nog leeft natuurlijk) en misschien met broers en zussen. Wat de rest van de wereld vindt doet er naar mijn idee weinig toe…willen ze om die reden niet komen, dan komen ze niet/een andere keer. Mijn zusje is een paar jaar geleden op mijn verjaardag overleden. Ik heb mijn verjaardag sindsdien niet meer ‘groot’ gevierd, maar wel met mijn eigen gezin en mijn ouders. Ik heb geen behoefte om de dag met Jan-en-alleman te delen, maar wel met de mensen die die dag hetzelfde ervaren, zeg maar. Mijn ouders komen die dag ook ‘gewoon’ langs voor mijn verjaardag, daar hebben ze geen enkele moeite mee. Wel is het voor hen natuurlijk ook een dubbele dag, we staan dus ook stil bij het overlijden van mijn zusje.
Persoonlijk zou ik er ook geen probleem mee hebben. Wat nu als je moeder 3 dagen later overleden zou zijn, zou je dochter volgens familieleden nooit haar verjaardag op de dag zelf mogen vieren? Je dochter heeft ook recht op haar feestje en het komt nu zo uit dat het op dezelfde dag valt. Wilt niet zeggen dat je er niet bij kan stilstaan, vb een toast uitbrengen op je moeder zou prima passen, maar om nooit meer een feestje te kunnen vieren op die dag zou toch jammer zijn. Voor een kind is een verjaardag toch iets heel belangrijk, en een week (of 2 door de scheiding) eerder of later lijkt voor hen al superveel weg van hun verjaardag. Tuurlijk is het ook een verdrietige dag, maar dat kan hand in hand gaan met iets leuk, zeker omdat het 8jaar geleden is. Het eerste jaar na overlijden zou ik er waarschijnlijk ook wel anders over denken.
Nee ik zou daar persoonlijk geen probemen mee hebben. Op mijn vaders sterfdag denk ik er altijd wel aan maar ik zie het zelf als een gewone dag waarop je verder alles kun doen en laten. Ook dus een leuk feestje vieren.
Ik zou t 2x vieren. Ik snap dat jij het viert maar persoonlijk zou ik op de sterfdag van mijn vader niet naar een verjaardag toe gaan en ik kan goed begrijpen als andere familieleden daar ook moeite mee hebben. Iedereen rouwt op zn eigen manier, dus voor beide kanten begrip. Er zit geen tijd aan rouw verbonden. Overleg was fijn geweest, als je vooraf uitlegt waarom je een keuze hebt gemaakt en dan aangeeft dat je ook begrip hebt als mensen geen behoefte hebben om op die dag een verjaardag te vieren ipv alleen uitnodiging stuurt, was t vast anders gevallen.
Wie valt hierover? Want als mijn broer of zus er moeite mee zou hebben, dan zou ik daar rekening mee houden, maar als mijn vader (mijn ouders zijn gescheiden) er iets over zou zeggen, dan zou ik er niets mee doen. Het maakt voor mij veel uit hoe een en ander wordt gecommuniceerd en wie het zegt.
Ik zou er absoluut geen moeite mee hebben. Juist fijn om dan je familie om je heen te hebben. Maar als anderen het echt moeilijk vinden zou ik er wel rekening mee houden denk ik. Je wil ook geen treurige gasten op je feestje toch? Zou even in overleg gaan met degenen die hebben gereageerd.