Ik heb met me man een discussie over me jongste zoontje. Hij is 5,5 jaar en we hebben hem op zwemles gehad 1 kaart. We hebben toen van de zwemjuf een brief gekregen dat hij niet vorderd en hij niet mee gaat na de andere groep maar nog een keer de eerste groep moet overdoen. Wij hebben toen gezegd, klaar we halen hem eraf hij is er nog niet aan toe. Ook nadat wij hadden gezien hoe hij het deed met zwemles. Dit was in januari 2012.... Nu zijn de lessen hier ook weer begonnen. Maar officieel mag hij hier nog niet zwemmen omdat ie nog geen 6 jaar. Nu heeft mijn s-vader ineens ervoor gezorgd dat hij hier wel mag zwemmen. Dus me man meteen je moet hem opgeven voor zwemmen dan kan hij per direct mee. Maar het zit me helemaal niet lekker en eigenlijk wil ik het niet om deze redenen; 1. Vriendjes politiek want hij mag hier officieel nog niet eens zwemmen, maar omdat me s-vader er mee bemoeit mag het ineens wel. 2. We hebben samen besloten hem van zwemmen af te halen in januari omdat hij er nog niet klaar voor is, en nu luisterd ie ineens weer na zijn pa. 3. We hadden samen besloten dat hij volgend jaar samen met zijn broer hier gaat zwemmen. 4. Hij luisterd weer na zijn pa, wat ie altijd doet....... Nu zegt hij dat ik niet zo moeilijk moet doen bla bla bla......ben ik nou ook echt degene die een zeur is, of heb ik gelijk? Ik vind het gewoon niet leuk de manier waarop, en waarom het nou allemaal ineens moet gebeuren.....tuurlijk mag hij van mij zwemmen, maar hij is er niet aan toe, badjuf zelf gemeld, en hebben we gezien, en hij wil ook niet......omdat een ander zijn neus erin steekt moet het maar ff gebeuren....
gewoon niet doen, hij is er niet klaar voor, en hij wil niet, heel jammer, maar misschien over een half jaartje dat hij er wel klaar voor is, hij is nog geen 6, laat hem eerst maar lekker spelen en doen. het komt vanzelf wel
Als hij er zelf nog niet klaar voor is, dan moet je het ook niet doen. Gaat wellicht dan toch niet werken.
Tja of dit de manier is om het te regelen daar ben ik ook niet over uit. MAAR het leren zwemmen kan ook problematisch zijn om andere redenen als dat jou jochie er niet klaar voor is. En daarmee zou ik niet over 1 nacht ijs gaan. Mijn jongens waren een beetje laat met leren zwemmen en 6 en 7. Bij de eene juf in het eene zwembad lukte het na heel wat lessen nog steeds niet echt. Uiteindelijk ben ik gestopt met daar sporten dus konden zij er niet meer heen om te zwemlessen en zijn ze naar het normale zwembad gegaan. Na een aantal lessen waren ze ineens zover dat ze een groepje of 2 verder konden en na nog een aantal lessen konden ze afzwemmen. Het lag dus OF aan die juf OF aan de manier van lesgeven waardoor mijn jongens niet verder kwamen! Misschien kan je (als je om de manier van hoe dit gegaan is heen kan) eens een proefles daar doen en kijken wat hun vinden van of je zoontje er klaar voor is of niet. Persoonlijk (maar ik ken jou of je zoontje niet dus spreek even alleen van ervaring met kindjes die ik wel ken) vind ik kinderen van 5 toch redelijk "klaar" om dit te leren. Hier wordt bvb zwemles vanaf 4 gegeven en sommige baden zelfs vanaf 3. Dat zal toch ook niet voor niks een mogelijkheid zijn?
Mijn dochter wilde ook niet. Was er ook niet klaar voor was altijd met andere dingen bezig behalve met de les. Ik zeg volg je eigen gevoel en wacht nog even.
Als hij zou willen zwemmen, en er echt interesse voor had had ik gezegd oke we kunnen eens kijken. Maar.......hij wil niet zwemmen, hij heeft totaal geen interesse ervoor, hij luisterd totaal niet na de badjuf gaat lekker zijn eigen gang, is nog heel speels en de badjuf vind ook dat hij er nog niet klaar voor is......... En de manier waarop hij hier mag zwemmen ben ik het ook niet mee eens...... Ik vind het gewoon moeilijk. Tuurlijk zou ik willen dat hij zijn zwemdiploma gaat halen, maar ik wil hem ook niet dwingen, niet bang maken, het moet geen straf voor hem worden. Plus wat moet ik tegen de andere zeggen, degene die er nu leszwemmen waar hij bij zal komen die weten hoe oud hij is en dat ie ook nog niet eens mag zwemmen hier......ik heb een hekel aan vriendjespolitiek.......
Ik zou me hier helemaal niet druk om kunnen maken. Bij mij zouden de volgende opties opkomen. 1. een proefles proberen, misschien vind hij het toch wel heel leuk en van daaruit verder kijken. 2. gewoon aangeven dat ik hem nog niet wil laten gaan. Ik zou me niet eens verantwoorden, is toch jullie kind.
Dat zeg ik dus ook tegen me man, ik hoef geen verandwoording aan een ander af te leggen het is ons kind onze beslissing. Maar goed.....We zullen zien zal het er vanmiddag nog eens even met me zoontje over hebben, kijken of hij een proefles wil doen, en dan kijken wat de badmeester eventueel te zeggen heeft.....Ik wil het hem ook niet onthouden, maar we hebben hem niks voor niks eraf gehaald in januari dus beetje moeilijk de goede keuze te maken nu......
Begrijp ik Troelala, maar t.o.v. je schoonpa moet je je niet schuldig voelen bedoel ik. Als jullie er samen maar uit komen.
Oh nee tegenover me s-vader ga ik me echt niet schuldig voelen. Die bemoeit zich er weer mee, dus dat zal mij een worst wezen. Tis meer tegenover me zoontje zelf. Ik gun het hem zeker, maar ik wil ook niet dat het een straf voor hem word.....
Dan zou ik de keuze aan hem laten inderdaad! Misschien even bij een proefles gaan kijken, omdat de vorige ervaring niet zo leuk was. Kan ook gelegen hebben aan de klik die hij had met de badmeester. Misschien vind hij deze wel heel leuk. Als hij niet wil merk je dat snel genoeg.
Gezien het feit dat punt 2 en 4 op hetzelfde neerkomen, zit het zere punt bij jou volgens mij meer bij het feit dat je schoonvader zich ermee bemoeit dan bij wat anders. Ik zou het belang van je zoon en jouw frustratie wel proberen goed te blijven scheiden, en dan bekijken waar het nu echt om draait.
Toen ik 6 jaarw as heeft mijn moeder aan mij gevraagd of ik naar een andere basisschool wilde. dat wilde ik toen graag omdat ik bang was voor mijn juf 9en die kreeg ik het jaar erop weer). Ik ben haar nog altijd dankbaar dat ze het aan mij gevraagd heeft. Dus waarom vraag je niet aan je zoon wat hij zelf wil?
Ik krijg ook het beeld dat het niet zo zeer gaat om het wel of niet al op zwemles zetten van je zoontje, maar dat je gefrustreerd bent omdat je schoonvader zich er mee bemoeit en omdat je man naar zijn vader luistert ipv naar jou. Daarom sluit ik me bij Kvinna aan.
Het gaat me om me zoon niet om me man en s-vader. Tuurlijk vind ik het niet leuk dat hij zich er weer eens mee bemoeit, en tuurlijk vind ik het niet leuk dat me man weer eens na hem luisterd terwijl wij wat anders hadden afgesproken. Maar dat staat buitenom me zoontje. Als hij wil zwemmen prima ik zal hem er in steunen en hij mag van mij. Maar hij wil niet, de juf zegt dat hij niet aan toe is, wij vonden zelf dat hij er niet aan toe was. En daar kijk ik na. Niet na me s-vader en man die zoeken het maar even lekker uit........Me zoontje staat voorop en daar gaat het om!
Ha Troelala, Het zijn je opmerkingen als 'luister ie weer eens naar z'n pa', 'wat ie altijd doet', 'dat hij zich er weer eens mee bemoeit' en 'man weer eens naar hem luistert' die bij mij die indruk geven dat je daar erg gefrustreerd over bent. Dat geeft verder niet mij de indruk dat je misschien een slechte moeder of iets dergelijks bent. Zo kom je absoluut niet over. Maar wel als een gefrustreerde moeder die zich alleen voelt staan, omdat manlief samen met s-papa al voor een oplossing zorgen, zonder bij haar stil te staan.
Precies, het was geen waardeoordeel, maar echt een tip: scheid die dingen en kijk dan wat je zoon wil en kan. Dat kan heel lastig zijn (kan ik van meepraten!), maar dan sta je ook veel steviger in je schoenen als je je mening uit. Als jij zegt dat iedereen vindt dat hij er niet aan toe is, behalve je schoonvader, dan lijkt het me duidelijk: nog even wachten, of akkoord gaan met één proefles om te zien of hij het hier wel naar zijn zin heeft. Succes!
Mijn oudste was er ook helemaal nog niet aan toe. Ik heb toen ook gewacht toen dochter nummer 2 mee kon.Nooit spijt van gehad. Toen kon ze het ineens wel en was ook niet zo bang omdat haar zusje erbij was (en dat is nogal een haantje de voorste). Dus ik zou zeggen:wacht ermee of vraag idd misschien zelf aan hem wat hij wil. En ook wel fijn voor jezelf hoor:2 kinderen tegelijk op zwemles!
Ik ben ook zeker wel gefrustreerd over me man en s-vade dat zal ik ook zeker niet ontkennen. Maar de keuze om hem nu wel of niet te laten zwemmen staat buiten dat. Het gaat me om me zoontje, wat hij wil en of hij er aan toe is. Ik heb het zojuist weer aan hem gevraagd maar hij wil niet. Ik kan hem toch niet dwingen? Ik wil niet dat het een straf voor hem word. Ik wil graag dat hij zijn diploma haalt maar wel op een normale en leuke manier, waneer hij er aan toe is...... Iniedergeval bedankt voor jullie meedenken, meningen enz waardeer het zeker en kan er ook zeker wat mee. De keus ligt nu bij me zoontje, hij mag zwemmen als ie wil, ik zal hem er zeker in steunen en helpen. Maar ik ga hem niet dwingen. En ik ben ook niet zo blij met de manier waarop hij straks misschien gaat zwemmen, want ik hou niet van voortrekkerij, en dat word hij nu straks wel door bepaalde mensen......Maar goed....