Ervaringen 'nakomertje'?

Onze jongste was 5 jaar toen onze jongste is geboren (oudste was toen 11, de tweede 9, de derde 5).
Hier gaat het heel goed! Het was vooral erg fijn dat ik tijdens schooltijd mijn handen vrij had voor de jongste en daar echt heel erg van kon genieten.
De oudste was ook al oud genoeg om even op te letten als de jonste sliep en ik was een klein boodschapje vergeten.
Nu is onze jongste alweer 7 en het blijft leuk!
De oudste jongens (inmiddels 18, 16 en 12) zijn dol op hem en altijd heel bezorgd om hem.
Ik merk wel dat sommige dingen mij zelf wat meer moeite kosten om wéér mijn energie te steken (hulpmoeder zijn op psz, zwemles, kleuterschoonmaak, enz). Ik had dat allemaal al afgerond en nu begon het weer opnieuw.
Zat ik bij de oudste echt een traantje weg te pinken bij het afscheid op de psz, bij de jongste heb ik heeeeel hard gezwaaid!
Wat wel heeeeeerlijk is, is dat ik hier vaak echte puberproblemen op te lossen heb en dan komt de jongste naar me toe en zegt dat ik de liefste mama ben. Of hij is helemaal verdrietig omdat de meester geen snoepje had uitgedeeld.
Dat relativeert zo lekker en haalt de kou een beetje uit de lucht.
Nadeel is wel, dat de jongste soms wat jong wijs is. Er komt soms taalgebruik uit waar ik niet helemaal gelukkig mee ben. Dat is nu eenmaal zo met puberbroers in huis.
Ik kan niet zeggen dat de jongste echt het verwende kleine broertje is, hij is wel wat vroeger wijs.
Wat ik inmiddels ook een groot voordeel vind, is dat de oudste 2 straks (hopelijk) financieel zelfstandig zijn, voordat de jongste aan studeren toe is.
Kinderen worden steeds duurder en het is wel fijn dat de kosten nu wat gespreid komen.

 

Ik ben zelf 7 jaar ouder dan mijn zusje (geen kinderen tussen ons).

Wat bedoel je precies met leuk en niet leuk?
Voor andere kinderen?

 

Onze vierde was niet gepland maar is echt een cadeautje.
Achteraf ben ik dus wel heel blij met 2 keer een "gat" tussen de kinderen (1 keer 4 jaar, 1 keer 5 jaar).
We hebben een grotere, 7-zits auto moeten kopen.
Bij uitjes is het soms wel lastig omdat het leeftijdsverschil groot is.
Meestal gaan we 1 keer per jaar met de oudste 3 naar de Efteling en nog een keer met de jongste 2 (nr 3 heeft dus geluk!). De dierentuin vindt iedereen leuk. Bij Ballorig is free wifi dus voor de oudsten ook prima voor een middag ( alhoewel de oudste 2 nu vaak niet meer meegaan).
De bioscoop doen we meestal ook gespreid, naar verschillende films.

Wij kamperen met onze caravan en zoeken altijd een grote camping met animatie van jong tm 17 jaar.
Niet dat mijn kinderen naar de animatie gaan, maar het betekent dat er op zo'n camping van alle leeftijden kinderen aanwezig zijn.
Dit werkt top!
Komende zomer gaan we weer naar dezelfde camping als vorig jaar.
Een middagje kanovaren vinden ze ook allevier leuk!

 

Wij hebben er altijd op gelet dat de oudsten niet de verantwoordelijkheid van de jongste op zich moesten nemen!
Ze passen heus weleens op, maar hebben ze een feestje ofzo, zoek ik naar een andere oplossing.
Ik betaal ze niet voor het oppassen maar bedank ze dan altijd op een andere manier ( bioscoopkaartje betalen, even met de auto voor ze rijden als ze naar debieb moeten, enz).
Ze ervaren het hier echt niet als last, of schamen zich voor hem, ze zijn juist dol op hem (zetten ook foto's van hem op instagram of nemen hem mee naar de supermarkt om met hem te pronken. Dat doet het vooral goed bij de meisjes.

 

Ik scheel zelf 8 jaar met mijn broer (moeder had moeite met zwanger worden) en mijn kinderen schelen bewust 7 jaar met elkaar. Ik heb het zelf als kind nooit vervelend gevonden en mijn broer en ik hebben een hele goede band al vanaf dat ik me kan herinneren. Als moeder zijnde vind ik het ook heel fijn het leeftijdsverschil. Zoon is heel betrokken bij zijn zusje, nooit jaloers omdat hij alles goed snapt, en zo lief voor zijn zusje! Het enige wat ik als nadeel nu kan verzinnen is dat ik vaak de vraag heb gekregen of ze wel van dezelfde vader zijn of de vraag of dochter een ongelukje was omdat mensen het vaak gek vinden dat er zoveel leeftijd tussen die 2 zit.

 

Mijn broertje is 8 jaar jonger dan ik. Als grote zus vond ik dat super tof. En ik geloof dat hij het ook nooit erg heeft gevonden om twee grote zussen te hebben.

En zie mijn onderschrift, dan is duidelijk dat wij ook een nakomertje hebben (volledig bewust voor gekozen). Mijn dochters waren 7, 10 en 12 toen mijn zoon werd geboren. Ze genieten volop van hun broertje. Super gaaf om te zien hoe dol ze op elkaar zijn. En andersom ook. Zoon begint altijd te stralen als ze uit school komen en moppert als ze weggaan.
En verder vind ik het ook heerlijk. Nu ben ik thuis en heb ik veel tijd en aandacht voor mijn zoon. En mijn dochters kunnen goed meehelpen. Oudste twee mogen wel eens oppassen als ik bv jongste dochter ergens op moet halen, of als ik even de was moet oid. Of ze spelen met hem als ik moet koken. En ik laat ze ook wel mee helpen in het huishouden. Niet heel uitgebreid, hoor. Maar als het een drukke week of dag is, dan moeten ze echt wel hun steentje bijdragen en bv even helpen met de was vouwen, of een vuilniszak wegbrengen ofzo.
Het voelt iig niet veel drukker dan toen ik alleen nog maar één dreumes en peuter in huis had.

Het enige ‘lastige’ is dat ik drie kinderen op een sport heb en met meerdere trainingen per week. En dan moet die kleine ook vaak mee om ze te brengen/halen. Soms komt dat niet zo handig uit, maar met wat creativiteit lukt het wel altijd.

 

Wat stom dat mensen dat soort dingen vragen, hè. Ik kreeg ook voortdurend de vraag of mijn jongste ongepland was oid en één keer de vraag of het van dezelfde vader was. Ik snap echt niet wat mensen bezielt om zoiets te vragen

 

haha, herkenbaar!
Hier op het forum (anoniem) durf ik best te schrijven dat onze jongste niet gepland was. Irl hebben mensen daar natuurlijk niks mee te maken!
Bovendien, wat hebben ze aan die info?! Lekker boeiend!?

Hier werd ook nog weleens gedacht dat we misschien nog een meisje wilden........ja, natuurlijk! (niet)

 

Ja heel bijzonder. Dat mensen het denken prima. Maar dat ze denken het recht te hebben zulke vragen te stellen vind ik echt bizar.
Bij mij vroeg verloskundige tijdens de intake of ze dezelfde vader hebben en op het cb tijdens de intake kwam de vraag of ze een ongelukje was. En dit zijn dan "proffesionals".

 

Hai,hier zwanger van de vijfde.Totaal gepland ook!Mijn jongste is 9 als de baby in april geboren wordt.De andere kinderen zijn tieners waarvan 1 uitstuderend.Een en al positiviteit hier over de komst van de baby.De kinderen zijn erg meelevend en verlangen erg naar ons babyzusje.Manlief vond ons gezinnetje al compleet maar ik voelde dat helemaal niet.Dus toch nog 1 kindje erbij na 9 jaar.De komst van de baby heeft ons veel hechter gemaakt.

 

Zelf ben ik 21, ik heb een zus van 24 en een zusje van 14. Ik kon vroeger (nu kan ik met beide heel goed) juist beter opschieten met mijn jongere zusje dan met mijn oudere zus. Wij hebben het alle 3 nooit vervelend gevonden

 

Ik ben de oudste van 4 en mijn zusje is 10 jaar jonger. Was super leuk dat ze kwam mocht helpen met in bad doen en eten geven en lekker veel knuffelen. Was en ben super trots op hahaarIk trouwde en ging het huis uit toen ze 10 was maar hebben nog steeds goede band. Heerlijk samen shoppen of filmpje oid en ze oast regelmatig een avondje op hier. Had haar nooit willen missen

 

Dat de verloskundige het vraagt vind ik nog niet zo gek, wel afhankelijk van de manier natuurlijk. Ze moeten toch gegevens van de vader invullen zoals aangeboren afwijkingen/ziektes?

 

Het is natuurlijk de toon die de muziek maakt, maar een verloskundige moet dit wel weten ivm evt. Afwijkingen of ziektes die in de familie van vader voorkomen.
Voor het cb is dit ook belangrijk. Daarnaast lopen " ongewenste" een groter risico op het shaken baby syndroom of andere vormen van kindermishandeling/ verwaarlozing.
Dat klinkt misschien absurd, maar is een feit. Het cb maakt altijd een soort risico analyse.

 

Ik kreeg toen ik 9 was een broertje. Geweldig vond ik het, ik mocht veel helpen en was een trotse zus-moeder
Nu is mn kleine broertje nog steeds mn soulmate, we zijn 2 handen op 1 buik.

 

Dit had ik ook.
Mijn broer is 29, ik 26 en mijn broertje 20
Ik kon en kan veel beter met mijn broertje overweg dan met mijn broer.

 

Hier ben ik een ‘nakomertje’ geweest
En eigenlijk nooit als prettig ervaren. Mijn broer en zus waren twee handen op 1 buik en ik was ‘maar’ het kleine jonge zusje. Mocht ook nooit met ze mee doen want ik was te jong, ook wel begrijpelijk hoor maar toen ik klein was begreep ik dit niet. Ook gingen hun op een gegeven moment niet meer mee op vakantie en ik wel, voelde me altijd alleen en een beetje enigst kind. Nu we volwassen zijn hebben hun nog een goede band en ik ja niet echt een goede band met hun. Word volgens mij nog steeds als ‘klein zusje’ gezien.
Mijn zus en ik schelen 10 jaar en mijn broer en ik 8 jaar.