de buren horen mijn dochter!

onze buren horen mijn zoontje ook wel eens. maar ze weten ook dat kinderen herrie maken en ze hebben er gewoon begrip voor.
je kunt het nou eenmaal niet voorkomen en overlast kan ik het niet noemen, het hoort er gewoon bij.

groetjes, Miranda

 

onze buren maken er ook niks van, ze kunnen moeilijk zeggen dat martijn niet mag huilen.
en gelukkig heb je geen huilbaby, dan zou je je denk ik heel bezwaard voelen op een geven moment.

 

Probeer er iig niet teveel op te letten...

De vroegere buren van mijn ouders waren wel klagers en niet zo beetje ook. We hadden ook een enorm gehorig huis en ze hoorden me lettelijk omdraaien in bed... (vertelde ze)

Mijn moeder begon ons toen steeds te corrigeren, van; "niet zo hard", "houd rekening met de buren " ssst! enz. enz.
Op een gegeven moment liepen we met z'n allen op de tenen bij wijze van en waren we alleen maar bezig om stil te zijn en op de buren te letten.
En dat kan natuurlijk niet en vooral niet met een klein kind.

Ik snap dat het niet leuk is, maar kleine kinderen zijn nooit stil en maken herrie.
Dus niet al teveel mee bezig zijn hoor! Anders wordt je net als mijn moeder Ha,ha...

 

hmm onze buurvrouw zegt gewoon dat ze ons weleens hoort
zo wist ze ook dat anne een huilbaby was
enige voordeel is dat ze zelf ook een heel klein kindje heeft.. dat ook weleens goed hard huilt (dat horen wij ook namelijk)
dus per saldo weten we het nu van elkaar.. en we kunnen er prima mee leven.

scheelt toch als je buren af en toe hetzelfde probleem hebben

 

Hier horen we ook weleens wat van de buren. De buurvrouw vroeg weleens, hoor je de meiden? ( 3 ) tuurlijk hoor ik ze, maar tussen horen en storen ligt voor mij een verschil.
Zij hoort mijn dochter ook weleens, tja jammer dan. Het is gewoon geven en nemen.
Aan de andere kant woonde er eerst mensen en die hadden 5 kinderen en die lieten ze gewoon maar lopen, dat stoorde soms wel.

 

Ja, onze buren horen haar ook wel eens, maar daar hebben ze geen last van. Aan de andere kant hebben ze ook een gezin met jonge kinderen wonen en bovendien hoor ik hun hond ook, dus ik maak me er niet te druk om. Huilen kan ik toch niet voorkomen.
Ik vind het wat anders als mensen hun kinderen zowel binnen als buiten hard laten schreeuwen en krijsen. Sommigen kunnen geen woord op normale toonhoogte uit hun mond krijgen, heel storend.

 

Wij woonden hiervoor in een heel gehorig huis. En helaas hadden we een onderbuurvrouw die daar he-le-maal niet tegen kon met alle gevolgen van dien: keiharde muziek draaien, keihard met de deuren slaan, bonken tegen het plafond, etc. ZO ontzettend kinderachtig was dat mens. Wij liepen al bewust zachtjes zonder schoenen aan rond. En als 1 van ons dan een keer jarig was en er was visite, dan werd ze helemaal hysterisch. Lekker genant zeg. En we zijn echt geen asociale feestende mensen hoor. De visite zat gewoon op stoelen.

Maar goed, ik ben dus blij dat we daar niet met kind wonen... Hier horen ze volgens mij nauwelijks wat (nieuwbouw).

 

mja hier ook nieuwbouw
maar helemaal geluidsdicht is het niet toch
en eerlijk gezegd vind ik dat ook niet zo'n probleem

snap niet zo waarom mensen die niet tegen geluid van buren kunnen in een heel oud huis gaan wonen overigens
dan weet je toch dat je alles hoort van je buur

in mijn oude huis kon ik mijn buurvrouw verstaan als ze stond te bellen.. maarja dat huis was uit 1900.. dat is niet geheel afwijkend dan
dat weet je voor je er gaat wonen.

 

mijn buren horen Esmee ook wel is.
nou is het hier al vrij gehorig.

zou me er niet druk om maken, dat weet je als er kinderen naast,onder,boven je wonen dat je die wel is kan horen.

 

@ saskia: je kunt elkaar inderdaad wel horen, maar dat is echt op het niveau van de andere kant van de straat vergeleken met onze vorige woning. Je hebt het dus absoluut geen last van, het is echt een verre achtergrondgeluid zeg maar.
Ik woon overigens in een appartement, ik weet niet of dat een ander geluid geeft.

 

Onze buren kunnen Iris ook horen. Heb t er wel eens met ze over gehad toen Iris een periode van een week had dat ze echt krijste als ze moest slapen; we lieten haar dan soms 5 minuutjes, daarna viel ze dan in slaap. Ik heb dit aangegeven bij de buren dat dit zo was en dat was ok...

 

hmm in een appartement heb je vaak wel beneden/boven buren
dat hebben wij hier natuurlijk niet

maar denk dat het qua dikke muren.. misschien wel iets scheelt.. maar niet verschrikkelijk veel
stoor me er hier ook niet zo aan.. alleen soms ligt anne op bed en dan hoor je onwisj gehuil... en dan ga ik stiekum toch even checken
ondanks dat ik weet dat als anne zou huilen.. het veel meer herrie zou maken *grin*
mama-tic denk ik

en zo vaak gebeurd het ook niet.. maar het is een baby.. wat verwacht je anders he

 

oh en je hoort het als er iets per ongeluk de trap af stuitert besef ik me zojuist
hoor: tok tok tok tok

klinkt als een knikker van de trap

maar heb hier nu dan ook geen muziek niets aan staan.... want zit te wachten tot ik zo opgehaald word
en dan moet ik meteen wegkunnen.

 

ik heb vroeger zo'n leuk buurman gehad.

ik had mijn jongste zoontje op bed gelegd,en die moest zich altijd ff in slaap huilen.

was hartje zomer,dus zijn raam stond open.
ik zelf was boven met de was bezig,en mijn oudste zoon was benden een boterham aan het eten.

wordt er aangebeld.
dus ik vraag of nathan ff wil kijken wie het is.
staat dus de buurman van 2 deuren verderop aan de deur.
dus ik naar beneden.
zegt hijooccchhh je bent wel thuis!
ik:ja hoezo?
hij:nee omdat je kindje zo aan het huilen is,dacht ik dat je er niet was.
ik:hij huilt altijd ff als hij op zijn bedje ligt,als hij moet gaan slapen.
ja zegt hij,maar hij is nu al een minuut of 5 aan het huilen,dus ik dacht dat je weg was,en hem alleen thuis had gelaten,als dat zo was had ik een ladder gepakt,en die kleine zelf uit zijn bedje gehaalt,en de politie gebeld.

ik stond dus echt met open mond.
ik zei tegen hem,dat ik mijn kids nooit alleen thuis zou laten.
nee zegt hij,dan is het goed,maar dan weet je het,dat ik dat van plan was.

heb dus meteen mijn zoon uit zijn bedje gehaald,en hem maar op mijn arm in slaap gewiegt.

durfde hem niet meer in zijn bedje te laten slapen overdag.

zo bang was ik,dat mijn buurman mijn kindje uit zijn bedje zou halen.

 

Lastig, wij hebben het ook gehad met de eerste, toen woonden we op een appartement met hele vervelende buren. Onze zoon huilde echt zo goed als nooit maar hij was een keer ziek, en ja dan huilen ze wel... Stonden ze aan de deur dat ze niet konden slapen. Ja heel vervelend, maar ik kan er niets aan doen.

Nu wonen we vrijstaand, dichtsbijzijnde buren een paar 100 meter verderop, ideaal!

 

Ja lastig, maar we wonen in Nederland nu eenmaal bovenop elkaar.

De buren hebben er indirect voor gekozen om zo te wonen, dus dan kan het voorkomen dat men elkaar hoort.

Wij hadden vroeger een gezin in de buurt wonen die zo schreeuwde dat de hele straat kon mee genieten,

En nee het was geen aso buurt, maar een nieuwbouwwijk.


Ik hoor beide buren ook. De ene kant heeft een tiener zoon die nogal stampt op de trap en met de deuren slaat en de andere kant hebben twee honden die aardig kunnen blaffen ( onze hond reageert daar gelukkig nooit op). Zo vind ik het dus ook niet vervelend als Isabella eens zou huilen.

Helaas kun je je kind niet de mond snoeren. Dus kun je er ook niks aan doen.

 

je kan toch niks aandoen. het is eenmaal zo dat de baby´ huilen en dat weet iedereen.

Als de buren irriteren aan je baby dan hebben ze gewoon pech of ze moeten huizen bouwen met extra dikke muren, waardoor je baby´s niet hoort.

 

Hier horen ze mijn zoontje wel. Helaas..De ene buren hebben er geen problemen mee. Maar de andere kant dus wel. En dat laten ze merken ook! Vooral mijn lieftallige buurvrouw. Toen mijn zoontje nog maar 2 maand was huilde hij nogal veel en daar reageerde ze op door met de deuren te slaan en keiharde muziek te draaien. En dat was dan in de periode dat ik nog zwangerschapsverlof had en dus alleen met Tim thuis zat. Als me vriend thuis was en me zoontje begon te huilen deed ze niks maar zodra de auto van me vriend weg was begon ze. Me moeder en me zusje hebben het toen ook een keer meegemaakt. Het is zelfs zo erg dat het bedje van me zoontje trilt van de muziek. Gelukkig is het nu een stuk minder geworden nu mijn vriend een beetje schijnheilig tegen de zoon van mijn buurvrouw der wat van had gezegd. Maar het zal mij benieuwen want het wordt straks weer mooi weer en dan ga ik echt wel met mijn zoontje in de tuin zitten. En als er dan weer zoiets gebeurd dan zeg ik er zeker wat van! Babies huilen nu 1maal klaar kan moeilijk plakband op het mondje van me zoontje plakken!