Hoe om te gaan met niet luisterende vriendjes/ vriendinnetjes?

Als ze zich misdragen en niet luisteren verzoek ik moeder om kind op te halen. 1x meegemaakt helaas, vond ik heel lastig.

 

Ik spreek ze er wel op aan. Vind het nogal hinderlijk. En als ze niet willen luisteren en zich aan onze regels houden, bel ik hun ouders op of breng ze naar huis en hoef ze dan voorlopig niet meer te spelen hebben.
Meestal komt het niet zo ver, maar ik heb mijn grenzen.

 

Ik waarschuw een paar keer. Luisteren ze niet is het speelafspraak voorbij. Heb gelukkig nog nooit een ouder hoeven bellen.

 

Herkenbaar! En lastig idd... Ik stel wel duidelijke grenzen en als een kindje echt niet luistert, dan mag hij ook even niet meervafspreken met hem of haar. En ik hou mijn hart altijd vast als mijn eigen kleine boef gaat spelen, want ik vrees dat hij ook zomaar 'dat' kindje zou kunnen zijn...

 

Ik ben daar wel vrij simpel in, maar misschien komt het doordat ik juf ben
Ik vind het niet erg om een kindje ergens op aan te moeten spreken, maar dan moeten ze vervolgens wel luisteren. Anders is het einde spelen.
Ons buurmeisje speelt hier vaak en die is wel heel vrij. Pakt dingen uit haarzelf, vraagt om een koekje dat soort dingen, moest ik wel even aan wennen, maar als ik haar ergens op aanspreek luistert ze wel meteen. Heb haar nog maar 1x bij de arm hoeven pakken (niet hard, gewoon om haar aandacht even te krijgen) zo van nou moet je wel echt even luisteren naar wat ik zeg en toen had ze ook meteen zoiets van oeps ja oke. En als ze in discussie gaat (maar dat doe ik thuis ook) dan ben ik kort, hier mag het niet.
Maar goed dan hebben we het over peuters van 3. Van oudere kindjes verwacht ik toch zeker dat ze zich houden aan de regels van het huis. Sommige kinderen hebben het ook wel nodig hoor, om de regels even duidelijk 'uitgelegd' te krijgen. Prima, maar daarna moet het wel duidelijk zijn.

 

Als hier een ' nieuw' kindje komt spelen doe ik dat meestal de eerste keer maar voor 1,5 uur. Luisterd zo'n kindje dan gaat die gewoon niet nog een keertje mee.
Heb wel eens een jongetje mee gehad die zat te fluisteren in de auto. Ik hou daar niet van en vriendelijk gevraagd om daar mee te stoppen. Daarna begon hij vloek woorden te zeggen. Heb de auto aan de kant gezet en gezegd dat ik hier niet van gediend ben en dat hij of normaal kon doen of dat ik hem nu gelijk terug breng naar huis. Ging daarna wel goed.

Ik heb eigenlijk nooit echt hele vervelende kinderen mee naar huis.

 

Jada: hen dat 1x gehad dat fluisteren...
Heb er wat van gezegd en dat werd nog meer fluisteren en daarna liegen en expres niet luisteren.
En toen bleek dat ze ook stiekem een hele hand koffielepels had meegenomen bij de bakker.
Plastic gratis lepels voor als je koffie bleef drinken.. Maar feit blijft dat ze niet zijn voor stiekem fluisterende kleutertjes. En dat ze bovendien glashard bleef volhouden dat ze het echt niet had gedaan en ze vervolgens stiekem in mijn dochters bed verstopte.

Uiteindelijk heb ik na een enorme donderpreek (zo niet mijn stijl maar ik was ZO onwijs boos!) beide dames hier op de bank gezet.
Tv aangezet en gezegd dat ik ze beiden niet meer wilde horen.
Het is dat het al bijna ophaaltijd was en dat paps meteen uit werk zou komen... Maar anders had ik inderdaad gevraagd om dr op te halen.
Nu ipv daarvan op de bank geparkeerd. Elk en eigen hoekje, rechtop, benen vooruit, geen limo of een chippie.
En ze heeft daarna nooit meer bij ons gespeeld.
Ze heeft weken met een boog om me heen gelopen op school.

 

Ik ben er redelijk uit dat kinderen ook als ze niet thuis zijn gewoon verwachten dat ze worden aangesproken op hun gedrag.
In het begin vond ik dat echt lastig.. Maar op een dag dacht ik.. Ben ook gek ook... Het is MIJN huis en dus gedragen ze zich ook maar naar MIJN regels.
Sinds die tijd vind ik playdates een stuk relaxter

 

Ik ben ook altijd heel duidelijk in wat wel en niet kan.
De vriendjes die mijn dochter mee neemt kennen mij en de regels inmiddels wel gelukkig maar als het de spuigaten uit zou lopen zou ik ze ook Nasr huis brengen of de ouders bellen.

Ik heb 1vriendinnetje hier thuis eens aangesproken op brutaal gedrag tegen haar eigen moeder toen ze haar dochter op kwam halen.
Ze zei dingen als" jij bent stom, ik luister toch niet naar jou en ga weg hier" haar moeder voelde zich ongemakkelijk en wist zich geen houding te geven.
Mijn dochter stond met haar oren te klapperen en daarom heb ik het vriendinnetje duidelijk gemaakt dat er in mijn huis en tuin niet zo tegen moeders en andere mensen gesproken mag worden omdat het lelijk en respectloos is.
Het meisje kleurde knal rood en de moeder bedankte mij.....

 

eerst bij de deur vertellen wat niet mag. dan beginnen met spelen.
vrienden van mijn zoontje luisteren erg goed. maar mijn eigen zoon doet vaak gek als hij iemand op bezoek heeft en vrienden melden het bij mij aan. omgekeerde wereld!
maar het zou meer effect hebben dat jij meteen bij de deur zegt wat niet mag en wat je van hen verwacht etc. eigenlijk dat doen de moeders ook bij afscheid van hun kind. dat doe ik ook als mijn zoon bij anderen gaat spelen. die moeder/vader is de baas. je luistert naar haar/hem. als het je niet bevalt/niet leuk vindt dan vertel dat je naar huis wilt.

 

Doe ik hier doorgaans niet hoor.

Hooguit dat ze enkel op dochters kamer mogen als ze boven gaan spelen.
Verder wijst het vaak zichzelf wel.

 

Ik bespreek niet bij binnenkomst de huisregels. Vind ik niet zo gastvrij staan. Bovendien is dat -als je echt elke regel gaat opnoemen- ook best een waslijst, ik verwacht niet van kleuters dat ze dat in één keer allemaal onthouden. Dus de enige regel die een kind van mij bij binnenkomst al krijgt is: schoenen uit en in de bak. En zo doe ik dat met andere regels ook. Ik meld het gewoon op het moment dat een regel van toepassing wordt. "Wij blijven hier altijd aan tafel tot iedereen klaar is met eten." Of "Broertje slaapt nu, dus als jullie boven willen spelen moet het zachtjes en als dat niet gaat dan spelen jullie beneden."
"Kan het wat zachter?" is eigenlijk het enige verzoek dat voor herhaling vatbaar is, wat mij betreft. Ik kan me goed voorstellen dat het in het enthousiasme van het spel al gauw weer wat harder gaat allemaal. Alle andere regels zeg ik hooguit 1 keer per bezoek. Ik ga echt niet meerdere keren aan een kind vragen om niet op de bank te springen. Dat snappen ze heus wel na 1 keer. Als je dan doorgaat, ben je dus bewust bezig 'stout' te zijn. En dat doe je maar lekker thuis bij je eigen moeder.
Als ik elk bezoek opnieuw dezelfde regel(s) aan een kind moet uitleggen, zoals niet op de bank springen. zou ik er trouwens op een gegeven moment ook wel klaar mee zijn.

Zoon heeft één vriendje dat wel eens vervelend gedrag laat zien. Tijdens het verjaardagsfeestje van onze zoon was het zelfs zo erg, dat ik op het punt heb gestaan om zijn moeder te bellen om hem op te halen. Dat heb ik dus ook tegen het ventje gezegd: nu ga je gewoon fatsoenlijk meedoen en zorg je dat jouw beste vriend op zijn verjaardag een leuke middag heeft. Anders parkeer ik je in de gang en bel ik je moeder dat ze je op kan komen halen. En dan ben je hier voorlopig ook niet meer welkom. Dat was blijkbaar duidelijk genoeg.

Nu scheelt het misschien dat ik niet alleen 'mama van' ben, maar ook juf. Dus bij sommige dingen kan ik vrij simpel volstaan met: ga er maar vanuit dat als het op school niet mag, dat het hier ook niet mag... Dan heb je zo'n beetje alles van vloeken tot op het meubilair soringen wel getackeld. En op de één of andere manier gaan die kinderen en denk ik ook wel gewoon vanuit dat ik straf kan geven. Misschien dat ze dat besef bij mij meer hebben dan bij een 'gewone' moeder. (Niet dat ik dat gauw zou doen trouwens, maar het kan geen kwaad dat ze het denken, haha.) En ik ken de pappenheimers ook wel een beetje, dat scheelt natuurlijk ook.

Overigens ben ik vooral van het voorkomen hoor. Dus ik zeg vooral wat ik in bepaalde situaties verwacht. Bijv:
"Mogen we ..."
"Ja hoor, als je het maar even opruimt voordat je iets anders gaat doen."

En als ik merk dat ze te druk worden of als ik ruzie aan voel komen, bied ik ze wat te drinken met iets lekkers aan en zodra ze eenmaal zitten vraag ik of ik even een verhaal zal voorlezen. Alleen dat ene vriendje houdt er niet van, maar bij alle anderen tot nu toe perfect. Zelfs de àllerdrukste exemplaren (want dat is zoon zelf ook) komen dan even tot rust.

 

maar tupp, over gastvrij zijn. ik zeg de regels aan mijn eigen kindje in aanwezigheid van de vriend. en deze zijn niet zoveel.
eerst handen wassen, dan eten en drinken. niet springen op de bank, niet naar ouderslaapkamer, niet ballen in de woonkamer, rommel mag je wel maken maar je gaat het zelf opruimen straks. niet te veel computeren.
schoenen uit doen doen ze allemaal zonder vragen. dit jaar hoef ik rommel regel niet eens te noemen. want ze doen het zonder te vragen.
ik heb niet zoveel regels hier thuis. en ik krijg geen kleuters meer op bezoek. ze zijn 8 jarigen.

 

Helemaal mee eens Tuc

En ook hier eigenlijk nooit problemen.
Op 1 meisje na... Dat heeft ook fiks op dr kop gehad toen.
Stoom kwam uit mn oren

Verder ben ik niet zo heel moeilijk... Maar springen op bank of bed.. Zeg ik inderdaad maar 1x.
En als ze echt niet te houden zijn binnen... Gaan we vaak even naar het speeltuintje of de kinderboerderij verderop. Kunnen ze daar uitrazen.

 

Wij wonen in een kinderrijk dorp. Mijn kinderen gaan gewoon zelf naar hun vriendjes en de vriendjes komen zelf hier naartoe. Als ze zich binnen niet gedragen waarschuw ik en als dat niet helpt stuur ik ze weer naar buiten.
Erg makkelijk dus. Ik heb dat echt wel gedaan hoor. Ze komen hier ook wel aanwandelen met een man of wat. Eerst buiten gespeeld met een groepje tot het ging regenen. Ik vind het dan sneu om te zeggen: je mag 1 vriendje mee naar binnen nemen. Dus ze mogen dan best met elkaar op de slaapkamer spelen, maar wel normaal doen. Anders gaan ze weer naar buiten, regen of geen regen.