Hoi, Op zoek naar tips... Onze oudste zoon (8 jaar) is een fervente nagelbijter. En dan niet gewoon nagelbijten, dat zou ik niet zo heel erg vinden. Hij bijt zo heftig dat hij op al zijn vingers nog maar halve nageltjes heeft zitten. Als er niets te bijten/peuteren valt begint hij aan de velletjes rond zijn nagels, en dus ligt zijn hele duimtop open omdat hij het vel eraf peutert. Echt tot bloedens toe. Hij bijt zelfs op zijn teennagels, bijt het vel vanonder zijn voet (van dat gewricht onder je grote teen, onder je voet). In eerste instantie dachten we: hij leert het wel af als hij door heeft dat het heel zeer doet en het onhandig is als je je vingers haast niet kunt gebruiken omdat ze door het bijten zo zeer doen... Maar helaas, blijkbaar doet het niet zeer genoeg om tot dat inzicht te komen. Ik heb het nagelbijten op zich nooit zo`n punt gevonden, ik deed het zelf als kind ook. Maar dit neemt nogal groteske vormen aan! En het ziet er natuurlijk niet uit, hoewel ik dat dan weer minder belangrijk vind. Hij heeft een vrij heftige vorm van ADHD waarvoor hij sinds een jaar medicatie gebruikt en wat op die manier het grootste deel van de dag redelijk onder controle is. Geen idee of dat er iets mee te maken heeft... Ik vraag me af hoe ik hem dit kan afleren? Zonder al te veel frustratie en met iets wat het gefriemel vervangt? Ik denk nl. dat het ook een soort prikkelverwerking is, ofzo... Moeders die het herkennen?
Het is herkenbaar. Hier in iets mindere mate.. wel de nagels en soms de teennagels en ook begint ze soms aan de velletjes.. Ik lees dus graag mee voor tips!
Herkenbaar, ik bijt zelf ook (vrij ernstig) op mijn nagels. Als kind ook mijn teennagels erbij, als ik het zo typ schaam ik me er zelfs voor... Maar geen tips...hier helpt niets. Ik heb weleens periodes gehad dat ik geen nagels beet, maar toch elke keer weer begonnen. Onze oudste doet het ook, gelukkig niet zo erg, niet tot bloedens toe.
Nagelbijten kan komen door een niet goed geïntegreerd reflex (het babkin reflex). Mijn dochter beet ook nagels, maar niet zo erg hoor en ook niet tot bloedens toe, maar we hoefden nooit haar nagels te knippen . Toevallig om andere redenen reflexintegratietherapie gehad waar ik er achter kwam dat nagelbijten daar ook door kan komen. Inmiddels goede resultaten met de andere 'problemen' gekregen. En zo grappig, we moeten ineens haar nagels knippen omdat ze er niet meer op bijt .
Hier ook een heel erge nagelbijter, dus lees even mee. Mijn man doet het nog steeds en ik vroeger ook, maar nooit zo erg als zoontje nu. Ik zit te denken aan een bijtketting.
Wat heb je al geprobeerd..? Is het echt puur een tic of zijn er spanningen? Ik heb er geen ervaring mee, maar je zou toch denken dat het net als duimzuigen gewoon af te leren is?!
Herkenbaar. Mijn zoontje is ook 8 jaar en bijt nagels en de vellen en boventoppen van zijn vingers. Hij bijt ook tot bloedens aan toe. Het ziet er echt pijnlijk uit af en toe, maar hij zegt er geen last van te hebben. Ook bijt/pulkt hij zijn teennagels eraf.Mijn zoontje heeft geen ADHD. Ik denk dat het bij hem een zenuwen tic is. Hij heeft vaak ook niet eens door dat hij het doet. Ik ben met hem bij de huisarts geweest, met name omdat hij zelf aangaf er vanaf te willen. Hij werd er namelijk ook door gepest door sommige kindjes uit zijn klas. De huisarts was heel lief en vond hem heel moedig dat hij zelf wilde komen en er vanaf wil. Ook waarschuwde ze hem dat als hij door gaat het kan gaan ontsteken. Ik kreeg toen het advies om zijn handen met heel dik vaseline in te smeren en er handschoenen overheen te doen zodat het kon helen. Overdag wilde hij dit niet, maar in de nacht deden we dit. En inderdaad heelde het, en bleef hij er toen vanaf. Toen ze geheeld waren deden we er bytex op (eerder niet omdat het dan zou prikken). Dit werkte toen een paar dagen, maar helaas.....hij begon gewoon weer te bijten en beet dwars door de bytex heen. Hij wilde toen ook niet weer opnieuw beginnen. Ik merk aan hem dat als er spannende/lastige periodes zijn hij het meer doet. Ook als hij bv boos of verdrietig is doet hij het meer. Ik weet ook niet zo goed meer wat eraan te doen....
Mja mss omdat duimzuigen gezien wordt als iets van kleine kinderen, plus slecht voor gebit.. dat de druk er dan wat meer achter zit om t af te leren.
Behalve erover praten met hem; nog niet veel. Ik wilde liever geen chemische middeltjes om het hem af te leren. Had ook gelezen dat het verband kan houden met spanningen en het uiten van frustratie. Naar mijn idee heeft hij daar geen last van, maar het kan natuurlijk best dat hij (nog) niet alles zegt/verteld.
na 10 jaar krijg ik het duimzuigen er echt niet uit.. en dan heb ik echt alles geprobeerd bij mijn dochter.. het is zelfs zo erg dat haar gehemelte hierdoor zo smal is en tzt open gebroken zal moeten worden door de kaakchirurg als ze NIET stopt.. en nog blijft ze duimzuigen.. En ze jarenlang een beugel zal moeten om het geheel te kunnen corrigeren.. en nog schrikt ze er niet ondanks alle gevolgen van dien.. dus als je DE tip hebt..
Oef echt.. 10 jaar! Wat moeilijk zeg.. Ik ben helaas ook geen expert zelf vroeger wel die nagellak geprobeerd enzo.. maar ik geloof dat de druk van ‘ik ben er nu te oud voor’ t m heeft gedaan voor mij. Je zegt dat zij er niet van terugschrikt.. Dus ze wil zelf niet graag stoppen?
Mijn oudste deed het ook. Hij heeft nu een kauwketting (spiraal vorm, van muisje sensitief) en nu bijt hij geen nagels meer. Hij heeft ass.
ja stoppen wil ze heel graag.. Dat zegt ze maar alles wat we doen, gaat zo automatisch bij haar..met name als ze in rust zit en moe is.. handen verbinden enz. peutert ze in de slaap los om toch te kunnen duimzuigen enz, nagellak zuigt ze eraf, anti duimzuigspul enz. is het huilen zodra het in haar mond komt maar na 2-3x zit ze gewoon weer te duimen. we zijn nu alerter en dat vindt ze vervelend want ze begint nu overdag ook (en dat vindt ik echt niet goed). ze heeft slaapknuffels en met of zonder ze blijft doorgaan..
Lastig! Zeker als het zulke verstrekkende gevolgen heeft. Ik heb ook jaren geduimd, heerlijk... Wel even een beugel gehad, maar die had ik sowieso gekregen omdat mijn ondertanden voor en achter elkaar stonden. Verder geen gebitsproblemen gehad. Tijdens en na de beugel nooit meer geduimd omdat het niet lekker paste en toen dus flink gaan nagelbijten. Dat doen ik nog steeds af en toe Mijn zus is bijna 50 en duimt nog steeds zij heeft nooit een beugel nodig gehad. Mijn moeder vertelde gister dat mijn 2 oudste broers ook erg op hun nagels beten, ongeveer zoals mijn oudste nu doet. I.p.v. de velletjes op hun vingertoppen beten ze naast nagels ook op de velletjes van hun knokkels/vingerkootjes. ML zei ook behoorlijk op zijn nagels te hebben gebeten. Ik vraag me dus af of dit familiair zou kunnen zijn? Misschien dat ik eens met hem naar de huisarts ga...
Heb je niet ook therapieën.. iets van hypnotherapie of acupunctuur ofzo? Ik lees dat 10% van de volwassenen nog duimt!