Onze dochter is ongeveer 20 mnd en onze zoon is nu 15 wkn. Omdat ik nog borstvoeding geef en dit vaak rond slaaptijd van de oudste is, brengt mijn man haar vaak naar bed en dit ritueel gaat ook vaak heel goed en makkelijk. Maar als ik het wil doen dan begint ze al op de trap te huilen, werkt lang niet zo goed mee en roept om papa. Zowel het wassen als aankleden en tandenpoetsen is veel meer een strijd met als gevolg dat ze ook iets minder rustig gaat slapen. Als mijn man niet thuis is gaat het wel beter (ja, dan moet ze wel haha..). Maar hoe hier mee omgaan?
Mijn zoon is wat ouder maar heeft dit ook al enige tijd, iig al ruim voordat ik zwanger was van onze 2e. Alleen hier moet mama hem dus naar bed brengen. Dit heb ik zelfs in de kraamweek gedaan. Het heeft ook 1 voordeel want als ik vraag: "zal ik je naar bed brengen" is zijn antwoord standaard: "nee". Maar als ik vraag "zal papa of mama jou naar bed brengen" dan is zijn antwoord "mama" en gaat hij ook gewoon direct naar bed. Zoon is gewoon echt een mama's kindje (wat ik stiekem best wel heerlijk vind!). Dus wij houden het maar zo. Aangezien het wel goed gaat wanneer ik er niet ben. Van alles geprobeerd, maar als papa hem naar bed brengt eindigt dat in een enorme driftbui en dan gaat hij dus niet slapen totdat mama is geweest. Het is tussendoor nog wel een tijdje goed gegaan dat papa hem ook naar bed mag brengen maar helaas....
Ik denk dat het aan jezelf is.. hoe hier mee om te gaan. Vinden jullie het prima dat ze liever door papa op dit moment wordt gebracht.. doet papa dit dus als hij er is. Kan natuurlijk verschillende redenen hebben waardoor ze nu liever door papa naar bed gebracht wil worden. Als ze t wel prima vind om door mama naar bed gebracht te worden als papa er niet is, is het toch op zich ook geen probleem? Snap wel dat je het liever anders ziet... maar wellicht dat het ook met de komst van de kleine nog te maken heeft... en is het straks ineens weer over of andersom Ikzelf zou er geen strijd van maken, maar wel af en toe weer proberen. Zeker omdat ze het wel prima doet als papa van huis is, anders zou ik t anders vinden.
Ohh, het eerste wat ik dacht toen ik de titel las was: heerlijk toch?! Maar goed, hier was de oudste de eerste paar jaar echt een mama's kindje, dus ben allang blij dat hij nu ook regelmatig periodes met voorkeur voor papa heeft. Wat mijn voorgangster ook vroeg; vind je het erg??