Mijn middelste dochter is 2 jaar en laat sinds een half jaar geleden wat bijzonder gedrag zien. Het begon met continu op de grond gooien van haar bord en beker. Vanuit het niks. Wij zagen geen boosheid of verdriet er aan vooraf gaan. Het leek haar echt te overkomen. Onze eerste reactie was boosheid, dus zette we haar ervoor op de trap. Kwam ze terug gooide ze vervolgens weer de boel op de grond. Goed leek dus niet helpen. Omdat ik niet steeds wilde dat ze haar bord op de grond gooide ben ik hem gaan vasthouden tijdens het eten. Wat opviel was dat dit rust gaf en ze haar bord ook met rust liet. Ik ben hier vervolgens woorden aan gaan geven en benoemde naar haar voor dat we begonnen met eten, vraag maar of mama je bord wil vasthouden als het even niet meer lukt. Tijdens het eten vroeg ze dan ineens of ik haar wilde helpen. Het bord werd daardoor niet meer op de grond gegooid. Hetzelfde verhaal met de beker. Nu laat ik weleens mijn dweilemmer staan en ook hier liet ze wat dwangmatig gedrag zien door standaard wat in die emmer met water te gooien. Van haar slaapknuffel tot haar koek, alles wat ze maar in handen had. Vervolgens werd ze verschrikkelijk verdrietig en baalde echt om wat ze heeft gedaan had. Vervolgens heeft ze toen zelf bedacht dat ze ook hier bij mijn hulp kan inschakelen en vroeg vanaf dat moment standaard als ze de emmer zag staan of ik hem wilde opruimen. Een soort van zelfbescherming, zo van als die maar weg is kan ik er ook niks ingooien. Verder is het een pittige dame die flink boos kan worden en echt grenzen kan aftasten. Ze loopt enorm voor in haar taalontwikkeling, zo zei ze voor haar tweede levensjaar; bah er zit viezigheid op mijn vinger... Ze is een sociaal meisje, ze laat beginnend samenspel zien, kan delen en afspraakjes maken. Maar ze is ook een flinke pestkop, ze kan haar oudere zus met een vriendin in een hoekje duwen en met haar ene hand dat vriendinnetje knijpen en met de andere hand haar zus slaan. Verder kan ze heel heftig reageren op hoe een ander in zijn vel zit. Wanneer iemand bv erg negatief en mopperig is dan heeft ze daar veel last van en dan slaat haar gedrag ook om. Ondanks dat we onze handen vol aan haar hebben, hebben we ook het gevoel dat we weten hoe we met haar om moeten gaan. Toch blijf ik het gevoel houden dat ze 'bijzonder' gedrag laat zien. Door mijn werk waarin ik de nodige gedragsproblemen en stoornissen voorbij heb zien komen, ben ik misschien wel te gericht op afwijkend gedrag. Mijn objectieve blik is denk ik wat vertroebeld doordat het normale peutergedrag wat ik ken zo extreem is vervormd is. Ben benieuwd naar jullie mening...
Hmmm... Ik herken het wel. Maar ik benaderde het anders. Ik zei dan; als jij steeds de beker op de grond gooit, ruim ik hem op. Een beker is om mee te drinken. Hetzelfde als hij wat in de emmer sop gooide. Dan zei ik tegen hem dat hij dat niet moet doen, want anders ruim ik het speelgoed op, zodat hij het er niet in kan gooien. Voor mijn gevoel is dit gedrag normaal, maar hebben je er een andere benadering aan gegeven dan dat wij dat hebben gedaan. Maar miss begrijp ik je verhaal niet goed...
Ook dit hebben wij inderdaad geprobeerd, maar het hielp niet. Want ik kreeg het gevoel dat ze niet bewust deed, het op de grond gooien leek haar echt te overkomen. Nmi was het geen grenzen aftasten. Dus wat doet mama als ik mijn beker op de grond gooi, mmm ze ruimt hem op, balen... volgende keer maar niet meer doen. Als je inderdaad maar elke keer de beker op ruimt dan kiezen ze op een gegeven moment eieren voor hun geld en gaan ze het niet meer doen. Ik ben heel consequent en heb dit dus ook een aantal weken volgehouden, maar ze bleef hem standaard op de grond gooien.
Ik kan ook niet zeggen dat het heel byzonder is hoor Zo veel kindjes zo veel karaktertjes... Ik denk dat alle kindjes wel iets hebben wat voor hun "belangrijk/interessant" is? Hier is dat al máánden deuren. Deuren moeten dicht van ons zoontje. Maar om dan te denken dat dit byzonder of afwijkend gedrag is? Nee... het is gewoon zijn ding. Ik denk dat kinderen iets vaak doen omdat het voor hun een "leuk geluid, reactie" opleverd? En de ene vind een plons bijzonder waar ze geen genoeg van krijgen en voor de ander iets wat rammelt. Misschien, omdat je met probleemgedrag kinderen werkt, kijk je er te professioneel naar?
Mijn mening is dat als jij denkt dat het bijzonder gedrag is, het waarschijnlijk ook wel bijzonder is voor haar. Je zegt dat het haar 'overkomt' en ze jou om hulp vraagt. Als iemand iets 'overkomt' is dat altijd per ongeluk. Als ze verder niet extreem onhandig is, is het wel een beetje 'vreemd' dat dit gebeurt. Kindjes hebebn echter wel vaker iets waar ze helemaal op gefocust zijn zoals een deur die persé open of sicht moet, of speelgoed dat persé in die volgorde moet staan. Maar je hebt er een goede oplossing voor en die blijkt te werken. Ik zou me er verder niet druk om maken, behalve als ze het uit gaat breiden en zo een dwangneurose zou kunnen ontwikkelen
Het eerste wat ik dacht een bord staat toch op tafel, dat hoef je niet vast te houden? Maar ik zie niet echt bijzonder gedrag eigenlijk, normaal peutergedrag. Sluit me aan bij de post van stopcontact. Onze dochter heeft ook een fase gehad dat de deuren dicht moesten, heeft ook al een alles-in-de-prullenbak-fase gehad, nu heeft ze fase van handen wassen en kranen en volgende week waarschijnlijk weer iets anders..
Ik lees een mama die aan haar onderbuik denkt te lezen dat dit bijzonder (en dus afwijkend) gedrag is. DAAR moet je wat mee.. moederinstincten zijn reuze sterk en reuze belangrijk. Luister naar je zelf en doe daar wat mee. Sterkte!
In de eerste instantie doe ik er wat mee door haar niet te straffen voor het op de grond gooien van haar bord. Maar bied haar mijn hulp/nabijheid aan en als het toch gebeurt ga ik er luchtig mee om. Op dit moment lijkt ze er buitenshuis weinig last van te hebben. Behalve van het stukje dat mensen haar snel erg druk en opstandig vinden en zij van deze negatieve houding nog bozer/negatiever gedrag laten zien. Ook op de peuterspeelzaal gaat het redelijk goed omdat ze haar daar haar gang laten gaan. Ze mag daar nog zelf aangeven waar ze aan mee wilt doen. Soms denk ik wel eens ik ben blij dat ik een enorme rugzak vol heb met opvoedtrucs, want volgens mij had zij mij anders gillend gek gemaakt en had ik allang hulp ingeschakeld.