Haa meiden, Volgens mij zit mn zoontje in de peuterpubertijd. Sinds een week wil hij niet meer aangekleed worden op het aankleedkussen (of waar dan ook). Hij wil geen schone luier, zelfs een telefoon in handen geven werkt niet meer. Prettig, als hij net zn luier volgepoept heeft Maar wat ik nu zo erg vind is dat hij er zo erg bij huilt. Echt hartverscheurend. Zn lipje trilt en hij snikt...ik vind het zo zielig voor hem, want het is alsof er een groot drama voltrokken is. Dit is echt sinds een week. Dit gebeurd nu een paar keer per dag. Ook wordt hij wat sneller boos als iets hem niet lukt. Ben benieuwd hoe anderen omgaan met driftbuien. Ik neem hem bij me en dan wordt ie wat rustiger en leg ik rustig uit waarom het nodig was om zijn luier te verschonen...Vaak is het dan snel weer goed. Wat ik ook lastig vind: als hij iets doet wat niet mag, bijvoorbeeld met zn eten gooien dan zeg ik wel eens: mama vind dat niet lief van jou. Dan begint hij zo zielig te huilen en dan voel ik me alweer schuldig. Ik weet dat het allemaal hoort bij het opgroeien en waarschijnlijk zoekt hij ook zijn grenzen op, maar als ik naar kindjes van vriendinnen kijk dan is het alsof het allemaal van die lieve zoete kindertjes zijn en dan vraag ik me wel eens af of ik iets verkeerd doe Overigens loopt mijn zoontje nog niet en hij kan ook nog niet praten, maar dit laatste heeft vermoedelijk met zijn oortjes te maken, waar hij 3 oktober buisjes voor krijgt. Misschien zit daar ook frustratie. Hij begrijpt wel heel veel. Ben benieuwd naar reacties, Groetjes, Romy