Nou vandaag was de grote dag! Vanmorgen moesten we naar het ziekenhuis om het tongriempje van Jasmijn te laten knippen. Mijn hartslag ging erg omhoog toen we aankwamen. Het alsof ik iets moest ondergaan. De arts had eerst zijn bedankingen over het te korte tongriempje. Maar toe hij ging kijken met spatel heeft ie hem meteen doorgeknipt. Ondertussen lag Jasmijn in houtgreep op tafel, vastgehouden door de verpleegster. Echt niet leuk! Jasmijn huilen, ik huilen..... Maar gelukkig was het binnen enkele seconden gedaan en huilde Jasmijn meer doordat ze werd vastgehouden, dan dat er geknipt was. Het bloedde een beetje, maar dat was nauwelijks. Ze kon snel alweer lachen naar de arts. Eenmaal weer in de maxi-cosi sliep ze meteen en thuis aangekomen heeft ze flink gelachen. Ook het drinken ging nu zonder geklak. Ik ben blij en Jasmijn ook, en ik heb me weer druk gemaakt om helemaal niets. Maar ja als ze aan mijn kleine meisje komen, komen ze ook aan mij! Ik ben in ieder geval blij dat ik de beslissing genomen heb om het nu te doen. Als ik het over 2 jaar zou moeten doen, dan is het helemaal een gevecht! Zo moest het ff kwijt!
Ben blij voor je dat het is meegevallen. Kan me voorstellen dat je er erg zenuwachtig voor was. Gelukkig is alles helemaal goed gegaan!
Hé, goed van jou! Ik weet precies hoe je je hebt gevoeld, maar het stelt i.d.d. eigenlijk niets voor. Nu kun je heerlijk kijken hoe die tong alle kanten op zwiebert !
Ze drinkt echt supergoed nu! Ik dacht al die tijd dat het wel meeviel met dat tekorte tongriempje, maar die paar millimeter scheelt echt! Ze drinkt haar flessen nu veel sneller en beter leeg en dat zonder geklak! Ben echt blij dat ik het heb laten doen!