Kent iemand dat gevoel dat zeg maar eigenlijk alles wel goed gaat in je leven. En dat je daar dan een soort ongemakkelijk van word. En dat je dan soms bij jezelf merkt dat je eigenlijk zit te wachten tot er ergens wat fout gaat? Ik heb dat de laatste tijd dus een beetje. Maar ik ken het niet van mezelf. Ik ben juist meestal erg positief ingesteld en altijd als er goede dingen gebeurde was ik daar gewoon blij mee. Kan het moeilijk plaatsen. En wat ik me vooral ook afvraag. Hoe ga je daarmee om?
Ja best wel een periode gehad na een heftige tijd. Ik moest zeg maar wennen aan dat het ook goed kon gaan. En hoe langer mijn leven weer prettig is, hoe verder ik verwijdert raak van dat gevoel. Vertrouwen moet zeg maar gewonnen worden door het leven. Geen idee wat ik zelf daaraan heb gedaan. Op het regelmatig opsommen van de goede dingen na. Ook als het even een paar weken niet lekker ging. Vaak is er toch nog wel iets positiefs te vinden. Hoe klein ook.
Ja is wel herkenbaar. Vooral omdat ons leven op dit moment op alle gebieden gewoon lekker verloopt. We hebben ook andere periodes gekend en dan denk ik af en toe, wanneer houd het 'geluk' weer op? Gelukkig is het niet zo dat het mijn leven beheerst hoor, ik geniet er nu ook echt van. Maar ik kan niet ontkennen dat ik er weleens aan denk.
Ik heb dat nu financieel. Ik ben gastouder en dan ben je erg afhankelijk van het aanbod. Momenteel zit mijn opvang best goed vol en hebben we wat meer te besteden, maar er hangt zo'n onbestendig gevoel in de lucht van 'wat heb ik over het hoofd gezien?'
Ja hoor herkenbaar. In alle opzichten hebben we het echt ontzettend goed, dus het kan niet anders of er moet een keer wat mis gaan. Gelukkig kan ik dat gevoel redelijk snel naast me neer leggen en is het niet zo dat het mijn leven beheerst. Ik geniet van het nu
ik heb het gevoel ook. Ik geniet er maar van en ben extra blij juist omdat alles dus nu goed lijkt te gaan
Ja herken het ook heel erg. Wij hebben wel wat moeilijke tijden gehad. Eigenlijk sinds dat we de flat verkocht hadden (iets waarvan ik dacht dat het nooit zou gebeuren), en we deze prachtige woning hebben kunnen kopen leek alles in een stijgende lijn te gaan. Zeker toen we hier net woonden dacht ik steeds wanneer wordt ik wakker? Wanneer gaat het weer mis, wanneer krijgen we weer tegenslag? Maar die kwam niet.. toen ben ik begonnen met proberen vooruit te kijken. We zijn nu dik anderhalf jaar verder en sindsdien zijn er heel veel positieve dingen gebeurd. We zijn in heel veel dingen gegroeid. En het is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn, maar ik probeer zoveel mogelijk vooruit te kijken en blij te zijn met het moment.
Hier ook herkenbaar. Alles zit tot nu toe echt ontzettend mee steeds. ik denk steeds dat kan niet, straks gaat er een keer iets fout en dan ook echt fout. Ik probeer het dan maar snel naast me neer te leggen.
Heel herkenbaar. Wij hebben echt een luxeleventje. Geen financiele zorgen, allemaal in perfecte gezondheid, onze ouders idem. We hebben zelfs nog een paar opa's en oma's. Nog nooit iets echt ernstigs meegemaakt. En om me heen zie ik dan soms zoveel ellende. Veel ziekte, werkeloosheid, scheidingen, ruzies... soms vraag ik me wel eens af of wij onze volledige portie ellende op een gegeven moment in 1x krijgen. En of we dat dan wel aankunnen, omdat we niks gewend zijn.
Ik heb heel vaak dus hele heftige dingen. In nog geen 10 jaar tijd heeft mijn schoonmoeder een levertransplantatie gehad, is een neef overleden, mijn schoonvader kreeg een beroerte en is op 66 jarige leeftijd overleden, mijn man heeft zware psychische problemen gekregen. We hebben van zeer dichtbij kindermishandeling meegemaakt en recent eerwraak. Mijn vader heeft longkanker gehad en heeft een longamputatie gehad. Eigenlijk elk jaar wel wat. Ik heb geleerd om vooral te genieten van het moment. En vooral positief blijven. En ik kijk vooral naar wat we wel hebben, en ik kijk ook uit naar leuke dingen. Ik sta het gevoel van angst, die ik ook best wel heb, niet toe.
Niet zo slim om te doen...want wat je wenst komt uit.... 'Wensen zijn voorgevoelens van hetgeen u in staat bent daadwerkelijk te realiseren' (Goethe) Dus niet meer doen
Ja ik probeer echt om die gedachten weg te bannen inderdaad. Ik geloof er ook een beetje in dat je op je afroept wat je verwacht zeg maar. Maar ja, iets niet willen denken, dat helpt niet echt.
Verder. Ik heb inderdaad ook een heftige tijd gehad met scheiding etc. Nu loopt het eigenlijk allemaal wel weer. En merk ik dat ik me over relatief kleine dingen, waar ik vroeger niet zo mee zou zitten. Me nu erg druk om kan maken. Terwijl ik eigenlijk wel uit alles wat gebeurd is zou kunnen opmaken. Dat ik heel wat kan hebben.
Ja hoor herken dat zeker.. hier hangt altijd wel iets in de lucht. En net als ik denk dat t ff lekker gaat komt er een naar bericht, is er iemand ziek of iets erg gebeurd. Ik geniet er dus maar van want wat komt dat komt dan toch wel..
Herkenbaar. Elk jaar gaat hier wel wat stuk of gebeurt er iets. Wij hebben 1 inkomen en zitten dus niet te wachten op dure apparaten in huis die stuk gaan en vervangen moeten worden. Dan weer de wasmachine, toen de koelkast, toen de vriezer, daarna de droger, vaatwasser, laptop 2x stuk, bed moest vervangen worden. En eerste week van 2017 zaten we te bedenken wat er dit jaar aan de hand zou zijn. Alles in huis is nu wel zo'n beetje vervangen dus wát kan er nou nog fout gaan. Helaas kwamen we er al snel achter, onze hond werd ziek. Dierenarts in en uit en uiteindelijk is ze overleden met een beetje hulp van de dierenarts. Maar daar zit een mega prijskaartje aan met alle afspraken en behandelingen samen... We zijn dus nu alweer blut en het jaar is nog maar net begonnen. Hier is het dus altijd een financieel iets vooral. We zijn daardoor ook nog nooit met de kids op vakantie geweest, zelfs geen huwelijksreis gehad.