Ben benieuwd wat jullie mijn plaats zouden doen... Ik heb woensdag met 31,5 week de 2de groeiecho gehad. Nou zagen ze dat de buikomvang een afbuigende lijn had en ligt nu op de ondergrens... De echoscoptiste zou de gegevens naar mijn verloskundige sturen voor verdere beoordeling. Deze belde nog die middag terug met de mededeling dat ik naar het ziekenhuis moet voor echo en controle gynecoloog. Daarbij vertelde ze ook dat ik moest stoppen met werken en rust moet nemen! Nou ben ik dus vandaag bij de gynecoloog geweest, maar die heeft me weinig adviezen gegeven! De achterstand van het buikje was in het ziekenhuis zelfs een paar daagjes meer... Maar over stoppen met werken en rust houden was hij wat vaag. Tja hij wistimmersniet waar de achterstand door kon komen (navelstreng meting was goed en vruchtwater ietsje afgenomen). Maar waar doe ik nou verstandig aan? Die groeiachterstand is.er nog steeds en woensdag was de verloskundige erg duidelijk dat rust nu belangrijk is. Maar aan de gynecoloog kon ik niet merken dat dit nou echt zo belangrijk is... Wat zouden jullie doen?
Lastige keuze. Misschien een tussenweg zoeken door halve dagen te gaan werken? Ik zou in ieder geval nog eens overleggen met je verloskundige.
Zou je niet het zekere voor het onzekere nemen en je rust nemen? Dan weet je zeker dat je niet verkeerd doet... te voorzichtig is niet zo erg ale, natuurlijk is dat moeilijker als je zelfstandige bent, anders geen inkomen, .... Maar anders zou ik niet twijfelen
Tjah, dat ligt eraan. Ik vind een dag werken meer ontspannen dan een dag thuis met m'n twee wilde indianen, dus ik zou persoonlijk de keuze dan maken om halve dagen te gaan werken. Thuis zitten betekend niet altijd gelijk meer rust. Maar dat kan alleen jijzelf bepalen.
Mun afdelingshoofd had het over een verklaring die ik daarvoor moest hebben. Maar die heb ik dus niet van die gynecoloog. Neem maandag sowieso even contact op met m'n verloskundige, want vind het wel een beetje een raar verhaal... Woensdag moest ik nog gelijk stoppen met werken en voldoende mantelzorg zoeken voor mijn zoontje van 13 maanden. En anders zou ik maandag weer gewoon aan het werk kunnen... Ik vind beide prima hoor, want ben net zo lief gewoon aan de gang. Maar moet ik het advies van woensdag dan maar in de wind slaan? Wil natuurlijk het beste voor me kleintje!
Ik zou niet eens twijfelen. Meteen stoppen met werken. Ik zou echt geen risicos nemen cker als het gaat om een baby dat nog in je buikje groeit. Ik zou alles over hebben voor de kleine en als dat is dat ik moet stoppen met werken, dan doe ik dat!
Ik zou ook stoppen met werken maar ik begrijp je verwarring wel, ik heb wel het idee dat een gynaecoloog minder snel zulke dingen adviseert dan een verloskundige maar toch zou ik luisteren naar de vk, die zegt dat ook niet voor niks.
Ik zou een verklaring vragen van je verloskundige en de dagen dat je werkt heb je als het goed is toch opvang voor je kleine, dus die dagen kun je dan extra rust nemen en hoef je niks extra te regelen, toch?!
Tja je moet doen wat je gevoel je ingeeft... Wat mij zelf is opgevallen is dat mijn vk ook sneller zei: rustig aan, voorlopig niet werken en opvang voor de k le ine zoeken (maar als het aan haar ligt moet ik mijn dochtertje zowat alltijd dumpen :s ) en mn gyn zei vandaag dat ik gewoon na paar dagen rust weer alles mag doen.. Dus meningen verschillen nogal.. Dus ik zeg: volg je gevoel of overleg het nog eens met de gyn!
Maar wat heb jij gedaan dan kleintje88 ? Ben jij ondertussen weer aan de gang? En loesje, het is inderdaad geen extra geregeld hoor... En al was dat gaf dat ook niets. Maar ik bedoelde meer dat de verloskundige zelfs zei dat ik mijn zoontje zelfs weg moet brengen voor de rust terwijl de gynecoloog geen advies over heeft... Noemde het natte vinger werk om een oorzaak aan te wijzen.
Ik ben minder gaan werken ( 50% ) omdat ik ontzettend moe ben en gewoon uitgeput! Maar nu ben ik vanmorgen ontslagen uit het zh t.g.v bloedverlies, wil in ieder geval paar dagen rust en daarna toch weer 50% proberen te werken.. Maar ik kan ook niet echt stil zitten.. En mijn kleine ligt niet achter op groei maar juist bijna 1,5 week voor.. Dus ik zou even overleggen met je gyn!
ja ik zou zeker en vast mijn rust gaan nemen en stoppen met werken. Beter het zekere voor het onzekere nemen. En met rusten doe je de baby zeker en vast geen kwaad! Want ALS het slecht is om te veel te bewegen dan is dat bij deze opgelost en heb je gedaan was je kon
Bij mij gaven vk en ha geen verklaring bij de vorige zwangerschap, dit moest gaan via de arbo-arts. Ik zou wel minder gaan werken/stoppen. Dan regelt je werk maar snel een afspraak met de arbo-arts, maar die zal ook echt wel zeggen dat je niet hoeft te gaan werken. Als je wil, kun je evt. nog op therapeutische basis werken inoverleg met arbo-arts. Maar gezien je termijn heeft dat ook niet heel veel nut meer Dus; gewoon ziekmelden, je werk regelt de rest maar! (enne, krijgen alles vergoed!)
Vraag je eens af.........hoe voel je je als je blijft doorwerken en het gaat fout? Is je werk dan nog zo belangrijk? Helaas je kindje verloren maar jouw baas kan dan iig niet klagen..... Klinkt even hard maar ja dat kan. Het kan ook fout gaan! Je baby geeft duidelijk aan het minder naar de zin te hebben. De vk geeft duidelijkaan te stoppen met werken. Wat is er dan nog zo moeilijk? De meeste gyn zullen dit niet uit zichzelf zeggen. Heb dat hier en bij mijn vriendin ook gezien. Veel gyneacologen zijn veels te makkelijk in dit land. Vaak moet er eerst iets echt fout zijn voor ze actie ondernemen, aan preventie wordt maar weinig gedaan in de periferie. Daarnaast heb je het volgens mij ook niet letterlijk gevraagd toch? Je hoeft het niet eens te vragen. Jij bent baas in eigen buik en een gyn is niets meer of minder dan een mens net als jij......jij kunt ook gewoon aangeven dat je stopt met werken en hem vragen hiervoor een brief te schrijven, trouwens de vk kan dit ook en die heeft het je echt geadviseerd. Nu echter zit ik bij wel een heel erg goede gyn die niet bang zijn om werkgevers op hun dak te krijgen. Als mensen horen dat ik in het LUMC onder behandeling ben weten ze gelijk dat dit niet voor niets is. Dan hoor je ze niet meer. Toen het bij ons fout ging was mijn baas mij heel plotseling kwijt, daar worden ze ook niet blij van. Het spijt mij te zeggen maar ik begrijp absoluut niet waarom deze keuze lastig te maken is...... Misschien moet het nog goed gaan doordringen.........je bent nu al moeder........als je kindje straks ziek is blijf je waarschijnlijk ook thuis toch? Of je man? Of laat je het dan ook maar door en doorgaan omdat jij/hij naar je werk moet. En idd, jouw werkgever krijgt alles vergoed dus verliest er ook niets mee in geld. Jij echter kunt wel iets verliezen en geloof mij dat is echt wat jij nooit meemaken wilt...... Ik bedoel het niet lullig maar het komt misschien wat hard over. Ik wil je ook niet bang maken of je van de roze wolk laten afdonderen maar je rust is nu gewoon erg belangrijk. Dan gaat het vast snel gewoon weer goed.
Ik zou het advies van de verloskundige opvolgen. Vanuit je werkt komt er dan een bedrijfsarts (arbo-arts) die de situatie met je doorneemt en hier naar oordeelt. Je werkgever krijgt de kosten verder inderdaad vergoed zolang hij je maar binnen vier dagen ziek meldt bij het UWV.
Fijn dat jullie allemaal je mening hebben gegeven. Wat het voor voor mijn zo lastig maakt is dat ik mezelf niet echt "ziek" voel... Oké ik ben aan het eind van de dag wel moe en het voelt van onder niet altijd even lekker, maar zou opzich die paar weken lichamelijk wel kunnen volbrengen. Wij zijn ook zo opgevoed dat je je pas ziekmeld als het echt niet gaat! Maar natuurlijk, zoals de iedereen schrijft wil je het beste voor je kindje en mag daar nix mee gebeuren! Maar ben vooral gaan twijfelen door die gynecoloog! Heb wel degelijk aan hem gevraagd of ik nu nog steeds moet stoppen met werk alleen kreeg van hem geen duidelijk antwoord, waardoor ik gelijk ben gaan twijfelen! Want ik nam toch echt aan dat zon gynecoloog er nog meer verstand van zou hebben en wel rust voor zou schrijven als dit in het belang van het kindje zou zijn! Maar maandag bel ik sowieso de verloskundige even terug en hoop dat ik dan ook diegene spreek die de rust voor heeft geschreven.... Maar ben in ieders geval blij met jullie reacties en ervaringen! Want ik heb er echt een rotgevoel bij...
Je zou idd verwachten dat gyneacologen het beste voor hebben maar helaas, in streekziekenhuizen, laten ze het eerst zover komen dat het bijna te laat is. Iig dat is hier wel zo. Bij mijn viendin zeiden ze ook nooit duidelijk of ze nu wel of niet moest stoppen met werken, gevolg torenhoge bloeddruk, gevolgd door zh opname, pre-eclampsie en een kindje met 32 weken gehaald. Ikzelf mocht op 25,6 weken niet voor de ctg komen want hun beleid lag op 26 weken. Gevolg de dag erna alsnog voor de ctg, met spoed naar het lumc, en mijn kindje die overleden is diezelfde dag. Nu was de oorzaak bloedarmoede echter lumc nam geljk actie en wilde een transfusie uitvoeren maar dit heeft ze niet meer gehaald. Ze overleed voor ze de transfusie konden uitvoeren. Wie weet wat er gebeurd was als ik de dag ervoor geholpen was. Lumc heeft aangegeven dat het dan waarschijnlijk nog niet goed gegaan was maar toch. Mijn ervaringen met gyneacologen in een streekziekenhuis is dus niet zo best. Daarnaast vind ik ze vaak enorm arrogant, onmenselijk en onduidelijk. Ze ondernemen pas echt actie als het zowat te laat is. Nu mag ik ze niet Over een kam scheren natuurlijk maar mijn ervaring is dat de echte goede gyneacologen pas aan bod komen als er echt wat mis is. Ik moet toegeven dat de gyn in het streekziekenhuis bij ons wel een menselijke man was die ook echt spjt had van zijn beslissing. Nu hebben ze het beleid gewijzigd en dat voelt allemaal erg goed. Wat ik bedoel te zeggen.....luister aub naar je lijf! Er is niets anders wat jouw beter kan adviseren, geen arts niets..... De keuze is hier de gezondheid van je kind of je werk. Lijkt mij een zeer simpele keuze, toch?
Ik zeg: stoppen. Ik kreeg van vk advies om te stoppen. Dat wilde ik natuurlijk niet. Gewoon doorwerken, maar wel minder. Heb een tijd 50% gewerkt, 25% ziek en de rest van m'n overuren (helemaal gek, ik weet het). Maar die halve dagen geven geen voldoening, ik kreeg de werkzaamheden niet af. Baalde als ik naar huis ging, omdat ik midden op de dag naar huis ging. Of vond het vervelend tov collega's om 's middags pas op het werk te verschijnen. Toen moest ik ivm die 25% naar arbo arts. Die heeft direct gezegd dat ik absoluut niet meer mocht werken tot na m'n zwangerschapsverlof. Ik vond dat echt onzin. Heb huilend m'n assistente ingelicht (die tijdelijk tot mijn vervanging werkzaamheden zou moeten opvangen). Heb huilend m'n man gebeld. Voelde me echt een loser! Een uitkeringtrekker! Ik kon best nog wel hoor!!! Tot vier dagen verder. Ik werd wakker. M'n rug zat los (m'n schouderbladen zitten altijd vast) en voelde de kleine trappelen als nooit tevoren. Ik was uitgeslapen. En voelde m'n lichaam ineens 'echt'. Toen pas heb ik aan m'n bekkeninstabiliteit toegegeven. Toen pas heb ik aan m'n harde buiken toegegeven. Toen pas heb ik aan m'n vermoeidheid toegegeven. Toen pas heb ik aan m'n vochtvasthouden toegegeven. Ik gaf eindelijk toe aan mezelf dat het beter was voor mezelf, maar vooral voor de kleine om thuis te zijn. Om haar de mogelijkheid te geven lekker te groeien. Dus ik zeg: Stop met werk. Komt na je verlof weer! De eerste dagen zijn moeilijk, maar dan zal je merken dat het beter is voor je. Je vk zegt het niet voor niets! xxx
Ik denk wel dat ik ongeveer als Jou denk moielle... Ik ben nl gelijk gestopt met werken toen de verloskundige me dit vertelde! Want je wilt het beste voor je kind. Zij was ook erg resoluut en ik twijfelde geen moment dat dit dan ook echt het beste zou Zijn voor mijn kind! Maar nu de gynecoloog zo nonchalant reageert twijfel ik of dat rusten dan ook echt het beste is en ik wil absoluut niet zomaar in de ziektewet wil... En dadelijk als profijteur gezien word. Rusten is voor mij eerder een straf dan iets fijns! Maar natuurlijk alles voor ut kind hè
Wou nog even melden dat ik, nou ja m'n verloskundige het besluit heb genomen! Gelukkig was zij heel duidelijk en rade me ten zeerste aan om te stoppen met werken en het echt rustig aan te doen! Ze vertelde er ook nog bij de de gynecologen meer naar de cijfers kijken dan naar de mensen! Bedankt voor jullie meningen, heeft me toch wat houvast gegeven dit weekend. Wat stom hé, dat een aantal woorden van iemand je zo aan het twijfelen kunnen brengen (vast de hormonen...hahaha)