Hallo dames, Blijkbaar ben ik bezig met een stukje verwerking want ik denk de laatste dagen weer vaak terug aan de bevalling. Er volgt een lang verhaal, misschien niet lezen als je binnenkort moet bevallen? Ik ben benieuwd of er hier meer meiden zijn die een tangbevalling hebben gehad en of die vergelijkbare ervaringen hebben. Hier mijn bevallingsverhaal. 27 uur voor de uiteindelijke bevalling kreeg ik regelmatige weeën die goed op te vangen waren. Bij de eerst controle in de ochtend bleek de kleine mooi ingedaald te zijn en had ik 1 cm ontsluiting, dat ging nog wel even duren. Maar het zette door. Om 20.30 die avond mochten we ons melden, ik had toen 6 cm ontsluiting. Het sneeuwde dus ik was heel opgelucht dat we op het kraamcentrum (aan het ziekenhuis vast) aangekomen waren. Er was een lieve kraamhulp die mij af en toe weer even voordeed hoe ik moest puffen en mij goed op mijn gemak wist te stellen. Ze gaf mijn man ook echt een rol in het geheel. Om 23 gingen ze de vliezen breken, daar bleek ontlasting in te zitten, ik werd naar de kraamafdeling van het ziekenhuis gebracht. Vanaf dat moment liep het allemaal niet meer zo goed, veel minder begeleiding, veel heftigere weeën en persweeën die ik op moest houden. Toen ik mocht gaan persen waren er geen persweeën meer en daar kreeg ik iets voor in het infuus, maar die oerkracht kwam niet meer terug. Ik heb zo goed en zo kwaad als het ging mijn best gedaan, maar op eigen kracht lukte het niet. (wat ik vervelend vind is dat ik niet goed heb uitgesproken dat ik die weeën niet goed voelde, ze zagen het wel op de monitor, maar ik deed eigenlijk maar wat, ik had meer coaching moeten vragen omdat ik niets voelde.) Knip, pomp erop, na drie keer trekken klapte deze los en toen begon er paniek te ontstaan. De gyn werd van bed gebeld. (ik had niet in de gaten dat ik tot dusver helemaal niet met een gyn, maar met een co te maken had...) Gyn kwam binnen, stroopte zijn mouwen op en ging aan de slag met de tang, er was geen weg meer terug en haast geboden. Eerste keer trekken kreeg ik geen waarschuwing en schoof ik van het bed af. Tweede keer kreeg ik de opdracht zet je schrap en trok hij de kleine eruit. De kleine had een ei hoofd van de pomp en schrammen en een blauw oog van de tang. De kraamtijd had hij zichtbaar hoofdpijn en het aanleggen ging moeizaam. De eerste maanden heeft hij veel gehuild. Ikzelf heb een zwaar herstel gehad, van onderen was ik behoorlijk kapot. Dit hebben ze onder plaatselijke verdoving direct gehecht. Ik hoorde ze overleggen, dit hoor hier, dat hoort daar. De co heeft de knip gehecht. Die is de volgende dag open geknapt en moest van binnenuit genezen. Ik kon niet zitten en had erg veel pijn, mijn blaas was ook uitgeschakeld, dus naar huis met een kathether. En dat slangetje deed zo'n pijn in mijn kruis... E.a. wilde niet goed genezen en van binnen voelde ik een soort strakke string die maakte dat ik als het ware dicht zat. Ik ben op eigen verzoek gewisseld van gyn en kreeg een hele fijne vrouw die mij dmv injecties heeft geholpen om te genezen en daardoor ben ik nu pijnvrij. Die string is veel minder strak geworden, maar het hoort niet zo. T.z.t. kan ik daar aan geopereerd worden, maar dat wil ik voorlopig even niet. Het hoofdje van mijn zoon is iets bovengemiddeld hij zijn achterhoofd lag verkeerd voor de uitgang, dat is de reden dat ik hem er op eigen kracht niet uit kreeg. Hij zat klem in het geboorte kanaal. Nu gaat het heel goed met ons zoontje, een lekkere dreumes. Ook met mijzelf gaat het een stuk beter, het plassen lukt goed, ik voel alleen niet de aandrang, maar daar is mee om te gaan. Mijn onderkant voelt weer alsof het bij mij hoort, het vrijen is nog niet zoals het was. Sorry voor het lange verhaal... Waar ik mee zit is hoe het ging op het moment dat het medisch werd, geen gevoel van controle meer, heel weinig begeleiding en coaching. Ik denk nu wel eens had mij bijvoorbeeld eens op een baarkruk gezet of waarom heb ik niet toch geperst toen ik die oerdrang voelde, dat was bijna niet tegen te houden, dan was ik ook beschadigd geweest waarschijnlijk, maar was dat voor de baby niet prettiger geweest? Tja, en die tang, ik ben heel blij dat zoon daardoor ter wereld is gekomen, maar het is wel een beetje een slagersgereedschap hoor, en dan ook nog een hork van een gyn... ik lig er nog wel eens wakker van. Het is jammer dat de kraamtijd lichamelijk voor baby en mij zo zwaar was, ik heb er niet echt van kunnen genieten en voor de kleine was het een zware start. Weet je wat ook wel speelt, willen we een tweede? Durf ik een tweede? Bedankt voor het lezen.
Wat vervelend jou verhaal.. Maar het zou zo mijn verhaal kunnen zijn... Niet precies alle details.. Maar persen zonder persdrang etcetc.. Een co aan t bed.. Pas na 10 uur volledige ontsluiting was er een gyn die alles uit de kast haalde.. En uiteindelijk is mijn zoontje met de tang geboren.. Vlak na de bealling moest mijn zoontje met spoed met mijn man naar het ac zh.. Daar werd hij geopereerd.. En pas daarna werd duidelijk wat de bevalling met hem en mij gedaan had.. Maandenlange therapieen.. Kinderartsen.. Neurologen... Een scheefgroei doordat wervers door de ruk niet goed groeiden.. Waardoor hij maar in een houding kon liggen.. Een redressiehelm.. Pff.. En nu bijna 2 jaar later gaat het super met hem.. Alleen zie je zelfs nu nog steeds zijn punthoofd... Dat is zelfs na de helm niet weggegaan.. Hoe gaat t met mij.. Aan mijn onderschrift te zien goed.. Maar ook dat koste een berg aan energie therapieen en energie.. Ik had aan de hele bevalling een verzakking overgehouden.. Was zo continent als maar zijn kon.. De gyn heeft ons de vraag gesteld.. Opereren of een 2de kind.. Ik ben 35.. Het was nu of nooit want de verzakking werd erger.. Het verhaal lijkt enigzins toch? Ik durfde zelfs heel lang mijn man niet aan te raken bang dat hij iets van me wilde.. Dat kon toch niet.. Ik was toch geen vrouw meer.. Hoe kon zoiets als seks.. Zwanger worden.. bevallen.. Voor impact hebben.. Daar had niemand me voor gewaarschuwd.. Ik heb een extra gesprek aangevraagd bij de co die mij zolang heeft laten aanmodderen.. Helaas kwam daar geen zinnig woord uit.. Het is zelfs zo dat er in het dossier een andere tijd van voledige ontsluiting staat.. Terwijl wij op onze film die we die nacht gemaakt hebben vertellen dat de gyno net geweest is en ik volledige ontsluiting heb.. Maar dat ze er te laat achter kwamen dat de baby in stuit lag.. Alsof wij t verzinnen.. Maar goed.. Ik vond er geen begrip.. De ernst vd situatie werd mijn eigen gyno, die mij dus niet geassisteerd heeft bij de bevalling, duidelijk toen ze te horen kreeg welke complicaties onze zoon en ik eraan overgehouden hebben.. Na de vraag operen of 2de ben ik door haar goed begeleid.. Ze kan mijn angst en frustraties niet afnemen. Maar mij wel begeleiden in dit proces.. Ook heb ik tijdens de hele zwangerschap onder begeleiding van een psych gestaan omdat ik dingen wilde verwerken.. Openstaan voor nieuwe dingen.. Ik zit zelfs nu vlak voor de bevalling door alle goede begeleiding goed in mijn vel.. Vind het zeker doodeng, maar het beheerst niet en voorop staat het gevoel dat ik mijn meisje wil leren kennen.. In mijn bevalllingsdossier staat ook vermeld dat ze niet meer alles uit de kast zullen halen.. Behalve in een spoedgeval.. En dat ze eerder zullen overgaan in een ks.. Maar ik geloof er in.. Een tweede schijnt makkelijker te gaan.. Zoals mijn gyn t zegt.. Het is nu een glijbaan.. Heel veel succes met verwerken.. Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal..
Meiden wat een ellendige verhalen! Kan me voorstellen dat jullie veel moeite hebben met de verwerking. Zo'n tang is ook echt een laatste redmiddel, voor als de pomp niet werkt of als de kleine niet goed ligt en ze de pomp niet kunnen gebruiken. Heb er veel bewondering voor dat jullie uiteindelijk 'goed' uit de strijd zijn gekomen! @elegance: waaraan moest je zoontje geopereerd worden? Toch niet aan een gat in z'n hoofd door de tang ofzo? Kleine opmerking: ik denk niet dat jullie een co aan het bed hebben gehad (dat is een student geneeskunde die zijn laatste stages doet voordat hij dokter is; die mogen in principe niks zelf laat staan zo'n bevalling begeleiden) maar een arts-assistent (iemand die al dokter is, maar zich verder wil specialiseren)
Wat vreselijk voor jullie en je kindje! ik heb zelf ook een zware bevalling gehad en een lang herstel waar ik nog steeds middenin zit en nog bij de gyn loop. Nu wordt er door deze gyn ook gezegd hoe heeft het zo kunnen lopen? hoe kan het dat mensen in zo'n situatie zich laten overvallen en niet meer kunnen aangeven als ze dat niet willen. tja het overkomt je en je weet niet uit ervaring hoe het wel moet. En als je in middenin je bevalling zit ben je nou eenmaal niet zoals je altijd bent. het heeft mij net als jullie veel angst gegeven of ik ooit nog wel een 2e kindje wil. tenminste inmiddels ben ik wel zover dat ik er wel weer over durf na te denken, maar niet het slagveld erna en de blijvende schade die dan nog erger is. Deze gyn gaf aan dat ik dan in het begin van de zwangerschap direct aan moet geven hoe ik wil bevallen (KS) en dat een verloskundige daar dan niet te makkelijk over mag doen. Dit heeft mij wel wat vertrouwen geven dat ik bepaal wat er gebeurd en niet de artsen of verloskundige. Heel veel sterkte met het herstel en het verwerken!
@Elegance phoe wat een verhaal, heftig dat je zo lang met ontsluiting hebt gelegen. Er zitten inderdaad overeenkomsten in ons verhaal, maar ik schrik wel een beetje van jouw verhaal, jij hebt het ook erg zwaar gehad zeg. Waarom moest je zoontje geopereerd worden? Wisten jullie dat van te voren? En die verzakking, erg vervelend! Veel succes met de bevalling van jullie tweede wonder en ik wens je een veel betere kraamtijd toe! (heb jij ook het gevoel gehad dat je kraamtijd een beetje van je is afgenomen?) Ohja, wat je schrijft over de impact en dat niemand dat verteld, ik ben er heel open over geweest het afgelopen jaar dat ons sexleven zo anders was en dan komen er toch wel meer verhalen naar voren. Zou geen taboe op moeten liggen, want ik vond het ook best een shock, voelde mij echt verminkt op seksueel gebied. Dat komt nu wel langzaam terug. Ik ben trots op het herstellende vermogen van mijn lichaam, maar het duurt wel lang allemaal! @Janneke, dank je voor je reactie, is dat inderdaad zo dat de tang een laatste redmiddel is? Wat je schrijft over Co, daar twijfel ik nu over, zal het tzt eens navragen. @Blondi, bedankt! @Megan, wat naar voor je dat het herstel zo zwaar is. En dat je op een zware bevalling terug kijkt. Nou, ik kijk ook wel terug op bepaalde dingen die ik achteraf graag zelf anders had gedaan, maar het is zoals je schrijft, je geeft je over. Ik vond die laatste uren het gevoel van controle verlies echt heel vervelend. Ik was natuurlijk die weeën aan het opvangen, dus echt goed denken ging niet meer, maar ik had graag meer uitleg en overleg gehad, voor mijn gevoel kwamen ze steeds even kijken en dan waren ze weer weg. Achteraf denk ik echt, waarom ophouden als het lijf aangeeft er klaar voor te zijn, dat zit mij echt nog niet lekker. Natuurlijk deed ik wat ze zeiden, maar ik had liever meer overleg gehad daarover. Maar niemand wist natuurlijk van te voren dat daarna de weeën weg zouden vallen en dat de kleine in nood zou komen, dus het is achteraf toch lastig. Ik ben geen controlefreak, ik geef mij vrij gemakkelijk over aan situaties waarin ik mij veilig voel, die laatste uren voelde niet veilig. Misschien moet ik daar nog iets mee, toch nog feedback geven aan dat team. Ik weet het niet... Dank dames, dit helpt, jullie ervaringen lezen, daardoor weer reflecteren op mijn eigen situatie en dat opschrijven, ik denk dat dit echt een stukje verwerking is. Moet dan maar even. Ik heb er vannacht ook over gedroomd. Het is wel gek dat het nu zo omhoog komt terwijl ik juist nu pijnvrij ben en alles weer wat normaler is...
Och jeetje wat een vreselijk nare ervaring.. Ik kan me indenken dat je daar nog vaak aan terug moet denken en nog niet klaar bent met verwerken. Ik heb geen ervaring met een tang, wel met een vacuüm. Deze hebben ze 2x gebruikt, de eerste keer schoot de slang er af (kapot ofzo). Ik werd ingeleid en was dus gelijk al medisch vanaf de ochtend dat ik er was. Ik vond de weeën hels en een vreselijke ervaring, daar kreeg ik regelmatig achteraf nog kippenvel van. Maar gelukkig hebben we een rustige en fijne tijd gehad. Het eitje/bolletje op het hoofdje van mijn zoontje was niet heel erg, maar wel erg sneu. Hij had zeker pijn, maar het was nog wel weer een keer over. Ik zou zeggen, als het zelf niet lukt met verwerking, misschien kun je eens langs de ha gaan, of het allemaal opschrijven. Voor een eventuele volgende keer zou ik een bevallingsplan maken. Duidelijk je ervaring aangeven en aangeven dat het anders moet. Misschien kun je in je plan ook schrijven dat je duidelijk begeleidt wilt worden om zo'n ervaring nogmaals te voorkomen. Ik hoop dat het allemaal weer op zijn pootjes terecht komt, lichamelijk en geestelijk. Oja, ik heb ook maar 1x een gyn gezien (toen ik een ruggenprik wilde). Verder deed een assistent gyn (in opleiding) de bevalling, knip, vacuüm, hechting. Het is niet zo dat het een stagiaire is, maar iemand die dit echt al alleen mag doen. Die van mij was overigens top!
Ik heb bijna 3 jaar geleden een tangverlossing gehad. Ik heb het als zeer traumatisch ervaren. Mijn zoon had een blauw oor en hij heeft zeker een week gekreund van de hoofdpijn. Ook bewoog hij zijn arm niet goed. Met flink wat fysio is het bij hem gelukkig allemaal goed gekomen. Zelf had ik een flinke knip gehad en ben niet goed gehecht waardoor ik 9 weken een open wond heb gehad. Ook was door de tangverlossing mijn stuitje gebroken , daar kwamen ze na 5 maanden pas achter. Dit is toen nog rechtgezet. Mijn bekkenbodemspieren hebben het zwaar te verduren gehad. Achteraf heb ik van mijn VK gehoord dat die gyn zijn vak niet meer mag uitoefenen. (Misschien moet hij maar slager worden) Het hele eerste jaar heb ik geroepen dat er geen tweede kwam. Inmiddels is mijn tweede zoontje bijna 5 maanden. Maar ik had het erg zwaar tijdens de zwangerschap. Ik heb een medische indicatie gehad om in het ziekenhuis te bevallen vanwege de traumatische bevalling. Ik heb met een gyn op papier gezet wat er iig NIET zou gaan gebeuren tijdens de bevalling. Hierdoor voelde ik me beter en ging ik met wat meer vertrouwen mijn bevalling tegemoet. Mijn tweede bevalling was echt geweldig. Ik kijk er met een grote glimlach op terug. Deze bevalling heeft ervoor gezorgd dat ik nu zonder rotgevoel kan terugdenken aan de eerste bevalling. Je zou bij een VK of gyn alvast een gesprek kunnen plannen om over je bevalling te praten en te praten over je twijfels en angsten bij een eventueel volgende zwangerschap!