De baby niet meer meegeven en de cadeautjes niet meer aannemen JIJ bent de moeder niet je zus, JIJ bepaalt dus wat er gebeurd. En eerlijk.. Als jij je dochter keer op keer verdrietig/jaloers ziet zijn snap ik er echt niks van dat je dit maar gewoon toelaat
Ik heb alleen de 1e pagina gelezen. Maar een vraagje: was ze op je oudere kinderen zo gek toen zij een baby waren?
Moeilijke zus. Hier is het andersom geweest ben altijd doller op mijn nichtje geweest dan de latere kinderen van mijn zusje wel stond ik in een andere positie. De eerste jaren van mijn nichtje haar leven heb ik haar groten deels op gevangen. Daarna kreeg ze een broertje en had ik het wel een beetje gehad om voor de kinderen van mijn zusje te zorgen. Niet op een negatieve manier bedoeld. Maar het was wel wat makkelijk dat ik wel oppasten. Dit is voor dat ik zelf kinderen kreeg. En wat ik van zelfs sprekend deed was andersom niet zo van zelfs sprekend, helpen en oppassen werd meer als last gezien nu zie ik in toen ik zelf mijn kindje kreeg mijn zusje zelf al twee kinderen had en het druk had. Dus ik vraag mij af ziet ze jouw jongste niet als een beetje haar kindje zo te lezen wel. Dan is de tip die je je zusje mee kan geven start een eigen gezien kun je je daar op uit leven. Zou het ook niet accepteren als de een wel veel krijgt en de andere niet, Dat klopt gewoon niet. Al was het maar even een middag je extra rondje lopen met je middelste en zij mag in de Action wat uit zoeken. Wat waarden betreft zien kinderen dat niet. En als ze toch zo graag geld uit geeft voor je jongste kun je ook zeggen van dat geld kan ik drie kinderen aankleden. Maar belangrijkste tip is laat haar zelf een man en gezin starten kan ze zich helemaal uit leven. En ben ik nu heel slecht als ik zeg van dan verwen je haar kindje tot en met en laat je haar links liggen. ( dit meen ik niet serieus)
Ze is 37 jaar en heeft volgens mij een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Diagnose is niet gesteld hoor maar ze heeft zo'n vreselijke empathiegebrek, egoïstisch en alles draait om haar. Het is wel heel simpel om gewoon eerlijk en duidelijk te zijn, tenminste dat zou het moeten zijn, maar de gevolgen zullen niet leuk zijn voor ons. Dat hebben we in het verleden heel vaak meegemaakt. We zijn dus heeeeel voorzichtig bij haar. Het is eigenljik een zeer lang verhaal, kan daar wel een boek over schrijven.
Ze was ook zo gek op mijn oudste want hij was een super mooie baby. Toen kwam mijn dochtertje en zij was iets minder mooi, best lelijk als baby eigenlijk. Ze kwam noooooooit langs en nooit iets gekocht voor haar. Toen kwam dus mijn derde, de knapste van allemaal, tjaaaa En zelf is t haar nooit gelukt een gezin te stichten, helaas. Het leven zou voor mij zomakkelijker zijn als dat haar wel was gelukt
Gebruikt ze jouw kids om te pronken dan....? Of is ze er echt zo gek op? Pronken met de dure kleertjes die ze zelf heeft aangeschaft!
Het zal voor haarzelf ook niet leuk zijn, al die onbeantwoordde heftige gevoelens. Ik spreek uit ervaring, heb sm met borderline. Het is niet leuk om steeds op je strepen te moeten gaan staan, maar je zal wel moeten. Ik deed het vroeger ook niet maar als er kinderen in het spel zijn moet je wel.
Zou het niet veel beter zijn om nu op te komen voor je dochter? Ongeacht wat voor gevolgen dat voor je relatie met je zus heeft. Ik ben dol op mijn familie, maar ik hou onvoorwaardelijk van mijn kinderen en als iemand van de familie ze zo zou kwetsen zou ik daar zeker tegen optreden, hoe lastig dat ook zou zijn. Dus wat al eerder gezegd is, geen cadeautjes meer aannemen en contact met de baby beperken, zeker niet meer meegeven.
WoW ik vind dit wel heftig hoor...! Dat zou ik zelf helemaal niet willen hebben. Maar goed, ik probeer ook heel netjes te zijn met fb en de kids. Ik zou ook aangeven dat het om en om is qua meenemen, of tegelijk, maar niet elke keer maar 1 kind. Eerlijk zijn, daar heeft je dochter recht op. Hoe moeilijk het ook is, het gevoel van je dochter gaat voor dat van je zus.
Wow, ik vind het echt schokkend dat de mate van interesse en liefde voor het kind van je zus afhankelijk kan zijn van hoe mooi een baby is. Wat vreselijk en ik zou me er ook helemaal niet lekker meer voelen bij de aandacht die ze je jongste geeft. Blijkbaar geeft ze weinig om het kind zelf, maar vooral om haar uiterlijk. Wat naar, en zo zielig voor je oudste dochter. Ik vind dat je hier echt per direct een einde aan moet maken. De gevoelens van je peuterdochter gaan wat mij betreft ver boven die van jouw volwassen zus. Ook al voelt ze geen empathie, dan zou ze toch op zijn minst verstandelijk moeten weten dat dit echt niet kan.
Ik zou ALLE kado's voor de jongste gaan weigeren. Moet duidelijk genoeg zijn. En als ze de jongste meeneemt ook weigeren. Je zult een vreemd gezicht krijgen en dan kun je meteen uitleggen hoe dat moet voelen voor je andere twee kinderen. Wat denkt die wel zeg Je moet je oudste dochter echt beschermen tegen zo'n hork, het kan haar tekenen. Als je zus echt zo'n narcictische trekken heeft moet je je jongste daar ook tegen beschermen. Al je kinderen trouwens. Wel moet ik duidelijk stellen dat het welzijn van je kinderen voor gaat op je angst om je zus te confronteren. Je kunt je oudste dochter niet zo laten behandelen, omdat jij bag bent voor je zus of de gevolgen. Die gevolgen moet je dan ook meteen indammen, dus je moet geen losse grenzen stellen die je niet volhoud.
De enige die je dochter, en je andere kinderen kan beschermen ben jij.... En jij laat het afweten omdat je bang bent voor je zus?!!! In feite zeg jij nu tegen je dochter, ik weet dat je je rot voelt, maar hee... Dat is dan maar zo.... Je dochter gaat hier echt last van krijgen hoor, keer op keer afgewezen worden, en jij keurt het goed
Je moet hier, op welke manier dan ook, zo snel mogelijk een eind aan maken. Je zus zegt, indirect maar wel letterlijk, tegen je oudste dochter; "jij bent niet belangerijk" (want ik heb geen aandacht voor jou, geen cadeautjes voor jou) En doordat jij het toestaat zeg jij tegen je oudste dochter "Tante heeft gelijk, jij bent minder belangerijk". En nee, ik denk absoluut niet dat jij je middelste kind minder belangerijk vind. Juist niet, want anders open je dit topic niet. Maar je oudste dochter ervaart dit anders, anders was ze niet jaloers. Jij bent de moeder, jij bent de verantwoordelijke in dit verhaal. Als het met praten niets oplost, dan op een andere manier. Cadeautjes direct teruggeven, niet laten wandelen met alleen de jongste en vooral je oudste dochter duidelijk maken dat jij evenveel van alle 3 je kinderen houdt.
Ok bedankt iedereen, helemaal duidelijk. Ik voelde ook aan dat het niet ok is wat er gaande is en en voelde me er vreselijk onder. Vooral schuldig idd dat ik het zo heb laten doorgaan. Ik heb t wel vaker aangekaart bij haar maar als dat niet helpt dan maar harder zijn naar haar toe ondanks de eventuele nare gevolgen...
Trouwens over die nare gevolgen zou ik zo graag met iemand willen praten maar het liefst prive. Als iemand daar tijd en zin in heeft graag een pbtje
Vanaf een afstand en achteraf is heel makkelijk praten, maar vaak zijn het juist dingen die opgebouw worden en dus niet direct zichtbaar. Tot je ineens denkt "he, ben ik het hier wel mee eens?" en je dan mogelijk gevoelsmatig te laat bent. Nu kan je weinig veranderen aan het verleden. Wat je wel kunt doen is duidelijk maken naar je kinderen dat jij van alle 3 even veel houdt. En je zus haar gedrag 'aanpakken'. Mijn pb staat open, wil met alle liefde luisteren (lezen) en evt meedenken. Ik heb echter geen ervaring in een soort gelijke ervaring
Vorige week kwam ze weer angs zoals gewoonlijk. Ze komt vaak langs zonder dit vooraf aan te kondigen en op iedere willekeurig tijdstip van de dag. Ik vind dat vreselijk vervelend dat ze denkt dat ze altijd zomaar even snel binnen mag glippen. Maar dat is even een ander verhaal. Ik twijfelde nog 'zal ik t zeggen of beter maar laten zoals het is', maar de manier hoe ze binnenkwam deed toch alle twijfels verdwijnen. Ze kwam lachend lopen naar de baby. Gelijk knuffelen en ook nog eens zeggendat ze speciaal voor haar was gekomen. Mijn andere dochter stond er gewoon bij toen ze dat zei. Ik kon het niet meer aan en heb het haar goed duidelijk gemaakt, dat dit mijn andere kinderen veel pijn doet en dat ik het daarom niet langer wil toelaten. Ze zei dat ik dat zelf moest weten maar ze vond het een belachelijke reden om de baby haar niet meer mee te geven. Nu denktzedat we jaloers zijn ode band tussen haar en mijn jongste en dat heeft ze ook mijn andere zus en mijn moeder wijsgemaakt. En dit gaat ze nog een heleboel mensen wijsmaken
Ow ja, alsof de baby al een goede band heeft met haar wat kinderachtig pffff. Hopelijk zeggen anderen dat jij gelijk hebt.