Vorige week kwam ik ook al zo'n topic tegen hier op het forum, maar ik geloof dat alle meiden die daar in zaten inmiddels zijn gestopt met de pil, of de spiraal eruit laten halen. Daarom maar eventjes een nieuwe. Mijn twijfels voor een 3e zijn afgelopen zomer al begonnen. Ik ging naar de huisarts ivm een vetschort (hangend vel aan mijn buik) om te vragen of ik hier aan zou kunnen laten doen. Dat kan dus, maar dan moest ik heel zeker weten of we geen kinderen meer wilde. Hier kon ik geen antwoord op geven, en moest hier eerst over nadenken. Zo doende ben ik dat gaan doen. Tijdens de zwangerschap van de 2e heb ik nooit kunnen zeggen dat dit de laatste zou zijn.. en heb een beeld voor me met 3 kindjes. Mijn man en ik ervaren deze leeftijden van onze kinderen wel als druk, en vinden het met tijdens soms best zwaar. (vooral met het avond eten aan tafel). en qua regelen oppas, school brengen/halen (nog geen continu rooster) en de oudste begint volgende week met zwemles. Toch twijfel ik nog steeds voor een derde omdat ik het gevoel heb dat we nog niet compleet zijn. Mijn man hier in tegen heeft dit niet zo. En vind het eigenlijk wel compleet met 2 kinderen en vond het erg mij ziek te zien tijdens de zwangerschap (2x opname HG en erge bekkenklachten). Daarnaast ziet hij een hoop beren op de weg, net als ik. Alleen is het verschil dat ik overal wel een oplossing in zie momenteel. Misschien wil ik het te graag, of misschien moet ik inderdaad niet moeilijk denken? Ik werk immers maar 16 uur, waarvan alleen de maandag en dinsdag en om en het weekend. Mijn schoonouders brengen dan de oudste naar school en de jongste gaat naar een leuke gastouder waar ook nog plek is voor nog een kindje. Nu is mijn vraag... wat zou jullie advies zijn? Ik zou liever niet teveel leeftijd tussen de kinderen willen, mocht er wel nog een 3e komen. Dan zitten we zo weer 3 jaar in de luiers en nu zit de jongste ook nog in de luiers.. Of zou het nu beter zijn om me daar niet druk om te maken en des noods nog maar een jaar af te wachten? Ik weet eventjes niet wat ik moet... Me erbij neerleggen vind ik ook erg moeilijk. Waarom zou 1 van ons zich ergens bij neer moeten leggen en kunnen we niet tevreden tot een gezamenlijk besluit komen
Lastig zeg. En deels herkenbaar. Ik wist bij de tweede ook al dat als het aan mij lag dat niet de laatste zou zijn. Mijn partner liet dat nog open. Ik zou inderdaad eerst zorgen dat jij en je man beiden achter het besluit staan. Want anders gaat het echt tussen jullie staan. Daarom zou ik me al helemaal niet druk maken over evt. Leeftijdsverschil. Maar he, hier zit er ruim 7 en ruim 5 jaar tussen de oudste 2 en nr 3. Niet bewust, of eigenlijk wel, want onze relatie was niet stabiel genoeg (we zijn zelfs even uit elkaar geweest). Anders had die derde er waarschijnlijk wel eerder geweest. Wat ik wil zeggen is dat als ik me had laten beïnvloeden door het leeftijdsverschil (de praktische zaken) had het bij 2 gebleven. Maar ik wilde echt nog een kindje en ik ben blij dat ik mijn hart gevolgd heb, en heb gewacht totdat onze relatie stabiel was en mijn partner ook voor 100% achter de keuze stond om voor een kindje te gaan. En ik geniet. Ondanks het weer opnieuw beginnen met de gebroken nachten, de luiers etc. Ik hoop dat jullie op 1 lijn komen, blijf vooral in gesprek.
Hier twijfelen we ook heel erg. Ik slik geen anticonceptie en mijn man zit in de als het zo is dan is het zo flow. We zijn ook totaal niet veilig bezig geweest vorige maand en na een lichte positieve test en daarna een menstruatie zat de schrik er wel even in. We hebben besloten na mijn volgende menstruatie eerst weer even aan de pil te gaan. Per ongeluk onveilig gevreeën 1 dag voor eisprong. Soms kun je wel eens te laat zijn en nu moeten we dus even afwachten wat dat gaat brengen. Ik wil wel heel graag maar mijn gezondheid zit nu even heel erg tegen en mijn man heeft net een nieuwe functie. Qua leeftijd verschil maakt het mij persoonlijk niet veel uit. Het lijkt me juist lekker nu allebei de jongens op school zitten en ik echt alle tijd zou hebben voor nog een uk. We zullen zien over een dag of 10 en andere beslissen we van de zomer opnieuw.
Het komt misschien wat ondoordacht over maar we laten in principe de natuur zijn gang gaan. Spijt van nog een kindje zullen we nooit krijgen, genoeg ruimte in ons hart en portemonnee. In huis maken we wel ruimte
Het is een keuze die je alleen samen kan maken. Ik ben blij met onze 2 kindjes, manlief vind het compleet zo, maar ik wil zo graag nog een keer zwanger zijn, nog een keer bevallen, nog een keer een baby en nog een kindje in ons gezin op zien groeien! Alle nadelen zie ik ook wel, drukte, aandacht verdelen, weer gebroken nachten... Maar hij moet zelf ook wel willen... Ik wacht nog even geduldig af...
Ik heb nu twee keer hg gehad inclusief alle ellende met opnames en alles erom heen. Nooit meer zal ik dit mijn kindjes, man, omgeving en mezelf aan doen en heel eerlijk, met twee is het heel zwaar want ze krijgen er naar mijn zin te veel van mee. Ik vind het heftig hoor om nog een hg zwangerschap aan te durven. Weet niet hoe jij het hebt ervaren natuurlijk, maar als mijn eerste zs ook al zo was geweest had ik er straks geen drie. Maar uit jou bericht maak ik alleen maar op dat je het wil dus dan zou ik ervoor gaan. Praktische zaken vallen wel op zijn plek en ja het is druk, maar na zwemles komt een sport of hobby en zo blijf je altijd wel bezig. Daar zou ik het niet voor laten.
Bedankt voor jullie lieve reacties😊 hier heb ik wel iets aan. Net met mijn man gesproken erover en hij begrijpt goed dat ik wil dat we samen een keuze maken en dat wil hij zelf ook. Hij wil niet de gene zijn die zegt dat er geen 3e komt, evenals ik niet degene wil zijn die zegt dat er wel een 3e komt. We laten het voor nu even zakken een komen er in de voorjaars vakantie op terug. Dan gaan we er even met zn 4en tussen uit, heerlijk. Betreft de hg, bij de eerste een opname niet nodig. Bij de 2e ben ik 2 keer opgenomen geweest tussen de 5 en 8 weken. Na 12 weken werd het spugen aanzienlijk minder. Ik weet niet of het met een 3e erger zou zijn, maar volgens mij hoeft dat niet per definitie zo te zijn. Ik vermoed wel dat de bekkenklachten eerder en erger zullen zijn. Bij de 2e ben ik met 39 weken ingeleid omdat de pijn ondraaglijk werd. Dit telt zeker zwaar mee in onze overweging. Ik heb hier voor ook zeker wel angst, maar niet zodanig dat ik een kinderwens wil uit sluiten.
Ik ben even gaan zoeken welk topic voor een 3e ik je in gelezen had. Is het bij HG doorgaans zo dat je bij eerdere zwschap het hebt gehad, je grote kans hebt dat het terug komt bij een volgende zwschap? Ik heb bij mn eerste erg bekken klachten gehad. Ik heb een te mobiel bekken en in de zwschap stond het scheef met alle klachten van dien. Bij de tweede zwschap echter helemaal geen last gehad van mn bekken. Mijn wens voor een 3e speelt al sinds de 2e verjaardag van zoonlief ( 1,5 jaar nu dus... ) maar door omstandigheden moest het steeds uitgesteld worden. Manlief wou ook niet echt. Nu kroop ik vanmorgen na een helse nacht ( ziek kind tot 4 uur, de andere om 7 uur wakker ) tegen manlief aan en zei dat ik zo graag nog zo'n monstertje met hem wilde... Toen zei hij goed! Zal maar zeggen dat we de jongste met een filmpje op de bank gezet hebben.