Hallo, Ik heb nu ruim een week bloedverlies zonder pijn. Ik heb ook nog pijnlijke borsten en ben erg moe. Gisteren een echo in het ziekenhuis gehad omdat ik me zorgen maakte. Bloedverlies was weer een beetje erger en ik heb een verhoogde kans op een bbz vanwege operatie (endometriose). Gelukkig geen bbz, vruchtzak zit gewoon in de baarmoeder. Helaas was nog niet te zien of de vruchtzak gevuld is. Volgens mijn berekening was ik gisteren 7 weken en 2 dagen. Volgens de gyn gaf de grote van de vruchtzak een duur van 5 weken aan. Dus ik zou korter zijn dan gedacht of het is mis. Ik ben vrij zeker van mijn berekening. 1 december was mijn ovulatie. 18 december testte ik positief dus het kan niet 5 weken zijn. Ook het bloedverlies is een slecht teken. Maar ik weet toch niet hoe ik het nu moet inschatten. Wel bloedverlies, geen pijn, vruchtzak geeft kortere duur aan echter gezien duur van het bloedverlies had ik allang de miskraam verwacht. Hoe lang kan dat duren? Zou er toch nog een kans zijn op een goede afloop? Groetjes, Natalie
Ik kan je er niet meer helpen maar wel sterkte mee wensen. Bij mij vandaag helaas fout gegaan stond tot mijn enkels onder het bloed!! Ik hoor meestal wel dat als ze je te ver terug zetten dat het meestal niet goed afloopt(wil je niet bang maken) Ben wel benieuwd of je nu al iets meer weet of voelt?
Natalie, ook ik wil je niet bang maken, en misschien heb ik t mis (ik hoop t!!) maar ik vrees voor t ergste, vooral omdat je ook begint te vloeien ... ik was ook zeker van de ovulatiedatum en dus de bevruchting maar toen ik bij 8 weken n echo kreeg was t volgens de gyn 6,4 weken. Ondanks dat t hartje klopte en ze zei dat t er goed uitzag en ik me over die termijn geen zorgen hoefde te maken, was ik er niet gerust op. Iedereen in mn omgeving sprak me moed in dat t niks wilde zeggen maar intuitie is ook veel waard! En helaas, mn intuitie bleek juist te zijn...gisteren met bijna 11 weken gehoord (en gezien ) dat t vruchtje niet meer leeft. Maar nogmaals: ik hoop voor jou uiteraard dat t wèl goed is!!
Dank je. Jij ook heel veel sterkte! Ik heb in juli mij eerste miskraam gehad. Deze verliep echter wel heel anders dan nu. Ik weet wat het is als het mis gaat. En het doet zoveel pijn. Je kan pas rouwen op het moment dat je lichaam weer hersteld is. Tenminste dat had ik. Neem daar de tijd voor. Ik heb vandaag een tweede echo gehad. Deze afspraak was al gemaakt aan het begin van mijn zwangerschap en ze vonden dat deze gewoon doorgang moest vinden ook al was ik zondag ook al geweest. Weer alleen een vruchtzakje te zien. Maar dat had ik ook wel verwacht. Ze kwamen nu uit op 5,5 week. Zou dus toch iets gegroeid kunnen zijn. Echter verder nog niets te zien. Ik heb nu een afspraak voor over 2 weken. Dan gelijk een afspraak met de gyn om te kijken hoe verder. MK: medicijnen, curettage. Het aparte wel is dat ik sinds vanmiddag een heel stuk minder bloedverlies heb. Echt een heel stuk minder. Zo vreemd. Ik weet het gewoon even niet meer al die emoties en toch ook die hoop en angst door elkaar. Maar ja, ik kan niet anders doen dan 2 weken afwachten. Pffff, wat is dat lang! Het merendeel van mijn gevoel zegt dat het niet goed zit aangezien het verschil toch wel erg groot is. Dat kan bijna niet anders. Maar de hoop op een wonder blijft.
We hopen het ook. en ja deze 2 weken gaan erg lang duren voor je. Stertke ermee en hopen op mooi nieuws!!
Ook al weet je je ovulatie precies, dan nog kan de termijn afwijken. Is ons overkomen bij Thirza: we dachten 11 weken te zijn en werden teruggezet naar 8,5 week: 2,5 week verschil dus. Dat werd een paar weken later gecorrigeerd naar 1,5 week verschil met onze cyclusdatum. Op het moment van een positieve test, ben je vaak -zeker als je al daarvoor hebt getest en die testen waren negatief- nog maar een week of 3 zwanger. Je zou dan nog maar een week missen en die kan gemakkelijk verklaard worden uit meetfouten (elke mm ernaast maakt op deze termijn een aantal dagen verschil uit!) of uit het feit dat je net voor een groeispurt aanzit. Dat het vruchtje gegroeid is in die 2 dagen, is een goed teken, dus er is zeker nog hoop. Uiteraard is er ook altijd de kans dat het wel misgaat, maar het kan nu echt nog alle kanten op. Hopelijk de goede! Sterkte met afwachten!
Och meid, ik snap je gevoel volkomen...angst, hoop en weer angst. Natuurlijk hoop je op n wonder. Dat doen we allemaal. Ook ik zater gistermorgen in de wachtkamer met angst en hoop tegelijkertijd. En de klap kwam net zo hard aan, ook al wist ik t eigenlijk. Daar kun je je ook nooit echt op voorbereiden. En wie weet is t bij jou wel goed! Ik hoop t echt van harte, maar dat begrijp je wel. Ik wil je ook echt helemaal niet bang maken, maar je vraagt naar ervaringen, vandaar dat ik die met je deel. En iedere zwangerschap, en dus ook iedere miskraam, is anders. Ik zit er nu middenin maar t is bij verre na nog niet wat ik eerder heb misgemaakt. Toen was te veel heviger. Ik zit dus eigenlijk te wachten tot de storm losbreekt 2 ontzettend lange weken voor jou, ook dat gevoel ken ik (bij mij waren t er 3). Houd je taai meid en veel liefs
Dat is inderdaad zo, alleen niet als je, zoals bij mij t geval was, n regelmatige cyclus hebt van 28 dagen en 3 dagen voor NOD positief test. Dan kan t idd n paar dagen schelen door meetfout, maar geen 2 weken. Dan klopt er toch iets niet. Of zie ik dat verkeerd? Wil niemand kwetsen of hoop wegnemen, begrijp me niet verkeerd!
Ik had een superstrakke cyclus en had vervolgens pas 33 dagen na ei op dag 14 een positieve test: combi van late innesteling en laag HCG bij mij. Werd uiteindelijk gecorrigeerd naar 1,5 week verschil met onze cyclusdatum. Innesteling is achteraf op 12 dpo geweest, dus ik testte pas 21 dagen na innesteling positief. Echoscopist gaf aan dat tot 2 weken verschil met je cyclusdatum volkomen normaal is, ook als je je ei weet, en dat meer verschil raar is, omdat dat niet meer verklaard kan worden uit late innesteling enzo.
Ah oke, combi van late innesteling en laag HCG, daar had ik niet bij stilgestaan. Maar dan moet je dus wel n hele lage HCG waarde hebben gehad...en toch n goede voldragen zwangerschap
Ja, ik heb toen geen moment gedacht dat het mis zou kunnen zijn daardoor, terwijl ik, met de kennis die ik nu heb, daar wel op terugkijk als een zwangerschap die toch wel een wonder is geweest. Ik had namelijk ook een dikke kans gehad dat het hardstikke fout zou zijn gelopen.... En nu een paar miskramen verder, koester ik dat wonder dus maar des te meer!
bij onze eerste zwangerschap bleek het vruchtje ook een week kleiner te zijn dan gedacht zelf dacht ik dat 7 weken en 2 dagen zwanger was, maar helaas gaf de echo aan 6 weken en 2 dagen , wel klopte het hartje .ik was zeker van al mijn datum,s want ik had een ovulatie test gedaan , 2 dagen na een postivie ovulatie test nog een echo gehad en het eitje was inderdaad gesprongen en me zwangerschapstest was echt 14 dagen erna positief , dus voor ons klopte er hellemaal niks van de dag erna begon het bloedverlies ... wij terug naar de gyn en die deed weer een echo het hartje klopte nog alleen bij het op meten was het kindje volgens haar maar 6 weken .... de dagen er na bleef ik bloeden en moest van de gyn terug komen , helaas was toen het hartje gestopt met kloppen en was het duidelijk een miskraam ... en als ik jouw verhaal zo lees denk ik van als je geen bloedverlies had gehad dan zou het allemaal nog kunnen maar meid ik vrees het ergste
Gelukkig ook maar dat je dat toen niet wist...en dat je gewoon onbezorgd hebt kunnen genieten van n vlekkenloze zwangerschap. Ik weet inmiddels ook dat n mooie eerste echo met alles erop en eraan niet vanzelfsprekend is. En n gezond kind op de wereld zetten al helemaal niet. Ik ben op dit moment vooral ontzettend verschrikkelijk buitengewoon dankbaar en blij met mijn gezonde hartendief die inmiddels 8 jaar is
Ja, ik heb toen absoluut een onbezorgde zwangerschap gehad en ben ook blij dat de echoscopist ons toen gewoon in onwetendheid heeft gelaten. Nu na de miskramen zal genieten er, iig het eerste trimester, wel niet meer echt bij zijn, dus onze eerste zwangerschap kan ik dan iig in onze zak steken