Ons zoontje is 2 jaar en 10 maanden. Hij is duidelijk achter op leeftijdgenootjes op vlak van spreken. Begrijpen lijkt hij alles wel goed te doen, en ook met zijn gehoor lijkt er niks mis te zijn (al wil ik dit toch nog eens ergens heel degelijk laten controleren). Hij heeft de laatste maand wel een vooruitgang gemaakt in die zin dat zijn woordenschat serieus is uitgebreid, hij veel nazegt en hier en daar korte zinnetjes maakt (bvb "mama kijk!" "drinken water" "regent buiten" "pipi doen" enz...). Zijn uitspraak is nog niet helemaal goed, maar ik versta hem meestal wel. Ook zegt hij zo goed "moeilijkere" woorden (bvb. boterham, aardbei) als korte eenvoudige woordjes. Hij maakt dus vorderingen, maar toch maak ik me ongerust. Soms staat hij bvb ook gewoon aan de koelkast, wil daar dan iets kiezen en als ik het benoem en vraag of hij het nazegt wordt hij boos. Ook als hij ons toch iets wil duidelijk maken dat we niet begrijpen kan hij hierdoor erg gefrustreerd geraken. Voor de rest is hij een erg actief mannetje dat niet makkelijk zich kan focussen op iets. Zo heeft hij ook 4 sessies logopedie achter de rug maar we zijn daar moeten mee stoppen omdat hij gewoon altijd met iets anders bezig was. Zat hij naast de logo om samen plaatjes te bekijken en te benoemen stond hij op zeker ogenblik gewoon op omdat er iets anders was dat hem boeide. Zelfs woordjes waarvan wij wisten dat hij ze wel kon zei hij daart gewoon niet na ... Ik heb dus zo'n beetje het gevoel dat we vast zitten. Het ene moment zeg ik tot mezelf dat hij het wel zal inhalen, maar het andere moment maak ik me toch zorgen. Zijn hier mama's die zich herkennen in mijn verhaal? Hoe is het bij jullie verder gelopen?
Heeft de logopedist daar geen informatie over gegeven? Ik herken duidelijk het concept dat meewerken bij logopedie een mission impossible is , mijn jongste liet daar ook vrijwel niets zien. Was niet 'officieel' te testen, dus we moesten het hebben van mijn inschatting van hoe het thuis ging en van inschatting van leidster op het kinderdagverblijf. Mijn jongste is wel op het kinderdagverblijf gescreend: een logopediste heeft haar geobserveerd terwijl ze in vertrouwde omgeving bezig was en conclusie was dat ze laat is begonnen met praten en op een wat langzamer tempo alles oppikt, vooral qua uitspraak, maar op de essentiële punten goed scoort: - taalbegrip was uitstekend - 'communicatie' was goed (wederkerig, met oogcontact, sociaal genoeg voor leeftijd e.d.) Dit kwam ook overeen met wat ik en andere mensen in onze omgeving zagen. Wat ik zo op internet lees moet een kind van 3 jaar in principe 3-woordzinnetjes kunnen maken (lees: 90% van kinderen kan dat op die leeftijd). Je zoon heeft nog tijd om die 'stap' te gaan zetten. Als tip: praat veel tegen je kind en spreek overdreven duidelijk uit. Maak de zinnen niet te lang, maar ga ook niet kinderlijk praten. Vraag niet of ze iets dat jij zegt willen herhalen (je zet ze dan voor het blok, wat onaangenaam kan zijn! Mijn dochter doet niets op commando ) Als ze iets verkeerd uitspreken dan zeg je niet dat het fout is, maar herhaal je wat je kind bedoelde in de juiste bewoording/uitspraak zodat je hem spelenderwijs het goede voorbeeld geeft. (in trant van: ja, dat is een mooie bloem, of je wilt dus een boterham) Frustratie hoort erbij, je kunt nu eenmaal niet altijd alles begrijpen. Soms helpt het om de frustratie te benoemen: je vindt het helemaal niet leuk he, dat mama je niet begrijpt. Dat is ook niet fijn. Je zou kunnen overwegen om een 'second opinion' aan te vragen, logopedist die hem misschien in vertrouwde setting wil bekijken? Wat zeggen mensen die veel met hem omgaan (ik zie dat je uit België komt, dus de juffen van school?). Als er verder geen bijzonderheden op te merken zijn in gedrag, ontwikkeling op andere gebieden en hij blijft duidelijk vooruit gaan... tja. Dan zou ik het nog wel even durven aankijken. Volg je gevoel. Als het blijft knagen dan moet je er iets mee doen.
Hier een jongetje van bijna 2.5 die ook duidelijk minder praat leeftijdsgenoten. Brabbelt genoeg en kent en begrijpt ook heel veel woorden maar gebruiken lijkt ie niet nodig te vinden. Lees dus graag mee voor tips. Voorlezen doen we al oneindig veel aangezien zoontje niks liever doet dan samen lezen, dus dat blijkt hier niet effectief genoeg..
De logopediste heeft verder niks gezegd nee. Behalve dan dat we thuis moeten proberen "werken aan zijn aandacht", de oefeningen die ze daarbij als voorbeeld gaf doen wij al. Ook het spreken in duidelijke zinnen, juist herhalen van wat hij nog enigszins fout zegt enz... Hij is midden april gestart met school inderdaad, hij was toen net 2,5. In die 2 maanden en half hebben wij hem wel zien evolueren, maar in school wordt hij toch benoemd als "anders dan de anderen" en "achter op leeftijdgenootjes". Ook daar doet hij liever zijn eigen zin en blijft bvb niet in de rij staan of in de kring zitten. Als hij met iets aan het spelen is en hij moet nadien de beurt aan een ander kindje laten dan wordt hij boos en zet het op een schreeuwen. Nu, die driftbuien heeft hij thuis ook wel regelmatig, hij kan dan schreeuwen en is op geen enkele manier te sussen lijkt het wel. Nu de laatste weken komt dat wel weer wat minder voor heb ik de indruk. Hij is ook bijna helemaal zindelijk, alleen in de opvang gebeurt er nog eens een ongelukje omdat ze niet snel genoeg zijn, maar thuis lukt het dus heel goed en ik heb de indruk dat hij daar zelf ook erg trots op is. Zelf heb ik eigenlijk meer het gevoel dat veel van zijn gedrag ook samenhangt met het feit dat hij zich lastig kan uitdrukken. Maar misschien ben ik blind en is hij echt zo anders dan anderen en is er wel meer aan de hand...
Kache heeft al praktisch alles gezegd wat ik wilde zeggen dus dat hoef ik niet meer te doen . Over de logopedist: een goede logopedist speelt in op wat op dat moment de interesse trekt van het kind, ook als dat na 2 seconden wat anders is. Een goede logopedist probeert de aandacht bij het huidige spel ook iets te rekken maar niet zoveel dat ze het kind kwijt raakt. Ik vraag me dus af of jullie logopedist wel de juiste was voor jullie kind. En inderdaad heel belangrijk: vraag je kind nooit een woord te zeggen. Ook de logopedist mag dit niet doen (ik weet niet zeker of ze dit deed, maar ik maak het op uit je stuk over de logopedist). Als je twijfelt over zijn spraak dan zou je eens naar de huisarts kunnen gaan en vragen of een verwijzing voor onderzoek bij Kentalis mogelijk is. Zij kijken onder andere naar zijn gehoor, taalbegrip, woordproductie etc. Aan de hand daarvan kunnen zij je vertellen of je kind achterloopt en wat wenselijk zou zijn.
Mijn zoontje is net 3 geworden en begint nu sinds een paar maanden te praten. Maar hij maakt wel gelijk een inhaalslag. Iedere dag hoor ik wel nieuwe woorden en zinnen bij hem. Ik vind het gewoon bizar hoe snel hij nu gaat. Mijn zoontje zei ook niets bij de logopediste, zij kon niet een op een met hem werken. Maar als ze met hem op de groep bleef en hem dan een beetje apart nam, dan wilde hij het wel. Bij mijn zoontje moet het wel volgens zijn voorwaarden gaan. Bij mijn zoontje is pas geleden autisme vastgesteld en binnenkort beginnen we met PRT, om zoveel mogelijk communicatie uit te lokken en te stimuleren.
Oh ik lees dat je uit België komt. Hebben ze daar ook zoiets als Kentalis? Een audiologisch centrum oid?
Hij heeft snel de neiging om helemaal in zichzelf gekeerd bezig te zijn. Dan kan de wereld om hem heen afbreken zonder dat hij het door heeft, bij wijze van. Hij is gefascineerd door alles wat open en dicht kan, deuren, ramen. Hij kan gerust een uur met een playmobil huis spelen en dan is hij steeds bezig met het deurtje open en dicht te doen en het licht moet er op een bepaalde manier invallen. Auto's moeten op een rijtje, dat soort dingen. Toen hij kleiner was kon hij ook gewoon een hele tijd op de grond zitten wiegen en naar het licht kijken. Dat soort dingen. En hij maakt weinig oogcontact, maar dat viel in eerste instantie niet zo op omdat hij een oogafwijking heeft. Dus we dachten dat het daaraan lag.
Bedankt voor je reactie. Ik vroeg hiernaar omdat bij mijn zoontje ook al eens de term ASS is gevallen. Zelf heb ik wel wat voorkennis hierover en ben dan ook nog veel gaan lezen en herken hem hier toch niet in. Ik weet wel dat er varianten en gradaties zijn maar de typische triade van beperkingen in communicatie, sociale interactie en verbeeldingsvermogen zie ik bij hem echt niet terug. Als ik hem bezig zie denk ik eerder aan ADHD, maar ik weet dat hij nog te jong is om hier eigenlijk van te spreken. De achterstand in spreken is dus bij mijn zoontje het opvallendste en is dus datgene waar ik hem graag zou bij helpen als dat zou kunnen. Het is allemaal niet makkelijk hè...
Herkenbaar, onze zoon is inmiddels 4 en we zijn al ruim 2 jaar bezig met zijn spraak. Gestart met logopedie voordat hij 2 was (hij was zo'n 21 maanden) uiteindelijk een halfjaar logopedie gehad. Ik denk eigenlijk niet dat logopedie op deze leeftijd veel nut heeft gehad, hij zag bij 2 jaar het licht en ging met sprongen vooruit en mocht uiteindelijk weg blijven. Helaas bleef het onder de maat en zijn we bij ruim 3 jaar toch weer naar logopedie gestapt (een andere logopedist) zij wist hem 7 van de 10 keer te motiveren maar conclusie is dat hij gewoon heel lui is, zijn mond amper beweegt (lui mondje) en geen zin heeft om moeite te doen. Met zijn gehoor is niets mis en hij zou gewoon moeten kunnen praten en goed moeten horen Eigenlijk is hij met alles lui, hij vind alles teveel moeite en geeft snel op. Hij zit nu op school, gaat niet meer naar logopedie maar we oefenen wel met hem en proberen hem zo veel mogelijk te stimuleren. Ik zou ook kijken of je een doorverwijzing kunt krijgen voor een KNO arts of iets als kentalis.
Heb 7 september een afspraak gemaakt voor mijn zoontje bij KIDS (vergelijkbaar met jullie Kentalis). Ben wel eens benieuwd of dit gaat lukken vermits mijn zoontje echt niet altijd zin heeft om mee te werken... We zullen zien.
Goed dat je die afspraak hebt gemaakt. Het dik gedrukte zou voor mij ook de doorslag geven om je adviseren toch verder te laten kijken. Achterstand in taal + signalen van een 'afwijkende' ontwikkeling (je kind valt op bij mensen die de hele dag, en wellicht al jaar in en jaar uit, kinderen van dezelfde leeftijd zien) Dan is kans dat er 'iets' speelt wel reëel en kun je maar beter weten waar je aan toe bent en kan zijn dat je kind andere ondersteuning nodig heeft om zich optimaal te ontwikkelen. (vergeet niet dat er naast ASS nog tal van andere soorten ontwikkelingsproblemen kunnen bestaan) Bij mijn zoon heeft vooral het KDV aan de bel getrokken, ik had zelf nauwelijks vergelijk, dus ik zag niet hoe anders mijn kind was tov leeftijdsgenootjes. Zij zagen dit wel... Wat ik als een lui, wat langzaam kind in een pittige peuterpubertijd beschouwde, was in werkelijkheid iets heel anders... (als je het over blind hebt ) Veel succes!
Bedankt! We zullen zien wat eruit komt. Ik heb net even je verhaal gelezen op je blog. Heftig seg. Respect dat je dit allemaal zo goed voor elkaar krijgt met nog 2 andere kinderen erbij. Lijkt me tocht echt niet makkelijk en best wel belastend.