Sinds een week of 5 ben ik alleen met mijn zoontje, relatie is over, samen besloten omdat het gewoon niet meer ging, evengoed verdrietig en vooral voor onze zoon vind ik het vervelend. Nu gaf mijn zusje mij de tip om zelf met een psycholoog te gaan praten om alles te verwerken zouden jullie dit doen?
Lijkt me zo'n ontzettende moeilijke stap, of het nu je/jullie keus was of dat je partner die voor je maakt. Het lijkt me idd niet onverstandig om met iemand te praten. Of dat nu een psycholoog of een maatschappelijk werker is; zo iemand is neutraal en kent je niet. Dat maakt het makkelijker. Hoop dat je snel weer wat beter in je vel zit!
Ik zou het wel doen.. Na de scheiding van mijn ouders dacht ik dat het ook lukte en de relatie met mijn ex ging ook niet goed.. ik ben gaan praten en kwam er gewoon achter dat ik dingen beter los moest leren laten en voor mezelf moest kiezen. Ik vond het echt super fijn. en ze heeft me zeker geholpen! Ik zeg, doen, het kan alleen maar beter worden
Ik zou het er eerst met de huisarts over hebben, maar ik heb zelf een hele fijne huisarts die altijd wel goede tips en opmerkingen heeft. Sterkte hoor, lijkt me echt heel zwaar allemaal!
Ja hoor, waarom zou je dat niet doen. Bij een "buitenstaander" kun je vrijuit praten en ze hebben vaak goede oplossingen voor problemen. Ik zou het dus zeker doen.
Ik heb dat destijds wel gedaan en het heeft mij erg geholpen. Het lucht echt op om er met iemand over te praten die er volledig buiten staat. Ik zeg ook doen!
Ik ga het ook doen, alleen red ik het niet, en moet ook zeker leren dingen los te laten. Woon nu bij mijn ouders in tijdelijk en kan met hun ook praten maar dat is toch anders.
Ik zou er zeker eens met iemand (professional) over praten. En misschien ook een opvoedcoach/-adviseur? Zodat jullie allebei leren hoe je het beste met jullie zoon kunnen omgaan? Want al gaat het in nog zo goede harmonie, kinderen lijden altijd onder een scheiding. Sterkte.
Dat is ook een goede tip idd! Ik vraag me ook af wat er allemaal in dat koppie van sam omgaat, hij is bijna 3 pas dus dat weet je gewoon niet echt. Ik probeer wel alles zo goed mogelijk uit te leggen.
hey elsie helemaal geen gek idee, kan alleen maar goed doen zou ik denken! ik zit er ook over na te denken om als ik alles op de rit heb (ook uit elkaar en nu huisje e.d. zoeken) en de kids een beetje gewend zijn om ook nog een x naar een psygoloog te gaan (de mevrouw van onze relatie therapie was heel erg fijn en is ook gewoon psygoloog dus ws daar) en dan gewoon eens even goed praten over wat voor impact het allemaal heeft en om gewoon te kijken hoe je het beste aan jezelf kunt werken en om alles gewoon te verwerken, nu staat mijn hoofd daar nog niet naar want nu wil ik eerst gewoon ff door en alles regelen maar lijkt me dus zeker niet verkeerd hoor!
Fijn om te horen dat je een afspraak hebt om eens met een onafhankelijke persoon te praten. Zelf heb ik twee maal die hulp nodig gehad (burnout en vorig jaar zoontje verloren +partner hartinfarct) en het heeft mij echt gedaan!!!!
Zou het doen! Ik heb het gevoel dat je verschrikkelijk onzeker bent en op alles een bevestiging wil hebben, je heb volgens mij verschrikkelijk weinig zelf vertrouwen en klampt je nog heel erg vast aan de stille hoop dat je relatie nog goed komt. Meid die is mijn gevoel wat ik heb bij het lezen van je topic's.... Elke keer als ik weer iets lees van je heb ik zoiets van, kom op! Je kan het alleen!!! Ik wil je echt niet kwetsen maar geef je mijn mening. Dikke knuffel!