Ik denk dat je wel een beetje gelijk hebt! En ja ik ben niet meer zoals hun. Ik heb allang iets anders ontwikkeld. En dus wil ik graag laten zien dat het ook anders kan. Dus inderdaad een beetje tegen de haren instrijken... Eigen gevoel heb ik lang niet gehad. Waar ik achter stond, ik had geeeeeen idee! Of ik het leuk vond ik had geeeeeeen idee! Wie ik was, ook geeeeeen idee! Ben ik nu aan het ontwikkelen en ja daar hoort ook vallen bij.... komt wel weer goed denk ik... maar ik moet inderdaad soms ook even nadenken Dank je wel voor je berichtje, je slaat iig de plank niet mis!
Ik snap je gevoel wel, in bepaalde opzichten herkenbaar ook voor mij, ik begrijp wel waar dit over gaat denk ik . En weet je, het is niet verkeerd om uit bepaalde vastgeroeste ideeen en tradities te stappen, je eigen inzichten te krijgen en je eigen weg te gaan volgen. Dat zal idd niet altijd mee vallen en soms met vallen en opstaan gaan...
Ik snap echt heel goed dat je nu de grenzen verkent en daar soms misschien wat overheen gaat. Mijn man is ook heel strenggelovig opgevoed en toen hij in gezinnen om zich heen zag dat het er daar zo anders aan toe ging, is hij juist heel extreem het tegenovergestelde gaan doen van wat zijn ouders wilden. Waarom? Omdat alles voorheen voor hem werd besloten, hij werd in veel dingen beperkt. Dus kreeg hij een periode van 'dit is MIJN leven, niemand beperkt me en niemand kan me wat maken' maar uiteindelijk heeft hij een goede middenweg gevonden. Ik denk dat het moeilijk is om keuzes voor jezelf te maken als je gewend bent dat je niet voor jezelf mag denken en moet voldoen aan wat anderen willen. Ik vind 't dus wel knap dat je toch voor je tattoo bent gegaan en ik zie het ook niet zozeer als een impulsieve beslissing, meer een keerpunt en dat zal het dan ook altijd blijven symboliseren.