Hahahaa troost je! Ik wil de kleine niet eens achterlaten bij schoonouders! Probeer het wel los te laten maar das makkelijker gezegd dan gedaan. Jouw vriendin moet niet zo klagen. Ik zou mijn kids never bij iemand achterlaten die geen kinderen heeft tenzij ik zeeeeekeeeerrrrrr weet dat zij mijn kids goed kent en weet wat zij nodig hebben. Bijvoorbeeld bij mijn broertje of zusje. Maar misschien kun je je vriendin gewoon je gevoel uitleggen en uitleggen dat ze heus wel een keer mag oppassen alleen voorlopig nog niet? ofzo Bij mij weet iedereen dat ik mijn zoon niet zomaar uit handen geef. Dochter is al 9,5 dus dat is natuurlijk heel wat anders hahahahahahaha
Herkenbaar hoor. Mijn zoontje is 6,5 maand en we zouden vrijdag naar de film gaan hier in het dorp. Voorwaarde was wel dat ik hem zelf op bed wilde leggen hihi (geef bv). Toen ik gisteren eindelijk kon kijken hoelaat de film draaide, bleek dat al om 19:00 te zijn. Mijn man opperde nog dan gaan we toch naar een andere bios. Die is 30/40 minuten hier vandaan, ook niet verweg. Maar moet er niet aan denken. Gewoon omdat ik er nog niet aan toe ben. 6 dec moet ik wel dan hebben we een theater voorstelling, dan kan ik hem op bed leggen, maar toch blijft het spannend.
Nee, ik vind je niet te beschermend! Ik heb mijn beeb voor de eerste x ergens achtergelaten (bij dr vader, omdat we uit elkaar waren) toen ze 3 maanden was. Denk dat je vriendin gewoon geen flauw idee heeft waar ze het over heeft.
Bedankt voor alle reacties. Het stelt me echt onwijs gerust dat jullie er net zo over denken. De een is wat makkelijker dan de ander, maar de bezorgdheid het zelfde. Ik ging echt twijfelen aan mezelf. Haar probleem ligt gewoon bij het weggaan. Als zij dingen met mij wil gaan doen ga ik alleen mee als mijn vriend dan op Lucas kan passen. Mijn vriend en ik passen onze schema's zoveel mogelijk aan op elkaar, zodat we allebei soms iets voor onszelf kunnen doen en de ander dan één of twee uurtjes oppast. Mijn vriendin vindt dat ik Lucas ook bedt bij haar moeder kan laten als zij met mij weg wil, maar dat zie ik gewoon absoluut niet zitten. Ik vertrouw hem net een beetje aan mijn schoonouders toe. Als ik dat tegen haar zeg voelt ze zich aangevallen en krijg ik dus weer naar mijn hoofd dat ik me aanstel. Ik vind het jammer dat ze alleen aan haar eigen belang denkt.
jaloezie, zo is een vriendin van mij ook. die snapt t ook op een of ander manier niet dat ik altijd kids bij me heb en daardoor minder tijd 1op1 voor haar