Hier ook... Mama heeft nu 2 zachte kussens, papa niet. Maar desondanks houdt papa de kleine veel vaker langer vast.. Die houdt er van uren te knuffelen.. Ik daar in tegen niet.
Ik zou denken die is enthousiast en trots! Leuk toch? Mijn schoonmoeder is ook zo maar die is zo trost op haar kleinzoon. Mijn kind wordt gelijk uit mijn handen gegrist als ik daar kom en ik vind het geweldig mooi om te zien hoe ze geniet. En mijn zoon ook. Misschien is het de manier waarop ofzo. Maar ik kan me er niet aan storen. En de kleertjes en potjes, speelgoed en kamer etc etc vind ik grappig. Haar kleding smaak is verschrikkelijk haha. Trek het gewoon aan als hij daar heen gaat 1x per week en verder nooit. Probeer wel af te remmen want zij hoeft geen luiers enzo te kopen voor hem natuurlijk. Wij zijn financieel verantwoordelijk voor hem Maar we laten het maar. Ze is toch eigenwijs. En ook handig soms. Alles ligt daar dus als we iets vergeten...
ik denk dat het in dit soort situaties een beetje actie-reactie is. Gelukkig herken ik dit in deze mate niet...maar kan de gedachte achter de opstelling van ts wel begrijpen. Hoe meer schoonmoeder zich "opdringt" (dus niet de grenzen van ts accepteert) des te meer gaat ts (bewust of onbewust) zich afzetten daar tegen. Hier is dat met snoep en lekkers. Beide oma's vinden het heerlijk om de oudste te verwennen met lekkers. Daarin zit geen verschil. Maar in de benadering zit wel verschil: wij komen binnen bij mijn ouders, groeten elkaar en gaan zitten...er wordt altijd wel wat gevraagd aan de oudste over wat ze meemaakt of iemand heeft iets te vertellen...na een tijdje trekt ze zo'n lachend gezichtje en mijn moeder zegt haar dan: vraag maar even aan papa of mama of je even in de la mag komen kijken. Ik zeg dan altijd ja....omdat mijn moeder niet gelijk alle lekkers aan haar/ons opdringt en omdat zij altijd zal zeggen dat dochter dit eerst aan ons moet vragen. Als wij bij mijn schoonmoeder langs komen dan staat ze bijna letterlijk al aan de deur met een zak als ze die opendoet..dochter wordt met de jas nog aan de keuken in gesleurd om iets te halen...daar wordt ik dan een beetje opstandig van en ben bij hen dus ook "moeilijker".
Herkenbaar!!!! pffff zo vermoeiend! Mijn schoonmoeder, noemde zichzelf z'n tweede moeder.....ja you wishh!!!!
Tja....ik heb mijn schoonmoeder al twee maanden niet gesproken en dat was toevallig omdat we bij mn zwager waren. Ze belt nooit, toont nooit interesse en heeft nog nooit iets voor mijn kinderen gekocht, nog geen knuffeltje, rompertje, slabbetje niks. (niet dat het mij daarom gaat, maar voor mijn kinderen vind ik het jammer) Enerzijds snap ik je gevoel wel, maar anderzijds, je schrijft dat het contact regelmatig is, maar niet dagelijks. Ik zou het laten gaan. Ze is trots en dat is terecht. Mijn ouders hebben ook bedjes voor ze en een box, badschuim etc. Mijn moeder praat ook over "onze tweeling" tja, ik vind het prima hoor. Ben blij dat ze gek met ze is. Ik zou gewoon je kindje in haar armen drukken en haar een mooie poos laten knuffelen. Dan luier laten verschonen en evt. in badje laten doen. Je bent er zelf bij. Ik denk dat als het probeert een beetje los te laten, dat het voor jullie allemaal wat relaxter wordt.
als de moeder van mijn vriend dát zou zeggen....noooou dan is er gegarandeerd oorlog!:x Er is 1 mama en 1 papa en dat zijn wij. Pff. Misschien komt het ook omdat ik zo gewend ben aan de stijl van mij ma dat ik totaal die formaat enthousiasme niet gewend ben. Dat het dan té voor mij is. Maar ik moet toch niet de enige zijn die zich een beetje moet aanpassen met loslaten. Zij zou dan toch ook een beetje kunnen dimmen of ligt het aan mij?
Ik ga het inderdaad proberen en haar meer tijd met de kleintje geven. Gelukkig ja is het niet iedere dag!
En jullie kindje zal altijd van jullie blijven en niet van oma. Goed dat je haar meer tijd wil gunnen, daar is veel over te zeggen. En als zij niet aanpast, dan ben jij gewoon de grootste door te denken " oke, nu heb je tijd met mijn kindje en geniet daarvan, ze gaat weer met mij mee" Onze schoonmoeders zijn wel uitersten haha, wou dat mijn schoonmoeder wat enthousiaster was.
Hahaha, sommige mannen met wat meer "volume" hebben die ook hoor Ik snap ook zeker dat je een kindje niet afgeeft als het net rustig is geworden, dat zou ik ook niet doen idd. Ik ben er ook wel heel erg op gespitst ben dat wij echt gelijke partners zijn in de opvoeding. Ben een beetje allergisch voor van die stellen waarbij de man niks kan/doet met de kleine en de vrouw de hele zorg op zich neemt. Dus waarschijnlijk zie ik dat ook wat te snel in andermans berichten. Nou heb ik gelukkig ook een partner die vanaf het begin uit zichzelf alles oppakte in de verzorging, daar ben ik wel heel blij mee!
Hier is dat niet het geval hihi, ik z'n f/g cup en man met z'n 25jarige leeftijd nog in maatje 176 past... Dus ons manneke ligt heerlijk op mijn kussens Ik ben daar ook allergies voor. Vind dat vreselijk om aan te zien. Hier een man die ook echt alles mee doet, en vooral ook zelf ziet. Behalve het kolven
Ik heb inderdaad ook wel even laten weten, dat ik die opmerking niet oke vond! En dat wimpelt ze dan een beetje weg.....:x
Ik snap het wel hier hebben we ook duidelijk aan gegeven dat ze geen kleding hoeft te kopen omdat het toch niet gedragen word. Ik denk ook dat je gewoon je grenzen moet laten zien. Wat is niet vaak zien? Hier gaan we eens in de maand even. Ik moet er niet aan denken om iedere week bij eens van onze ouders te zitten.
Ohh zo bedoelde ik het niet! Als ze eindelijk stil is blijft ze gewoon lekker liggen, want als je haar oppakt barst ze weer los, als ze nog niet heel diep slaapt zelfs als je haar aanraakt, dus dan hou ik handen ook uit de buurt. Maar als ze bij hem in slaap valt blijft ze daar liggen en komt ze niet bij mij. Ze wordt sneller rustig bij mij en wil pas sinds een weekje ook door mijn man getroost worden (hij was nerveus, zij pikt dat op en gaat meer huilen en zo cirkeltje rond), maar dat betekent niet dar hij het niet moet proberen. We zijn samen ouders en daar hoort dit ook bij Als hij borstvoeding kon geven hadden we dat ook afgewisseld Ergens vind ik het ook wel sneu voor mijn schoonouders, maar zie ik er wel ontzettend tegenop om het hummeltje aan ze te geven. Juist omdat ze zichzelf zo opdringen en zo claimen en daarbij nooit naar de wensen (en grenzen) van mijn man en mij luisteren en gewoon doen wat ze zelf willen. Ach, zo lang het voor even is en ze niet gaan oppassen moet het goed komen
Ja, dat afwimpelen is lekker makkelijk. Maar goed eigenlijk opletten dat ze het niet weer zegt. Of erger tegen je kindje zegt van je mag de o van oma wel weglaten hoor als je wil Ik geef inderdaad vaak uit handen aan de vader, maar je merkt dat als ze begint te huilen dat ie niet precies weet wat hij moet doen. Maar ik heb het gevoel dat hij dat meer heeft als ik kijk. Als ik bijvoorbeeld weg ben en ik weet dat ze dan eventjes heeft gehuild dan is alles goedgegaan. Beetje meer vertrouwen moet hij krijgen denk ik. Ze ziet haar ongeveer elke 2 vaak 3 weken. Toevallig dit keer langer. Maar dat kwam omdat dit weekend was er pasen. Vorig weekend ben ik met kleine de stad uit geweest en het weekend daarvoor zei ik eens in de zoveelste keren dat ik even geen zin had in bezoek. Ze was een week eerder al langs gekomen en ik wou aandacht van mijn vriend. En ik plan het meestal alles in het weekend, want vind dat doordeweeks de 3 r erg belangrijk. En in het weekend is het feest dusja sorry hoor dat we dan even geen tijd hebben voor jou. Want het kwam allemaal omdat er een foto op facebook was geplaatst van opa (ze zijn een tijd gescheiden) en kleintje. Maar opa heeft volgens mij al 2 maanden ons kleintje niet gezien. En sm was meteen van. Ik wil met jullie praten om de reden te weten waarom ik mijn kleinkind zo weinig kan zien. Dan denk ik. Joh wees blij dat je een kleinkind hebt. Je ziet dr wanneer je der ziet en als ze het druk heeft dan zie je der niet. Simpel...toch?
Ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik vind ook dat je naar je eigen gevoel moet luisteren wat de mensen hier op dit forum ook zeggen. Jij kent je schoonmoeder het beste. En veel mensen zijn in een harmonieus gezin opgegroeid (gelukkig maar) maar kunnen zich hier helemaal niks bij voorstellen als je een onveilig gevoel krijgt bij een familielid. Zelf heb ik het bij sommige mensen in mijn omgeving ook ervaren. Of het nou terecht was of niet. Ik was net moeder geworden en vond het erg moeilijk om mijn kleintje los te laten. Eerder was ze erg onrustig als ze te veel prikkels kreeg en later was ze eenkennig. Familie van mij vond ik ook erg "opdringerig". In veel gevallen begreep ik het wel maar soms leek het ook wel of ze tegen elkaar opbieden. Heb jij haar vast gehad, dan wil ik ook!!! Dit blijft waarschijnlijk zo in mijn familie. Ik heb uiteindelijk wel aan gegeven hoe ik me voelde en dat ik wilde dat ze meer begrip voor mij op moesten brengen. (d.w.z. ik het erg moeilijk vond om mijn kleine meer uit handen te geven) Dit heb ik meerdere keren moeten herhalen maar het kwam uiteindelijk wel aan. Nu zie ik aan mijn meisje dat ze veel meer behoefte krijgt aan contact met anderen. En ik zie dat ze hier ook van geniet. Dan heb ik er ook een stuk minder last van. Wat ik dus wil zeggen; volg je gevoel. Jij weet het beste in deze wat het beste is voor je kleintje. En je kent je schoonmoeder ook voldoende. Het is voor iedereen wel heel erg makkelijk om je voor "gek" te verklaren maar ik denk dat je heel goed weet waarom je je zo voelt bij je schoonmoeder. Kijk wat je hier mee kan/wil binnen je eigen grenzen. Succes!
+1! Hier ook eentje . Kan snappen dat het allemaal moeilijk is om je kleintje af te geven. Ik kon m'n meisje ook pas loslaten van zodra ik terug moest gaan werken. Voordien was ze ook echt alleen maar van mij . Kon mij ook storen aan het gedrag van mijn schoonmoeder, terwijl ik er toch een super goede band mee heb! Ben er eigenlijk kind aan huis (ben nu 22 en kom er al van mijn 14de). Met mijn ouders had ik er minder moeite mee, tja waarom, geen idee. Gewoon de bloedband denk ik . Denk dat het gewoon natuurlijk is om je kleintje bij jouw te willen hebben. Komt allemaal goed! Hier breng ik ze nu ook met gemak naar mijn schoonmoeder, helemaal geen problemen meer mee. Is gewoon aanpassen !
Een vader en moeder weten idd wat het beste voor hun kind. Maar ik heb niet het idee dat het in de situatie van TS gaat over wat het beste is voor de baby. Hooguit mbt oppassen of vasthouden wanneer het er de tijd niet voor is. Maar het is denk ik niet de kern van haar probleem.
Nee de gevoelens van jouw partner komen op de eerste plaats. Jouw partner heeft haar zijn hele leven meegemaakt. Het is dus vooral belangerijk hoe hij hierin staat. Is hij vergevingsgezind, dan vind ik dat jij hem hoort te steunen daarin en ook dit mee moet nemen in de band. Dat is dus de basis, hij staat in deze situatie op de eerste plaats. Dan komt idd je kindje, die niet echt op de tweede plaats staat, maar ook niet helemaal op nr een. Want als je partner niet zou willen dat zijn moeder zijn kind ziet dan zou dat boven aan staan. Als je partner graag wil dat ze een band opbouwen is dat prima, maar wel in haar belang. Dus bijv niet alleen bij oma verblijven (als ze nog steeds drinkt of jullie haar niet vertrouwen), maar ook pas bij oma zitten als zij daaraan toe is. Sommige kindjes kun je direct geven aan elke, voor hen, vreemde en andere juist niet. Snap je wat ik bedoel? Ik vind dat je wel mag horen wat haar verwachtingen zijn. Als je namelijk praat kun je ook direct aangeven wat jij wilt. Zonder te communiceren kun je dit niet. Voorbeeld (niet specifiek voor jou); oma heeft tijdens de zwangerschap op een manier begrepen dat ze een vaste dag mag oppassen. Niet omdat het letterlijk gezegd is, maar het is ook nooit gezegd dat het niet de bedoeling is. Na de geboorte blijkt 'ineens' dat de verwachtingen van oma niet overeenkomen met de wensen van de ouders. Dit zorgt voor teleurstelling, maar ook voor wrijving. Als jij aangeeft wat jij wilt en luistert naar haar verwachtingen kun je ook direct aangeven wat jij absoluut niet wil. En dan kun jij bedenken waar je wel 'water bij de wijn' wilt doen en waar niet. Jullie zijn de ouders, dus jullie beslissen. Maar het betekend niet dat je geen rekening hoeft te houden met de wensen van anderen. Je komt in je tekst heel hard over, mijn wil is wet en zo gebeurd het. Zonder dat je rekening lijkt te houden met haar gevoelens. Ieder mens maakt fouten en misschien beseft ze zich wat ze fout heeft gedaan en wil het op haar manier goed maken.
Haha, als ik naar de wensen van mijn man zou luisteren, dan zouden opa en oma de kleine nooit vast houden. Zijn letterlijke woorden gisteren waren "De komende 4 weken kunnen ze het sowieso vergeten en daarna zien we nog wel". Dan ben ik nog vrij mild Maar ik ben wel benieuwd naar hoe TS haar man erin staat! Oh en over de tip die eerder werd gegeven dat je gewoon moet zeggen dat ze moeten stoppen met kleding kopen. Dat werkt hier niet Mijn schoonmoeder koopt nog steeds kleding voor mijn man (en nee echt niet alleen boxershorts en sokken met de kerst) en is nu ook begonnen met kleding voor mij te kopen... Misschien eens hetzelfde terugdoen en met kleding voor haar aankomen waarvan ik weet dat ze het verschrikkelijk vindt