Je kent het wel je komt thuis en het is niet zoals je gehoopt had dat het is. Vandaag was het voor mij de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Mijn man is sinds midden juli werkloos, verre van leuk maar het is nu eenmaal zo. Dus sinds juli is hij dus iedere dag thuis. Ik kom deze avond na een late vergadering thuis in een volledig ontploft huis! Oké kan gebeuren je weet dat je kleine kinderen hebt en opruimen staat vaak niet in hun woordenboek. Ook de keuken is een volledig slagveld, eten aangebrand, alle potten en pannen nog op het vuur. Weinig tot niets aan de kant dus. De moed zakt me al in de schoenen. Manlief staat met zijn voetbalzak klaar om te vertrekken de deur toe en dan kwaadheid die in mij opkomt. Ik verwacht niet dat alles spik en span is. Ik weet dat mijn man niet zo is maar ik verwacht wel dat de meeste huishoudelijke taken wel gedaan zijn. Soms heb ik het gevoel dat hij de ganse dag geen poot verzet heeft! Het enige wat ik vraag is om alles gewoon goed bij te houden. Maar het lijkt net alsof hij wacht om alle taakjes te doen als ik thuiskom. Zo kan ik na mijn uren stofzuigen 'want meneer vond het niet nodig, zo vuil ligt het nu toch niet schat?'. 'de was wast zichzelf wel en legt zich wel terug op zijn eigen plekje' 'de zetel stofzuigen, moet dat'. 'Diezelfde zetel verzetten en eronder stofzuigen moet dat echt??' Neen schat, het stof denkt zeker, daar kunnen ze moeilijk aan, dus we zullen daar maar niet vallen! Ik weet van mezelf dat ik nogal hou van proper en schoon, maar moest ik mijn man laten doen dan leven we hier binnen de kortste keren met meer dan 4 in huis. Ook heb ik het gevoel steeds in zijn plaats te moeten denken. Wat zullen we eten, moet ik kuisen, hoort dit hier in de kast of niet? Het lijkt net alsof ik het huishouden nooit los kan laten. Toen we beiden gingen gaan werken ging het veel beter. Overdag was er niemand thuis en meestal was ik degene die het laatst wegging, en het eerst terugkwam. Als er iets niet in orde was kon ik alleen boos zijn op mezelf. Nu is mijn man de ganse dag thuis en kom ik thuis in jah, hoe zullen we het noemen een puinhoop, varkenstal, Sorry voor mijn lang verhaal maar ik moest het gewoon kwijt, manlief is niet thuis dus hij kan mijn woedepreek nu niet aanhoren. Ik heb hem al zeker 100x gezegd dat het zo niet verder kan, een brief geschreven, mail gestuurd, maar echt aankomen doet het niet. Ja gaat goed voor enkele weken en dan begint het opnieuw. Misschien hebben jullie tips, heb je ook al hetzelfde meegemaakt en weet je DE oplossing.
Toch proberen los te laten. Is nou eenmaal een mannen ding. En misschien je eigen qua schoonmaak eisen bijstellen?
Ben ik het echt niet mee eens.. ze werkt de hele dag en hij zit de hele dag thuis en dan zo'n ontploft huis.. Ja doei
Heel kinderachtig maar gewoon een lijstje per dag weg leggen.. En wat je zelf al zegt; jou eigen 'wetten' een beetje los laten. Mannen zien het toch anders, de mijne idem. Hij doet alles, als er maar een lijstje ligt. Geen lijstje , dan is er niets gedaan. Hij ziet het gewoon niet.. En ik weet van mezelf dat ik heel Pietje precies ben dus dat ik op zijn papa dagen bijv mijn eisen naar beneden moet stellen. Maar echt veranderen kun je hem niet, je kan wel van hem vragen het huishouden zolang hij werkeloos is deels op zich te nemen (incl lijstjes) Succes! ik snap je frustratie helemaal!
Wat vervelend thuiskomen zo zeg! Zou daar ook echt niet happy van worden. Mijn vriend heeft vanwege zijn andere cultuurachtergrond dat huishouden ook niet echt meegegeven. Ik moet echt aangeven soms van..ik wil dit dit en dit aan kant vandaag. En dan gebeurd het ook. Anders heb ik kans dat het er nog zo ligt. Gelukkig niet zo erg als hoe jij het schetst, hij doet nog wel wat basisdingen. Maar als ik moet voor de rest de zaken echt benoemen. Verder heb ik niet echt tips. Ik zou denk ik de neiging hebben om elke keer dat ik zo'n pleurisbende zag bij thuiskomst gewoon weer weg te gaan en te zeggen, ik kom wel terug als je klaar bent. Maar ja....
Ik ben echt een bitch qua dat betreft, wij werken allebei dan en betalen allebei de rekeningen en doen samen het huishouden, althans, ook ik moet initiatief nemen hoor anders gebeurd er niks. Maar goed wat ik doe als ik wat wil van hem, briefjes op de koelkast plakken! En echt, het helpt! Net een klein kind die je moet aansturen maar toch, dan wordt het gedaan. Verder kan ik zo over de zeik gaan als hij iets niet heeft gedaan dat hij het echt wel doen een volgende keer.
Hier bijna hetzelfde, alleen nog geen kindjes... Ik heb ook samen met hem lijstjes gemaakt met een planning voor schoonmaken etc. Daar houdt hij zich vrij goed aan, maar kom ook wel eens thuis dat er niets is gebeurd. Dan kan ik wel flink boos worden en hebben we een (korte) ruzie/woordenwisseling. Daarna gaat het enkele weken (of soms helaas een week) goed en dan begint het weer opnieuw. Vind het ook erg moeilijk. Ben na mijn fulltime baan niet van plan om thuis ook nog eens verder te gaan met werken...
Ik ga straks ( nu dat hij thuis zit in de ww ) ook weer fulltime werken. En ga dan inderdaad heel kinderachtig een lijstje ophangen met welke dag hij wat moet doen haha.
Als ik het zo hoor dan denk ik dat je 2 dingen moet doen: goed afspraken met je man maken over wat er onder 'normale' dagelijkse huishoudelijke klusjes valt, EN je eigen verwachtingen een beetje bijstellen. Als hij de hele dag thuis dan vind ik dat je best mag verwachten dat de was is gedaan, er is gekookt, de keuken weer een beetje aan kant is (vaatwasser ingeruimd/afgewassen/aanrecht schoon) en er een beetje is gladgeruimd (dus niet overal rommel en speelgoed). Kortom: dat jij niet in een ontploft huis thuiskomt. Maar zaken als onder de meubels stofzuigen, de bank stofzuigen en 'grote' schoonmaakklussen, daar zijn mannen nu eenmaal vaak wat minder scherp op, end aar zou ik ook geen big deal van maken. Je kunt natuurlijk wel afspraken maken over een vaste dag in de week dat bepaalde dingen moeten gebeuren of zo, maar ga er niet vanuit dat hij dat uit zichzelf zal zien/doen.
Ik moet mijn man altijd 'opdrachten' geven. De ene keer vraag ik of dat hij wilt stofzuigen, de andere keer vraag ik of hij de was aan wilt zetten en in de droger wilt doen, etc. Dan zeg ik er ook specifiek bij welke was want anders raakt hij in de war haha. Dit werkt goed hier. Uit zichzelf ziet hij het vaak niet of hij doet dingen die niet nodig zijn. Soms moet ik wel lachen. Dan gaat hij de badkamer schoonmaken en dan is hij serieus twee uur bezig met 1 wand. Vervolgens gaat er een hele fles schimmel spray doorheen en een heel pak doekjes. Oke mijn wand straalt je tegemoet maar de rest van de badkamer kan ik als nog zelf doen
Beetje treurig maar inderdaad... lijstjes/briefjes/post-its. Schrijf het zo uitgebreid op als mogelijk en zeg hem dat hij een sticker mag plakken voor elke klus die geklaard is..
Pfffff...zo was mijn man dus precies hetzelfde...totdat ik dus zijn werkkleding liet liggen, en hij dus zelf aan de slag moest. Ik ben daar dus een keiharde in hoor. Hij is geen klein kind. Ik zou hem dus voor zn eigen zaken op laten draaien. Ik werk in de horeca, en begin pas om 16.00. Liet ik het huis netjes achter, eten al gekookt, Tim al gewassen en gestreken, kwam ik ´s avonds laat thuis, is er een bom ontploft! Ja daag, ik ben wel goed, maar niet gek.
Ja later! Als je de hele dag werkt en je man zit de hele dag thuis is het vrij logisch dat hij het huis netjes houdt. Ik werk 10 uur per dag gemiddeld en als ik in jouw situatie zat had ik dat nooit gepikt, sodemieter op zeg
Lionesss74: het inderdaad zoals je zegt. Ik maak het proper en hij maakt er een zooitje van. Het ergste is nog dat zoonlief 2 dagen per week naar de dagmoeder gaat. En op die dage 'kuist' hij dan. En nog lukt het hem niet om datgene te doen dat ik doe met de kinderen thuis. Nuja ik denk dat het duidelijk is,opdrachten geven per dag!
haha leuk om de andere kant eens te zien. ik ben hier namelijk de sloddervos als hubby thuis komt dan staat t aanrecht bom vol(maar ben dan wel aant koken) speelgoed ligt door de hele kamer, maar dat heb ik overdag wel 20x opgeruimd. ligt dan nog geen minuut in de kasten en bakken en de kids trekken het er al doodleuk weer uit. om 17.30 mogen kids lekker spelen/tv kijken, en ik ga dan koken. tja en als ik half uur/uur later klaar ben met koken dan is én de keuken ontploft omdat ik 3/4e van de keukenspullen gebruik, en woonkamer is een bom ontpoft omdat de kids dan uurtje bezig zijn geweest maar na het eten ruimen we samen alles op hoor. hubby doet kids in bed en ik ruim speelgoed ondertussen op, ik laat dan de hond nog even uit en hubby doet dan de vaatwasser/aanrecht.
Eens met jou hoor! Vind het belachelijk. Het hoeft echt niet spik en span, maar opruimen, een was draaien, afwassen en stofzuigen is ook voor een man zo gedaan! Zelfs als hij het minder goed doet als dat wij vrouwen misschien doen. Gewoon een lijst neerleggen met taken! Het zou mijn vent niet zijn
Dit dus.. Als ik werk en manlief is thuis dan moet hij echt wat doen in huis, ben zijn huismeisje niet en ik werk ook.. Al moet ik hem ook wel echt dingen zeggen, van stofzuig je vandaag, vergeet de kattenbakken niet etc.. Anders gebeurd er hier ook niks..
Tja, ik denk ook dat de meeste mannen het gewoon niet 'zien'. Een to do-lijstje per dag? Zo'n afvinklijst voor meerdere weken, dan kan hij per dag 'kiezen' wat hij gaat doen en ook zien wat er vorige week niet gebeurd is. Werkeloos zijn is niet leuk en ook niet motiverend om dan schoonmaker te worden, maar het is zeker enorm irritant als alles ook nog eens op jouw schouders terecht komt! Mijn man doet hier alleen de was en denkt dat dat een weektaak is zolang kan hij erover doen, en ook hij denkt dat de rest zelfreinigend is geloof ik....
Dat vind ik nou altijd het meest zwakke excuus "een mannending". En godzijdank ook niet waar. Mijn man is nu ook door de crisis werkloos en thuis en doet alles in huis. Stofzuigen, eten koken, afwassen, wasjes draaien en de kleine meid naar school brengen en halen. Ik werk zelf 4 dagen, dus vind het heel fijn dat hij dit doet.