Net het hele topic gelezen, wel vervelend hoor dat je je zo moet verdedigen. En dat er zo veel gezeur is over het geen vader hebben, we hebben tegenwoordig ook spermabanken, die kinderen hebben toch ook geen vader. En ik denk dat als iemand met ME ervoor kiest om desnoods alleen het kind op te voeden, het kind misschien wel meer liefde krijgt dan van 2 ouders. Kennen jullie Gilmore girls? Nou als ik zo een relatie zou hebben met mijn moeder had ik het fantastisch gevonden en helemaal geen gemis van die vader. Natuurlijk is dat niet echt maar toch.. Ik zou trouwens wel proberen contact te zoeken met de vader, hij moet wel keuzes krijgen, wil hij mee naar de eerste echo, wil hij het erkennen, wil hij een omgangsregeling etcetera... En misschien, heel misschien draait hij nog wel bij als hij het kindje voor het eerst op de echo ziet. Misschien als hij niet mee gaat naar de echo, is het een idee om een kopietje te maken van de echo en die naar hem toe te sturen. Ik weet niet zeker of dat een goed idee is, maar je kunt erover nadenken. In ieder geval vind ik het super tof dat je voor het kind kiest en het in je eentje wilt doen, met hopelijk een hoop steun van familie en vrienden.
Ik sluit me aan bij SuzieQ. Zelf ben ik grotendeels opgevoed door mijn moeder. Mijn vader was en is er nooit voor mij geweest (en dat terwijl mijn ouders bij elkaar waren). Mijn moeder heeft echt tijdens mijn opgroeien voor 2 ouders in 1 gespeeld en dat heeft echt gemaakt tot wie ik ben. Begrijp me niet verkeerd: Ik vind dat een kindje eigenlijk twee ouders hoort te hebben. Daarom ben ik niet voor alleenstaande moeders, maar in sommige situaties hoeft het geen probleem te zijn voor het kindje. Ik denk dat het goed is als je probeert contact te zoeken met de vader in het belang van je kindje. Maar als je uiteindelijk alleen met je kindje komt te staan dan zal het vast goed komen met jullie 2.
Thnx! @Suzie@: Ik wil ook zeker de vader op de hoogte houden van alles, als hij dat tenminste wil. Meegaan naar de controles zal wat lastiger zijn omdat hij op 2 uur afstand woont en wel gewoon zijn werk heeft. Maar ik blijf hopen dat er in ieder geval goed contact zal komen tussen hem en z'n kind. Maar ja, dat kunnen we alleen maar afwachten.
Hihi ik lees dat je nog niet het besef hebt dat je zwanger bent....Wacht maar tot je je eerste kwaaltjes krijgt.
Haha daarom alleen zou ik graag ff wat kwaaltjes hebben, liever niet natuurlijk. Maar gewoon om ff die zekerheid te hebben dat ik echt zwanger ben. Het is dat de test het zegt, en ik overtijd ben.. hahaha! Ik wacht geduldig af tot ik de wcpot mag knuffelen
Liesblits super dat je er zo voor gaat en hopelijk trekt de papa bij. Zo niet dat is dan zijn verlies. XXX
Bij de eerste heb ik totaal geen kwaaltjes gehad, dus dat kan ook! Bij de tweede af en toe wat misselijk, maar nog niet dramatisch... Gevoelige borsten heb ik zelden gehad.. Heb je al een gevoel wat het wordt? Ik had het gevoel bij beiden al heel vroeg en beide keren goed
oooh ja mijn borsten zijn echt zoooo gevoelig/pijnlijk! Die was ik al bijna vergeten, omdat het al vanaf een week voor ik ongesteld moest worden zo is. Maar ja dat had ik elke maand, alleen nu duurt het iets langer en is het iets erger. Mijn moeder heeft heel sterk het gevoel dat het een meisje gaat worden. Ik denk wel veel aan een meisje, maar zou het ook leuk vinden als het een jongen word hoor. Duurt nog zooo lang!
Mijn moeder had ook heel sterk het gevoel dat ik een dochter zou krijgen. Terwijl ik dacht dat het een jongen zou zijn. Mijn moeder kreeg gelijk! haha.
Het is hier in de familie bijna allemaal eerste een jongen, dan een meisje. Dus ik ben benieuwd of ik die traditie voort ga zetten en ook eerst een jongen krijg. Ik wil het in ieder geval wel weten zodra het te zien is. Altijd heb ik geroepen dat ik het niet wilde weten en het wel zou zien na de bevalling, maar nu ik daadwerkelijk zwanger ben en van een uitkering moet rondkomen lijkt het mij toch wel handiger om het te weten. Dit omdat ik dan gericht de babykamer kan inrichten en kleertjes kan kopen i.p.v alles neutraal. Het moet natuurlijk al zo goedkoop mogelijk, dus dan wil ik het liefst gelijk alles goed hebben.
Lieve Liesblits Ik heb even de tijd genomen om heel je topic door te lezen en dat waren al heel wat berichten. Allereerst wil ik je zeggen dat ik je over vind komen als een ontzettend lief en hartelijk mens. Fijn dat jou kindje straks zón moeder heeft! Wat betreft je (ex) vader van je kind, wat een ongelofelijke rotzak om nog even niets van zich te laten horen, misschien moet hij het inderdaad even verwerken en beseft hij straks mede doordat hij zelf al een kind heeft wat het is en komen jullie hopelijk weer bij elkaar. Soms heeft iemand wat tijd nodig. Als dit niet het geval is vind ik heel erg super om te horen dat jij ten alle tijden voor je kleine frummel kiest! Super. Ik ben zelf ook in verwachting en ben dan ook samen al een hele tijd met me vriend, maar kinderen staan en blijven toch op plek 1. Ik vind het ook goed van je dat je vind dat je kind goed contact krijgt met zijn/haar vader! Dat staat voorop. Ik zie dan ook nergens in wat je fout doet, ja oke je wist dat je zwanger zou kunnen worden...tja daar komen consequenties van & die draag je! So whatever. Ik heb respect voor je en al die negatieve berichten vind ik dan ook nergens op slaan. Daar wordt niet om gevraagd. Je vraagt om ervaringen ivm alleenstaand verder.. Hier kan ik je geen antwoord op geven ik wou je alleen maar even dit laten weten!
@melissababy: Wow wat een lieve woorden zeg!! Ik zit de hele tijd een moment te zoeken om meneer aan te spreken, en het erover te hebben. Maar vind het best lastig om tegen hem te beginnen. Pfff!! Misschien moet ik het dit weekend tóch maar doen. Samen komen we denk ik niet, aangezien we beide niet willen verhuizen. En Amersfoort- Groningen is toch niet helemaal ideaal. Ik hoop gewoon dat we gewoon normaal met elkaar om kunnen blijven gaan en hij contact met kind wil. En dat ik hem op de hoogte mag houden van controles en echo's en zo.
hier ook bevallen van de eerste toen een paar dagen nadat we een jaar samen waren bij ons wel een bewuste keuze geweest maar wil er wel mee aanduiden dat ookal ben je kort samen, je er echt wel iets moois van kan maken wij zijn straks 4,5 jaar samen als nummer 3 komt.. still going strong
Still going strong!! Goed bezig Fijn te lezen dat het ook goed kan gaan, en in zo'n korte tijd zelfs 3 kindjes
de reacties van dippertje (pag 1 en 2) snap k enigszins wel.. je weet (en wij wisten ook) dat t kan gebeuren dus echt een ongelukje is t niet. maar om dat nou zo beschuldigend op te schrijven?! TS zoekt aansluiting en advies geen klap in het gezicht. waarschijnlijk gewoon n gevalletje boos dat de een 'per ongeluk' zwanger raakt en t haar helaas meer moeite kost
Een late post van mij... Hier een hele opgeluchte dame, heb eindelijk de moed kunnen vinden om te vragen aan de vader of hij op de hoogte gehouden wil worden van zijn kind in wording. Hij was idd toch wel erg in shock, en heel erg bang dat ik hem zijn kind niet wilde laten zien. Dit ook doordat hij en zijn exvrouw nu al 8 jaar een strijd aan het voeren zijn over eerste kind. Dus meneer heeft al die ellende al meegemaakt en wilde dat absoluut niet weer dus dacht dat afstand de beste manier was voor nu. Niet dat hij daar vrede mee gehad zou hebben( hij is nl zelf geadopteerd en kent zijn biovader niet) Tot ik hem vertelde hoe ik erover dacht en dat ik wil dat hij ten alle tijde zijn kind kan zien. Super gesprek, veel gelachen en zelfs grapjes erover gemaakt, maar ook serieus gepraat over hoe nu verder en dat het toch wel lastig zal gaan worden. Maar dat is een zorg voor later. Hij was ook erg opgelucht dat ik er zo over dacht en zei zelfs bij de bevalling te willen zijn. Wel gaat ie het allemaal nog ff voor zichzelf houden en nog niet familie en vrienden op de hoogte stellen, maar dat eis ik ook niet van hem. Nu blijkt maar weer hoe kort we elkaar kennen en dat we elkaar eigenlijk nog helemaal niet kennen. Maar goed, vanaf dag 1 was er zo'n ongelooflijke klik dat we er op dat moment ff anders over dachten en niet zo slim waren Dus we gaan het op deze manier proberen, hij blijft op 200 km afstand wonen en wil graag betrokken worden met alles. Ik ga met een goed gevoel slapen, en hopelijk blijft dat goede gevoel nog ff hangen
Waaw! Ik ben blij voor je dat dat gedeelte iniedergeval wel nog goed heeft uitgepakt! Ik kan me voorstellen dat je nu inderdaad een veel beter gevoel hebt over de situatie. Fijn dat die zo graag betrokken wilt zijn! Ben benieuwd hoe het verder loopt. Misschien bloeit er uiteindelijk toch nog iets op en anders is het fijn dat jullie zo vriendschappelijk met elkaar kunnen omgaan. X