Dag dames, Ik put veel kracht uit jullie berichten; jullie lijken allemaal zo sterk! Het is nu 2.5 week geleden dat we vol goede hoop de nekplooimeting gingen laten doen en toen bleek het hartje niet meer te kloppen...Het verdriet, ongeloof, pijn en onmacht zijn groot en ik kan me haast niet voorstellen dat ik het aan zal durven om weer een nieuwe ICSI poging te ondergaan. Manlief kijkt al erg naar de toekomst, maar dat vind ik ergens makkelijk praten, aangezien hij er bijzonder weinig voor hoeft te doen. hoe doen jullie dat? Waar halen jullie de moed, energie en hoop vandaan om weer van voren af aan te beginnen met de mmm? Ik zie er ontzettend tegen op!
Als eerste dikke knuffel!!!!!! Wat k*t he! Hier 5 missed abortions gehad, en elke keer opnieuw was het weer knokken om op te staan en door te gaan. (3 ICSI eigen zaad, 5 IUI D waaruit zoonjte is geboren en nu zwanger van ICSI D). En ik kan je vertellen dat ik soms wel een jaar pauze ingelast heb. Wij hebben er ook 12 jaar over gedaan om onze oudste in China op te mogen halen en bijna 13 jaar eer de jongste is geboren. Dat lag aan mij. Ik zag het vaak niet meer zitten en was het zat al dat verdriet. Ik kan alleen maar zeggen doe wat je gevoel je ingeeeft. Luister alleen naar jullie zelf. Waar jullie aan toe zijn kan niemand bepalen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst! Gaat goedkomen!
wow 2boys! Wat een strijd hebben jullie geleverd! Gefeliciteerd met je zwangerschap en bedankt voor je berichtje. de wens voor een kind is bij mij hopelijk groot genoeg om deze verslagenheid kunnen overwinnen. op dit moment zou ik het nog niet aandurven, ook omdat ik anders echt veel te veel zal stressen over iedere stap en het is al spannend genoeg allemaal. ik ben zo blij met dit forum, want in mijn omgeving zijn er (gelukkig voor hen) weinigen die het begrijpen.
Jahoor de wens is sterk genoeg ook bij jullie om weer door te gaan, maar je moet er weer klaar voor zijn. Weet je, een miskraam/ ma is gewoon heel zwaar en moet je echt verwerken, maar als de zwangerschap ook nog tot stand moet komen dmv de mmm is het gewoon nog een keer zo zwaar. Het is veel belandener zeg maar. Je moet er heel veel voor doen. En daar moet je weer kracht voor hebben verzameld om die berg weer op te klimmen. En dat kan je echt wel, alleen op het moment als jij zegt, nu kan ik het weer. Hier heeft mijn man regelmatig op me ingepraat. Ik zat er soms zo doorheen. Ik heb 5 curretages ook gehad, ik moest alles ondergaan, ik moest naar ziekenhuizen, ik zat daarna met een lege buik na een weg die zo lang en vol hobbels was. Ik had het wel gehad had genoeg aan mijn paarden en honden omdat ik gewoon niet meer gekwetst wilde worden. En kijk waar we zijn gekomen pffff..hoop dat deze zwangerschap ook goed mag gaan lopen spannend genoeg al nu Neem je tijd ook om verdriet te hebben! Dikke knuffel!
Oh meis, wat vreselijk naar! Knuffel! Ik haal mijn kracht hier uit het forum en alle lieve mensen hier. Buiten dat heb ik m'n vent en ookal staat hij er heel anders in dan ik; ik put kracht uit hem en onze band. Verder laat ik mezelf af en toe flink balen want dan is het er maar uit. Accepteer dat je je niet altijd sterk hoeft te houden maar dat je wel sterk bent want kijk wat je allemaal al hebt doorstaan! Als een mens moet, kan hij veel en als jullie graag een kindje willen, zul je de kracht ervoor vinden om door te gaan. Wees lief voor jezelf.
Wat naar dat je een miskraam hebt gehad. 1 tip die ik kan geven vanuit mijn eigen ervaring is: Sta jezelf toe verdrietig en boos te zijn. En begin pas weer met de mmm als je daar klaar voor bent. Ik heb nu 5 miskramen gehad, gemiddeld duurt het een jaar voor ik weer zwanger ben. Maar stoppen is voor mij gewoon geen optie, het moet een keertje wel goed gaan. Wees lief voor jezelf, en start pas weer als je dat echt ziet zitten. Sterkte!
Jeetje Panter, wat vreselijk dat je een ervaringsdeskundige bent Dat is echt veel ellende. Superveel respect voor de kracht die jij laat zien!
dankjulliewel! En het spijt me heel erg voor jullie dat jullie ervaringsdeskundigen zijn...het leven maakt het ons soms erg moeilijk. Ik en mijn man hebben op veel vlakken in ons leven veel geluk en het voelt als een soort van karma dat we daarom geen geluk hebben in het kindjes maken. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Maar ik zou bijvoorbeeld zo mijn carrière inleveren voor een kindje! We hebben nog twee cryo's, die laat ik voorlopig lekker veilig in de vriezer zitten. Sowieso zal ik eerst moeten wachten op eerste menstruatie en dan waarschijnlijk nog een paar extra maandjes voor mezelf. Ik heb wel een positieve verandering bij mezelf op gemerkt. Het verdriet en pijn van een MA/MK is zoveel groter dan alles dat ik ooit heb meegemaakt in mijn leven dat ik nu veel meer empathie en begrip heb voor mensen in moeilijke situaties. Ik voel heel erg een soort samenhorigheid naar andere mensen toe; we moeten elkaar helpen, want het leven is niet altijd rooskleurig. Hopelijk kan ik dat gevoel vasthouden! Ik hoop voor jullie op meer geluk!
Jeetje, veel sterkte. Bij mij was het juist zo dat ik juist noggg meer t gevoel had ik wil zwanger zijn! Omdat je t al een beetje heb ervaren. Ik ben te snel doorgegaan steeds en wou geen pauze nemen, tot ik er helemaal doorheen zat en wel moest stoppen een paar maanden. Dat heeft me echt goed gedaan. En erover praten met je man! Veel kracht en sterkte toegewenst!! Ik hoop voor je dat het snel lukt!!
Ik heb geen ervaring maar kom je een dikke knuffel geven! Wat was je al een eind op weg zeg! Wat een klap! Xxx en sterkte