Hee meiden, Afgelopen weekend gebeurde het weer. Zat op een verjaardagsfeestje met familie en daar kwamen twee nichtjes binnen: eentje net bevallen van de tweede, de ander net zwanger. Super voor ze natuurlijk, begrijp me niet verkeerd! Maar toen kwamen de vragen van de familie ineens mijn kant op: 'wordt het voor jullie nog geen tijd?' ummm.. ja... wat moet ik dan zeggen? 'we proberen het al anderhalf jaar, maar het lukt niet'?? Ik wil ook niet een of andere botte opmerking maken, of al te hard laten blijken dat het een no-go-area is, dat ik het er niet over wil hebben. Want ik wil eigenlijk niet dat de hele familie weet dat we bezig zijn. Maar natuurlijk houdt het ons wel onwijs bezig en ben ik elke maand verdrietig als het weer niet gelukt is. Dus een luchtig 'we zien wel' krijg ik ook niet meer uit mijn strot. Hoe gaan jullie met dit soort situaties om? (overigens heb ik uiteindelijk iets te agressief-luchtig gereageerd geloof ik.. ik zei: 'nou, ik kan anders hetzelfde aan jou vragen! of slapen jullie soms in aparte bedden of aparte slaapkamers? Huh? nou? nee toch? Dat dacht ik al niet nee! Nou! Dus!' *zucht..* so much for luchtigheid....)
Hier hetzelfde gehad. Wij vertelde ook niemand dat we aan het proberen waren......totdat ik een MA kreeg.....ik was zooooo verdrietig en had niemand om mijn verdriet mee te delen. Dus hebben we het de familie verteld. Vanaf die dag vond ik het nog steeds moeilijk "iets" te vertellen over onze situatie. Maar wanneer ik me sterk voelde kon ik het aan. Het lijkt me wel fijn voor jou "iemand" in vertrouwen te nemen.
Hier nog niet zo lang bezig, maar krijgen natuurlijk ook vragen. Collega's en ouders weten dat we bezig zijn, maar krijgen regelmatig de vraag van vrienden of collega;s of het al zo ver is... ook niet fijn... Mensen die er niets van weten vragen het ook wel ooit, meestal zeg ik dan iets in de richting, ja, wij willen in de toekomst kinderen. Wanneer? Tja, daar hebben we niet veel over tezeggen wel? niets over gelogen en geen extra info...
Moeilijk he... Ik ken het. We hebben de afgelopen weken aan dierbaren verteld over onze kinderwens. Juist omdat ik het er erg moeilijk mee had dat het niet lukt. Het heeft me heel erg opgelucht en ik krijg veel steun. Maar we vertellen het natuurlijk niet aan iedereen, deze vragen blijven komen wanneer wij er nou is aan beginnen. Ik zeg ook maar gewoon dat we in de toekomst zeker kinderen willen en dat we wel zien... Tjah, dan lieg ik toch niet helemaal. Vervolgens begin ik gewoon ergens anders over zodat ze er niet over doorvragen... Maar die vragen blijven gewoon vervelend! Sterkte meid, ik zie dat je evenlang als ik bezig bent. Hopelijk zijn we gewoon snel zwanger!
Ik moet wel lachen om je reactie naar de familie toe. Leuk is het natuurlijk niet. Mensen zijn ook zo nieuwsgierig. Toch moet ik bekennen dat ik er ook wel eens naar gevraagd heb vroeger. Niet slecht bedoeld natuurlijk. Nu zal ik dat niet snel meer doen.
Lastig he, ik herken het ook wel. Wij hebben in januari (doorverwijzing naar het ziekenhuis) de mensen in onze directe omgeving ingelicht; ouders, broers, zussen. Onze Oma's weten het inmiddels ook, evenals 2 tante's en 2 nichten en een paar goede vrienden. Die lastige vragen krijgen wij gelukkig niet meer..ook leeft iedereen met ons mee als het "weer eens niet is gelukt". Mijn nicht kwam vorige week met het bericht dat ze (weer)zwanger is, omdat ze mijn situatie kent heeft ze daar rekening mee gehouden en mij eerst even gebeld. Ook doet ze nu mee met MvM, doordat ze mijn verhaal kent. Sterkte ermee!
MA is een missed abortion .. dat wil zeggen dat het kindje dood is gegaan in je buik terwijl je het niet hebt gemerkt..! dus geen bloed verlies of kramp
thja ik herken het zelf niet.. omdat we nog jong zijn (27)maar ik zou in zo'n situatie antwoorden, wanneer het ons gegunt is... ik denk dat je bij heel wat mensen meteen de mond snoert en niet weten hoe ze daar op moeten reageren.. dan heb je niks te veel gezegt lijkt mij ook wil ik zeggen meiden houd moed, eens zal de ooievaar bij jullie langskomen, kijk maar naar mijn onderschrift, uiteindelijk was het ronde 27 bij ons raak
Ik ben heel open naar mijn omgeving. Als ik het niet wil vertellen geef ik ze ofwel de link van ons blog of ik zeg dat ons het geluk nog niet gegeven is. Ik denk ook dat het heel erg scheelt hoe je er zelf om mee wil gaan. Als je het geheim houd voor de omgeving is het niet prettig voor jou denk ik, maar ga je er open mee om, dan krijg je regelmatig de vraag hoe is het nu?
Ik vind de reactie 'als het ons gegund is' of 'wanneer het ons gegeven is' wel een goede inderdaad. Die moet ik onthouden! Overigens zijn er wel een paar mensen die het weten hoor. Zijn ouders en mijn moeder. Wel fijn om er met íemand over te kunnen praten die dicht bij je staat (anders dan je partner natuurlijk). Maar dat is toch anders dan in een volle kamer met verjaardagsvisite eens uitgebreid en eerlijk antwoord te gaan geven op die vraag. Ik heb het trouwens ook vertelt aan een vriend, maar daar heb ik wel spijt van. Omdat ie nu telkens dingen vraagt als, wanneer is je eisprong eigenlijk? Of, wanneer moet je weer ongesteld worden? Echt seriously! Bemoei je er niet mee denk ik dan! Maar goed, had ik het maar niet moeten vertellen natuurlijk. Ook mijn eigen schuld. Maar wat ik bedoel te zeggen is: ik vind het fijn om het met mensen te kunnen delen, maar niet te veel. Want elke keer als ik ongesteld word, ben ik daar zo verdrietig over, dat ik écht geen zin heb om dat op dat moment nog aan tig mensen te moeten meedelen.
Wij hebben er zelf gelukkig niet zo lang over gedaan om zwanger te raken. Bewust voor het leeftijdsverschil van 3 jaar tussen de kindjes gekozen. En enkele weken voor ik zwanger raakte kreeg ik de opmerking: Zo wordt het bij jullie niet eens tijd voor een tweede? Toen heb ik gezegd: Dat heb je niet helemaal zelf voor het zeggen, het komt als het komt. Oftewel een een nette 'dat gaat je niets aan, misschien wordt daar wel aan gewerkt, maar gaat het niet vanzelf'. Ze schrok een beetje van mijn opmerking want zo had ze het niet bedoeld. Nou dat was nou net de bedoeling!
Bij mij hangt het er vanaf wie het is. Of het wordt een opmerking van 'we zien wel waar het schip strand' of een mooi antwoord op of je nog kinders ga krijgen: 'willen en krijgen zijn 2 verschillende dingen'. En verder ga ik er met fam en vrienden niet uitgebreid over in discussie. Niet iedereen verwacht het ook bij ons -denk ik-, dus dan wordt er ook niet voer begonnen. Als wij wel in de MM komen, zal ik het zeker tegen mijn broer & schoonzus zeggen: hebben het ook gehad en mijn ouders. @Bosuiltje, ik vind het wel raar dat een vriend vraagt wanneer je eisprong is hoor. Kun je niet gewoon vragen of hij dat soort vragen niet meer stelt?
Hier hetzelfde .. Mijn ouders weten het (schoonouder weten het niet) en mijn 2 beste vriendinnen weten het.. Om eens lekker te kunnen kletsen over de kinderwens. Kan ook met man lief, maar is toch anders.. meiden onder elkaar.. Maar onze vaste vriendengroep weet van niets.. Ze komen heel vaak met de vraag en al zwanger? En hee je drinkt alleen meer thee en geen alcohol meer? Over 2 weken dan is er weer een groot feest met de vriendengroep, we blijven bij vrienden logeren en er word altijd aardig veel gedronken.. Ik kan dus niet drinken.. En ik weet heeeel zeker dat het dit keer enorm gaat opvallen.. dus weet niet goed wat ik nu kan zeggen.. Of zeggen dat we ermee bezig zijn (maar dat willen we liever niet, want stel dat het allemaal niet in 1x lukt).. Tot nu toe, zeg ik steeds.. het komt wanneer het komt.. maar ja, haha dat word hem dit keer niet meer denk ik..
Goede vraag voor een topic! Ik was eigenlijk ook best diplomatiek (´zou leuk zijn´, ´als het ons gegund is´ en ´over een tijdje misschien´ heb ik vaak gezegd). Maar de laatste tijd heb ik er weinig geduld meer mee. Ik zit op een verjaardag ofzo, er is taart, en dan vraagt iemand ineens naar iets intiems als het krijgen van een kind. Wat moet ik zeggen? Mag ik de slagroom even? Laatst dus maar gewoon gezegd dat ik daar niet over praat. Kreeg ik de vraag ´waarom niet?´. Heb ik terug gevraagd: ´Ben jij zo dom geboren of heb je er nog een paar operaties voor gehad?` Pffff. Ik vraag toch ook niet naar de opvliegers van mijn tante? Bovendien: niemand (echt, niemand) wil op die verjaardag op dat moment weten wat er inmiddels al gebeurd is. Ik vind dat mensen zich wel eens mogen realiseren dat er rondom het krijgen van kinderen allerlei dilemma´s en enge dingen hangen en dat het geen (géén) verjaardagstaartgesprek is. Wel verjaardagstaartgesprekken zijn: - continue wegwerkzaamheden op de A12; - de aanschaf van een nieuwe auto; - wat Rutte en Wilders nu weer hebben gezegd over elkaar; - rare / vervelende/ leuke collega´s. Hm. Misschien volgende keer dit lijstje meenemen en van tevoren even met iedereen doornemen. Als ik ooit nog word uitgenodigd voor een feestje...
Lastig Bosuiltje, als je idd zo lang bezig bent en je krijgt zo'n vraag.. alsof het allemaal zo vanzelfsprekend is! Ik krijg gelukkig nog niet (echt) de vraag, op mijn werk natuurlijk wel, maar dan ontken ik gewoon keihard en zeg dat ik eerst gesetteld wil zijn in ons nieuwe huis (we gaan binnenkort verhuizen) en dat ik het daarna wel zie, dat ik nog genoeg tijd heb. Meestal zijn ze dan wel stil. XD Maar idd, als je al lang bezig ben zeg je dat niet meer zo makkelijk denk ik.
Vervelende situatie! Lijkt me ontzettend lastig! Ik heb veel mensne in mijn omgeving verteld dat we bezig zijn (ouders, zus, vriendinnen, aantal collega's) En er is niemand die er naar vraagt, omdat ze weten dat t al fftjes duurt. Andere mensen vragen wel eens, maar ik heb een oudere zus en ik zeg dan altijd. Ik wacht op m'n zus! Aangezien ze al 15 jaar samen is met haar rviend en al 8 jaar samenwoont wel geloofwaardig Mijn zus weet dat we bezig zijn, dus die haakt er ook altijd leuk op in. Hopelijk heb je een zus of broer.. haha. want dat maakt t zeker makkelijker (voor mij) om een luchtige reactie te geven! En ik denk dat je op een gegeven moment gewoon niet meer luchtig kunt reageren en dat hoeft dan ook niet vind ik. Sommige mensen mogen idd best een lesje in wat je wel en niet kunt vragen
Ik heb ook altijd een goed excuus om te gebruiken. Naast mn fulltime baan in het basisonderwijs doe ik er nog een Master SEN opleidign naast. In juni studeer ik af... Dus als mensen het aan mij vragen zeg ik altijd: Nou, eerst mn studie maar afmaken en dan zien we wel verder!! Gelukkig vragen ze dan ook niet verder. Een aantal vriendinnen en collega's zijn wel op de hoogte. Gewoon omdat ik een open boek ben en er toch veel mee bezig ben en er ook met anderen over wil kletsen, naast mijn vriend! Tot nu toe bevalt het goed!
@Jantine, You go girl! Heel sterke reactie. Wij werden best snel zwanger, maar ken ook een aantal stellen waarbij zwanger worden niet zo van zelf sprekend is. En ik doe daarom ook mee met MvM. Voordat ik zwanger werd kregen wij de vraag ook heel vaak, tot vervelends aan toe. Vooral van mensen die we minder vaak zien vind ik de vraag super irritant. (wat denk je nou? Dat ik dat met jou ga delen op een verjaardag waarbij ik je 1x pj zie? ) Uit eindelijk heb ik er een verhaal van gemaakt dat ze die vraag niet te pas en on te pas moet stellen aan mensen. Dat zwanger worden niet van zelfsprekend is en als je zwanger bent het ook heel bijzonder is als je je kindje gezond en wel op de wereld zet. Later kwam ze daar op terug, bedankte me er zelfs voor omdat ze daar nooit zo over na had gedacht.