Te oud begonnen aan zwanger worden?

ik was 25 toen we de pil de deur uit hebben gedaan.. inmiddels 26 en zwanger (wel mbv medicatie) dus ik denk idd dat leeftijd niet alles zegt.. overigens is ook niemand van mijn vriendengroep, studentengroep hier nog mee bezig maar iedereen vindt het super leuk!

 

Hier is het als volgt gegaan.

23jaar, 1ste ronde raak, eindigde op een miskraam.

23 jaar, weer 1ste ronde raak, hieruit kwam onze lieve zoontje.

En na de geboorte van mijn zoontje.

25jaar, 2de ronde raak, helaas weer een miskraam.

Dus al met al nu ook alweer wat maandjes bezig voor een 2de wondertje en we zijn hier niet zo oud. Ik ben 25 en manlief 28jaar.

 

Ik was 29 toen ik mijn Mirena liet verwijderen. Ik was al zwanger voor de eerste ongesteldheid, helaas werd dit een mk.

Daarna één eisprong niet raak en de ronde daarna zwanger van mijn tweeling.

Ik heb de gemiddelde leeftijd om moeder te worden in NL nooit beschouwd als laat om te beginnen met zwanger worden. Zeker niet in Amsterdam en als ik in mijn vriendengroep om me heen kijk

 

Ik was 24 toen ik moeder werd en nu op mn 26e zwanger van de 2e.
Ik merk wel in mn omgeving dat men dat erg jong vindt, ook bij zwangerschapsyoga en bij de voorlichting van de VK waren de andere vrouwen allemaal 30+. En mn studiegenoten (ik ben afgestudeerd in 2008) zijn over het algemeen nog niet zo bezig met moeder worden. Maar ik had het niet anders gewild.

 

Vroeger (toen ik nog op school zat, zeg maar) dacht ik altijd dat ik m'n jongste wilde hebben voor ik 30 was. Ben zelf kind van oude ouders (moeder 39, vader 53 toen ik geboren werd) en ik vond dat niet altijd leuk.
Het liep héél anders.
Uiteindelijk ben ik op m'n 35e pas gestopt met anticonceptie. Wij hebben maar 2 maanden helemaal onbeschermd seks gehad, en ik was al zwanger. Nummer 2 (op m'n 37e) was zelfs in de eerste ronde raak.
Ik was hier totaal niet van uitgegaan. Kende wel wat vrouwen met grote vruchtbaarheidsproblemen en ik kende de statistieken: vanaf je 30e loopt de vruchtbaarheid van de gemiddelde vrouw hard achteruit. Spijt had er voor mij niet bij gepast. Ik wíst dat de kans aanzienlijk was dat het niet zou lukken, en 10 jaar eerder wist ik helemaal niet of ik uberhaupt kinderen wilde. Gelukkig heb ik nu toch nog een gezin gekregen waar ik heel erg blij mee ben.

Met 25 had ik er totaal niet aan moeten denken. Was net afgestudeerd, had net een relatie beëindigd (4 jaar samengewoond) en was net begonnen met werken. In dat plaatje paste een zwangerschap of een kind domweg niet.


Wat mij betreft: je moet éérst heel zeker weten dat je een kind wilt, en je niet gek laten maken door je biologische klok.
Maar dan zou ik wel 30 hanteren als leeftijd vanaf waar het (statistisch gezien) moeilijker kan worden. Denk vooral verder dan die ene zwangerschap, die gemiddeld zo'n 6-8 maanden op zich laat wachten. Misschien zou je het liefst een gezin met meer dan één kind willen. Reken maar uit, wanneer je dan moet beginnen om (pak 'm beet) voor je 35e 'klaar' te zijn...

 

Te oud kan je nooit zeggen.

Ik was 20 toen ik de pil liet liggen, ben nu 23 en nog geen kids helaas.
Heb er al een aardig ritje ziekenhuis/behandelingen op zitten.....
Misschien als ik pas met 30+ eraan was begonnen, dat ik ook had gedacht dat t aan de leeftijd zou liggen.
Maar ja, dat weet je nooit natuurlijk.

Je moet je zoiets niet afvragen, je krijgt er toch nooit antwoord op, je moet doen waar je je goed bij voelt.

Succes!!

 

Wat misschien wel met de leeftijd meespeelt is de hoeveelheid kinderen. Toen ik jong was en zeker ook een kinderwens had weet ik zeker dat ik meerdere kinderen had willen krijgen (als dat erin zou zitten natuurlijk) maar nu ik ouder ben kies ik echt heel bewust voor maar 1 kind. Dat had ik vroeger nooit bedacht dat ik zo zou denken maar vind nu 1 meer dan genoeg. Wat je ook een beetje hebt als je wat ouder bent is dat je veel meer gaat nadenken en het niet meer zomaar even doet. Tenminste dat merk ik wel heel erg.

 

Ik ben gewoon nu pas toe aan het krijgen van kindjes. Had nooit van die rammelende eierstokken... Tot ik 30 werd, eindelijk een leuke man had en er neefjes en nichtjes kwamen

@S0fietje: Lees je banner en vraag me af: heb je er lang over gedaan om die diagnose te krijgen? En wat waren je klachten? Bij mij is er ook vermoeden van endometriose. Geeft hoop dat je in ronde 1 zwanger was!

 

De diagnose is eigenlijk best snel gemaakt nadat ik ermee naar de huisarts ben geweest. Ging in febr voor het eerst ermee naar de huisarts en meteen doorgestuurd naar de gyn (ook vanwege dat wij een kinderwens hebben) en na wat bloedonderzoek en zaadonderzoek heb ik eind mei een kijkoperatie gehad en hebben ze endometriose gezien op de blaas en in de holte van douglass. Ook zagen ze heel veel verkleving en littekens van oude endometriose.

Eigenlijk heb ik al jaren het gevoel dat ik dat had maar met doorslikken van de pil ging het goed en had ik nergens last van. Daarvoor jaren naproxen geslikt voor de pijn. De verschijnselen die ik nu vooral had was heel veel pijn bij het poepen (echt tranen met tuiten op de plee zitten voor een uur lang) en ik had pijn bij het plassen. Niet na het plassen zoals bij een blaasontsteking maar echt tijdens het legen van de blaas pijn net boven het schaambeen. Ik had last van spotting en het laatste 1,5 jaar lag ik in foetushouding in bed voor zo'n 3 dagen. Kon niet rechtop lopen en lag echt met veel pijn in bed.

Dat is een beetje zoals het bij mij ging en is gegaan. Gelukkig had ik de endo niet op de eierstokken (wel eerder cysten gehad die op een scan gezien waren) en lukte het zwanger worden snel. Denk ook dat de kijkoperatie ermee te maken heeft aangezien ze alles ook even doorspoelen hoor en lees je vaker dat dat je kansen weer wat beter maken.

Ik moest wel nu aan de kinderwens werken want wat de endo ging doen weten ze niet en kan maar zo zijn dat het ineens veel slechter zou worden. Moest van de HA en de gyn er nu iets mee doen en dat hebben we ook gedaan. Gelukkig kon dat ook omdat mijn (andere) pijn nu beter onder controle was.

Is de pijn of de vruchtbaarheid waardoor je denkt dat je endo hebt? Zijn jullie wel al lang bezig om kinderen te krijgen (kan je banner nu even niet zien)?

Wij zijn erin gegaan met van we zien het wel of het wel of niet wat word. Wilde wel heel graag dat zeker wel maar had ook echt niet gedacht dat het meteen al raak zou zijn. Ben toch blij ivm de leeftijd dat het wel zo snel gelukt is.

S0fie

 

Ik was 18 toen ik stopte met de pil.
Was 21 toen mijn eerste kindje (via de mmm) dood ter wereld kwam met 36 weken.
Ik was 23 toen mijn 2e kindje (ook via de mmm) dood ter wereld kwam met 27 weken.
Ik was 26 toen mijn 3e kindje (ook via de mmm) gezond ter wereld kwam.
En ik was 32 toen mijn 4e kindje (spontaan door de pil heen) gezond ter wereld kwam!

Leeftijd heeft bij mij dus niks uitgemaakt!

 

Jeetje zeg.... jij hebt ook wel echt veel moeten doorstaan toen je nog jong was. Word je wel heel snel volwassen door maar het lijkt me wel echt heeeeeel erg om mee te moeten maken.

Toch fijn dat je 2 gezonde kindjes hebt mogen krijgen

 

endometriose schijnt bij 1 op de 10 vrouwen voor te komen van ernstig tot nauwlijks aanwezig. De meeste hebben veel pijn. de een in de loop der jaren steeds iets meer toto het ondragelijk wordt. De pil houdt niets tegen want de opbouw van je barmoederslijmvlies is juist datgene dat de klachten veroorzaakt. (endometrios is baarmoederslijmvlies biuten de baarmoeder) Hte kan verklevingen veroorzaken en daardooor onvruchtbaarheid. Er zijn vrouwen die maar niet zwanger raken en na onderzoek blijkt dat ze endometriose hebben en daardoor onvruchtbaar.
Dat ze geen pijn hebben gehad is omdat de endometriose op gunstige plaatsne zit waar ze bijnageen tot geen pijn veroorzaken. Andersom kan dus ook heel veel pijn en nauwlijks endometriose omdat het o peen zer vervelende plek zit.
Ikzelf heb vanaf mijn 16 een steeds pijnlijkere menstruatie gehad en ook steeds zwarer, moest echt ziek naar huis kon niets meer. Ik ben toen aan de pil gegaan, maar dat hielp niets. De pijn bleef en werd zelfs erger. Toen ik alles geprobeerd had en ik me melde bij de huisarts van at nu, stuurde hij me door naar de gyn. Ik was toen 24 jaar. een jaar later is e diagnose gesteld na een kijkoperatie, en toen kwamen de behandelingen. toen ik 28 was zijn we getrouwd en was er een kindje ook meer dan welkom, zeker omdat de gyn aangaf dat de endo ernstig was en hij voorlopig even geen behandelingen kon geven. (chemische overgang mag niet langer dan 2 jaar achter elkaar) dus mochten we kinderen willen moesten we snel zijn, als het al zou lukken.... De rest heb ik verteld, we hebben twee keer heel veel geluk gehda tegen de verwachtingen van de gyn in.
dat er dus veel vrouwen endo hebben klopt wel.

 

De pil slikken hielp bij mij ook helemaal niet maar wat wel hielp is hem gewoon altijd door te slikken en niet meer ongesteld te worden. Zo kan er in de buikholte niks meer bloeden en geen pijn veroorzaken. Alleen ik kon niet goed tegen die hormonen en werd beroerd van de pil dus er een paar jaar geleden mee gestopt en toen werd de endo alleen maar erger tot niet meer te houden.

En nu zwanger en 9 maanden geen pijn . En hopen dat het na de zwangerschap nog lang weg mag blijven!!!

 

Huh maar hoe kom jij er bij dat bij 98% van het aantal vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen het probleem te maken heeft met leeftijd? Dat is gewoon echt niet waar! Ik bv heb pcos, hebben best veel in de mmm, en heeft niks te maken met leeftijd net als endometriose, en zo veel andere dingen.

In ieder geval, om terug te komen op je vraag. Ik was 22 toen we begonnen. Nu nog steeds niet gelukt helaas.

 

Bij mij is het de pijn iedere maand: ook met poepen en plassen inderdaad, precies het zelfde,ook toen ik aan de pil was en 'ongesteld' werd. Gekke is: laatste menstruatie was 1 dag superheftig, maar ik had niet die pijn bij het naar de wc gaan. Maar nooit tussentijdse bloedingen of superzware menstruatie. En met Aleve goed te doen meestal... Mijn ha wilde er alsmaar niets van weten, nadat 2,5 jaar geleden niets te vinden was op een inwendige echo. Terwijl dat niets hoeft te zeggen...

Een vervanger vond pas, toen ik WEER langskwam voor die vreselijke buikpijn gelukkig dat ik wel verder moet laten kijken en gaf me een doorverwijzing voor gyn/kijkoperatie.

Wacht nu even af hoe mijn komende menstruatie verloopt (morgen NOD, spannend!) en ga daarna een afspraak maken.

Lastige is wel dat ik ook PDS heb en die symptomen erg overeenkomen.

We zijn trouwens nog niet superlang bezig hoor, eigenlijk is dit pas ronde 2, want de eerdere 2 rondes was de kans vrijwel 0 gezien ons 'klusritme'.

Fijn je verhaal te horen: ben erg bang voor wat er aangetroffen kan worden en voor onvruchtbaarheid, maar zoiets geeft wel hoop!

 

Het kan dus wel, ik doe hetzelfde werk (docent/ onderzoeker) al was de eerste reactie van mijn leidinggevende dat ik mijn cariere (waar zit het streepje) verpest.. ik blijf gewoon 4 dagen werken evenals mijn man dus waar een wil is is een weg...en zelfs met mijn achtergrond (studie, werk) weet ik dat het goed is optijd te beginnen

 

zo te lezen heeft ieder zo zijn idee over wat een goede leeftijd is voor een eerste kindje.. dat is zo persoonlijk!

Ik denk niet dat 25 te jong is en ook zeker niet te oud! Dat ligt helemaal aan de situatie.... je vruchtbaarheid gaat pas na 30 achteruit... en pas na 35 echt...

Ik wil het eigenlijk al een hele tijd, maar heb gewacht op het juiste moment.. nu afgestudeerd, aantal jaren een vaste baan, huis gekocht, deze zomer getrouwd!!.. Ik ben nu net 26 en we zijn begonnen met proberen...