Hey Eleonora, Begrijp me niet verkeerd: ik houd hier geen pleidooi voor 'oud' mama worden, maar haak in op de beginpost dat 30 al oud zou zijn. Dat is niet zo, gezien mijn omgeving. En: ik zeg ook zeker niet dat dames van 20 de liefde van hun leven niet zouden hebben gevonden, of niet zouden hebben geleefd. Ik probeer alleen maar even de kant te belichten van de 30+'er: het is soms niet anders om welke reden dan ook dat je niet eerder moeder wordt of wil worden dan boven de 30. En dat gaat in heel veel gevallen meer dan goed. Wat ik al schreef: soms ben ik ook bang dat ik te oud ben, maar zeker in de stad Amsterdam (waar ik woon) is het doodnormaal om boven je 33e pas te beginnen aan kindere, aldus mijn huisarts. Daar ben ik gewoon blij om. En verder is het inderdaad en persoonsgebonden situatie, hoe dan ook.
Ik denk wel dat het verstandig is om, als je alles voldoende voor elkaar hebt, op tijd te beginnen. Persoonlijk heb ik altijd een beetje moeite met mensen die alles hebben (de goede relatie, huis, baan etc) en dan toch net iets te lang wachten, en dan klagen als het niet lukt. Ik zal vermoedelijk op tijd in de overgang komen en daarom zijn we relatief jong begonnen. Nu had ik gelukkig al wel de juiste partner, maar geen vaste baan en koophuis. Maar daar zit ook geen natuurlijke grens aan verbonden..
dat vind ik wel een beetje kort door de bocht... als ze op dat moment nog niet willen, of er niet klaar voor zijn, is dat toch prima. er zijn zat mensen van boven de 30 die meteen zwanger raken. en meiden van 20 die er jaren over doen. dat weet je gewoon weg niet..! je moet er niet zomaar aan beginnen als je er eigenlijk nog niet helemaal klaar voor bent.. want wie weet als ze 5 jaar eerder hadden begonnen, was t misschien ook niet (gelijk) gelukt. daar kan je niet over oordelen. maar das mijn mening
Hello ladies, Ik denk dat iedereen vooral moet doen waar zij zich goed bij voelt. Voor de een is dat heel jong kinderen krijgen, voor de ander is dat beginnen bij 35 of later en voor weer anderen is dat helemaal geen kinderen krijgen. Als je later begint, weet je zelf ook wel dat er een grotere kans is dat het langer duurt of niet meer lukt. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je dat dan leuk moet vinden of er niet over mag klagen. Niet bij iedereen gaan de eierstokken al vroeg rammelen. Ik heb zelf pas een paar jaar een goede, stabiele relatie, daarvoor was ik vrijgezel. Bovendien had ik nooit enorme drang om kinderen te krijgen, ik wist niet of ik dat wel wilde. Na een paar nichtjes en neefjes en vriendinnen met kindjes EN dus die relatie, veranderde dat. In die relatie kwam een paar maanden geleden pas het moment om te stoppen met de pil. En vandaag had ik mijn eerste positieve test in handen, dus wie weet... En dan nog vind ik het lastig er 'echt' klaar voor te zijn hoor: ook hier kunnen dingen nog veel beter qua inkomen, werkzekerheid, grootte van huis enz. Maar mijn gevoel is er wel klaar voor, dat van hem ook en dat is volgens mij het belangrijkste. Laten we vooral niet oordelen over elkaar, maar elkaar hier juist steunen en gek maken enz. Tot zover dit gloedvolle betoog, sorry, moest even
Evaa, klopt hoor, het gebeurt idd vaak zat dat oudere moeders heel snel zwanger zijn en vice versa. Ik bedoel het ook niet veroordelend maar snap het niet. Als je alles voor elkaar hebt en weet dat je ooit kinderen wilt, dan weet je toch ook dat na 35 mogelijk moeilijk wordt? Waarom daar dan geen rekening mee houden? Ik bedoel eigenlijk te zeggen, als je BEWUST laat begint, weet dan dat het mogelijk is dat het niet meer lukt. Lila1987, gefeliciteerd!
Maar er zijn ook mensen die daar eindeloos over kunnen emmeren. Die dat overigens met alle beslissingen hebben.... Dus ik kan Marieks gevoel wel snappen: die mensen kom ik ook tegen, die dan roepen: Ja, maar ik weet niet of we wel genoeg vastigheid hebben hoor. Of: Ja, maar ik weet niet of ik wel een goede ouder kan zijn. Ja, jemig, denk ik dan soms ook wel eens: garanties heb je nooit. Je stapt er in met de beste bedoelingen en dan zie je wel hoe het loopt.... toch? Zou wel fijn zijn als je alles op voorhand wist, (dan hadden wij het afgelopen jaar even NIET geprobeerd zwanger te worden ), maar zo is het leven niet....
hoi, Ik wist op me 22ste al dat het lastig zou worden. Ben nu 26 en 27 als ik bevallen ben. en we zijn 3 jaar bezig geweest. Ik ken ook dames van zwangerschapszwemmen die 35+ zijn en die waren gelijk zwanger. Leeftijd zegt absoluut niet alles en 25 vind ik echt niet oud.
Bij mij was het geen bewuste keuze om laat moeder te worden. Of te proberen moeder te worden. Heb vele traantjes gelaten om het feit dat ik geen goede relatie had om het samen mee te doen. Ik vind dat met name belangrijk: weten dat je met die man, al dan niet als koppel, een kind kunt opvoeden.
Mee eens!!! Denk dat je die zekerheid in deze tijd nooit hebt. Je zult ze misschien met speelgoed enzo niet alles kunnen geven maar wat ze krijgen zullen ze leren waarderen. Ik kreeg als kind ook niet alles en nu ik ouder ben snap ik het heel goed. En zoals je al zegt mijn gevoel en dat van hem is er klaar voor en is het belangrijkste.
Even als kanttekening: het is absoluut wel waar dat elke vrouw al ouder wordend ook minder vruchtbaar wordt. Maar goed: vrouwen die op hun 25e van tongen al zwanger zijn, bij wijze van dan he? , die zijn op hun 35e ook nog wel gemakkelijk zwanger. Vrouwen die op hun 25e al moeilijk zwanger worden, die zullen op hun 35e daar nog wat meer moeite mee hebben. Maar het is idd niet waar dat je per definitie op je 35e niet meer gemakkelijk zwanger zou kunnen worden. Dat is dus maar net afhankelijk van hoe vruchtbaar je bent.
Vroeger, voordat ik wist dat ik vruchtbaarheidsproblemen had vond ik 27,28 een mooie leeftijd. Toen ik op mijn 19e te horen kreeg dat zwangerschap niet vanzelfsprekend was en waarschijnlijk niet zonder medische hulp zou lukken zijn we (op mn 20e) ervoor gegaan! Na drie jaar was ik zwanger.. en met 23 jaar dus bevallen. Nu ben ik voor de 2e keer zwanger.. dit keer hebben we er dik 4 jaar overgedaan.. en zal ik 29 zijn als ik beval van mijn 2e kindje... Ben blij dat ik de wetenschap had dat het niet zou lukken.. lijkt me spannend als je dat pas op je 30e te horen krijgt.. dan zou je in mijn geval achter in de 39 zijn als je je 2e kindje krijgt.. dat vind ik persoonlijk te oud.. maar goed.. als je het niet weet.. Daarom vind ik 30 ook wel redelijk aan de leeftijd om dan pas aan kids te beginnen.. juist omdat vruchtbaarheidsproblemen zo vaak voorkomen.
20 0f 30 of 40, studerend, werkend of huismoeder, wel of geen vaste baan, koopwoning, getrouwd.... Wat maakt het uit? Ik denk dat ieder vanzelf aanvoelt wanneer het juiste moment daar is. Ik roep al 10 jaar dat ik vroeg moeder wil worden. Nu ben ik 26 en 'eindelijk' echt begonnen. Ik heb geen vaste baan, maar dat maakt mij niet uit. Ik weet zeker dat ik een kindje alles kan biedne wat het nodig heeft en dat is liefde, geborgenheid en veiligheid. Ik vind dat je best een kind kan opvoeden én een carriere kan hebben. Kinderen worden echt niet ongelukkig op een opvang (ik heb er 2 jaar gewerkt en er ontstaan leuke vriendschappen). Dus of je nu 'jong' of 'oud' bent, ga ervoor wanneer jij zeker weet dat je alles ervoor over hebt om het kind gelukkig te maken.
Als je alle antwoorden goed bekijkt lijkt het wel bijna of er word gepraat over kinderen "nemen". Sorry maar kinderen neem je niet maar "krijg" je. Hoe of wat iemand ook beslist is het nog steeds het feit dat je misschien een kindje of meerdere kinderen krijgt of niet. En wat iemand ook beslist is het aller belangrijkste dat je zelf achter je beslissing staat. Wat iemand anders er ook van vind moet je doen wat je zelf voelt en niet wat een ander ervan vind. Was voor de een goed voelt hoeft zeker niet voor de ander goed te voelen. En er zijn vaak nog heel veel meer zaken die meespelen dan alleen huisje, boompje en beestje. Soms komen dingen anders op je pad dan dat je ooit gedacht had. En nogmaals een kind neem je niet maar krijg je