Soms heb ik wel eens van... oh, over 1 uurtje gaat ze weer naar bed. Pff.. heb ik even voor mezelf. Dan kijk ik er echt naar uit. Soms verlang ik nog wel eens naar het moment dat je met je partner alleen was... Begrijp me niet verkeerd, kan onze meid niet meer missen en ze is alles voor me! Maar soms wil ik even rust of dat onbezorgde leventje even terug. Wie herkent dit? (Volgens mij heel veel mama's maar ze praten er niet zo graag over) Groetjes!
mwah het is niet dat ik mijn onbezorgde leventje mis..en het is inderdaad ook niet alsof ik dr OOIT nog zou willen missen maar soms... zou ik willen dat ze even ophield.. en even gewoon ging slapen.. zodat ik even rustig kon gaan zitten en dan bedoel ik ook echt wat voor mezelf doen.. dus niet de was, de vloer of whatever meestal.. heb ik het weekend daarna wel een goed excuus om iets van kleding te kopen. dan leg ik op zaterdagochtend anne lekker verschoond, gekleed en gevuld in bedje. meld bij papa dat ik "even een broek/trui/whatever ga kopen en dat ik wel weer terug ben voor de volgende voeding" dan hop ik naar het centrum hier.. en ga ik even een uurtje lekker rondshoppen. op zn hollands.. veel kijken en met 1 nieuwe broek ofzo thuis komen en ik ben begonnen met hardlopen aanvankelijk dacht ik "das handig.. kan ze gewoon mee.. " maar gister dus zonder dr wezen lopen (voor het eerst ook!)) en eignelijk was dat ook wel eventjes heel fijn niet nadenken.. alleen stap voor stap het park door geconcentreerd op niets meer dan mijn ademhaling... best relaxt moet ik zeggen dus je bent echt niet de enige hoor neem af en toe even break.. en laat je man/vriend eens een uurtje oppassen het hoeft niet lang te zijn.. maar dan kan je heel eventjes onbezorgd de deur uit.
Ja hoor, heel herkenbaar. Soms zou ik ook even terug willen naar de tijd dat we met zijn tweeen waren. Niet omdat ik zonder Fenja wil (moet er niet aan denken, ze mijn alles!), maar omdat je dan weer heel even onbezorgt kan zijn, even geen kindje waar je 24/7 aan denkt en voor zorgt.(ik ben namelijk ook een beetje overbezorgt, en dat is heel vermoeiend) Je bent hier zeker niet de enige in, maar ook ik denk dat veel moeders hier niet over praten. Het is toch een soort taboe ofzo, waarover niet gepraat mag worden. Ik denk dat veel moeders zich schuldig voelen als ze dit alleen al denken (ik ook), laat staan als ze erover zouden praten. En als je het dan een keer zegt krijg je allemaal mensen over je heen die zeggen dat je dat echt niet kan maken. Maar ik heb het ook weleens hoor, het is ook nogal wat....moeder zijn. Ik zou er niet aan moeten denken om zonder haar te moeten. Maar soms zou ik wel eens een dagje weer even geen mama willen zijn. Even onbezorgt zijn. Niks miz mee denk. Is volgens mij heel gezond en hebben veel moeders dit.
Heel herkenbaar, af en toe zou ik kyano wel eens achter het behang willen plakken ... en ook voor mij geld dat ik hem echt nooit kwijt zou willen maar soms dan heb ik echt ff tijd voor mezelf nodig gelukkig geeft mijn vriend dat ook en doet er alles aan om het mij makkelijker te maken, nou moet ik zeggen dat Kyano niet zo'n heel moeilijk kind is en dat hij eigenlijk alles wel goed vind maar uiteraard heeft hij ook wel eens een dag dat hij lekker vervelend wilt doen... de ene keer kan ik er beter tegen dan de andere keer... Als ik me zo voel dan ga ik meestal ff lekker uitwaaien op het strand, als mijn zorgen en rot gevoelens weg gooien ... En schrijven helpt bij mij ook, dus gewoon alles van je af schrijven...
Ja is heel herkenbaar. Maar ik heb dan vaak ook zoiets even de tijd voor mezelf lekker op het gemakje doche of lekker neer ploffen met een boek en geen gestoor ondertussen. Ik kan echt genieten van die momenten. Ik ben nog niet een keer weg gekund helaas dat ik lekker een dag weg kon en vriendlief lekker thuis was omdat er altijd wel wat tusenkwam dus ik verheug me op de 9 maanden beurs want kost wat het kost ik ga weg en me vriend blijft thuis.
ik herken het zeker en ik praat er ook wel over hoor, niets taboe aan voor mij...ik voel me wel eens schuldig maar dat hort erbij
Ja hoor. Laatst op een zaterdag, erg vroeg eruit omdat Kylian al wakker was. Manlief bleef lekker liggen. Toen hij er eindelijk uit kwam 9.30 uur vertelde hij doodleuk dat hij even de stad in ging en hup weg was hij. Terwijl ik had willen douchen. Ondertussen was Kylian zwaan kleef aan. Jan was tegen 10.30 uur terug met broodjes een een heerlijk visje. Nou rustig eten was er voor mij niet bij. Kylian zat steeds aan mijn arm te trekken, ondertussen had Jan zijn eten al op en was al van tafel vertrokken om achter de computer te gaan zitten. De hond wilde naar buiten, dus kon ik weer van tafel af om de hond naar buiten en weer naar binnen te laten. Ondertussen was mijn visje al koud. Na alles opgeruimt te hebben wilde ik lekker even gaan zitten, maar ja Kylian had wat anders in zijn gedachten en bleef maar voor mijn stoel staan zodat ik niet kon gaan zitten. Toen ik hem eindelijk er voor weg zette begon hij te brullen en toen had ik het gewoon gehad. Heb gewoon aan jan gemeld dat ik het even helemaal gehad had en dat ik naar bed ging en heb er ruim 3 uur liggen pitten. Dus Ja soms zijn er dagen/momenten dat ik het uit wil gillen. Ik ben niet alleen mama, vrouw, bazinnetje maar ook nog gewoon ANITA Groetjes Anita
heel herkenbaar hoor! ik zeg wel eens tegen m'n man "het zou wel handig zijn he, als er een pauze- of uitknopje op zou zitten " maar ik heb dat vooral als hij in een periode zit dat hij erg veeleisend is. momenteel is hij weer gemakkelijker en dan heb ik het wel regelmatig andersom: dan sta ik boven zijn bedje naar hem te kijken terwijl hij slaapt, en dan denk ik 'als je nu wakker word vind ik het niet erg hoor, kunnen we verder knuffelen' haha maar ik laat hem uiteraard lekker slapen
ik heb ook wel eens van die dagen dat niet alles mee zit met tamer en met me man ook hoor. Soms ziet hij gewoon niet dat ik ook me rust nodig heb. een kind opvoeden is niet makkelijk. tamer heeft wel eens van die dagen dat hij de hele tijd achter me aan zit en alles uit de kast haalt. en dan denk ik wanneer houd dat op. Ik heb gewerkt. de was en ht huishouden ge daan en dan gaat tamer aandacht vragen terwijl ik dat even niet wil hebben. maar ondanks anders hou ik ziels veel van me zoon. Ik zou niet meer zonder hem willen.
Heel mooi gezegd! Bedankt voor jullie berichten..... zucht...pfffff.... dan heb ik dat toch niet alleen!
Heel herkenbaar! Soms heb ik het echter zo druk met 'doorgaan' dat ik helemaal geen tijd heb om te denken dat ik wel eens tijd voor mezelf wil. Ik heb drie kindjes tussen de 8 maanden en 6 jaar dus naast de zorg voor een baby'tje moet ik ook nog de andere kinderen naar school brengen, naar de zwemles, naar het voetbal, bij vriendjes spelen, verjaardagsfeestjes enz. enz. Tja, dan nog het huishouden, werken en ik ben ook nog bezig met een opleiding. Oja, en dan nog sporten anders krijg ik rugklachten en dan heb je ook nog je familie/sociale contacten, je relatie en helemaal achteraan... jezelf! Ach ja, je bent net een elastiekje dat uitrekt en maar hopen dat je niet knapt.
jahoor heel begrijpelijk. ik vind het heerlijk dat noa haar avondfles om half 8 al krijgt heb ik ook nog even lekker voor mezelf. wat ik ook wel jammer vind is dat wij nu niet meer teglijk kunnen sporten als gevolg dat we s'avonds altijd alleen zitten. maandag, woensdag en vrijdag sport mijn vriend en dinsdag en donderdag sport ik. o ja ik sliep al niet vaak uit maar sinds ik moeder ben heb ik nog geen 1x lekker tot een uurtje of 10 op bed gelegen nou mag ik niet klagen want ze komt pas half 8. ach ja en toch is het inderdaad heerlijk om moeder te zijn en zou ik haar ook voor geen goud willen missen .
Ik denk dat de meesten onder ons dit wel eens voelen. We houden ontzettend veel van onze kleintjes, maar we zijn inderdaad niet alleen mama of vrouw van.. Kinderen hebben is vermoeiend, het onbezorgde is voorbij. Kind komt op de eerste plaats en daar moet je je naar schikken. Ik zie mijn zoontje ontzettend graag, zou hem niet meer willen en kunnen missen en zou alles willen doen om hem gelukkig te maken, maar soms wil ik ook effe een adempauze, een moment voor mij én mijn vriend. En eerlijk, ik mag eigenlijk niet klagen, want tot nu toe heb ik nog niet veel van die momenten gehad, geen eigenlijk, dat ik het 'beu' was. Maar ik begrijp je gevoel dus!
mja en het mooiste is.. dat een deel er van je ook best wel voor jezelf doet maar je bent zo druk met alles en iedereen tevreden houden.. dat dat je op een gegeven moment gewoon even ontgaat...
Ik begrijp je gevoel maar heb er zelf nog maar weinig last van eerlijk gezegd. Maar ik denk ook dat dat komt doordt ik A. Niet werk, dus ik hoef niet dodmoe na een dag werken nog van alles met de kids, als ik mijn dag niet heb kan ik de boel ook een keer de boel laten B. Ik doe af en toe iets voor mezelf, dagje sauna, naar een musical, keertje winkelen, 's avonds uurtje lopen met de hond, met een boekje op de bank als Ruben slaapt. C. De avond is hier heilig! Om 19.00 uur gaat Ruben naar bed en toen ik net gestopt was met werken had ik de neigng omdan nog dingetjes te gaan doen (wasje, stofzuigen etc.) Nu gaan we lekker samen op de bank met een bakkie D. Ik heb een man die heel goed begrijpt dat thuismoeder zijn ook een zware job is dus in het weekend helpt hij ook hard mee, zo slapen wij altijd om beurten uit. E. Ik heb weinig last van schuldgevoelens Ik moet eerlijk zeggen dat ik vaker denk; was ik maar eerder moeder geworden.......... Maar als ik bovenstaande niet zou hebben/doen dan zou ik het denk ik vaker zat zijn, dus ik vind het helemaal geen raar gevoel.
Herken het gevoel ook zo goed. Zou onze dochter ook echt niet voor alle goud in de wereld willen missen, maar af en toe.... Gelukkig heeft mijn man hier begrip voor en probeert zoveel mogelijk te doen, maar hij werkt ook hard en is vaak laat thuis dus in de praktijk kiomt het toch veel op mij neer. Ik werk onregelmatig en als ik weinig vrij ben knapt af en toe het lijntje wel eens en moet ik er even uit. Fijn te lezen dat ik niet de enige ben met die gevoelens, want dat denk je toch vaak.
bij de eerste had ik het heel erg moeilijk, miste heel vaak dat ik urenlang kon winkelen, bioscoopje pakken, in een cafe zitten zonder op je horloge te moeten kijken maar bij de tweede ging het gewoon van zelf.
We hebben een heel lief hondje, maar die is nu 11 jaar met de daarbij behorende zwakkere blaas en dus wil die wat vaker naar buiten. Natuurlijk altijd wanneer ik net zit Groetjes Anita