Hier net 8 weken zwanger en een lief kereltje van twee rondlopen. Hij kan er ook niks aan doen maar af en toe!!!:x Vandaag drama met jas aan doen, in de houdgreep genomen na 5 eerdere gezellige pogingen, drama met hem in de wandelwagen krijgen, drama om hem thuis de jas weer uit te doen. Oudste van school halen, kleine in het autozitje zien te krijgen, trappen slaan, haren trekken van mama. Kreeg hem bijna niet vast. Soms kan ik op de grond zakken om een potje te gaan huilen. Kapot en misselijk. Ik hoop dat het kleintje in mijn buik zich stevig vast houdt want af en toe is het worstelen en vechten met broerlief. Zijn er meer mama's zoals ik????
Gelukkig is het bij onze dochter niet zo heel heftig, maar ja sommige dingen herken ik wel! Bij mij helpt het vaak als ik haar wat afleid en soms helpt het alleen maar als ik haar uit laat razen (en dan ligt ze echt krijsend op de grond) en het dan daarna nog een keer te proberen. Dat mama geslagen, geschopt en aan haren wordt getrokken sta ik echt niet toe en probeer ik te vermijden. Kan me wel voorstellen dat dat met nog een 3e (groter) kind erbij soms lastig te combineren is. Ik denk altijd maar het is een fase, het is een fase, het is een fase.......... En gelukkig is ze de meeste tijd erg lief en knuffelig. Sterkte ermee en het wordt vast beter!
Ja er zijn zeker meer mama's zoals jij. Wat hier helpt is echt duidelijk zijn. Als hij niet mee wilt/luistert/schopt of wat dan ook, dan waarschuw ik hem. Verandert er niets zeg ik: "nu luisteren, mama telt tot drie, anders ga je in de hoek zitten he, 1, 2, luisteren, 3". Als hij dan nog steeds niet luistert, dan gaat hij daadwerkelijk 2 min in de hoek. Wel vervelend als je echt weg moet, maar meestal na dit gewoon consequent toepassen is het niet meer nodig om in de hoek te zetten en is waarschuwen genoeg. Maar geen loze waarschuwingen, ALTIJD doen wat je zegt. Ik merkte aan mezelf toen ik ook zo kort zwanger was, dat ik door de vermoeidheid vergat om de regeltjes te handhaven en dan was het hier ook drama tot huilens aan toe van mij. Maar nu ik weer alle energie heb, hanteer ik gewoon de regeltjes en gaat het weer super! Kindjes voelen ook aan als je zelf al moe bent. Succes!
Maareh, ik zet hem op de eerste traptrede. Alleen hij is nog eerder terug ik de woonkamer dan ik. Dan weer terug met hem. Hij blijft niet zitten. Het wordt dan weer een gevecht om hem op de trap te houden.....
Sterkte!! Ik herken het wel al hebben wij de box nog staan waar hij in af mag koelen... Het is weer zo'n fase waar je doorheen moet en met je zwangerschap lijkt het (hier te minste) 2x zo erg...Net of ze weten dat je iets minder kan en kan hebben! Ik zou het zoveel mogelijk negeren maar goed als je je andere kind van school af moet halen dan moet het maar even streng toch?
Ik heb er NOG geen ervaring mee, wanneer begint dat? Ik zou bijna zeggen, dan maar geen jas aan, en je loopt maar!
Ja dat denk je dan wel ja...Maar kinderen gaan gewoon uit proberen en zoeken je grenzen op...Dus die jas moet aan omdat ze gewoon naar je moeten luisteren...Alleen lijkt het in de zwangerschap zwaarder (hier iig) Gelukkig is het hier maar 1 keer in de zoveel tijd en kan ik er soms om lachen maar ik hoef op dit moment niets...Dan bedoel ik, ik hoef niet weg dus geen jas aan is niet weg dan blijven we lekker thuis...
Komt me zo bekend voor. Heb hier een schat van een kereltje rond lopen, maar af en toe drijft hij me tot waanzin! Het gaat meestal goed, maar er zijn dagen dat hij overal aanzit. 'Nee, niet aan de tv zitten', 'Rowan, blijf van de computer af, niet doen', 'Nee, niet met je speelgoed gooien'. Gek word ik er soms van. Gelukkig hebben wij de box nog staan en dat is (nog) geen strafplek. Dus als hij echt vervelend is dan gaat hij daar even in zodat we allebei even bij kunnen komen (hij vindt boos zijn ook niet leuk natuurlijk). Ook helpt het als we 's morgens even naar buiten gaan om hem uit te laten razen. Dan is hij vaak de rest van de dag wat meer op z'n gemak als we binnen zijn. Probeer consequent te zijn, en even diep adem te halen als het weer zo ver is. Hoop dat je snel weer wat meer energie hebt, en je mannetje wat minder driftig is!
Wij hebben er sinds een paar weken ook een rondlopen met driftbuien. Ze wordt over 2 weken 2 jaar. Ik heb haar 1x op de trap gezet maar het werd zo erg dat ze ging hyperventileren en helemaal rood aanliep. Ik voelde me zo schuldig. Ik heb daarvan geleerd dat je toch je gevoel achterna moet gaan en samen met je partner af moet spreken hoe jullie er mee om gaan en dat julllie het dan ook allebei hetzelfde uitvoeren. In het begin dachten we afleiden met een vitaminesnoepje maar dat doen we niet meer. de buien kwamen steeds vaker en heftiger omdat ze doorhad dat ze zo haar zin kon krijgen. Ook erover praten en ruzie maken om haar buien doen we niet meer waar ze bij is. Na een nachtje bij oma slapen, wij zijn een nachtje in hotel geweest enlekker gegeten blijkt het nu ineens over te zijn. Andere omgeving en de stress bij papa en mama is ook weg, waar zij nu heel goed op reageert. Ze eet zelfs weer goed ( had ze al ruim een maan dniet goed gedaan) en is vrolijk. Misschien dat zij bij ons de veranderingen merkt, er komt natuurlijk een baby over ruim 3 weken erbij, en alles eromheen. Ze vind ook niets erger dat ik haar niet kan tillen. Ik probeer nu ook niet meer te praten in de nee vorm, maar praten over wat wel kan of eerst zeggen dat ze het niet mag maar dan een oplossing aanbieden. Hier reageert ze ook goed op. Toch blijft het per kind heel verschillend, ik hoop dat de situatie bij jullie thuis ook weer rustig is tegen de tijd dat de baby er aan komt.
ja hoor, herkenbaar! volgens de vlos kunnen stoten in mijn buik geen kwaad, dus hier ook dagelijkse worstelingen. Ties wil geen tanden poetsen, maar hij MOET! hij wil geen jas aan, maar hij MOET! hij wil een hap van mijn boterham maar laat zijn eigen liggen, PECH! het hoort er nu eenmaal bij, maar als je zwanger bent kan het wel pittig zijn. maar juist die driftige kinderen hebben het nodig om heel consequent te zijn en strakke grenzen te hanteren. dus hier worden echt heel strak de regels toegepast nog steeds, maar vermoeiend is het wel
Hier werkt soms het principe van "wie niet horen wil moet voelen" erg goed. Het vriest dat het kraakt, wij hebben haast en hij wil geen jas aan. Dan gaat hij zo mee, duurt nooit lang voor hij zijn vergissing in ziet.
Ja hoor hier ook. Het is echt af en toe zwaar drama *zucht*. En er zijn heel wat worstelpartijen op een dag. Tja alles is nee, maar daar ben ik het niet altijd mee eens. Soms denk ik ook dat ik dan de enige ben, met een krijsend kind in de houdgreep. Iedereen kijkt je zo aan. Hebben jullie dat ook?
pff zoo herkenbaar, lijkt inderdaad alsof het nu ook tien keer zo erg is. Mijn dochter lacht mij gewoon uit, gisteren had ik haar op de gang gezet even afkoelen. Na 5 minuten doe ik de deur open zegt ze; neee! daaaag! (zwaaien met handje). :x Helpt ook geen tierelier Ik schiet er soms ook behoorlijk van in de stres. @paarse80; ja ook herkenbaar, zaterdag nog in de winkel zou ze mij een pak dora koekjes open scheuren, ik pak het haar af en verbied het. Zet ze het natuurlijk op een krijsen, een oudere vrouw kijkt me vervolgens vernietigend aan Wanneer gaat het voorbij?
Ja iedereen kijkt, maar het doet me eigenlijk niets. Ik was vroeger precies zo en ben eigenlijk wel trots dat Ties zo op mij lijkt
Heel herkenbaar! Ik probeer consequent te blijven en hoop maar dat het over is als de baby er is Maar inderdaad, soms kan ik ook goed janken als ze de ene driftbui naar de andere heeft en ik doodmoe en misselijk ben...
Hier ook hoogzwanger een een peuterpuberende peuter. Af en toe best zwaar en ik ben af en toe blij dat ik kan gaan werken Consequent blijven is het enige wat helpt. Na 1 waarschuwing gaat ze bij ons op de gang, 2 minuten. Natuurlijk loopt ze dan de kamer weer in, maar elke keer terugzetten tot ze blijft staan. Heel vermoeiend in het begin, maar als je niet consequent blijft, nemen ze echt een loopje met je. En nu zit je nog in het begin van de zwangerschap, dus zou er nu echt mee beginnen. Succes!
Pfff inderdaad erg herkenbaar! Mijn dochter is nu 2 jaar en 3 maanden en zoo ontzettend vervelend en eigenwijs en niet luisteren haha. Alles wat ik dr vraag is nee en ze luistert nergens naar ahhhhh'!! Gister toen ik haar van de peuterspeelzaal kwam halen wou ze d'r jas niet aan, ging ze op de grond liggen en wat ik ook zei, ze bleef liggen, midden in het pad :S Uiteindelijk heb ik d'r opgetild en naar buiten 'gesleurd'. Ben dan gewoon helemaal kapot als ik thuis kom en ondertussen steeds harde buiken. Kan dan gewoon niet meer maar thuis gaat het gewoon verder. Dan wil ze d'r jas en schoenen niet uit, en ga zo maar door. Ze doet nu gewoon express dingen die niet mogen lijkt het wel?! Hier moet ze ook na 3 x waarschuwen in de hoek, maar ik wordt er zo gek van ik bijf bezig en weet soms niet meer wat ik nou moet doen, 3x waarschuwen en in de hoek, afleiden met iets, negeren? Word er echt zo moe en zat van ben blij als m'n vriend 's avonds thuis komt! (Maar verder is ze ook heeeeel lief hoor hihi)
hey dames, Hier nog zo'n mama hoor.. Onze dochter wordt over een maand 2 en zit al flink in de "peuterpuberteit". Het is een schat van een kind, maar heeft wel zo nu en dan een driftbui.. Dan ligt ze op straat te krijsen. Uit het niets, gewoon zomaar.. Ik laat haar gewoon lekker gaan en blijf rustig. Dat is wel ERG moeilijk en soms tel ik tot 100, maar boos worden helpt niet. Ik merk wel dat deze aanpak heel goed werkt, het wordt al een stuk minder. Pffffffffff... Soms voel ik me wel echt gebroken. Nu 16 week zwanger en dan een kleintje van bijna 2. Maar het komt vast allemaal zoals het wezen moet