Hoi, Sinds een paar weken heb ik, vooral als ik even niets te doen heb, dat ik veel ga zitten piekeren. Ik ben bang voor van alles. Mexicaanse griep, iemand in mijn omgeving kwijtraken, dat mijn kindje niet gezond is. Noem maar op. Ik heb hier de laatste tijd zo vaak last van dat ik er gewoon onzeker van wordt. Om maar een voorbeeld te noemen. Mijn ouders gaan over 4 weken op vakantie naar Ierland. Ben zo bang dat het vliegtuig neerstort of dat ze daar de Mexicaanse griep krijgen ofzo. Ik kan hierdoor ook bijna niet meer slapen. Schaam me dood. Mijn vriend vraagt zich ook steeds af waarom ik zo down ben. Is dit voor iemand van julllie herkenbaar? Ik weet even niet wat ik hiermee moet doen. Of het gewoon iets is dat door de hormonen komt en weer over gaat of dat ik echt overspannen begin te raken.... Ik wil eigenlijk helemaal niet zo denken en gewoon genieten van mijn zwangerschap maar ik kan er gewoon niks aan doen.
heey luna..!! kan er over meepraten, denk alleen wel dat bij mij mijn hormonen het wel allemaal sterker maken. Bijv. ook over die mexicaanse griep, soms ben ik gewoon bang dat ik of mijn babytje er aan dood gaan. Of dat er iets met mijn man gebeurd, en inderdaad vooral als ik alleen thuis ben dan begin ik ook met piekeren. Heeft misschien ook wel te maken met de bevalling die eraan gaat komen. En ik ben iemand die alles van te voren wil weten en dat gaat nu niet!! moet alles op me af laten komen. Dus snap goed hoe je je voelt............!! maar zie dat jij ook al 30 weken zwanger bent dus misschien dat het ook meer is omdat je ook langzaam naar het einde loopt net als mij. veel succes meis............... en soms wel fijn om te weten dat je niet de enigste bent met deze gevoelens. gr.rensje
hier hetzelfde, alhoewel het bij mij een versterking is vanwege de hormonen, vooral de eerste 16 weken was het heel erg met mij, daarna werd ik wel wat stabieler. Nu pieker ik ook nog regelmatig, maar de dingen die jij noemt kan ik wel ietsje beter van me af zetten, ik zeg dan tegen mezelf: kan ik er iets aan veranderen? nee, dus loslaten die gedachtes. Is moeilijk, want als ik veel stress heb komen die gedachtes ook weer meer omhoog. Enige advies, als je echt in paniek bent probeer met iemand te praten die je gerust kan stellen, en tot je door kan dringen. Bj mij is dat meestal mijn tante, maar soms ook de gyneacoloog of de huisarts. Ik ben met mijn angsten bij de huisarts geweest, en zie het niet zitten om psych. hulp ervoor te zoeken, maar ik heb met hem de afspraak dat ik zodra ik voel dat het teveel is, hem bel, en dat er na de bevalling goed op mij gelet wordt of het goed met me blijft gaan, ivm. dalende hormoonspiegels dan. En ga op je rug liggen en adem in door je buik e uit door je buik, en tel je ademhaling (5 tellen), als je je daarop concentreerd kun je niet ook nog eens tegelijk nadenken of piekeren. Ik heb dezelfde gevoelens dat ik me niet zo wil voelen en wil genieten, en dat het vaak ook niet lukt om te genieten van de zw.schap, maar ook dat is iets wat ik probeer te accepteren, ipv ertegen te vechten (dan wordt het alleen maar erger) jammer dan dat ik niet zo geniet, het is niet anders. sterkte!
Inderdaad als je niets te doen hebt ga je piekeren. Ik heb mezelf daarom opgegeven voor zwangerschapsyoga en meditatie. dat leert je om minder in je hoofd bezig te zijn en meer bij jezelf te zijn en je ademhaling, waardoor je meer ontspannen bent, minder piekert, meer in het hier en nu leeft en het is heel nuttig bij de bevalling. Misschien iets voor jou? Maar ik herken het wel hoor. Veel afleiding zoeken en je zorgen bespreken.
Het is heel herkenbaar en volgens mij ook niet abnormaal hoor. Ik heb het deze keer rond de 25 weken enorm sterk gehad, nu is het weer iets minder. Vorige zwangerschap heb ik nog meer gepiekerd dan deze keer. Maar ik denk dat het gewoon de voorbereiding op het moederschap is, hoe cliche het ook klinkt. Nu met Sverre ben ik ook overal bang voor - dat hij de Mexicaanse griep krijgt, of dat hij alleen achterblijft omdat wij een ongeluk krijgen, of dat hij hard valt, of dat hij gepest wordt, of of of of... Gelukkig kan mijn vriend goed relativeren en dat helpt me. Wat al gezegd is, mediteren of yoga kan ook heel lekker zijn om even je hoofd leeg te maken. Of zwemmen.
hee meiden, Denk ook dat het inderdaad er wel een beetje bij hoort. Zwanger zijn en moeder worden is een hele verandering. Ik weet ook totaal niet wat er komen gaat en dat is wat me soms erg onzeker maakt. Ook ik doe yoga en moet zeggen dat dit bij mij ook erg goed helpt. Als ik af en toe in de stress schiet ga ik mijn ademhalingsoefeningen doen en dan zakt het wel weer. Meiden succes allemaal en het zal wel allemaal goed komen!! veel liefs rensje
Hoi meiden, bedankt voor jullie antwoorden. Maakt inderdaad wat rustiger om te weten dat ik niet de enige ben die zich zo druk maakt . Omdat ik nogal in een gat woon en het voor mij20 km rijden is tot de dichtstbijzijnde zwangerschapsyoga is dat helaas geen optie. Cursus volg ik wel maar door vakantie loopt dat nu 5 weken uit. Op mijn werk is het ook een puinhoop. Niet zozeer bij mij want ik heb al mijn zaakjes op orden. Maar meer op de afdeling in het algemeen. Sommige mensen hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel en dat maakt dat ik nu al niet met een gerust gevoel met verlof ga over 4 weken. Weet zeker dat er dingen in de soep gaan lopen. Mijn vriend is ook heel nuchter en zegt net dat ik dat gewoon achter me moet laten straks. Ik denk als ik straks een weekje met verlof ben dat ik het ook wel zo weer vergeten ben hoor. Ga me inderdaad niet meer zo druk maken om alles. Probeer maar te relativeren en mijn zinnen te verzetten. Door mij BI mag ik niet teveel doen maar ik ga in ieder geval toch maar gewoon meer lezen enzo. Mijn smurfje groeit gelukkig goed, dat is nu het belangrijkste voor mij. Liefs Luna1