Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken en hoe dit bij jullie gaat . Ik merk eigenlijk zowel bij mezelf als bij andere een groot verschil tussen mannen en vrouwen tegenover hun kind . Als mijn zoontje ziek is , vind mijn vriend dat erg zielig en vervelend , maar de echte zorgen over te weinig vocht binnen krijgen enzo liggen toch meer bij mij . Ook ben ik degene die voorstelt de dokter de bellen en degene die naar de hap belt in erge situaties . Mijn vriend maakt zich ook zorgen en rijd graag mee naar de dokter , maar toch anders. Het begon al toen mijn zoontje 3 dagen was en hij opgenomen werd in het ziekenhuis . Ik wou zelfs blijven ookal was er geen bed , vl niet ookal huilde hij wel even toen hij opgenomen moest worden Uiteindelijk toch thuis geslapen .wat miste ik mijn mannetje , om 6 uur al wakker om naar hem toe te gaan . Vl lag nog prins heerlijk te slapen en had ook een goede nacht gehad . Sochtebds als me zoontje honger heeft wil vl best nog even zelf snel eerst een broodje eten terwijl ik natuurlijk eerst mijn zoontje doe . En kan nog heel veel voorbeelden noemen . Totaal niet slecht ofzo , hij is erg gek op ons zoontje ! En ook zorgzaam enzo . Maar zijn mannen dan echt zo anders dan vrouwen ? Lees regelmatig dat een man zijn kind(eren) in de steek laat voor een andere vrouw . De keren dat ik dat over een moeder hoorde zijn op een hand te tellen . En natuurlijk blijven de kinderen standaard bij mama wonen na een scheiding. Houden vrouwen stiekem toch nog net wat meer van hun kind ? Ben benieuwd of andere die verschillen ook zo opvallen? Je moeder is en blijft degene die je 9 maanden gedragen heeft die hoe dan ook alles voor je doet , ik zeg bijvoorbeeld als ik naar mijn ouders ga altijd "ik ga naar me moeder" . Haha beetje een lang verhaal misschien voor sommige ook onzinnig maar ben gewoon erg benieuwd naar jullie meningen .
Oowja ook ben ik degene die kijkt wat hij aan doet . Welke groente hij vandaag eet , welke fruit . Wanneer hij toch wel even een slaapje moet doen enzo . Vl ook maar zegt het toch meer op een vragende toon tegen mij "volgends mij is hij moe " . Pff ja dan moet hij slapen ,Maarja dat moet ik dan bedenken .
haha hier exact hetzelfde !!! Als ik de kleding niet uitzoek, dan heeft ze een niet-passend setje aan, of iets wat ik een pyjama vind en hij niet. Ik maak altijd het eten voor haar klaar, terwijl hij het liefste kookt (kan het ook veel beter dan ik!) En als ze moe is dan zegt hij dat altijd. Maarrrrr.... ik moet zeggen: sinds ik weer (onregelmatig) aan het werk ben en zoals afgelopen weekend nachtdienst heb gehad, brengt hij haar gewoon naar bed, krijgt ze alles wat ze nodig heeft op precies de juiste tijd(en). Ik bemoei me er niet mee dan....
Kwebbel , Haha , hier precies hetzelfde kwa kleding . Inderdaad ziet hij pyamatjes als gewone kleertjes . Zie je nou , ze kunnen het wel . Als je er even niet bent dan regelen ze het prima . Heb alleen het idee dat mannen zoiets hebben van "Aach hun moeder doet het toch wel" . Ze weten gewoon dat wij toch wel naar ze toe rennen dus hun doen lekker rustig aan , gewoon gemakzucht . Ben erg benieuwd hoe vl het zonder mij zou regelen . Heb de neiging een briefje neer te leggen met het idee dat hij anders verhongerd en vooral geen slaapjes krijgt haha , Vl heeft nog wel is de neiging vermoeidheidssignale over het hoofd te zien en te denken dat hij juist wil spelen Pff ..
Hier ook hetzelfde. Als ik aan het werk ben en mijn vriend is thuis dan gaat alles helemaal goed. Maar als we samen thuis vraagt hij meer en laat hij meer aan mij over. Zal wel een beetje man eigen zijn denk ik.
Hier een beetje het zelfde. Maar nu ik al een paar dagen ziek ben en totaal niet me bed uit kon geregeld hij alles. Inclussief de zorg voor mij. Dus hij kan het prima! Volgens mij vind hij het wel makkelijk als ik het allemaal doe. Als het om zorgen rond gezondheid gaat is hij juist van: bel de dokter anders even. Daar hij is meer van, ik totaal niet. Als het om eten gaat, daar maakt hij zich nooit zorgen om. Komt ook omdat ik dat altijd regel. En hij word snachts echt niet wakker als een van de jongens huilt. Op dit moment kan ik niet uit bed en word hij wel bij de eerste twee kikken wakker. En tja, hij doet dingen inderdaad anders. Maar ik heb moeten leren: dingen anders doen is niet verkeerd. En soms zeg ik er wat van en soms niet. En ja, ons zoontje heeft wel eens in zijn pjamajasje gelopen omdat hij het wel vond kunnen. Maar ach, dat zijn niet de echtste dingen in de wereld
Deels herkenbaar, allen hier ben ik vaker enige die niet zo snel erge dingen bedenkt maar eerst uitzoekt en aankijkt. En mijn man dan wil gelijk naar eerste hulp ) Verder ben ik gewoon enige (maar dat is met andere dingen ook) die bedenkt, uitzoekt, leest etc. Ik heb ook meer geduld en kan meer huil aanhoren en laten huilen mijn man is dan meer van het snellere aanpak: oppaken, speen, fles etc. Ik merk ook dat hij bijvoorbeeld bij voeden ook tv kijkt of iphonr speelt terwijl ik dat niet snel doe. Voor de rest denk ik verl afhankelijk van de man zelf en zijn opvoeding. Mijn man zal nooit van mij scheiden ben ik bang haha ( niet dat ik het wil maar stel) omdat in zijn familie niemand scheid en omdat hij wil zijn dochter echt niet missen. Hij doet hier alle poepluiers en spelen en 2 keren per nacht opstaan etc. Hij houd erg veel van haar
Ik herken het helemaal niet Mijn man heeft vanaf het begin alles uit zich zelf opgepakt en doet dat nog steeds. Houdt in de gaten hoeveel ze drinkt, overlegt actief met mij als ze ziek is, gaat altijd, al-tijd, 's nachts uit bed als ze huilt... Hij is denk ik zoals jullie als moeder allemaal zijn, voor mij echt een droomvader! (Niets ten nadele van alle andere vaders hoor, iedereen houdt vast even veel van zijn kinderen) Het enige waar ie niks mee heeft is kleren, op 6 van de 7 dagen zoek ik ze uit omdat ik het heel leuk vind en elke dag een spijkerbroek met tshirtje ook wat saai vind
Herkenbaar! Op feestjes bijv. waar we blijven eten zorg ik voor ons zoontje dat hij eerst eten krijgt en dan zie ik VL ook al met eten staan... Ik denk dat het onbewust gaat.
Oooh, zeer herkenbaar!! Bij mij komt ons zoontje op de eerste plaats, soms kom ik zelf amper aan iets eten of drinken toe gedurende de dag. Dat zal vl nooit gebeuren!! Voorbeeldje: Vanochtend mocht ik uitslapen (moest ik wel zelf om vragen). Dat lukte dus voor geen meter, want ik hoorde ons zoontje telkens huilen, wat hij anders bijna nooit doet! Als ik ging kijken lag hij in de box, en was mijn vriend bijvoorbeld buiten aan het roken of iets te eten of drinken voor zichzelf aan het maken! Hij vindt het dan raar dat ik niet lekker blijf liggen... Zeer frustrerend!! Vanavond ging hij al heel vroeg naar bed, omdat hij moe was. Dat wordt dan als mededeling gedaan, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ik het slaapritueel (wat op het moment een drama is) wel alleen doe!! Ben wel blij dat er nog meer van dat soort mannen zijn, begon al te denken dat ik iets fout doe ofzo!!
Qua niet matching kleertjes, daar kunnen de oma's ook wat van - heb ik een paar setjes bij elkaar bedacht, en in de luiertas gestopt, pakken zij toch het rode truitje en het roze broekje bij elkaar :O Ja ze is toch binnen, maakt toch niet uit? Verder tsja, hij wil wel maar snapt t niet altijd. Dochterlief was al een paar maanden oud toen hij haar om zou kleden. Pak ik haar op, kijk ik zo tegen een blote babybuik aan! Oh, moet ze een romper aan dan? Ja, die lag ook klaar... En ja, voor eten moet ik duidelijke instructies geven anders krijgt ze alleen melk.
Sjee... Ik zou daar denk ik niet zo goed mee kunnen dealen hoor, maar dan ook vast omdat ik anders gewend ben al. Een hele normale dag, maar als voorbeeld vandaag: Dochter was om 7:15 al wakker, heul vroeg voor haar doen. Man dommelt nog wat en gaat er daarna uit. Ik vraag of ie niet nog even blijft liggen, dochter kletst nog zo lief en het bed is nog zo lekker. Wilde ie niet, ik mocht blijven liggen en hij zou verse broodjes gaan halen. En net op het moment dat ik me uit bed wil slepen om dochter eruit te halen zegt hij dat hij dochter ook meeneemt naar de bakker en vraagt of ik ook koffie wil later. Mocht ik alweer blijven liggen, gisteren ook al! Hij maakte haar bordje pap, ik gaf het terwijl hij de rest van het ontbijt maakte. Dochter werd rond een uur of 11 wat mieperig en omdat ik met een pijnlijk bekken op de bank lag, is hij uit zich zelf met haar naar het speeltuintje gegaan. Eenmaal terug verschoont hij haar vieze luier en maakt wat fruit klaar... Tijdens de familiedag ontfermt de familie zich over haar, ze werd overspoeld met aandacht, maar dan nog pakt hij een extra bordje voor haar eten en schept lekkere, maar ook gezonde dingetjes voor haar op. Nu ik dit op schrijf voel ik me echt haast een prinses haha! In alle eerlijkheid moet ik nog wel even zeggen dat hij ook de vader was die dit jaar moederdag is 'vergeten' en ook nog eens het knutselwerkje van dochter vergat te geven
Niet herkenbaar. Gelukkig . Ik denk dat moeders ook goed naarvhun eigen handelen moeten kijken trouwens. Als je vriend iets doet op een manier die misschien niet jouw manier is, hoe reageer je dan? En sommige mannen krijgen ook niet de kans het zelf te doen. Ik zeg niet dat dit van toepassing is op bovengenoemde situaties maar die zie ik wel regelmatig gebeuren....
Sommige dingen zijn wel herkenbaar. Ik ben uit automatisme altijd met die kleine bezig (mijn man ook wel maar ik bedoel meer het in de gaten houden van etens en slaaptijden). Maar als ik er niet ben dan gaat t ook prima. Wat bijv. Wel herkenbaar is is dat hij niet wakker wordt als de kleine wakker wordt en ik wel. Hij wordt nooit huilend wakker ofzo maar bij de eerste brabbel ben ik wakker. Mijn man niet, die hoort het denk ik pas als hij echt gaat huilen ofzo.... Maar wat hier boven al gezegd wordt: t ligt ook een beetje aan de moeders. In mijn geval geef ik dat gewoon toe ik pak alles ook snel op en dan heb ik toevallig een man die daarin wat laks is en het wel best vind. Dus we hebben er beide schuld aan. Moet wel zeggen dat ik verder ook gewoon tevreden ben met hoe het nu gaat. Als ik hem vraag iets te doen doet hij het, hij geeft de kleine (als we het in de gaten houden van eet tijden even niet mee nemen) genoeg aandacht en speelt met hem en als ik er niet ben gaat alles gewoon goed dus ik vind het prima zo. Maar mannen die hebben denk ik minder dat moederen. Moeders die zijn daar nou eenmaal voor en hebben dat mee gekregennmeteen bij de geboorte (dat heb ik althans van mezelf heel erg gemerkt) en bij mannen is dat toch net iets minder aanwezig op het verzorgingsvlak.
Ik herken het deels... Manlief ook erg zorgzaam voor mij en de kleine gelukkig En hij zoekt en koopt vaak leukere kleertjes als ik! Maar HIJ heeft ook wel eens verzucht dat moeders wil wet is Dus dat hij wel een adviesfunctie heeft, maar niet definitief mag beslissen... Dus denk dat de soms wat afwachtende houding van de vader ook best door de moeder veroorzaakt kan worden. Zij weet t immers toch beter?! Soms vond hij dat ook echt wel frustrerend, hihi. Wel merk ik een groot verschil in benadering naar haar toe: Hij speelt veel leuker met haar, ze lachen veel meer samen en zelfs op foto's zie je duidelijk of ze bij hem zit (dan straalt ze!). Bij mij daarintegen vindt ze rust en geborgenheid en is ze vaak ook veel rustiger! Dit zie je ook gewoon op de foto's; als ze bij mij is, straalt ze minder, maar kruipt ook eerder tegen mij aan met n btje slaperige blik. Idem met de fysio; die vond het altijd prettig om met hem te praten, omdat hij punt 1 de oefeningen beter snapte en punt 2 ook veel creatiever was met bewegen en ook veel meer durfde, ik ben daar weer veel voorzichtiger in en dus afwachtend! Ik denk dat je elkaar wat dit betreft gewoon goed aanvult, ik zie het niet als iets wat hij niet heeft, hij heeft andere belangrijke kwaliteiten ! Grtz.
hier herken ik het op sommige punten als er bezoek ik hoort hij dylan vaak niet huilen, ook al ligt dylan 2 meter van hem af. ik moet wel zeggen dat dit punt verbeterd is als ik met iets bezig ben en dylan huilt dan vraag ik of hij even wil kijken, zegt ie van "ja is goed" en gaat dan nog even op zijn gemakje een andere cd uitzoeken en opzetten als dylan moeilijk bij hem doet geeft hij hem graag aan mij hij heeft liever niet dat ik alleen naar de AH ofzo ga want zodra ik met de auto bij de buren ben begint dylan te huilen zegt hij maar aan dat punt zijn we aan het werken. ik merk dat als dylan huilt dat hij nu echt naar me kijkt hoe ik hem troost en dat begint ook te beteren, is denk ik een stukje onzekerheid snachts opstaan wat is dat? haha hij hoort dylan gewoonweg niet, zodra hij huilt begint mn vriend nig harder te snurken, als mijn vriend "nog" wakker is geeft hij wel het flesje het enige waar ik boos om kan worden is de autoriem, voor kleine stukjes vind hij dat niet zo nodig maar dan ben ik wel echt boos! hij is wel nog nooit alleen met hem weg gegaan en zolang ik dat niet vertrouw zal dat ook niet gebeuren!!! hij is wel een supervader, heel lief voor hem, helpt me ook en wil het ook, zeker nu dylan echt een jongetje aan het worden is wat gek wil doen ow ja dylan spugt redelijk snel, nu is het stukken minder maar hij krijgt nog elke dag een medicijntje, dan moet ik mn vriend er wel soms aan herinneren dat hij zijn medicijntje nog maar 5min op heeft en ik liever heb dat dat in zijn lichaampje blijft ipv dat het op mijn vriend zijn shirt, hoofd of grond beland normaal gezien ben ik de onvolwassene in de relatie, ik denk dat zulke dingen gewoon met moederinstinct te maken hebben
Helemaal niet herkenbaar. Ik ben juist veel nuchterder dan mijn man. Die is altijd bezorgd of de kinderen wel goed eten, genoeg drinken, gezond zijn etcetera. Heel lief. Verder laat ik onze oudste rustig zelf schommelen of van de glijbaan gaan. Ik sta er wel naast voor de zekerheid maar laat hem het in principe zelf doen. Omdat ik vaker bij hem ben weet ik dat hij dat al kan. Mijn man staat dan echt verbaasd te kijken. Die houdt hem logischerwijs nog vast omdat hij nog nooit gezien had dat hij het intussen al zelf kan. Ik denk dus ook dat het ligt aan het feit dat de moeder meestal vaker met de kinderen is dan de vader.