Even overlegd met mijn man maar die ziet een beedbabyfoon echt niet zitten (vind het ook onzin omdat we een goede hebben die ook niet echt goedkoop was...) Dus we gaan kijken wat er gebeurd als ik het geluid weer aan zet. En anders gaan we kijken of we hem in de kast kunnen zetten.... Wel hebben we meteen even de gevoeligheid ingesteld zodat hij niet bij elk piepje meteen blauw uitslaat!
Ik herken het ook hoor! Wij hebben wel een beeldbabyfoon, wat ik erg fijn vind. Mijn kleintje heeft de eerste twee maanden ook erg veel gehuild (ivm krampen enz) en toen dat over was, was het 's avonds naar bed brengen en (door)slapen nog steeds geen succes, dus ook ik zat de hele avond aan de babyfoon gekluisterd.. Nu stond de babyfoon naast de tv, zodat ik er goed zicht op had. Op een gegeven moment keek ik meer naar de babyfoon dan naar de tv en werd het voor mij (en vriend) echt te gek. Ik zat eigenlijk gewoon te wachten tot ze weer ging huilen en bij elke zucht stond ik bij wijze van spreken al boven aan de trap.. Dus nu staat het geluid op volume 1 (als ze echt huilt hoor ik haar wel) en de babyfoon staat op het bijzettafeltje naast de bank. Veel relaxter zo!
Ik ben nog steeds zo iemand Mijn kereltje is nu 20 maanden en luister nog steeds wel eens of tie nog ademd. En heb dat ding keihard staan. Wil nog steeds graag weten hoe het gaat boven.. Maar kijk er niet de hele tijd naar. groetjes kim
Ontzettend veel herkenning. Hier ook een 'huilbaby', bleek reflux te zijn. Maar wel de eerste 11 weken alleen maar huilen. Op den duur de babyfoon in de kast gegooid. Helaas heeft hij de afgelopen weken weer een moeilijke periode gehad, met niet meer doorslapen, veel huilen, verkoudheid, enz. Toen ook weer de babyfoon erbij gepakt. Ook bij ieder geluid of het zien van een lampje, toch weer die spanning van eerder. Enige tip is denk ik toch, dat ding in de kast gooien en de deur op een kier. Hier gaat de babyfoon weer zsm de kast in, wil gewoon weer rustig op de bank kunnen zitten, haha.
Een hele andere oplossingsrichting: ga iets doen wat afleidt of ga eens een paar uur de deur uit, zodat je je aandacht op iets anders richt dan de baby en -foon. Hier ook geen babyfoon maar we hebben maar een verdieping. Overigens vergeet ik dat ding regelmatig als we ergens heen gaan, zonder lukt ook. Meestal horen we haar toch wel en anders af en toe even luisteren aan de trap. Werkt ook.
ik wil wel even reageren JAAAAAA dat heb ik ook! mijn dochter huilde altijd heel veel (KMA) en ik heb er een soort van "trauma" aan over gehouden. na 4 maanden opgenomen en was gelijk duidelijk. Bij mijn dochter is het wel over maar die huilt ook niet meer met slapen gaan en wordt vertellend wakker. Als mijn zoon begint te huilen of een lampje geeft schiet ook ook meteen in de stress, ik merk het aann mijn hele lichaam. Eigenlijk ook echt niet eerlijk ten opzichte van mijn zoontje maar ik kan echt niet meer tegen baby's die huilen. Wat ben ik blij dat mijn zoontje zelden of nooit huilt (alleen als hij honger of een poepbroek heeft) En als hij huilt giert al mijn adrenaline door mijn lijf dit geldt ook als ik ergens op bezoek ben dan ga ik naar huis als hij niet wil slapen...
Fijn om te horen dat er zoveel herkenning is, soms voel ik me hier echt alleen in, en denk ik dat niemand daar last van heeft.... Ik hoop dat als wij ooit een tweede krijgen het dan niet zo erg zal zijn....
Ik hoop het ook voor je! Met onze dochter hebben we 2,5 maand aan getobd tot ik helemaal over de zeik de HAP belden. Medicatie voor reflux gekregen (liepen hiervoor al bij een KA) en binnen 2 dagen een ander kind. Ik dacht dit overkomt mij bij de 2de echt niet meer, dus inderdaad met 4 weken zaten we al bij de KA voor medicatie voor reflux en eventuele KMA. Tja, en toen waren we toch weer 2,5 maand verder voordat we eindelijk de juiste hoeveelheid medicatie hadden, Forlax voor zijn ontlasting (daarvoor 3 andere dingen geprobeerd), juiste fles waar hij uit kon drinken en hij eindelijk rustig werd en lekker in zijn velletje begon te zitten (ook dankzij de osteopaat).
O, dit ja! Als ik in een winkel loop en ik hoor een baby huilen zit ik gelijk in de stress en voel ik mijn hart kloppen in mijn keel! Vreselijk! Vooral als ik mijn dochter juist ff bij mijn man heb achtergelaten en er op uit ben om even tot rust te komen. Maar heppie, de herkenning is er dus!
ik had het ook, dus hier al heeeeel lang geen babyfoon meer.... bij Sam met 1 jaar weg gedaan en bij Tom nooit meer gebruikt.... ik hoorde elk kikje en werd van elk kikje wakker... Ik heb nu nooit meer een babyfoon (tenzij we natuurlijk op vakantie of bij vreemde zijn natuurlijk) en ik vind het heerlijk als er wat is dan brullen ze wel en dat gaat dwars door de muren
Heel herkenbaar. Zeker bij M was dat zo en dat was een hele gewone baby (geen huilbaby oid). S wel veel gehuild (verborgen reflux + fel karakter ) en toen had ik het weer. Wij hebben nooit het geluid uitgezet, maar wel de gevoeligheid bijgesteld en het geluid op heel zacht. Maar goed, hier hoor je bijna niets van boven naar beneden, anders zou ik misschien ook wel voor geen babyfoon gaan. Wij hebben inmiddels 3 babyfoons staan. Heel veel goede redenen waarom M nog steeds zo'n ding heeft (nu vooral voor het bedritueel - muziekje), maar niet zo relevant voor dit topic . Bij T gaat hij eruit als hij in een gewoon bed ligt, dan kan hij naar ons toe als er iets is (ze slapen beiden op zolder dus niet hoorbaar zonder).
Wij hebben geen babyfoon en nooit gehad ook om precies de reden die jij, TS, noemt -> het teveel erop focussen. Mijn zoontje heeft op het begin ook vreselijk veel gehuild en toen dat op een gegeven moment over was had ik nog wel wat jij ook zegt, namelijk dat als ik hem 1 kik hoorde geven er gelijk een stoot adrenaline door me heen schoot. Dus dat herken ik wel in wat je zegt. Maar ik ben dus echt zoooo blij dat wij geen babyfoon hadden, want dan had ik helemaal niet meer relaxed op de bank kunnen zitten. Mijn advies is dus -> weg met dat ding. Zo te horen heb je er alleen maar last van, dus waarom dan nog houden?
Ow zo herkenbaar!! Zoontje D huilt veel. En zelf als hij rustig is zit je alsnog constant in de startblokken bij elk geluidje. Hier staat de babyfoon op max gevoeligheid en max volume. De laatste tijd word het huilen minder, en als dat doorzet ga ik een poging wagen af te kicken van de babyfoon. Met t volume op 1 hoor je t huilen namelijk ook wel.. ga stapje voor stapje Het heeft ook zijn leuke kanten, lig regelmatig in een deuk als ik op de bank film kijk en ik hoor hem scheetjes laten over de babyfoon
Heel erg herkenbaar. Wij hebben een ontzettend groot huis, dus ik kan gewoon echt niet anders, maar ik zou anders nooit een babyfoon gebruiken. Het eerste half jaar sliep onze dochter nog bij ons op de kamer, later eigen kamertje. Maar ik heb toen ik een tijdje echt helemaal 'strak' stond, wel bewust dat ding uit gelaten (overdag). Dan ging ik gewoon om het half uur luisteren.