Mijn vriend en ik zijn gezegend met een geweldige dreumes van 17mnd oud. Hij is vrolijk, gezond, lief en slaapt al vanaf 8wk door, tot 8.30 Ik ben 33jr en mijn vriend wordt vlg maand 30. Omdat ik pcos heb, ben ik lang bang geweest dat ons een zwaar traject te wachten stond, maar ik was de eerste ronde spontaan zwanger. Mijn vriend wil het bij een kindje houden. Omdat we blij moeten zijn dat het allemaal zo makkelijk ging, en ook omdat hij bang is dat we niet voldoende inkomen hebben om 2 kindjes op te voeden (we verdienen allebei 1850,- netto per mnd). Ik was het lang met hem eens, hoewel de wens voor een tweede bij mij wel sluimerde. Het lijkt nu alsof ik het gevoel heb dat ons gezin nog niet compleet is, de wens voor een 2e wordt groter nu onze zoon opgroeit. Vandaag was hij in de bladeren aan het spelen, lachte toen hij er ondersteboven in viel, en toen dacht ik "volgend jaar kukelt hij niet meer om, over een paar jaar vindt hij die bladeren alleen maar irritant en vervelend. Al die leuke dreumesdingen, de wereld ontdekken, is nu voor het eerst en voor het laatst. Mijn vriend is 100% zeker, hij zegt iedere dag meer overtuigt te zijn dat hij geen 2e wil. Ik heb nu een mirena, als die verlopen is gaat hij zich laten sterilliseren, heeft hij besloten. Zou dit "verlangen" van mij vanzelf weer overgaan? Ik wil niet dat dit een probleem tussen ons gaat zijn. Hij weet niet dat ik dit heb. Hij zei een paar mnd geleden wel dat hij bang was dat ik denk dat er ern 2e komt, en dat ik dan teleurgesteld ben.
hoi hoi, begrijp dat dit erg moeilijk voor je is. Ik zou er toch eens over gaan praten met hem, en probeer beiden open te staan voor elkaars motivatie. Vraag hem ook wat zijn redenen zijn, luister hier echt naar. Probeer hem niet gelijk te overtuigen van zijn "ongelijk" maar vertel wel jouw gevoelens hierover. Wie weet wat hieruit komt. Ik ken een stel, waarvan de man ook altijd zei...nooit een 2e. Die is toch onlangs vader geworden van een 2e kleintje. Want de peutertijd is best intensief en druk, constant achter het kleintje aan om bijvoorbeeld vallen te voorkomen. Toen hun 1ste wat zelfstandiger was en minder "hulp" nodig had, had hij toch ook ineens zoiets van...ja, nu heb ik weer energie over voor een 2e hummeltje, en plus bleef de wens van zijn vrouw voor een tweede steeds aanwezig. Dus mocht je vriend voorlopig niet van standpunt veranderen, hopelijk wil ie dan wel nog even wachten met zoiets definitiefs als een sterilisatie. Meningen, gevoelens en gedachten kunnen altijd nog veranderen. Succes met alles!
Mag ik je een tip geven? Ik heb het gevoel dat het bij je vriend vooral gaat om de financiële situatie terwijl 1850 ieder toch niet weinig is. Zet eens concreet op papier wat je vaste lasten zijn inclusief luiers etc voor Fender. Ook wat mee kan voor nummer 2 en wat dit kindje dan zou kosten. Misschien neem je dan zijn gevoel wat weg. En de allerbelangrijkste is indd praten. Zonder praten weet hij jou gevoel niet!!
Is het alleen het financiële plaatje voor hem? Of vindt hij het verder ook wel prima zo? Natuurlijk kun je situaties niet 1 op 1 vergelijken, maar wij komen met een koophuis in een redelijk grote stad in randje randstad rond met 1 zo'n inkomen en drie kinderen: geen vette hap, maar zij en wij komen niets tekort Spreek de twijfels vooral uit naar hem..
Financieel moet het makkelijk kunnen kijkt mij... Maar mijn vriend zei ook altijd...nee hierna niet meer hoor! Haha.. Nee maar zonder gekheid praten erover...
Financieel een 2e kindje niet kunnen betalen met 3700 netto in de maand? Dan lijkt me dat je aardig wat vaste lasten hebt? Hier samen net zoiets maar kunnen echt nog ruim sparen en leven in een koophuis van 150m2 in de randstad. Ik zou het daar echt niet om laten. Verder zullen jullie denk toch moeten blijven praten om op 1 lijn te komen.
Wist jij al dat hij maar 1 kindje wilde voor je zwanger was van je zoontje? Of is je vriend na de geboorte er pas mee gekomen dat ie geen tweede wil? Financieel lijkt me best een lulsmoes, want met een inkomen van 3700 per maand, zou je (tenzij immense vaste lasten) toch echt makkelijk een tweede kindje er bij kunnen hebben. Ik vind het nogal wat dat je vriend al heeft besloten een vasectomie te laten doen zodra je mirena is uitgewerkt. Zoiets drastisch besluit je doorgaans samen. Ik zou toch echt een open en eerlijk gesprek gaan voeren, en aangeven dat je toch wel een tweede kindje wilt. En dat hoeft niet direct, maar gun hem ook tijd om er toch nog eens over na te denken. En als hij echt niet wilt is de keus aan jou. Accepteren of relatie verbreken omdat je kinderwens sterker is. Een compromis is bijna onmogelijk als het om een kind gaat helaas.
Volgens mij gaat het om een totaal inkomen van 1850. Lumiere, het lijkt me erg lastig. Ik denk wel dat het goed is dat je met je vriend gaat praten. Al is het alleen maar om je gevoel te dellen. Het lijkt me dat dat moet kunnen. Geef aan dat je het moeilijk vind. Sterkte en succes ermee.
Ik ben ook benieuwd of het inkomen totaal is of beiden dit inkomen. Wbt sterilisatie over 5 jaar, dat riep mijn man ook, toen ik zwanger was van zoon riep hij aldoor "straks komt er een knoopje in!" Inmiddels is zoon 3 en heeft hij nogereeds geen knoopje laten leggen omdat hij weet dat ik nog niet zo ver ben. Qua leeftijd kan het ook nog prima voor jullie! Praat erover, wat zijn motivatie is. Wat jij graag wilt.