Hallo, Op 21 september is onze prachtige zoon Mika geboren! Helaas veel te vroeg met 32 wkn en 4 dgn. Zijn er dames die ervaring hebben met een dergelijke zwangerschapsduur? Ik heb hieronder mijn verhaal gezet, ben benieuwd of iemand zich er in kan vinden.. zou graag weten hoe jullie deze periode door zijn gekomen.. De nacht van donderdag op vrijdag (20/9-21/9)werd ik om 01:00 uur wakker om te plassen. Ik ging naar het toilet en ging weer terug in bed. Nog geen 5 minuten later kreeg ik een enorme "ongesteldheidspijn" in mijn buik.. ik ging er van uit dat het een "voorwee" was.. die verwachtte ik wel rond deze zwangerschapsduur.. een echte nepperd dacht ik dus.. maar 10 minuten later, nog één.. en weer 10 minuten later nog één en steeds pijnlijker.. dus ik dacht, dit komt me te regelmatig.. ik wou opstaan om een kruik te gaan halen voor mijn buik.. ik stond op en.. voelde dat ik leegliep.. in paniek ben ik doorgelopen naar de wc, durfde niet te kijken terwijl ik liep.. Ik ging zitten op de wc en zag mijn hele onderbroek onder het bloed.. ik dacht, dit is niet goed, vruchwater is toch helder?! Ik riep meteen mijn man en heb 112 gebeld, binnen 5 minuten stond de ambulance voor de deur. Die zeiden, ja sorry mevrouw.. maar uw vliezen zijn gebroken.. het is geen helder bloed, situatie is niet kritisch we nemen u niet mee, we zullen uw verloskundige voor u bellen.. daar zit je dan.. met gebroken vliezen, weeen om de 10 minuten te wachten op de VK. Gelukkig was ze er in 15 minuten. Ik moest weer naar boven, ze heeft gekeken van onderen en gecontroleerd of het vruchtwater was. Het teststokje werd direct zwart en ik moest snel wat spullen pakken om naar het zkh te gaan.. gelukkig wonen wij praktisch naast het zkh dus 5 minuten later was ik er. Ze stonden me al op te wachten, werd direct aan de CTG gelegd, kreeg een injectie voor een snellere rijping van Mika's longetjes en kreeg weeenremmers. Er werd direct een echo gemaakt om de ligging te bepalen. Gelukkig, hij lag met zijn hoofdje naar beneden en de hartslag was ook goed te horen. De eerste weeenremmers sloegen na ongeveer een uurtje aan en heb ongeveer een uur zonder weeen gelegen. In dat uur is mijn man naar huis gegaan, later belde hij op om te vragen hoe het ging en hoorde dat ik al weer om de 10 minuten weeen had. Kwartier later was hij er weer. Ondertussen had ik ook mijn ouders gebeld, want ja.. mijn vader mocht bij de bevalling zijn en wie weet of het door ging zetten.. Heb ze verteld rustig aan te doen, wilde ze niet in paniek laten raken. Dus 's middags waren ze er. Mijn moeder zag al snel dat de weeen te snel en regelmatig kwamen, dus maakte zich al zorgen. Ik mocht pas om 15:00 uur de volgende weenremmer hebben, dus telde ze echt af.. iedere tien minuten.. dus nog 12.. nog 6.. en daar kwam het verlossende pilletje.. en jawel.. er werd zowaar 1 wee overgeslagen.. en ging rustig verder met om de 10 minuten.. Ze konden niet kijken of en hoeveel ontsluiting ik had aangezien het gevaar voor infecties met gebroken vliezen enorm groot is. Ze kon daarom niet met haar handen voelen.. Om een uur of 6 begonnen ze toch wel om de 7 minuten te komen.. snel daarop om de 5 minuten.. ik kon het me niet voorstellen.. de dag ervoor klaagde ik nog dattie zo hoog lag dat ik het benauwd had, dat ik misselijk was.. en dan zou ie er nu al uit moeten komen? Dat kan toch niet?! M.a.w. het proces van indalen wat normaal een aantal weken duurt ging bij mij in een paar uur.. de VK had ook door dat niets de bevalling nog tegen kon houden en ik werd naar de verloskamer gebracht. Daar kreeg ik het pas écht zwaar.. wat een hitte zeg, vreselijk gewoon. Tegen uurtje of 8 merkte ik echt dat ik drang begon te krijgen, ik voelde de baby drukken.. wegpuffen zeggen ze dan.. ja ammehoela.. tsjonge.. die laatste weeen heb ik wel onderschat qua pijn.. vooral als je niets mag doen.. puf puf puf.. ik mocht nog nie persen, want de gynaecoloog en kinderarts waren opgepiept en die moesten bij de bevalling aanwezig zijn.. nou, ik leefde toen echt in een roes van puffen en bijkomen.. puffen en bijkomen.. ik zag de gyn binnenkomen en begon direct te persen, ik dacht.. die kinderarts komt zo ook wel.. Na ongeveer 40 minuten persen was ons kleine wonder er.. een zoon! Ik was echt helemaal verstijfd.. hij werd direct op mijn buik gelegd, mijn man knipte de navelstreng door, mijn vader maakte een paar foto's en weg wassie.. ik moest blijven liggen om gehecht te worden (door het snelle indalen was mijn huid nog niet ver genoeg opgerekt en daardoor op paar plekjes ingescheurd) mijn man ging met Mika mee en de kinderarts en mijn vader bleef bij mij.. Na het hechten snel gedoucht, en hup naar beneden naar Mika! Alles zag er goed uit.. Met een gerust hart werd ik naar mijn kamer gebracht waar ik de hele nacht klaarwakker heb gelegen.. ik kon het gewoon niet bevatten.. een zoon! Mijn voorgevoel was al die tijd dus goed geweest.. te vroeg geboren én een jongen.. en daar lig je dan. Om 4 uur 's nachts kwamen ze me vertellen dat hij het moeilijk kreeg met de ademhaling en dat hij iets werd geholpen met cpap Om 10 uur was mijn man er en gingen we samen kijken, daar kregen we van de kinderarts te horen dat hij achteruit ging en we naar Zwolle moesten. Mika zou rond half 1 opgehaald worden door de ambulance. Ik moest er met eigen auto achteraan, want de verzekering vergoedde mijn ambulancerit niet.. daar lig je dan.. nog geen 24 uur geleden bevallen en hup de auto in naar Zwolle.. daar meteen weer naar hem toe.. hij was volledig onder zeil en werd kunstmatig beademd.. confrontrerend! Je wilt hem vasthouden, maar dat kan niet.. je zoekt contact maar hij reageert niet.. toch maar weer naar mijn nieuwe bedje dan.. daar kreeg ik te horen dat ik de volgende dag ook daar weer weg moest.. de verzekering vergoed maar 3 dagen ziekenhuisopname en ik was er "goed" aan toe.. ik dacht.. nééé.. niet wéér verhuizen.. ik wil bij mijn kindje zijn.. gelukkig werd aangeboden om naar het RMD huis te gaan.. dus de volgende dag om 14:00 zaten we in het RMD huis.. heb daar gelukkig mijn draai kunnen vinden.. Het is op 2 minuten rijden van het ziekenhuis. Nu konden we toch regelmatig langs hem gaan én konden we uitrusten én hebben we niet veel aanloop. Met Mika ging het iedere dag een beetje beter. Na 2 dagen hebben ze zijn "roes medicatie" gestopt waardoor hij kon gaan bewegen.. Ze begonnen met borstvoeding via een sonde.. en sinds vorige week is hij van de beademing af gegaan en kreeg hij nog wel dat cpap daardoor krijgt hij wel lucht binnen die zijn longetjes net een beetje extra druk geven zodat zijn longblaasjes open gaan staan en ze dus sneller ontwikkelen. Daarna is hij aan de lowflow gegaan en sinds zondag issie ook daar weer vanaf. Gisteren is hij terug overgeplaatst naar het zkh in Almelo. Vind het wel erg spannend allemaal ondanks dat het "goed" gaat. Vind het nu vooral moeilijk dat ik terug thuis ben en mijn manneke niet bij ons is..
Gefeliciteerd met Mika! Jeetje wat n verhaal zeg.. poeh hij had zin om de buitenwereld te verkennen. Gelukkig dat t goed gaat.. nog even geduld hebben en dan is je kleine jochie thuis. Wanneer mag hij naar huis? of weten ze dit nog niet?
Nee, weten ze nog niet. Wel moeten we rekening houden dat ie tot zeker de 37e zwangerschapsweek daar moet blijven. Hij zit soms nog steeds krap met zuurstof.. Dat moet eerst stabiel zijn.. Ik hoop dattie eind deze maand in ieder geval in zijn nieuwe eigen bedje mag slapen! Maar eerst maar eens de volgende stap van couveuse naar wiegje
proficiat met mika! pffff wat een verhaal. ik begrijp je volkomen! ik zelf ben onlangs bevallen met 28 weken en 4 dagen!1 allemaal onwerkelijk nog! de weg naar huis wordt voor jullie ook elke dag een stukje korter! vind de moed em kracht om hier door heen te komen. het wachten wordt straks beloond! je mag me altijd pb bericht sturen hoor. ik leef met jullie mee! liefs sonya
hoi hoi ook van mij uit van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon, hopenlijk komt mika snel naar huis lekker in zijn eigen bedje geniet lekker van je kleintje groetjes nathalie
Meid gefeliciteerd Ik ben met 34 3 bevallen heel heftig in 2 uur. Ik kan heel goed begrijpen hoe je je voelt ik moest ook mijn ukkie in het zh achter laten. Hij vergat in z'n slaap soms adem te halen. In de eertse week had ik een gesprek met de kinderarts en die zei tegen mij ga maar uit van de uitgerekende datum dat was een schok. Maar oke als hij maar gezond is.En een week later was meneee zo hard voor uit gerend en konden ze het bijna niet geloven.Maar hij mocht naar huis.Wij waren toen nog helemaal niet voorbereid.Hoe gek het ook klinkt maar we hadden echt zoiets van maar dat kan nog helemaal niet.S'avonds heb ik hem met mijn man opgehaald.Envan dat moment is hij zo hard gaan groeien.En doet hij het super.Hij groeide wel 1,5 kilo in een maand.Hij heeft echt zijn schade ingehaald. Hij weegt nu 6 kilo ruim. Meid geloof me het is het wachten waard ookal is het nu echt zwaar.
Bedankt voor jullie lieve reacties! Heb er ook wel vertrouwen in dat alles uiteindelijk goed komt.. tis nu alleen soms zo verdomd moeilijk om vol te houden vind ik.. Maar goed, we weten waarvoor we het doen
echt soms vraag je je af hoe je het allemaal doet.. maar je doet het. Er is een soort van automatische piloot en die heeft het gewoon even van je overgenomen, en dat is maar goed ook.
HIer een bevalling met exact 32 weken. Mirthe heeft verplicht tot 36 weken in het ziekenhuis moeten liggen, dat was protocol.... Snap wat je bedoelt. Wij zeiden wel eens: als we nu niet meer naar het ziekenhuis gaan, hebben we ook geen kindje.... niet dat we dit zouden doen, maar gewoon om het lege gevoel naar anderen te omschrijven, want begrip vanuit de omgeving is nogal verschillend....merkten wij! Maar ik hoop dat Mika lekker snel mee naar huis mag, zodat de leegte thuis snel is opgevuld! Hier genoeg dames die met je meeleven!