Bij welk gewicht ze je willen helpen verschilt erg per ziekenhuis. Universitaire ziekenhuizen hebben vaak strengere eisen. Daar moest ik afvallen tot een bmi van 30 wat voor mij toen helaas niet haalbaar was. Bij het andere ziekenhuis was afvallen ook belangrijk. Ik heb pcos en dat helpt de hormoonbalans herstellen. Daar mocht ik bij een bmi van 35 starten en dat was voor mij een haalbaar doel (ruim gehaald). Dit met hulp van diëtist en psycholoog. Ik ben met hulp van clomifeen nu zwanger . Ik zou zeker de stap naar de huisarts zetten, alleen al om uit te zoeken wat er aan de hand is.
Jeetje! Ik liep behoorlijk achter, wat een reacties (ik had nooit gezien dat er meerdere paginas waren haha) Ik zal eens wat vertellen over mezelf.. Ik ben een flinke meid, ook altijd al geweest (zit in de familie) Jaren geleden is er zelfs een maagband bij me geplaatst, en helaas met weinig reseltaat Momenteel pas ik erg op mn koolhydraten, Krijg ik hulp van een diëtiste sport ik vrij veel (min 3 x pw) en heb ik eindelijk weer wat ritme door mn nieuwe baan per januari. Ik weet ook heus wel dat mijn tijd nog wel komt, maar op 1 of andere manier gaat het gewoon vrij langzaam.. Het is gewoon frustrerend omdat je in die zin ouder wordt, en iedereen om je heen (spontaan) maar zwanger wordt. En geloof me is mis gun het niemand, maar ja ben gewoon bang..
Het is ook frustrerend. Hopelijk lukt afvallen goed en vind je een ziekenhuis waar ze je willen helpen. Succes!