Hallo Dames, Ik heb een vraag aan alle meiden die zwanger proberen te worden en dan met name de meiden die al een tijdje bezig zijn... Ik en mijn vriend zijn nu ongeveer 6 maanden bezig in het begin was het allemaal nogal chaos, omdat we te maken kregen met een ouder die erg ziek werd. Na maand in maand uit in het ziekenhuis geweest te zijn gaat dat nu beter en we zijn dan ook weer wat serieuzer aan het "klussen" Toen leek het wel een opsessie alles werd gelezen. Op de kop gezet voor het klussen en alles ovu, templijsten, touwtjes pendelen etc werd gedaan. Nu voel ik me ineens heel anders mijn insteek is we zien wel hoe en wanneer het komt. Mijn moedergevoelens zijn er zeker nog en we willen het ook graag, maar op een of andere manier geen ovu testen of temp meer. Gewoon beetje rekenen en dan vrijen als we zin hebben. Ik voel me weer gelukkiger zo, geen stress en het lijkt ook mijn relatie weer wat "lucht"te geven. Mider deprie na eisprong en niet meer aftellen. Heeft iemand anders dit ook gehad? Gewoon ineens helemaal anders? Of juist andersom eerst heel relaxed en daarna alles plannen etc? Liefs
Ja, wij zijn het ook volledig aan het loslaten. Ik had ook het idee dat ik er teveel mee bezig was. Veel gerekend en ovutesten gebruikt, gericht geklust, maar elke maand weer ongi. Ik was het helemaal zat en nu denk ik: we zien wel. Het komt wanneer het komt en ik geniet nu eerst maar eens flink van mijn zoontje, wetende dat het echt een wonder was dat het destijds in 1x raak was!
Bij mijn eerste twee kinderen heb ik niets gedaan. Niet tempen, geen o-testen enzo. Nu zitten we in de eerste ronde voor ons derde kindje. Voor het eerst met o-testen aan de gang. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest als nu. Ik kan me echt wel wat voorstellen van wat jij zegt. Succes!
Hoi, Bij ons is het net andersom. We zitten nu in ronde 6 en zijn nu begonnen met ovulatie-testen. Sinds deze ronde heb ik rust. Heb ik niet meer het gevoel van moeten klussen. We klussen nu wanneer we willen en als m`n testen m`n eitje aan gaan geven zullen we ook wel gaan klussen uiteraard. Maar hier is het juist door de ovulatie-test beter geworden. Toch raar dat het bij iedereen weer anders werkt. Wel erg grappig om dat te lezen. Groetjes
Hier is het ook andersom hoor... was er in de eerste paar maanden niet zo mee bezig, had veel om handen en ik had echt zoiets van we zien wel... maar nu dat jaar steeds dichterbij komt.. pff.. nou ik kan het echt niet loslaten hoor!
Wij zijn nog niet zolang bezig. Maar ik heb er wel last van gehad. Niet dat het een obsessie werd, maar meer het gevoel dat het nu moest. Alsof ik aan het falen was wanneer ik niet zwanger zou zijn. Voordat we aan onze 1e echte ronde begonnen was ik er erg mee bezig. Onze 1e ronde hebben we gericht om de dag en soms elke dag sex gehad. Nu (2e ronde) doen we het wanneer we willen en ik houd alles bij, waar ik me over verbaas is dat we het nog best wel vaak doen. Grootste tussenstop is 3 dagen! We hebben deze maand helemaal niet gericht geklust en me ei moet nogal komen . Ik voel me zo veel gelukkiger en heb het idee, komt het dan komt het. Moeten we nog een maand wachten, dan nog maar een maand wachten. Die maanden vliegen wel voorbij. Klinkt misschien dom omdat ik eind juni gestopt ben met de pil, maar ik ben in een maand wel omgeslagen van gedachten.
Toen wij ervoor gingen, hadden we ook zoiets van als het komt dan komt het... Maar het kwam niet, dus toch maar met ovutesten aan de slag gegaan. Toen wel zwanger geworden na een aantal rondes, helaas een miskraam geworden. Nu zijn we ook weer met ovutesten begonnen...
vanwege mijn lange cyclussen was ik even bang dat ik pcos had.. wij wilden eerst ook gewoon wel zien enzo maar door ovutesten weet ik dat ik een eisprong heb en dat hij heel laat komt! dat geeft mij wel rust. aan de andere kant als het zo nog maanden doorgaat zonder resultaat gooi ik de ovutesten eruit. je bent er toch veel mee bezig vooral als je al vroeg begint met testen.
Ik was wel steeds van het komt wel, vooral na mijn mk een aantal maanden terug, maar deze maand heb ik juist het gevoel dat ik het nu heeel graag wil. Dus ik ben juist weer begonnen met uitrekenen en 'plannen' . De tijd gaat snel, nog even en er is al weer een jaar verstreken ;(
Wat ik zelf ook heb ervaren is dat het soms voelt alsof er weer wat tussen komt. Ik weet niet hoe ik het anders moet uitleggen, maar we willen een kindje en ineens komt er iets ander ingrijpends op je pad. Het gevoel om alleen maar bezig te zijn met een kindje vervaagt dan en op het moment dat alles weer rustiger wordt trekt dat gevoel ineens weer aan. Ik krijg daar een heen en weer gevoel van en voel me daar ook schuldig over. Het voelt dat alsof ik het niet graag genoeg wil. Of dat ik eigenlijk teveel wil in deze fase van het leven. We zijn aan het kijken naar een ander huis, we willen graag trouwen, ik wil het op mijn werk ook allemaal goed doen en dan nog allerlei andere dingen waar ik me mee bezig hou..... Soms denk ik wel eens laat het nou maar los, dan komt het allemaal vanzelf. Mijn mantra is dan ook geregeld"Het leven is niet te plannen" Ik vind het enorm fijn om ook julie ervaringen te lezen en herken hier ook veel in Liefs
Apart verhaaltje hoe je het omschrijft. Ik heb ook wel dat gevoel af en toe hoor. Ik wil nog zo veel doen, en ja wat als ik zwanger ben. Heel raar is dat eigenlijk. Soms denk ik ook wel eens, "doe ik hier wel goed aan, om een kindje te willen?" Een heel raar gevoel. De tijd zal het ons leren wat de beste weg en keuze is. Hoop dat we toch allemaal snel onze wensen mogen verwelkomen, wat dat dan ook mogen zijn.
We zijn nu ruim tien maanden bezig en dit is de eerste cyclus dat ik het wat meer los kan laten. Ik ben wat minder hier te vinden, plan mijn leven niet meer rondom een eventuele zwangerschap, koop geen kleren meer op de groei [-( en neem nu gewoon een wijntje na mijn ei. Onder het motto je hebt er toch weinig invloed op als het niet goed is. Het leven als heilige heeft de afgelopen tien maanden weinig goeds gebracht op het miskraamfront. Het komt zoals het komt en anders maar niet. Ik gebruik wel ovulatietesten, maar heb weinig keus aangezien mijn cyclussen zwaar ontregeld zijn en het wel van belang is om te weten hoever ik zou zijn bij een eventuele zwangerschap. En het wat meer loslaten is heerlijk. Alsof ik mijn leven weer wat terugkrijg!