Afspraak is allemaal tegelijk beginnen op kantoor maar een gedeelte heeft hier lak aan maar word nu aangepakt. Dat scrum ga ik zeker nog verder lezen staan interessante dingen in om toe te passen.
Positief roddelen. Je gaat in teams van drie en jij gaat met je rug naar de roddelaars zitten en vervolgens gaan ze 3 minuten positief over je roddelen. Het is echt heel leuk en geeft een positieve sfeer en het is voor de ontvanger altijd leuk om iets positiefs te horen.
Iedereen kan wel iets positiefs bedenken over iemand ook al is het niet je beste vriend. Ik ben ook niet gek op dit soort toestanden maar dit was heel leuk en ik ging nog net niet naast mijn schoenen lopen
IT is best wel een mannenwereld en 40 uurs contracten zijn bij ons nog wel de norm. Er zijn wel een paar mensen met een papadag, maar ik plan deze meeting altijd op een dag dat iedereen er is. Je hebt speciale complimentenkaarten, staan ook wel online. Ik heb die ook weleens uitgeprint. Maar ik doe het ook weleens vrijblijvender, dan kunnen mensen post its plakken in de categorien: - wat gaat er goed: - wat gaat er minder: - complimenten voor: - ik heb een idee: Mensen echt dwingen om een compliment te geven werkt bij sommigen wel echt averechts. Als je ze de keus geeft gaat dat veel beter, net als bij kinderen
Het is iets waar je in groeit. 4 jaar geleden zijn we hiermee begonnen en toen liep het soms stroef, wilden mensen niet altijd meedoen. Nu zijn mensen er aan gewend en gaat het veel beter. Het is ook een kwestie van aftasten, sommige van die werkvormen zijn heel zweverig, dat past niet bij iedereen. Meestal ben ik positief verrast, dat mensen echt dingen durven bespreken die ze dwars zitten. Blijkbaar voelen ze zich veilig genoeg. Er is overigens geen hoger management ofzo aanwezig, alleen mensen van de werkvloer, dat scheelt denk ik ook wel.
Ik vind dit soort dingen doorgaans echt verschrikkelijk en zonde van m’n tijd, vooral gedoe met post its. Maar ik heb 1 keer een sessie gehad waar ik ook vreselijk tegenop zag en die verrassend positief uitpakte. Werkt wel het beste in kleinere groepjes, vind ik. We zaten in een groep van 5 en kregen allemaal een stapel kaartjes met daarop positieve eigenschappen. Die moesten we vervolgens verdelen en voor 1 van de andere deelnemers op tafel leggen, eerst zonder toelichting. Vervolgens mochten we allemaal een toelichting geven of vragen bij de kaartjes waar we dat nodig vonden. Dit leverde onverwacht hele mooie en bijna emotionele gesprekken op. Het was ook een vrij brede range van redelijk vaag omschreven eigenschappen, zoals begripvol, intelligent, goed gekleed,enzv, zodat het heel natuurlijk was om voor een toelichting te gaan en daar kwamen hele onverwachte dingen uit. Daarna deden we hetzelfde met (positief geformuleerde) verbeterpunten. Ik heb, tegen al mijn verwachtingen in, heel veel geleerd over mijn collega’s, mijzelf en hoe bepaalde patronen kunnen ontstaan en vond het echt een hele nuttige sessie. Wat ik persoonlijk ook altijd wel leuk vind zijn van die trainingen waarin persoonlijkheidsstoornistypen en hun onderlinge relaties worden besproken (bv https://www.insightsbenelux.com/blog/persoonlijke-ontwikkeling/insights-kleuren). Vooral een feest der herkenning, maar het maakt je wel weer even bewust van hoe anders mensen allemaal in elkaar zitten. Maar als je echt heel laagdrempelig iets meer ‘band’ wilt creëren: dit zag ik ooit bij een ander bedrijf waar ik op bezoek was, en vond ik zo waanzinnig leuk. Centraal in het kantoor bij de koffiehoek was een hele grote muur en aan die muur had iedere medewerker een eigen fotolijstje met foto van iets belangrijks in hun leven opgehangen. Er hing dus een allegaartje van verschillende lijstjes en foto’s van gezinnen, reizen, hobby’s, huisdieren, enzv, en dat leverde leuke gesprekken op aan de hand van die foto’s als mensen daar koffie gingen halen. Ik vind dat zo leuk, maar kreeg het er op m’n eigen werk niet doorheen.
Wij hadden dat iedere ochtend, sorry maar vond het zonde van mijn tijd. Dan zou ik eerder een wekelijkse vrijdagmiddagborrel (kan ook alcoholvrij natuurlijk!) organiseren waar men bij mag aansluiten en de week bespreken bijvoorbeeld. Mijn mening is wanneer je mensen tot zulke dingen gaat verplichten er juist een weerstand komt. Als je zoiets wil moet er een vorm van vrijblijvendheid zijn. Organiseer een leuke teamdag met activiteiten voor teambuilding. En houd verder gewoon rekening met verschillende karakters en mensen.
Thnxx voor je berichtje, blij te zien dat er ook mensen enthousiast kunnen worden die er soms erg tegenop zien. Denk dat dat altijd een groot deel is. Collega's leren kennen is wel een dingetje idd. Sommige ken je door en door en andere laten zo weinig van hunzelf zien dat je eigenlijk gewoon niks weet. Die foto's is ook een leuk idee alleen bang dat onze muur al te vol hangt. Die kleuren ook interessant om de collega's beter te leren kennen. Leuk!
Ik werk al jaren in een team dat verspreid zit over heel Europa. We werken ook nog eens aan allemaal verschillende projecten, dus met sommige collega's onderling is er na genoeg geen wekelijks/maandelijks contact. Ieder jaar hebben we 2x een meeting van drie dagen (dit jaar helaas niet mogelijk...). Ik ben zelf niet de teamleider, maar wel de 'groepsbinder' en ik probeer wel steeds iets te vinden wat we ondanks de afstand samen kunnen doen. Wat bij ons heel goed was ontvangen is dat we vorige jaar mee hebben gedaan aan Steptember. Voor de maand september kreeg iedereen een stappenteller, met als doel om iedere dag te proberen 10.000 stappen te zetten. We deelden onze successen en grappige foto's etc via een Whatsapp-groep en vanuit de organisatie zat er ook een dashboard achter. Het doel van de organisatie is geld inzamelen voor het goede doel, dat liep bij ons wat moeilijker door de verschillende landen. Maar als team zelf was dit echt een groot succes om de onderlinge band te verbeteren!
Welnee joh, het is juist een enorme opsteker voor mensen. Ik vond het juist helemaal niet ongemakkelijk en dat wil wat zeggen hoor
Ik zou er compleet ongemakkelijk van worden ik vind op commando complimenten geven of positief zijn echt onmogelijk. Ik kan op zo’n moment dat echt niet bedenken. Ook kan ik mijzelf echt geen houding geven als mensen mij een compliment geven.
Ik denk dat mensen zelf er het nut van in moeten zien en moeten ervaren dat het werkt. Dat hangt natuurlijk van de aard van de werkzaamheden af of het iets toevoegt. Als je de hele dag nauw metelkaar samen werkt aan 1 project , dan is sochtends even de koppen bijelkaar steken wat we vandaag gaan doen echt geen overbodige luxe. Maar er zijn vast veel individuelere beroepen waarbij het niet zo speelt.... dan heb je gewoon last van een management wat je met hippe buzzwords op wil zadelen. Als je echt de scrum methode gebruikt is er geen klassieke projectleider meer, maar moet het team zelf bepalen welke kant ze op gaan. Dat heeft als voordeel dat er geen manager meer in je nek staat te hijgen en dat je relatief veel vrijheid hebt. Maar het vereist wel een heel hecht team, een team wat moet investeren in onderlinge relaties en veel onderling overlegt. Dat vereist wel dat iedereen daar in meegaat. Bij ons was er in eerste instantie wel wat weerstand, maar mensen zien nu ook de voordelen ervan.
Dat lijkt me dan toch echt wel iets om aan te werken. Het is toch belangrijk dat je complimenten kunt ontvangen? Waarom zou je daar ongemakkelijk van worden? Mensen zijn vaak geneigd om elkaar alleen maar te vertellen wanneer het niet goed gaat, maar heel veel mensen willen toch ook dolgraag horen wanneer het wel goed gaat. Kijk geforceerd is natuurlijk niet goed en je kunt beter mensen de keuze geven of ze een compliment willen maken, maar als je aan het idee gewend bent om positieve dingen eerder uit te spreken naar collegas kan de werksfeer daar echt zoveel van verbeteren.
Dat doen we op mijn werk ook echt wel maar niet in zo’n setting. Dan wordt het voor mij echt een ‘moetje’. Mensen moeten altijd het gevoel hebben gewaardeerd te worden niet op zo’n gezet moment.