Hallo allemaal, Ik vind het zo verschrikkelijk dat ik topic open, maar ik hoop dat er meerderen zijn (voor wie ik dit ook vreselijk zou vinden) die herkenning hierin vinden, zodat ik weet dat ik gelukkig niet de enige ben. Vorig jaar oktober zijn mijn man en ik getrouwd; zo dol, dolgelukkig ik was met m'n mannetje, dat kon gewoon niemand zich voorstellen en ik was zo gelukkig dat ik eindelijk mijn 'ja-woord' kon geven! We hebben zo'n geweldige tijd met elkaar achter de rug, super gewoon! Maar sinds dat ik nu zwanger ben lijkt het net of ik een aversie tegen mijn man heb.. Heel apart.. Ik voel me soms zo want het is echt niet zo dat ik minder gelukkig met hem ben, helemaal niet! Maar op het moment lijkt het net of ik gevoellozer ben. Zou dit door de hormonen kunnen komen en herkent iemand zich hierin?
Ik herken het wel een beetje. Tijdens mijn zwangerschap moest mijn man ook niet teveel aan me komen, ik was nogal in mijzelf gekeerd. De hele dag zit er al een baby gebruik te maken van je lichaam , en dat gepluk hoef ik er dan niet bij . Bovendien rook ik ook veel sterker dan normaal dus die mannenlucht vond ik ook niet erg prettig. Na de bevalling was alles snel weer normaal gelukkig , en gelukkig heb ik ook nog eens een man die dat allemaal maar pikt...
Maak je geen zorgen, dit zijn echt de hormonen hoor! Ik herken het neit van mezelf maar wel van mensen in mijn omgeving.
Bedankt voor de snelle reacties! En voor het feit dat dit dus aan de hormonen ligt.. Echt heel raar, voor de zwangerschap kon ik mijn man de hele dag wel omhelzen, knuffelen, enz., maar nu heb ik daar op het moment helemaal geen behoefte aan. En als hij dan naar mij toekomt voel ik me echt schuldig, dan zegt hij hoeveel hij van me houd enz., maar dat komt op dat moment gewoon echt niet uit mijn mond, terwijl dat echt wel zo is, want ik hou zielsveel van 'm. Raar hoor, die hormonen! Zou dit na de bevalling weer weg zijn? Ben nu 14 weken, kan dus zijn dat dit nog wel weer weg gaat in de zwangerschap?
Meid, hormonen! Je hebt even genoeg aan jezelf. Zwanger zijn is niet altijd een roze wolk hoor. Al moet je dat van de omgeving denken. Je zult zien dat het komende weken vast weer beter gaat worden. Bij de eerste zwangerschap voelde ik me heel schuldig dat ik soms liever op mezelf was. Nu bij nummer 2 wist mijn man dat, en liet me heerlijk met rust. maar na de eerste 3 maanden voel je je vast weer anders!
inderdaad de hormonen! ik had dat tot een paar weken na de bevalling en daarna was onze relatie weer zoals het altijd was
Heel erg herkenbaar, toevallig nog over gepraat met mijn man gisteren. Gelukkig begrijpt hij het en weet hij dat het niet aan hem ligt. Ik mis het zelf ook dat ik daar geen behoefte aan heb, maar het doet me allemaal gewoon heel weinig... Erg lastig en ik hoop echt dat t anders wordt
Ik had dit bij mijn vorige zwangerschap ook heel erg. Niet eens alleen het gebrek aan gevoel, maar ook veel irritatie en had hem liever niet eens in de buurt. Voelde me daar erg schuldig over weet ik nog wel Gelukkig werd het na het eerste trimester snel weer beter! Sterkte ermee, en ligt niet aan jou of je man, maar aan die gekke hormonen
Ik had dit mijn vorige zwangerschap ook. Zijn gewoon de hormonen. Bij mij heeft het wel de hele zwangerschap geduurt. Gelukkig was onze relatie hiertoe wel bestand.
Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties! Geeft me echt een gerust gevoel! 'k Was heus niet bang dat ik ineens niet meer van m'n man hield, maar ik voelde me ineens zo 'koel' tegenover hem, heel apart.. Net of ik 'm soms gewoon even moest ontwijken, pffff, die rare hormonen! Was van de week al heel neerslachtig, ik dacht: 'wat is er nu weer met me aan de hand?' Maar gelukkig dat er herkenning is!
Ik herken het heel erg! Ik houd hartstikke veel van mijn man, al 11 jaar (waarvan nu 2,5 jaar getrouwd) en mijn liefde voor hem is in al die jaren alleen maar meer geworden. Maar nu...mijn god, die arme man, ik kan hem gewoon amper om me heen verdragen. Laat staan sex hebben, ik moet er gewoon niet aan denken. Ik kan het ook echt niet verklaren, want hij is nog net zo lief voor me als anders. En ik HAAT mezelf soms echt dat ik zo bot tegen hem doe. Ik weet dat het de hormonsters zijn waardoor ik me zo voel, maar het is voor niemand leuk. Voor mij niet en al helemaal niet voor mijn man. Ik heb geen oplossing voor je helaas, alleen herkenning...
Ook hier alleen maar herkenning! Had het bij de vorige zwangerschap, deze zwangerschap weer! Na de zwangerschap heeft het nog even geduurd tot alle hormonen uit lijf waren (toen gelijk weer zwanger, arme vent.. ). Maar komt dus goed en ook hij moet dus maar even doorbijten
ow dit is zow herkenbaar!! het is voor mijn man echt geen pretje als ik zwanger ben! heb er beide keren last van gehad. ik heb me laten vertellen dat dit idd een hormonen kwestie is... probeer je je er niet te veel druk om te maken en maak het bespreekbaar met je partner, leg hem uit dat het allemaal bij de zwangerschap hoort en alles weer terug komt zodra je bevallen bent!
Klopt, hormonen... Ik las laatst een interessante theorie. Die ging meer over seks, maar zal ongetwijfeld ook hiermee te maken hebben: je lijf is bezig met een zwangerschap en daarmee dus met voortplanting. Daardoor hebben sommige vrouwen minder behoefte aan allerlei vormen van intimiteit, immers: je bent al bevrucht, dus het heeft geen functie meer. Je lijf gebruikt de energie nu voor de zwangerschap. (Lastig uitleggen, maar ik hoop dat je 'm snapt.)
Je hebt mij ook geholpen door dit topic te openen! Ik heb er ook last van gehad maar dacht dat het toch echt gewoon aan mezelf lag en niet aan de zwangerschap. Nu is het ver over dus ik hoop dat het bij jou ook over zal gaan.