Het gaat niet om de meetlat of de wens. Het gaat om de weg er naar toe die moeilijker, wanhopiger, angstiger wordt! Inderdaad die mount everest klimmer ervaart al die dingen ook en iemand die een heuvel oploopt niet. Prachtig omschreven betty!
Niks gaat langs een meetlat. Niet voor mij tenminste. Ik geloof dat iedereen het graag wil en ieder op een punt het zwaar heeft. Maar er word hier zo vaak geroepen dat er geen verschil in zit en dat is natuurlijk vette onzin.
Hoho, jullie begrijpen me helemaal verkeerd! Met mijn laatste zinnen bedoelde ik juist dat ik het heel erg vind dat jullie van die opmerkingen naar je hoofd krijgen. Dat ik het erg vind dat weinig mensen zich in jullie in kunnen leven. Overigens was ik niet in 1 ronde zwanger, wel binnen een half jaar. Ook al was het de vraag of ik niet onvruchtbaar was geworden door mijn jarenlange ziekte.
Ik heb alle reacties ook gelezen. De weg naar een zwangerschap toe is voor iedereen inderdaad anders, daar ben ik het volledig mee eens. Ik hoop echt dat ik nooit de MMM hoef te doorstaan. Er word hier nu alleen heel erg hard over de kinderwens gepraat, daar gaat het mij nu om. Dat iemand zegt dat haar kinderwens vele malen groter is dan van iemand die nog maar net bezig is. Iemand die nog maar net bezig is heeft inderdaad jullie wanhoop niet gevoeld, de vernedering bij de gynaecoloog niet hoeven doorstaan. Zo iemand weet inderdaad niet hoe het voor jullie is om in de MMM te zitten. Maar toch vind ik dan dat je de kinderwens er buiten moet laten, dit is persoonlijk en is niet te vergelijken. Dat is het stukje wat ik erg beledigend vind.
Oh okay dan begreep ik je bericht verkeerd. Maar dan nog; geniet van je wondertje en brand een kaarsje haha
het gaat inderdaad om de weg er naar toe.. en als mensen vinden dat het maar aanstel is, en we niet zo moeten zeuren... want is ronde 1 is het zo een werelddrama dat het niet gelukt is... echt ik kan me er zo boos om maken. :x stel je maar eens voor dat je je kansen ziet afnemen.. en er steeds minder opties overblijven. Wij kunnen niet natuurlijk zwanger worden.. en je krijgt maar een beperkt aantal kansen.. en als het niet lukt.. worden wij NOOIT ouders. en die grens.. komt steeds dichterbij en dichterbij.. en vandaag weer een stapje dichterbij. Sorry hoor, maar echt, onzinnig en belachelijk de reacties van sommige die ik lees. Ik kan er gewoon niet bij, dat sommige van jullie denken, ach stel je niet aan, ik in ronde 1 of 2 heb het ook mega super zwaar. Want ja.. het boeit niks of je in ronde 1 of in ronde 100 zit. Ik heb al jaren een kinderwens.. en een sterke.. moest wachten op de juiste partner en door omstandigheden nog wat langer.. toen we eindelijk begonnen, was de wens enorm! En toen een zwangerschap maar niet kwam.. en je na 2 jaar hoort dat natuurlijke weg nooit zal lukken.. nou ik kan je vertellen HET BOEIT WEL!
Dat zal ik zeker doen mijn zus zit ook in jullie positie. Ik maak van dichtbij mee hoe ontzettend klote het is. Dat de weg voor jullie veel en veel zwaarder is dan bij iemand die meteen spontaan zwanger wordt, zou ik nooit ontkennen. Helemaal mee eens. Ik had het alleen over de wens, niet over de weg.
Het boeit zeker Pandavliegen. Het gaat steeds meer pijn doen hoe langer het duurt. De angst zwengelt aan van zal ik ooit kinderen krijgen? Wat nou als het niet lukt? Het is psychisch een heel moeilijk proces. En je komt niet onder kinderen en gezinnen uit. Want overal zie je ze. En het doet mij behoorlijk pijn omdat te zien. Vooral als je gezinnen met hele kleine kinderen ziet. Dat vind ik echt moeilijk. Overal hoor je vrouwen over hun kinderen praten. Dan kan jij niet meepraten, en dat is best pittig. Mensen moeten het echt niet onderschatten want het is echt heel zwaar.
Ik vind dit wel mooi omschreven. Dekt precies mijn gevoel met weinig woorden. Ik heb het opgegeven andere mensen te willen laten begrijpen wat ik mee maak. Dat kan namelijk niet. En nu ik daarmee opgehouden ben heb ik veel meer rust. Ik ga mezelf niet meer verdedigen of vergelijken met iemand, die gewoon zwanger kan worden. Ik ga geen begrip of medeleven meer verwachten. Mensen weten gewoon niet beter en daar kan ik inmiddels goed mee leven.
En nog even, ik gun het iedereen om snel zwanger te worden, en ik hoop dat er weinig zijn, bij wie het lang duurt of nooit lukt. ik wens niemand zo een traject toe. Maar een inimini beetje begrip.. zou wel prettig zijn. en bloem, lief dat je een kaarsje brand, en wat super kut dat je het van zo dichtbij moet meemaken!
Ja, ik vind het heel erg voor mijn zus. Steeds zo ziek zijn (en tot nu toe eigenlijk voor 'niks'). Ik probeer zo goed mogelijk met haar mee te leven. Ik vond het ook erg moeilijk om te vertellen dat ik wel zwanger was, terwijl zij het mij juist ook heel erg gunt wegens mijn (andere) medische geschiedenis.
Maar wat ik me afvraag: gaat het om de diepte van de wens en de kracht van het verlangen? Of gaat het om de angst om nooit meer een hapje te eten te krijgen en alleen maar die schaal langs je neus te zien komen en de geuren te ruiken en anderen te zien eten? Ik denk best dat iemand die een half jaar bezig is een enorm grote wens kan hebben en weet eigenlijk niet of die wens dan kleiner is dan bij een doorgewinterde mmm'er? Ik heb bij mezelf niet een verschil gemerkt in de toename van mijn wens en verlangen, maar wel echt een duidelijke groei van mijn angst om nooit dat te krijgen wat ik zo graag wilde. Mijn beste vriendin werd in ronde 1 zwanger terwijl wij net de eerste ronde in de mmm waren gestart. Ik vond het zo moeilijk! Ik heb toen ook vertelt dat het voor mij al gemakkelijker zou worden als iemand mij zou garanderen dat het OOIT zou lukken. Al was het over 5 jaar, al moest ik er tig behandelingen voor ondergaan, maar DAT alle ongemakken beloond zouden worden. Dan kun je verlangend en dromend over de toekomst die schaal met lekkernijen voorbij zien komen en kun je het beter verkroppen dat degene naast je geniet van dat wat ze krijgt. Maar het simpelweg niet weten OF het ooit voor jou is weggelegd doet de angst groeien En dan is die schaal met lekkere hapjes geen pretje om te moeten aanschouwen.
Volgens mij begrijp je mij niet, of verkeerd. Ik vind het jammer dat je mijn opmerking dom en onzinnig vind terwijl jij vind dat mijn of andermans kinderwens minder groot is dan die van jou na x-aantal jaar. Dat vind ik inderdaad beledigend en jammer dat je dat niet begrijpt. En nee, ik zeg niet dat jou traject niet zwaar klote is, en nee ik zeg niet dat iemand in de mmm zich aanstelt en ik zeg niet dat het gemakkelijk is. En ook niet dat ik precies weet hoe jij je voelt. Daar heb ik in al mijn antwoorden niet over gerept. Ik zeg dat het niet fair is om te zeggen dat andermans wens minder groot is omdat JIJ weet hoe dat was toen in het eerste jaar. Maar jij ben mij toch niet? Jij weet toch niet hoe groot mijn, of andermans wens is. Ik begrijp gewoon de vergelijkingen niet.
De wens wordt sterker door angst, onmacht, verdriet, geduld/ongeduld, pijn en onbegrip. Maar de oerwens veranderd niet en dat is een kind. Maar om nou te zeggen dat jij je beledigt voelt omdat die wens verkeerd omschreven wordt?!.... Ik begrijp dat sommige meiden het juist andersom hebben.. Hoe kun je nou gaan sparren over dit intense verdriet en gaan dubben over de wens dat die even diep zit... :s come on.... De wens voelt wss hetzelfde maar wat zij hebben meegemaakt om er te komen is wel even vele malen erger en pijnlijker en dus gaat de wens, het oerverlangen dieper zitten en je pijn doen tot op je ziel.... Maar om nu naast meiden die 5/10 jaar bezig zijn jezelf beledigt te voelen omdat jij ook een kinderwens hebt en die gebagatelliseerd wordt, gaat wel even hier aan voorbij :s
Dit had ik ook idd, zelfs toen ik eindelijk zwanger was heb ik eigenlijk de hele zwangerschap het gevoel gehad dat dit me elk moment kon worden afgenomen. Die angst bleef gewoon, zelfs tot aan de bevalling. Ik heb ook wel een periode gehad dat ik het gevoel had dat mijn kinderwens kleiner was. Dat ik er zo ver van af kwam te staan dat ik het me niet meer kon voorstellen.
Prima, dan is jullie wens vele malen groter. Sorry, stom van mij dat ik me beledigd voelde dat hebben jullie natuurlijk nooit....😃
Dat staat er niet. Ik had altijd het idee dat er intelligente vrouwen zaten hier.... De wens is hetzelfde, maar de weg er naartoe zo dusdanig zwaar dat je niet kunt gaan zeuren over dat je je beledigt voelt over de zwaarte van de wens.... Ja de wens hetzelfde, de weg er naartoe nog geen fractie... Kan het dan zijn dat het bij die meiden toch allemaal wat zwaarder en heftiger is dan een wens die geen verdriet kent behalve 5x ongesteld worden? Daar gaat het om. Zoals ik al eerder heb beschreven is het een oerwens en die voelt bij allemaa hetzelfde maar de zware weg er naartoe maakt het vele, vele, vele malen zwaarder en verdrietiger.