Vriendin reageert zo raar

Ja misschien heeft ze het er idd wel heel moeilijk mee.. misschien moet je het haar eens vragen waarom ze zo doet.

 

Ik vind het niet raar dat je dat gevoel krijgt. Ik vind het ook een beetje raar van je vriendin.

Ik zou denk ik of vragen aan haar of ze het vervelend vind dat je haar 'opscheept' met je verhaal en emoties.

Of ik zou er direct klaar mee zijn en uit mezelf er niks meer over zeggen tegen die vriendin. Totdat ze eens uit haarzelf erover begint.

 

Tsja je zou het kunnen vragen. Uitleggen wat je voelt en dan vragen hoe zij het ziet. Misschien is ze zich er niet van bewust hoe jij het ervaart. Ook omdat het inderdaad "maar" een nichtje is en niet iedereen zo close is met nichtjes (nou ben ik daar ook een slecht voorbeeld van want ik KEN de meeste niet eens) en ze misschien toch niet helemaal door heeft hoe dit voor jou is?
OF ze weet zich misschien geen houding te geven tenopzichte van jou nu jou dat overkomen is omdat jij zo actief steun hebt gegeven toen met haar moeder. De een is daar handiger in als de ander en je geeft zelf al aan dat jij gevoeliger bent en zij een redelijk nuchter typje. Dat zal zij ook wel gemerkt hebben denk ik zo
Misschien is ze bang dat ze het verkeerd aanpakt en jou er meer pijn als goed mee doet (en dan ga ik nu even van mezelf uit want ik weet dat ook nooit zo goed. En dan soms ineens weer wel. Verschilt van persoon tot persoon nml)

Heb altijd het idee dat veel van deze dingen op misverstanden gebazeerd zijn en invullen wat een ander denkt. Beter om eerst even te checken hoe een ander het ziet voor je daarop door gaat.
En als je dat nu niet voor elkaar krijgt laat het dan even rusten en kom er later nog eens op terug. Dan kan er misschien makkelijker over gepraat worden.

 

Ik zou haar inderdaad ook even vragen of dat ze het wel prettig vind dat je alles verteld betreft je nichtje. Gecondoleerd trouwens.

Misschien komen er dan inderdaad weer emoties bij haar los m.b.t. haar moeder.

Gewoon vragen dus. Dan weet je ook waar je aan toe bent . Vragen kan geen kwaad lijkt mij.

We kunnen natuurlijk niet van iedereen verachten dat ze zullen reageren hoe wij dat liever zien .

Ik wens je veel sterkte meis! Xx..

 

Je hebt gelijk zo denk ik er ook over. Maar idd niet iedereen is het zelfde. Vraag het haar gewoon. Ik ben wel benieuwd wat ze zal zeggen en hoe ze zal reageren. Keep us posted AUB.

 

Ik vind het zelf heel moeilijk te praten met mensen die net iemand zijn verloren ik weet mij geen houding te nemen. Ik kan dan zelfs ontwijkend zijn niet express maar wil iemand niet kwetsen.

misschien voelt zij zich ook zo?

 

Allereerst gecondoleerd Luciaatje, ik lees het verhaal net en ik vind het erg heftig. Kan me heel goed voorstellen dat je hier wel even van van de kaart bent.
Ik vind het lastig om in te schatten wat er aan de hand is met je vriendin. Ik kan me wel een beetje identificeren met haar (ook mijn moeder verloren en nogal nuchter), maar hoe ze nu doet vind ik wel vreemd. Misschien dat ze niet goed weet hoe ze moet reageren, zoals noukie89 zegt.

Haar reactie is op zijn zachtst gezegd wel een beetje gek. Het klinkt echt alsof zij het inderdaad minder belangrijk vindt o.i.d. Terwijl je nooit leed met leed moet vergelijken, zeg ik altijd. Als iemand drie jaar van de kaart is omdat zijn hond dood is, denk ik daar misschien het mijne van, maar ik laat dat niet merken. Voor diegene is dat dus het einde van de wereld, dus dan is dat zo, en dan erken ik dat.

Ik zou het haar nog eens face to face vragen. Je zegt nu dat je een bepaalde ondertoon hoorde, maar dat was ook via de telefoon, en dat vertekent toch altijd een beetje. Probeer met haar live het gesprek aan te gaan, houd het bij jezelf: zeg dat jij hier erg mee zit, en dat je graag haar steun en aandacht zou willen hebben, en vraag dan of ze dat kan geven.

 

Ik zou het ook raar vinden als ik jou was

je verwacht toch wel een beetje van je vriendin dat zei er nu ook voor jou is

en als ze echt denkt van het is "maar " een nichtje, dan zou dat wel heel raar zijn (vind ik dan hoor)

ik bedoel ik heb ook beide ouders verloren, maar dan nog als een vriendin van mij verdriet heeft om wat dan ook, overleden nichtje, oma, of what ever

dan ben ik er voor haar net zoals ze er voor mij is, en dan steun ik haar

ik bedoel, elk verlies is gewoon heel moeilijk en zeker als je close bent, dan heb je het daar gewoon moeilijk mee.

ik zou het denk ik niet zondag vragen (omdat die andere vriendinnen er nog bij zijn)

maar ik zou er wel nog een x op terug komen, van goh waarom doe je zo afstandelijk?

nouja en als zei allemaal niet vind dat ze dat doet of wat dan ook, dan zou ik het maar laten, maar dan zou ik wel weer een beetje een gek beeld bij de vriendschap krijgen zegmaar.. (kweet ook niet hoe goed/close jullie nu zijn en zijn geweest natuurlijk, maar ik bedoel als ik dit zelf met een vriendin zou hebben)

 

Nou, dan vind ik het eigenlijk helemaal raar. Dat zou ik dan ook tegen haar zeggen: dat je een erg moeilijke tijd hebt en dat je heel graag zou zien dat zij er voor jou kan zijn.
Wat mupet zegt is trouwens ook wel waar: misschien is zondag niet helemaal het goede moment. Al kan je misschien wel ook aan die andere meiden laten blijken dat je het moeilijk hebt nu. Misschien ziet zij dan ook aan hun reactie hoe je ook kan reageren...