Eigenlijk heb ik tot nu toe niets vreemds aan mezelf gemerkt wat de uitwerking van hormonen betreft...voel me ondanks sommige kwaaltjes nog steeds 100% mezelf eigenlijk... Sinds een week of twee echter, heb ik soms opeens last van een enorme achterdocht, echt naar!! Ik vraag soms extra door bij mijn vriend en denk wel eens 'stel dat hij met een ander stiekeme afspraakjes heeft...of erger nog ook seks!' ik heb er eerlijk gezegd geen gegronde redenen voor....maar het doet me wel pijn en ik kan mezelf gek maken met gedachten...bah wat vervelend zeg!! Dit had ik voorheen absoluut niet... Herkennen andere zwangeren dit ook? Die spookgedachten soms.... Brrrr...hoop dat ze snel voorbij varen...niet fijn!! Ik probeer maar te relativeren en heb het ook uitgesproken bij mijn vriend, maar soms steekt de achterdocht dan toch weer de kop op...
ik denk dat het door de hormonen komt die doen gekke dingen met je .. blijf erover praten met hem en ik denk dat het na de bevalling wel weer weg trekt
Denk dat het ook wel te maken heeft met zenuwen voor na de geboorte. Ik droom heel vaak dat mijn vriend ons in de steek laat (wat hij nooit zou doen) En dat we er alleen voor staan. Ik en de baby dan. Misschien dat het daar mee te maken heeft? Dat je onbewust bang bent?! Kzou het idd wel goed met hem bespreken. Dan weet hij hoe je je voelt en kan hij dat gevoel ook weg proberen te halen.
Hi Meryl, Ik weet helemaal wat je bedoelt! Ik heb dat ook, de laatste weken vooral, vreselijk. Ik denk ook elke keer, volgens mij heeft hij een ander, als hij een smsje krijgt denk ik, oh god, dat is ze Of dat hij me nu niet aantrekkelijk vind ofzo, pfff, ik heb het er ook met hem over gehad hoor en hij begrijpt er helemaal niks van, ik heb ook helemaal geen reden om zo te denken, het zullen de hormonen wel zijn maar ik wordt er wel eens gek van. Hij is bouwvakker en ik zie hem al de hele dag fluiten naar andere vrouwen, hahaha belachelijk gewoon! Het wordt tijd dat de kleine wordt geboren, dan heb ik tenminste geen tijd meer om zo te denken.. Liefs Jojo
Fijn te lezen jullie reacties....thanks for sharing! Denk inderdaad ook dat het gedeeltelijk met angst te maken heeft...je moet er toch niet aan denken dat je opeens uit elkaar gaat na de geboorte van de beeb??!! Brrr...lijkt me heel naar. Ik hoorde een tijdje terug ook een collega zeggen 'dat er veel mannen vreemd gaan na de bevalling', vond dat zo rot om te horen. Waarschijnlijk heeft dat ook wel iets met me gedaan Sommige dingen wil je gewoon niet horen, vooral nu!!
jaaaaaa, herkenbaar. Voordat ik zwanger was gingen mijn vriend en ik ook weleens alleen weg. Nu deed hij dat vorige week. Hij ging naar een amsterdamse avond met een (vrijgezele) vriend. Die ik totaal niet vertrouw. En ik de hele tijd tegen hem voordat hij wegging 'laat je niet overhalen door hem om met een andere meid naar buiten te gaan hé'. Ik had mezelf zo gek gemaakt dat ik de hele avond angstvallig op hem heb zitten wachten. Dit slaat nergens op. Mijn vriend is helemaal gek van mij nu ik zwanger ben. Hij vind alles even mooi en zegt iedere dat hoeveel hij van me houd. Stomme hormonen!!!
Ik heb er sinds de zwangerschap juist helemaal geen last meer van terwijl ik voorheen soms best jaloers kon zijn. Maar NU....helemaal niet meer! Gisteren ging hij met zijn neefje nog eventjes een terras pakken en hij vond het niet leuk dat ik niet mee wilde. Dus ik grapte: 'Ah joh, beter toch dat jullie alleen gaan i.p.v. met een zwangere erbij? Meer sjans met de meiden'. Ik draag zijn kindje, daar kan geen meid tegenop. Maar het allerbelangrijkste: mijn gevoel van onzekerheid of achterdocht is gewoon totaal weg.
Op zich klinkt het wel logisch. Als de zwangerschap verder vordert en de geboorte van het kindje nadert, wil je (evolutie-gewijs gezien zeg maar) dat je man bij je blijft en er niet snel nog even met een ander vandoor gaat. Je wil zorgen dat hij bij jou blijft om straks, zeker die eerste maanden voor jou en je kindje te zorgen. Daardoor ben je extra op je hoede. Vond het wel een goeie theorie Hier eigenlijk is het eigenlijk hetzelfde als wat Assi zegt. Was ik voordat Lena er was soms best een jaloers kreng, nu is dat helemaal voorbij. Er is toch niemand leuker dan ik. Okee, Lena dan, maar daar blijft het bij
Zou het niet kunnen zijn dat je misschien ook wat onaantrekkelijker voelt door je buik? Ook al zegt je vriend waarschijnlijk dat je de mooiste bent en hij meent dat ook zeer waarschijnlijk? Ik heb juist meer een beetje dat ik andere vrouwen niet vertrouw... Er is er nu ook eentje die ik er van verdenk dat ze achter mijn vriend aanzit, hij geeft geen krimp hoor en schenkt haar ook niet veel aandacht. Maar omdat ik haar al niet heel gezellig vind, irriteert het me mateloos haha... Misschien worden we wel alerter door hormonen?? Ik vind die theorie van valhalla ook wel aardig trouwens
Heel herkenbaar!!! Bij mijn eerste zs ging mijn vriend nog regelmatig stappen met zijn vrienden (die totaal niet met kids bezig zijn). Ik lag altijd wakker tot hij thuis was... Nu is onze zoon er en ik kan echt weer genieten. Ik merk dat mijn jaloezie nog nooit zo ver weg is geweest Thank God, want je wordt er zooo onzeker van! Dus meid, het gaat over hoor! Sterkte met de laatste loodjes
denk idd dat het te maken heeft met het wat meer onaantrekkelijk voelen. Ik voel me t.o.v. al die jonge slanke grietjes ook echt zo'n moet nu! haha Het is ook raar als je in een paar maanden tijd van maat 34 naar 38 gaat!
Hoi, Ook ik heb er last van en ben nog maar 12 week ver. Ik had het bij mn andere zwangerschappen ook heel erg. Het komt bij mij door de hormonen en omdat mn lichaam zo aan het veranderen is. Heb wat puistjes,futloos haar,geen uitstraling meer en daarnaast heb ik al een buikje(komt denk ik omdat het mn 3e is). Na de zwangerschap,toen mn hormonen weer uit mn lijf waren en ik weer op gewicht was had ik er geen last meer van. Tis wel vervelend maar,als je vriend begrijpt dat het komt door de hormonen dan heeft hij er vaak wel begrip voor. Blijf er over praten,dat is belangerijk.
Het is bij mij niet omdat ik me minder aantrekkelijk voel. Moet eerlijk zeggen dat ik mijn buikje echt wel mooi vind eigenlijk. Vind het ook heel bijzonder en ben er trots op dat ik een baby in me draag....(wauw)...best stoer ook eigenlijk! Ik kan me wel herkennen in wat een eerdere schrijfster liet weten, het gevoel dat andere vrouwen 'gevaarlijk' kunnen zijn, daar ben ik nu wel extra gevoelig voor. Mijn vriend heeft een eigen zaak waar veel jonge blommen werken die wel van een drankje (na werk) en feestje houden! Ik zit dan thuis en heb er niets van in de gaten...'wat gebeurt er allemaal daar??' Mijn vriend geeft mij geen reden om te wantrouwen, maar die vrouwen wel...die hebben niets te verliezen lijkt wel en vinden het misschien nog eens extra spannend ook!! (bah...dat geeft me vooral een naar gevoel soms....die onzekerheid is er zeker wel)...
Oh ja, ik herken dit wel. Omdat mn vriend het niet van de daken schreeuwt word ik bang dat hij het toch niet wilt o.i.d. terwijl dat helemaal niet zo is. Als hij aan het werk is, is hij daar 200% mee bezig, hij denkt niet 24 uur p.dag aan de ongeboren vrucht, zo is het wel en ook begrijp ik dat wel. Nu is het al een nuchtere henkie, maar zou het wel leuk vinden als ie heel af en toe ook een beetje meegaat in mijn zwangerschapshysterie.... Gevoelens hebben of denken dat ie vreemdgaat heb ik niet, voel me ook niet onaantrekkelijk, maar het is onze eerste dus ik voel wel van alles over dat straks alles anders is etc en dat je niet weet hoe dat zal gaan zijn.....
Toevallig vroeg ik mij dit gisteren nog af. Heb het niet zozeer met mijn vriend. maar vooral over de bevalling: stel dat dit fout gaat, of dat er met mij iets helemaal mis is straks.. Of, stel nou dat Maurice ( mijn vriend ) straks verongelukt, dan moet ik hem missen, en staan we er helemaal alleen voor.. Ik haal me de naarste scenario's voor ogen, vind het echt verschrikkelijk. Heb ook constant het idee, dat als ik er aan denk. Dat ik er op 1 of andere manier om vraag'. Om gek van te worden, maar volgens mij is er heel weinig aan te doen.. Helaas.. sucees ermee! LiefSs.
Hoi Leoniiee, Ook wat jij 'denkt' is bij mij ook de revue gepasseerd...Net zoals wat ik al schreef en bij deze gedachten ben ik bang dat erom 'vraag' ... Terwijl ik helemaal niet wil dat het verkeerd afloopt etc. Dat is een beetje doemdenken denk ik dan maar...Ik ben ook wel een overbezorgd typje hoor...ben al snel huiverig als mn vriend me niet op tijd belt o.i.d., dan denk ik, die ligt in de kreukels, wil dan al bijna het dichtstbijzijnde politiekorps bellen... Af en toe vind ik mezelf zo'n miep....nu helemaal! jij ook suc6 er maar mee!