Het hoge woord is eruit. Mijn stiefzoon van 9 blijkt depressief. Er is op korte tijd ontzettend veel gebeurd, de afgelopen 4 jaar zijn zijn ouders uit elkaar gegaan, is zijn grootmoeder gestorven, zijn 2 overgrootmoeders gestorven, papa een nieuwe veiendin en een baby, mama haar 3e nieuwe vriend en zijn opa een nieuwe vriendin. Alleen wij merken dit niet wanneer hij bij ons is. Hij is dan gewoon vrolijk, speelt en onderneemt veel. We hebben hem een tijd terug een zorgenvriendje kado gedaan en praten ook over de zorgen die hij heeft. Zo schrijft hij veel dat hij papa heel erg mist als hij bij mama is. Ze komen 1 week de zondag en de andere week fan vrijdag tot zondag. Nu viel het ons al een tijd op dat wanneer het 5 uur wordt op zondag hij heel erg verandert. om half 7 vertrekken we terug naar de moeder. Nu dachten wij een beetje dat wij spoken zagen en er teveel achter zochten, maar zondag waren vrienden bij ons en toen belde de moeder dat ze ze eerder kwam halen en dan nog met ze een ijsje ging eten. hartstikke leuk dachten wij maar echt mijn stiefzoontje veranderde zo. het viel zelfs onze vrienden op. Hij bleef maat herhalen dat hij niet naar mama wou en bij papa wilde wonen. Even over gebabbeld dat dat niet ging, en mama ook verl van hem houdt en oom wil dat hij naar huis gaat etc, toen leek het goed voor hem. Maandag kregen we allemaal verwijten van de moeder. Ze was met hem naar de dokter geweest omdat hij niet wou stoppen met huilen. Daar stelde de dokter een depressie vast en zij raadde aan om meer contact met ons. Nu hebben ik en vl het erover gehad en zou co-ouderschap met een 50/50 regeling voor ons wel haalbaar zijn. Ook omdat stiefzoon(s) aangeven dit beter te vinden. Maar wat als zijn ex dit niet wil? en wat dan met de alimentatie?
Betalen jullie nu wel allimentatie? Op het moment dat de kids 50/50 regeling krijgen dan zal dat aanzienlijk zakken omdat jullie ook meer kosten voor de kids dragen. Hier is ook een 50/50 regeling, betalen geen allimentatie maar draaien wel voor alle kosten op (kleding, uitjes, zwemles etc) Ik denk dat jullie eens om tafel moeten gaan zitten en bij het er niet uitkomen hulp inschakelen van ofwel een mediator ofwel maatschappelijk werk. Maar gezien het beter is voor de kids als het zo gaat dan denk ik dat moeder daar weinig tegenspraak op zal hebben.
Als het echt duidelijk is dat 50/50 beter voor hem zou zijn, zou ik er wel voor gaan. Ofwel inderdaad via maatschappelijk werk, ofwel desnoods via de rechtbank (als zijn moeder niet mee wil). Begrijp wel dat dit voor de moeder een zware stap is en ze dus ongetwijfeld gaat tegenwerken. Van ongeveer 10 à 12 dagen per 2 weken zou ze naar 7 dagen gaan. Je kan ook altijd als voorstel naar haar doen om het in fases te doen en te beginnen met bijvoorbeeld een 5/9-regeling en te zien hoe dat gaat (om dan over een jaar ofzo bijvoorbeeld naar 7/7 te gaan of 6/8 als volgende tussenstap). Dit lukt wel alleen maar als je geen mijlen van elkaar woont, want je kan het kind moeilijk op 2 verschillende scholen laten gaan. Bij 50/50 valt de alimentatie meestal weg omdat het kind dan evenveel bij jullie is als bij de moeder. Hoogstens kan er afgesproken worden dat de schoolrekeningen en de medische rekeningen gedeeld worden.