Vorige week hebben we te horen gekregen bij de 20 weken echo dat ons meisje waarschijnlijk een open ruggetje had. We werden doorgestuurd naar het radboud in nijmegen om het zeker te weten omdat de verloskundige twijfelde zei ze. Ze kon het niet helemaal zien. Helaas bleek het waar te zijn en bleek het toch ernstiger als dat we dachten. Ons meisje zou waarschijnlijk nooit kunnen lopen en misschien niet eens kunnen zitten. Na meerdere afspraken de afgelopen week en vele gesprekken hebben we besloten om de zwangerschap voor haar af te breken. Maar omdat ik zwanger ben van een tweeling was het vrij moeilijk. Gister is de zwangerschap voor haar afgebroken doordat ze kalium in haar navelstreng hebben gespoten. Ons meisje blijft tot aan de rest van de zwangerschap dus gewoon bij mij en haar broertje. Aan de ene kant erg moeilijk maar aan de andere kant ook fijn dat ze toch nog bij me is. Het lijkt wel of ik mijn gevoel heb uitgeschakelt en veel niet mee krijg wat er om me heen gebeurt. Kan ook niet na denken alsof alles is stopgezet. Heb zoveel verdriet wat anderen niet begrijpen. Gister werd er nog gezegd dat ik blij moest wezen dat ik toch nog 1 kindje in me had die wel gezond is. Hoe kan iemand zoiets hards zeggen...
Wat een moeilijke beslissing die jullie hebben moeten maken... Ik hoop dat je toch nog een beetje van je zwangerschap genieten kan hoe moeilijk dat ook is nu. Héél veel sterkte.
Heel veel sterkte. Wat bijzonder dat jullie meisje nog bij jullie kan blijven. Helaas is er veel onbegrip wanneer je je kindje op vroege termijn op zo'n bijzondere manier verliest. Je zult helaas mensen tegenkomen die nare reacties geven. Maar daarnaast zul je waarschijnlijk ook opvallend vaak horen dat er in de naaste omgeving meer mensen zijn die hun kindje op deze termijn verloren hebben. Voor mij werkte het heel bevrijdend om er open over te zijn. Het is veelal onwetendheid van de omgeving. Zo was ik in de veronderstelling dat een kindje nadat het overleden is zo snel mogelijk uit je lichaam moet ivm risico voor de gezondheid van de moeder... Mag ik jou vragen hoe dat zit? Als je er niet over wilt praten begrijp ik dat ook. Nogmaals heel veel sterkte de komende tijd!
Jeetje wat een heftige en bizarre situatie. Heel veel sterkte toegewenst met het overlijden van jullie dochtertje. Hopelijk kan haar broertje in je buik je op sommige momenten nog troost bieden, al lijkt het mij verschrikkelijk moeilijk en dubbel.
Dit moet een bijzonder moeilijke en heftige tijd zijn.. Heel veel sterkte toegewenst aan jou en je directe omgeving.
Omdat ik zwanger ben van een tweeling konden ze haar niet halen. Ook omdat het risico voor haar broertje te groot zou zijn. Ze zal worden weggedrukt door haar broertje omdat hij wel verder groeit en zij niet meer. Als ik beval hopelijk pas over 20 weken zal ik ook bevallen van haar maar dan zou ze waarschijnlijk mee komen met de placenta.
Heel veel sterkte meid. Dit lijkt me best moeilijk om te weten dat je meisje niet meer leeft, maar dat je pas over 20 weken echt afscheid van haar kunt nemen. En idd mensen kunnen gekke/domme/onnadenkende opmerkingen maken.
Jeetje wat een dapper maar vooral moeilijk besluit. Hoe graag je je meisje bij je had willen houden, veel leed blijft haar bespaart. Jullie zijn nu al goede ouders, jullie denken nu al in het belang van jullie dochter. Door open over het onderwerp te zijn ontvang je veel steun van de mensen om je heen. Deze steun heb je hard nodig en sleept je er doorheen. Dat hebben wij in ieder geval zo ervaren. Mensen die rare opmerkingen maken weet niet wat ze zeggen. Maar vergeet een ding niet die mensen staan niet in jullie schoenen en willen al zeker niet met je ruilen. Het zegt genoeg over deze mensen en niets over jullie. Heel veel sterkte, dikke knuffel
Wat ontzettend heftig. De keuze die je moet maken, het verdriet maar ook nog geen afscheid kunnen nemen, omdat ze in jou blijft zitten. Zijn er nu ook extra risicos? Mensen willen vaak graag wat zeggen, maar weten soms ook niet wat ze moeten zeggen, daardoor proberen ze het vaak positief te maken. Dikke knuffel en veel sterkte!
wat moeilijk, wat zwaar. Heel veel sterkte. en die reacties, ik weet zeker dat ze goed bedoeld zijn. Maar ik begrijp ook dat het voor jou hard aan kan komen.
Wat ontzettend heftig zeg. En tuurlijk ben je blij dat je een gezond kindje nog in je buik hebt, maar dat maakt de pijn van het afscheid moeten nemen van het andere kindje niet minder helaas. Wat zwaar ook dat je pas écht afscheid kan nemen van je meisje op de dag dat je ook begint met genieten van je zoontje. Heel dubbel. Heel veel sterkte voor jullie!
Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties. Het enige wat we nu kunnen doen is afwachten en hopen dat alles goed blijft gaan met ons ventje. Er zijn wel risico's zoals infectie gevaar, vroeg geboorte en dat mijn lichaam ons meisje wilt afstoten en dat mijn vliezen dan breken. Hopelijk gaat van dit alles niet gebeuren en blijft ons ventje nog zo'n 20 weken veilig in mijn buik zitten.
Wat moeilijk en spannend allemaal. Pas goed op jezelf en ik duim voor je dat het goed blijft gaan met je kleine mannetje.
Lieve Kwebbel, wat erg voor jullie maar je hebt de juiste keuze gemaakt. Daaruit blijkt al hoeveel je van je meisje houdt. Ergens fijn dat je haar nog even bij je kunt houden maar ook ontzettend dubbel. Echt afscheid nemen gaat nu nog niet, je zal straks ook vast met dubbele gevoelens de bevalling in gaan (hopelijk over een aantal maanden). Tja wat andere mensen zeggen... Ze bedoelen het echt goed en proberen troostende woorden te bieden maar zij weten niet dat geen een woord troost geeft met zo een verlies. Ik kreeg vaak de reactie, 'maar gelukkig heb je al een gezond kindje geniet er maar extra van'. Ik kon me daar erg aan ergeren maar nu ik een aantal maanden verder ben kan ik zon reactie wel begrijpen.. Ze wil toch iets zeggen en je naar iets positiefs leiden. Veel sterkte de aankomende tijd! Blijf goed praten met je partner dat is het belangrijkste.
Hey kwebbel! poeh... wat een nare situatie waarin jullie zitten zeg! Tuurlijk ben je blij met het kindje dat je alsnog gaat krijgen, maar zo zit het natuurlijk niet. Je gaat 2 kindjes krijgen, waarvan er 1 is overleden. Maar wij hebben zelf ook ervaren dat veel mensen anders aankijken tegen het overlijden van een kindje in deze fase. Voor hun lijkt het nog niet echt een kindje te zijn en moet je 'blij zijn dat het al zo vroeg is ontdekt', terwijl het natuurlijk wel echt al je kindje is. Alles zit er al op en aan, het is al helemaal compleet. Dit lijken alleen de mensen heel kortbij zich te beseffen. Zo hebben wij di tenminste ervaren. Ook ik zal voor je aan duimen dat de zwangerschap nog lang gaat duren. Dit bedoel ik dan natuurlijk positief. Liefs Sofie