Hopelijk heeft iemand goed raad voor mij want ik weet het even niet meer. Tot 3 weken geleden was mijn zoon van 20 maanden een uitstekende slaper. Om 19:00 uur naar bed en je hoorde hem niet meer tot de volgende ochtend 7:30 - 8:00 uur. Maar tegenwoordig.... Overdag slapen is geen feest maar een uurtje lukt meestal wel. De nacht is echter compleet veranderd. En ik heb bang dat dit komt omdat we hem net voor de kerst 2 dagen bij het wakker worden bij ons in bed hebben genomen. (Hij werd toen om 7:10 uur wakker maar we logeerden bij mijn ouders en wilden hen niet tot last zijn.) Ergens in de nacht (dat kan 3,4,5 of 6 uur zijn, geen peil op trekken) begint hij heel hard te schreeuwen. We reageren er niet gelijk op maar naar een minuut of 10 gaan we er toch naartoe met wat water, geven hem een schone luier en de mededeling dat het veels te vroeg is en dat hij weer moet gaan slapen. Zodra de deur open gaat staat hij vrolijk in bed, Hallo! Enge dromen zullen het dan wel niet zijn denk ik... Zodra we de kamer verlaten is het weer brullen. Vervolgens gaan we er elke 10 -15 minuten naartoe, leggen hem neer, vertellen dat het slaaptijd is en vertrekken weer de kamer uit. Dit kan zo rustig 1,5 tot 2 uur doorgaan. Slopend! Maar ik wil hem niet voor 7:00 uur uit bed halen. Ondertussen is hij doodmoe. Dikke blauwe wallen onder zijn ogen. Iemand tips voor mij. Kwestie van volhouden. Compleet zijn smeekbedes negeren? Ik weet het even niet meer...
wij hadden dit probleem rond 18 maanden, bij onze zoon had het echt met verlatingsangst te maken. Konden hem ook niet terugleggen. Mijn man een maand ongeveer dan bij hem geslapen op het matras er naast, zodra hij sliep op zijn tenen (lukte soms wel, soms niet) de kamer uit. Het hielp ineens ook toen ik de babyfoon bij ons op de kamer had en vanuit onze kamer mijn stem liet horen. Net als dat zijn vader naast hem ging liggen: papa is hier, ga maar lekker slapen. En toen bleek hij ook te gaan slapen! Periode heeft wel zo'n twee maanden geduurd. Gelukkig is nu alles weer helemaal ok, en slaapt hij als een os...... STerkte en ook succes.
Het kan meerdere dingen zijn, verlatingsangst, bang in het donker, dromen. Bij ons was het afgelopen nachten ook raak. Tot we het ganglicht aan lieten, dat hij dat zag als hij wakker werd snachts. Geen kick meer gehoord, sliep weer heel de nacht door. Hij was wel wat onrustig door de feestdagen en het onweer en de klappen die ook overdag goed te horen waren. Sterkte want nachtrust is voor jullie allemaal van belang.
Klinkt als een faaaaaaaaaase (maar wel een vervelende!). Hier hebben we er bij beide kinderen ook last van gehad. Stug volhouden, in hun eigen bed laten liggen en blijven herhalen dat ze moeten slapen en dan gaat het ook wel weer over, maar kan wel even duren.