zoon heeft dit al een paar keer genoemd. ‘ X kijkt dan heel zielig naar beneden. Met gym noemden drie jongens hem slap en stom’. Zoon zegt zelf niks te doen. ‘ ik vind het zo zielig mama’. Hij durft de jongens er niet op aan te spreken uit angst dat ze zijn vriend niet meer willen zijn. Samen gekeken wat hij zou kunnen doen. Hij neemt zich voor om het aan de juf te vertellen. Zoon is verdrietig gaan slapen omdat hij het zo erg vindt. Hij vindt het gepeste jongetje zelf niet heel leuk en wil er geen vrienden mee zijn. Wat ik hem ook niet opdring. Ik ben er zelf ook sip van. Hoe zouden jullie reageren? En wat kan ik het beste doen? Het gaat om groep 5. Ouders zeg ik altijd vriendelijk gedag maar verder geen gesprekken mee.
Ik denk dat de enige manier is om naar de juf te gaan. Misschien kan je dit samen met hem doen als hij het niet goed durft? Ik ben een moeder van zo'n gepest jongetje en weet wel degelijk dat hij gepest wordt. Gelukkig in groep 5 dit jaar een stuk minder. Maar kan me bijna niet voorstellen dat de ouders van dat jongetje het niet weten.
Passeer ik dan niet de ouders? Door met meester over hun zoon te praten? Lastig...... ook hoe te reageren op gevoelige zoon
Mijn dochter kwam in groep 5 met het zelfde thuis alleen betrof het een meisje. Haar kleren werden in de kleedkamer bij gym van de bank af gehaald imdat een ander daar wilde zitten, er werden snoepjes uitgedeeld tijdens een schooluitstapje en dit meisje werd overgeslagen. Mijn dochter was er ook verdrietig van. Ze durfde wel bij gym op te schuiven en te zeggen “je kan nog naast mij zitten” en ze heeft haar snoep met dit meisje gedeeld. Maar ze vond dat dit niets oploste en ik heb haar net als jij bij je zoon, aangeraden naar de juf te gaan. Dit heeft ze gedaan en ik heb later nog aan de juf gevraagd of ze bij haar geweest was en heb ook nog verteld waar mijn dochter mee thuis kwam. Dit was destijds in de laatste week voor de zomervakantie dus zei de juf dat ze het mee zou nemen in de overdracht naar groep 6 zodat ze er meteen bovenop konden zitten. Mijn dochter is trouwens ook geen vriendinnen met dit meisje, maar ziet wel dat ze aardig is en nooit naar of lelijk doet. Goed dat jouw zoon ziet dat dit gebeurt, en ik snap heel goed dat hij er zelf niet actief(direct tegen de jongens) iets mee durft te doen, naar de juf gaan is een prima alternatief en moet als het goed is iets oplossen.
Dank je wel! Ik hoop dat het mijn zoon lukt om het tegen de meester te zeggen.. en ik zal het ook verifiëren bij de meester en als het hem niet lukt het zelf tegen de meester zeggen..? Niet naar de ouders vh jongetje gaan vinden jullie? Zoontje noemde ook geen concrete dingen, en noemt steeds wisselende namen die pesten..
Nee juist via de juf of meester zou ik als ouder fijner vinden dan wanneer een (relatief onbekende) moeder me op het schoolplein aanspreekt. Ik ben ook wel eens aangesproken door ouders van kindjes waar zoon wel mee speelt, dat ligt dan weer want anders vind ik.
Met de meester/juf praten is beter dan niets doen. En mocht je het zien zitten, dan zou ik het ook zeker aangeven bij de ouders. Ik zou het als ouder van een dergelijk kind prettig vinden als een andere ouder zich ook om mijn kind bekommerde. En voor je zoon, ik zou proberen hem te stimuleren naar de meester/juf te gaan als het gebeurt. En bij voorkeur ook 'achter' het gepeste kind te gaan staan. Daarvoor hoeft hij er geen vriendjes mee te worden, maar hij kan het kind in kwestie wel laten merken dat hij hem ziet en er voor hem is ed. Misschien durft hij ook wel tegen de pesters in te gaan? Mijn dochter heeft in beide posities gezeten: gepest worden en zien dat anderen gepest werden. Beide dingen vraten energie. En ze ging er nogal hard in...wat haar niet echt hielp, maar wat ik wel goed begrijp. De kinderen die het meest gepest werden, steunde ze en zocht ze ook met regelmaat op. Ze was geen vrienden met ze, maar ze liet wel merken dat ze niet alleen waren. Dit hebben we ook zo besproken, dat ze geen vrienden hoefde te zijn met kinderen waar ze geen vrienden mee wilde zijn, maar dat dat niet betekend dat je niets hoeft te doen. Dat je ook door af en toe eens met iemand in de rij te staan of eens een opdracht samen te doen, als normaal niemand dat wil, iemand het gevoel kunt geven dat hij niet volledig alleen is. Van de moeder van één van de desbetreffende klasgenootjes weet ik dat dat voor hem hielp. Het loste het probleem niet op, maar het maakte toch wel iets uit.
bij pesten zijn er verschillende rollen binnen in de groep. de pestende, meegaande kinderen, toe kijkers en wanneer de groep gezond is, de kinderen die ingrijpen, kinderen die sterk in de groep staan en iets daar tegen doen, dus opkomen voor het kind dat gepest wordt. je zoon is dus de positieve kracht in zijn groep. staat sterk in de groep, wanneer de kinderen zoals je zoon die normaal gesproken tegen de pestende kinderen zouden moeten opkomen, dat niet meer kunnen/durven doen, is er al een groot probleem aan de gang binnen de groep, namelijk dat de pest cultuur te ver in de groep heerst. daar hebben alle kinderen last van, de groep is niet veilig! omdat de groep het nodige natuurlijke sociale evenwicht verloren heeft. dat is de reden waarom je kind zo verdrietig is. dat is echt iets om aan de juf te vertellen. en natuurlijk aan de ouders van het kind, dat zij weten dat het probleem aan de juf verteld is. als je dat niet doet, en de juf doet het niet zo goed straks( een juf alleen kan het probleem niet oplossen, omdat dit een verdere fase van pest cultuur is, dan dat er iemand gepest wordt), weten de ouders van het kind dat gepest wordt helemaal niets.
Zeker naar de juf/meester gaan wij krijgen van de juf elke week een weekmail wat ze gaan doen etc. Ze hadden het afgelopen week over pesten gehad daar stond ook in hoor je dat er een kindje gepest wordt (dus niet alleen je eigen kind) kom dit aub melden. Ik zou dit zeker doen zo kan je misschien erger voorkomen.
Lastig... zoon wil niet dat ik het de meester vertel... bang dat het uitkomst en hij voor verklikker wordt uitgemaakt.. ik probeer hem steviger te maken dat hij zelf naar de juf gaat als hij het ziet gebeuren..
Wat ik je zoon vooral zou willen meegeven is dat de pesters zwak zijn, en degenen die het voor de gepeste durft op te nemen sterk. Dat het een goede eigenschap van hem is dat hij het pesten afkeurt. En dat je begrijpt dat het moeilijk is om iets te doen. En daarnaast hem ondersteunen en stimuleren om toch naar de meester of juf te gaan. En de gepeste laten weten dat hij niet alleen staat. Ik heb beide zelf meegemaakt vroeger. Op de middelbare weliswaar, maar het idee is hetzelfde. Toen ik gepest werd is mijn moeder met mijn mentor gaan praten. Ik schaamde me kapot. Maar het heeft wel geholpen. Een van die jongens heeft zelfs excuses aangeboden. Later werd een meisje in mijn klas gepest (was ook echt een eeeh... Apart kind). Maar omdat ik haar situatie zo goed kende wilde ik daar niet aan meedoen. Ik durfde het niet actief voor haar op te nemen,ben wilde al helemaal geen vriendinnen worden. Maar ben wel naast haar gaan zitten als ze weer eens alleen zat. En dingen toegefluisterd als " zijn eikels, moet je negeren" dat soort kleine dingen kunnen een wereld van verschil maken.
inderdaad vertellen, want als sterke kinderen al bang zijn om het te vertellen dan is het echt uit de hand gelopen. je moet het vertellen. en vertellen dat je kind bang is en niet verklikker wilt zijn. daar let de meester wel op. dus hij houdt het geheim. ze hebben hun draai boekjes. ze weten, als het goed is, wat ze moeten doen.
Was ik als ouder maar ingelicht door andere ouders toen onze zoon gepest werd ! Niemand wist wat, wij noch leerkracht. Maar wel meerdere ouders . Helaas pas aan het eind van het schooljaar werd ons gevoel bevestigd door ouders die het al veel langer wisten. Wat is daardoor veel leed berokkend .wat had er veel eerder inbegrepen kunnen worden als iemand haar mond eerder had open gedaan! Ga het dus asjeblieft wel zeggen. Tegen leerkracht of ouder, dat maakt niet uit. Bedenk wat het zou betekenen als het jouw kind was.
Werken ze op school met pestprotocol en de symbolen? Met met balonnen of domino? Zo ja, dan weet hij dat hij 'er uit' kan stappen en zo het dominoeffect van het pesten kan doorbreken.
niet alleen de gepeste kinderen krijgen daar ernstige problemen maar ook de kinderen die normaal gesproken op zouden komen voor het gepeste kind. dat is dus heel zwaar voor deze kinderen, gewetenspijn en schuld gevoelens. kinderen die pesten leren daarmee ook zeer slechte sociale vaardigheden waarmee ze in de toekomst niet goed kunnen functioneren, ook schuld gevoelens en spijt met zichzelf dragen. ze kunnen dus ook niet functioneren als volwassenen. soms hebben pestende kinderen moeilijke problemen thuis zo blijven deze problemen onontdekt. dus wel vertellen.
Ik zeg ook niet dat andere kinderen het pesten moeten melden, maar de ouders! Als wij als ouders nu van onze kinderen horen dat een ander kind gepest wordt, trekken we aan de bel. In eerste instantie bij de school /leerkracht , als het niet anders kan bij de ouders van het gepeste kind. Nadat het pesten bij onze zoon openbaar kwam heeft de school elk jaar bij aanvang van het schooljaar in een brief gevraagd om melding te doen bij horen van pesterij. Zeer belangrijk! Dus niet de verantwoordelijkheid bij een kind leggen en hopen dat hij of zij het verteld