Omdat er zo'n mooi topic is ontstaan over ontstane vriendschappen en ik zie dat er tóch nog best veel meiden zijn die t leuk lijken om elkaar n x te mailen of zelfs te ontmoeten.. Ik vraag me af of er meiden bij zitten die zich toch heel soms wel s eenzaam of alleen voelen (en dan heb ik t dus over vrienden/vriendinnen en niet je partner)! Ikzelf vind het super jammer dat ik geen beste vriendin heb nl. T lijkt mij geweldig om dingen gemeen te hebben en gezellig bij elkaar over de vloer te komen ed. Natuurlijk in goede en slechte tijden er voor elkaar te zijn.. Want daar zijn vrienden/vriendinnen voor. En ja.. heel soms voel ik mij dan best wel eenzaam en zou ik graag dingen willen delen (wat ik overigens op dit forum ook wel doe hoor) ! Zo.. dan weten jullie dat, ik stel me nu wel kwetsbaar op zeg, pfff
ik heb ook wel van die periode's dat ik een beste vriendin mis. heb gelukkig zat vrienden maar 1 waar je alles mee kan delen waar je lief en leed mee deelt die mis ik nog. dus meid, je bent niet alleen, zijn we samen eenzaam liefs susanne
ik snap wel wat je bedoelt Patroeschka, ik heb dat ook. Op een gegeven moment krijgt ieder haar eigen gezin en werk en iedereen heeft het druk en zo, dus dan gaat alles anders. Er gaat heel veel tijd voorbij voor je elkaar weer eens ziet, je moet eerst bellen om af te spreken en een datum plannen en ga zo maar door ik voel me zeker wel eens alleen/eenzaam. Aan de andere kant zijn mn vriendschappen die ik heb wel weinig, maar wel zo dat ik overal over kan praten met ze en dat is ook veel waard natuurlijk. Als ik me alleen voel komt dat eigenlijk omdat ik mn vriendinnen maar zo weinig zie. het is niet leuk, maar ik denk dat het wel bij iedereen zo zal gaan ?
nou jah ik ken het probleem ook wel een beetje! ben al mijn vrienden verloren toen ik in verwachting was en heb er 1 vriendin doo terug gekregen maar dat is ook eigelijk de enige die ik heb ik mis het ech wel eens want de mensen waar wij mee omgaan die werken allemaal dus heb nooit is iemand die bij mij op de koffie komt of ff lekker mee ken winkelen! mis het wel hoor heb het altijd gehad dus jah weet dondersgoed wat ik mis!
Bij mij is het juist andersom, heb juist voor het eerst in mijn leven nu een echte "beste" vriendin. Vroeger dacht ik dat ook wel, maar dat waren vooral vriendschappen van mijn kant heb ik wel gemerkt. Als ik hun dan nodig had waren ze er niet. Overigens heb ik buiten die ene vriendin, ook bijna geen vriendinnen. En als je dat soms weleens hoort , lekker met een groepje stappen enzo lijkt me dat ook weleens heerlijk!
Ik heb het zelf ook weleens hoor, vooral hier op Aruba, ik heb hier ook heel weinig vrienden en voel me regelmatig eenzaam! In NL heb ik best veel vrienden en ook een aantal beste vriendinnen, regelmatig met elkaar uiteten, stappen, lekker rose drinken, maar moet zeggen dat ik me dan nog weleens eenzaam voelde hoor, zal misschien wel aan het aard van het beestje liggen! Je zet er specifiek bij niet je partner, maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik me juist weleens door hem eenzaam voel hoor, of ben ik me nu wel heel erg kwetsbaar aan het opstellen? Dat komt dan omdat ik totaal niet op dezelfde golflengte zit met mijn partner (tenminste met heel veel niet) en dan heb ik het idee dat ik het allemaal alleen moet doen! Boehoehhhhhhhhh , klink wel heel zielig zo vind ik eigenlijk! Mag wel even he, zelf medelijden hihi! Nee hoor, over het algemeen gaat het wel goed met me !
Hai, Ik vind niet dat je je kwetsbaar opsteld hoor. Je toont je gevoelens en dat moet ook gewoon kunnen natuurlijk. Ik begrijp wat je bedoelt, 2 vriendschappen zijn kapot gegaan. Helaas, maar zo leer je ze wel meteen kennen. Ik heb ook geen "beste" vriendin meer, en mis dat ook wel hoor. Heb nog wel een paar hele goede vriendinnen, maar die hebben ook hun eigen gezinnetje. Maar gelukkig hebben we hier met z'n alle genoeg aanspraak, maar inderdaad een echt maatje zou altijd leuker zijn. Liefs Vanessa
Ik herken het ook, ik heb een aantal hele goede vriendinnen, maar door mijn verhuizing naar Hilversum zie ik sommige weinig meer. Het is toch anders dat je steeds agenda's naast elkaar moet leggen, dan dat je smiddags opbelt en een half uurtje daarna samen op het terras zit ofzo. Bovendien heeft iedereen inderdaad werk/gezin en is dat soms lastig te combineren.
En of ik me eenzaam kan voelen ! Ik heb sinds ik mijn man leerde kennen eigenlijk geen vriendinnen meer . Dat komt omdat ik de eerste in het groepje was die zich echt ging binden . Vriendschappen zijn verwatert en andere bleken mijn vriendschap niet waard . Sinds ik een vaste baan heb , is het helemaal afgelopen met alle vriendschappen ( de echte vriendschappen dan he ) . Ik heb gewoon geen tijd meer om iets te ondernemen om mensen te ontmoeten . Na mn werk heb ik mn gezin en in de weekenden mn gezin en huishouden ( grote dingen altijd in het weekend ). Gelukkig heb wel een hele goede vriendin gevonden in 1 van mijn schoonzusjes Verder ben ik ook vrij achterdochtig en vertrouw niet zomaar iemand Dit is natuurlijk ook niet zonder reden Dus ik begrijp het heeeeeeeeeel erg goed hahahaha . Maar ik voel me helemaal niet zielig hoor ! Een vriendin waar je alles mee deelt , zou erg leuk zijn . Maar ik ben natuurlijk al erg rijk met mijn gezin (en hoop nog "rijker" te worden ) , dus vind het geen noodzaak zeg maar Groetjes Joyce
Ik snap je helemaal. Tuurlijk heb ik hele goede vriendinnen, waarvan er 2 op het moment ook zwanger zijn, maar beide van de 1e en dat is toch anders. Wij waren de 1e binnen onze vriendenkring die een kindje kregen en dat merk je, ze gaan heel anders met je om. Verder is een vriendin in mijn ogen heel erg verandert en die bel ik ook niet meer zomaar. Maar aan de andere kant: Ik voel me gelukkig zo, ik heb veel aan mijn gezin! Af en toe zou het wel lekker zijn een vriendin die je niets hoeft te zeggen, maar je meteen snapt.
Ik heb wel een goede vriedin. maar voel me toch ook wel geregeld eenzaam. Ik woon in een piep klein dorpje war niks te beleven is. Maar ik mis soms wel eens het intense. Toen ik ben gaan samenwonen was ik de eerste en we waren al een fase verder zeg maar dan me vriendinnen die zaten nog echt van zoveel mogelijk vriendjes hebben op vakantie enzo en tja ik woonde al samen. Ik heb me ook vaak moeten verdedigen voor mijn gevoel omdat ik het liefst thuis was al me vriend thuis kwam die kwam toen standaard was. ze begrpen dat niet hij kan toch ook wel wat opwaremn in de magnetron maar ze konden dan niet begrijpen dat ik gewoon lekker samen wilde zijn met hem. Heb hier helaas ook ruzie over moeten maken. Als ik dan nieuwe vrouwen leerde kennen werd na een paar weken/ maanden altijd de dicissie begonnen op de een of andere manier waarom me vriend in het huishouden niks hoefde te doen en ik heb tot nu toe alleen nog maar de buurvrouw die begrijpt dat ik niet kan maken als iemand 60 uur werkt ik niet nog eens huishoudelijke klussen ga geven als ik er 24 uur werk des tijd. nu is hij voornamelijk alleen op zaterdag middag en zondag thuis en ik hele dagen dan zijn er nog mensen die vinden dat hij dan op zondag de tuin kan doen terwijl ik het veell belangrijker vind dat hij dan alle tijd geeft aan daan en dat we lekker wat met zijn 3e kunnen gaan doen. en zo zijn er zoveel dingen dat mensen schijnbaar niet kunnen snappen dat ik vrined lief geen "taken"" geef. ik vind dat hij ee hele grote taak heeft en dat is het gezin finacieel onderhouden dus hoezo geen taak. maar ja dat is mijn mening en omdat niemand het begrijpt krijg ik niet echt vriendinnen maar ja liever 1 iemand die me wel bergijpt dan 10 vriendinnen die me niet begrijpen sorry voor het lange verhaal
Ik heb van die momenten dat ik me heel zielig en eenzaam kan vinden! Ik heb wel een "beste" vriendin, waar ik lief en leed mee kan delen en dat ook doe..zelfs 2! En daarnaast heb ik nog 2 vriendinnen waar ik het goed mee kan vinden! Maar 2 wonen er ver weg en zie ik dus niet vaak! Altijd ver van te voren plannen etc! Ik ben ook een stapje verder dan mijn vriendinnen(op 1 na!) en dat merk je wel, ik krijg eerdaags een kindje en hun zijn daar nog helemaal niet mee bezig! Ben soms zo bang dat ik straks in hun ogen alleen nog maar een mama ben! Eigenlijk mag ik niet zeuren, want heb vriendinnen, maar als ik soms mensen zie met van die grote vriendengroepen, ja dan kan ik best wel eens jaloers zijn, maar aan de andere kant, waar moet ik de tijd vandaan halen om al die vrienden te onderhouden? kus miek
Ik herken het helaas ook heel erg. Toen we 10 jaar geleden een flink eeind weg gingen verhuizen liet ik mijn vrienden daar achter. Had er niet zoveel en merk dat door de afstand het meeste is gestopt. Verder ben ik sinds 1 april boventallig geworden op mn werk door reorganisatie en zit dus al bijna 2 maanden thuis nu. Merk dat zo mijn wereldje wel heel klein wordt hoor, mis de sociale contacten enorm. Ja, ik zou dolgraag een goed vriendin willen waarmee ik gezellig koffie leut en ga shoppen. Maarja, ze liggen niet voor het opscheppen helaas.
ik herken dit gevoel heel erg goed. ik had voor de zwangerschap van darryl* wel een paar goede vrienden die ook geregeld wel een bakkie kwamen doen of kletsen aan de foon, maar nadat darryl* ziek werd en is overleden ben ik veel mensen kwijt geraakt. en nu zijn we verhuisd naar een ander dorp en dan merk ik helemaal dat ik vriendschap toch wel mis. ik werk niet en ben dus altijd thuis met dylano. mijn vriend werkt dus wel. als ik op sta is hij al weg en dan zie ik m pas rond kwart voor 6 weer terug. ben eigelijk alleen moeder en huisvrouw. en af en toe heb ik een babbeltje in het dorp, maar een echte vriendin waar ik echt mijn gevoel mee deel heb ik niet. er is wel 1 vriendin die veel voor me betekend en die ik al bijna 10 jaar ken, maar die vriendschapsband van alles echt delen is er niet. heel soms... wat zou het toch fijn zijn om een vriendin te hebben waar je sommige dingen mee kan delen die je niet met je partner kan delen, omdat zijn gevoel gewoon heel anders is... liefs janneke
Ik heb best aardig wat vriendinnen maar geen superbeste vriendin die net iets specialer is dan de ander. Niet meer. Ik heb jarenlang een vriendin gehad waar ik meer dan 2x per dag telefonisch mee sprak, en we zagen elkaar heel erg veel. Totdat Joey geboren was. Toen ik zwanger was liet ze wel merken dat ze jaloers was, maar zo erg als het bleek te zijn toen hij geboren was had ik me niet voor kunnen stellen. Toen hij geboren was en ik haar belde vanuit het ziekenhuis of ze langs kwam moest ik haar haast overhalen om toch even te komen kijken... en toen ze eenmaal kwam deed ze alsof hij een stuk vuil was. Ze wilde hem niet vasthouden en toonde totaal geen interesse. Na een vriendschap van 8 jaar elkaar dagelijks gesproken te hebben, elkaar gesteund te hebben door dik en dun en vreselijk gelachen te hebben, liep het stuk toen mijn kleine mannetje geboren was... Ik heb haar voor het laatst gezien de dag nadat Joey geboren was... Het zij zo, ik heb er heus wel verdriet om gehad, en denk er best wel aan terug. Maar het is ook niet alles hoor...
Ik ben al regelmatig door vriendinnen in de steek gelaten, zij kregen een vriend en ik bleef maar single.. Inmiddels getrouwd en mama geworden en heb nog steeds niet zo veel vriendinnen. Maar gelukkig in de familie van mijn man een aantal schatten die ik tot mijn vrienden reken en natuurlijk Mandytjuh van hier. Maar ik heb me zo'n jaar of 5 geleden heel eenzaam gevoeld, voelde me echt in de steek gelaten door mijn zogenaamde vriendinnen. Aan mij hadden ze kennelijk geen behoefte meer Het is dus uiteindelijk wel goed gekomen...
Grappig dat dit onderwerp zo net NU komt! Ik voel me momenteel echt eenzaam! Heb een super man, super dochter (die morgen 2 wordt) en een gloednieuwe zoon (24/5/07 geboren).. en toch voel ik me alleen. Komt denk ik door de bevalling, ik vond 'm niet zo geslaagd en 't blijft mij achtervolgen. Ik heb ook het gevoel dat ik niet zo mag zeuren over die bevalling en maar gewoon moet genieten van m'n zoontje. Ik heb 't toch achter de rug? Hierdoor voel ik mij momenteel echt alleen.
Jeetje Brussie, wat zijn dit voor tijden?! Je bent net bevallen van je tweede kindje zie ik, gefeliciteerd! Kl*te dat je je eenzaam voelt! En natuurlijk mag je zeuren over je bevalling, dat is nogal een gebeurtenis zeg! Liep het allemaal niet zo lekker dan?
Ook ik voel me regelmatig erg eenzaam, tijdens mijn zwangerschap zijn veel "vriendschappen" verwaterd, misschien dachten ze wel dat ik voortaan een saaie huismus zou worden ofzo. Ik mis ontzettend een vriendin waar ik lief en leed mee kan delen, lekker mee kan kletsen en voor alles bij terecht kan.