Dikgedrukte viel me op. Bedoel je dat ze dus meestal wel gemiddeld scoort? Ik begrijp de teleurstelling ergens wel hoor. En elk kind kiest echt zijn pad, scores op basisschool zijn hiervoor echt geen graadmeter. Mijn zusje had BS afgerond met een foutloze eind CITO en hoogst haalbare rapport. Heeft uiteindelijk alleen haar middelbare school diploma.. Met intelligentie alleen kom je er niet. Onze dochters scoren ook redelijk gemiddeld (B-C). Maar op heel veel vlakken zijn ze echt een stuk slimmer, verstandiger en vindingrijker dan hun hoogbegaafde broer. Hoge intelligentie geeft namelijk ook veel beperkingen. Het zou me niks verbazen als ze uiteindelijk verder komen later. Daarnaast heeft ieder kind zijn/haar unieke talenten en passies. Stimuleer haar om deze te ontdekken en te laten groeien. Daarmee groeit ze als persoon veel waardevoller en sneller.
Waar ik mij meer druk om maak is of mijn kinderen een goede balans zullen vinden tussen wat zij zelf willen (hopelijk vooral goede dingen) en sociaal zijn. Het kiezen van de juiste mensen binnen het aanbod dat er is. Het nemen van beslissingen waarbij gekeken word naar de gevolgen op de langere duur (ja ik weet dat dit nauwelijks te verwachten valt van pubers). Ruggengraat hebben om nee te zeggen tegen waar ze echt niet in geloven, maar sociaal genoeg zijn om dit een goede wending te kunnen geven. Al met al vind ik het belangrijk dat zij juist een eigenschap hebben waar ik imo niet goed genoeg in ben en dat is het vinden van een balans. En evenwichtige volwassenen zullen worden die hun prioriteiten kunnen stellen, genieten van het leven en later niet al te veel dingen hebben om met spijt op terug te kijken. Wat ik ervaren heb qua middelen gebruik was dat er op het MBO minder gerookt werd dan op het HBO, maar de rokers blowden vaker (klas met vooral jongens). Op het HBO werd buiten school vaker gedronken (klas met vooral dames). En de dames van het vwo/tweetalig gymnasium die ik kende gebruikte meer pillen. Al zijn de statistieken zoals ze zijn, hoe groot is de kans dat je het op precies dezelfde manier tegenkomt als het gemiddelde? En binnen alle niveaus zaten wel dames en heren die goed aan hun gezondheid dachten en niet verder gingen dan waar ze zelf achter stonden. Sociaal vond ik er wel een groot verschil tussen zitten waardoor ik het minder fijn zou vinden als onze kinderen naar het MBO zouden gaan. Dat is dat er imo op MBO eerder echt gepest word en dat ze op het HBO meer geneigd zijn om iemand te negeren als die echt buiten de boot valt.
Hmmm. Moeilijk vraag om met een echt schoon geweten te beantwoorden. Laat ik beginnen met een voorbeeld. Ik ken een vrouw met 4 kinderen. 1 gemiddeld intelligent en met talent voor zingen en acteren. 1 beneden gemiddeld intelligent en met talent voor turnen en gymnastiek. 1 hb. En de jongste waarschijnlijk redelijk intelligent (peuter, dus moet nog blijken) en met groot talent voor druk doen en herrie maken. Deze vriendin is trots op allemaal en geeft ze de ruimte hun talenten te ontwikkelen. Zo verschillend als ze zijn. Kijk ik naar mezelf. Oudste is bovengemiddeld intelligent. Doet het super op school en is kei sociaal. Alle reden dus om trots te zijn. Jongste begint net pas in groep 1. De verwachting obv wat hij als peuter liet zien is best hoog. Stel dat zou blijken dat hij gemiddeld scoort.... nee ik denk niet dat ik teleurgesteld zou zijn. Belangrijker vind ik dat hij zijn best doet en met plezier naar school gaat. Mijn standaard grap bij de geboorte was. Nu maar hopen dat ze niet te slim zijn.... Weet je wat universiteit kost? Laat ze maar lekker bouwvakker of elektricien worden. Ook handig als je een klusje in huis hebt. Maar goed.... Dat meen ik niet. Ik gun oudste zijn plekje op de TU (hij wil uitvinder worden) en jongste een glanzende carrière in wat hij maar zou willen later.
Ik snap wel dat je je zorgen maakt, maar ik denk dat je moet kijken naar de school. Er kunnen enorme verschillen bestaan tussen vmbo-scholen. Ik zou daar op focussen en niet op gemiddeldes, cijfers en wat andere mensen ervaren. En dat denigrerend bedoel ik niet per se naar jou, maar in het algemeen. Is de kans groter dat pubers op het vmbo eerder in aanraking komen met een sigaret dan op het vwo? Ja. Maar of je kind verslavingsgevoelig is, hangt toch echt van heel andere zaken af. Zoals gezegd zat ik als vwo-kind op het vmbo. Nodeloos om te zeggen dat ik me daar totaal niet thuis voelde en ik negens haalde zonder iets te doen. Maar wat ik heb ervaren is dat veel meer zaken bepalen of je gaat roken, drinken of pesten. De thuissituatie bijvoorbeeld. Hoe zit je zelf in je vel? Probeer het ook een beetje genuanceerd te bekijken. Zoals net al heel mooi werd gezegd, gaan de meeste vwo-ers echt wel een keer los, maar dan in hun studententijd. En dan zijn veel vmbo'ers al gesetteld en geld aan het verdienen.
Toevallig een leuk artikeltje bij NOS vandaag: https://nos.nl/artikel/2211417-zorgelijke-daling-instroom-vmbo-ze-hebben-een-gouden-toekomst.html Die onderwaardering snap ik echt niet. Onze ouders leerden naast hun universitaire opleiding ook nog gewoon een vak, dus ergens in de jaren 80 is het mis gegaan.
Ik vind het niet echt denigrerend, ik heb dezelfde ervaring wel. Ik zat op het VWO, in onze klas zat een jongen die rookte, mijn man zat op de MAVO, daar was 1 jongen die niet rookte. Het is een momentopname en heel beperkt, maar het is wel zeker iets wat speelt.
Ik zou niet teleurgesteld zijn, zou het wel lastig voor ze vinden. Het lijkt me heel erg vervelend als je overal meer moeite mee hebt dan de rest. Qua opleiding, ik vind het totaal niet belangrijk om heel eerlijk te zeggen. Als ze maar gelukkig worden. Ze lijken alledrie een goed stel hersens te hebben, maar ik durf nu al wel te zeggen dat ik denk dat mijn dochtetje het verder schopt dan haar (heel slimme) broer. Hij heeft mijn gebrek aan ambitie en doorzettingsvermogen geërfd helaas, terwijl zij juist op haar vader lijkt en daar heel goed in is (ter vergelijking: ik: vwo/havo/hbo-p/mbo, man: mavo/mbo/hbo/wo). En intelligentie is leuk, maar uiteindelijk kom er daarmee alleen niet. Doorzettingsvermogen is ook zo belangrijk. En hb, alsjeblieft niet.
Ik vind de stelling niet denigrerend, wel het opdelen in pubertypes en hokjes. Daarmee doelde ik overigens niet per se op de post van @lies276 maar op wat er in het algemeen gebeurt. Ik heb het idee dat pubers en adolescenten nogal onderschat worden en dat als ze rebelleren, dat meteen een enorm probleem wordt, zonder echt te kijken naar wat er onder ligt. Ik heb het hier niet over individuele ouders dus niemand hoeft zich aangesproken te voelen, maar meer hoe er in de maatschappij wordt omgegaan met pubers en de puberteit in het algemeen. In mijn latere post heb ik ook gezegd dat je op het vmbo eerder in aanraking kan komen met sigaretten en joints, maar dat verslavingsgevoeligheid toch echt aan andere zaken ligt dan aan het schooltype, en dat je dus geen eenduidige conclusies kan trekken over drank- en drugsgebruik. En zoals al eerder werd aangegeven, vwo'ers ook los gaan maar dan in hun studententijd, als ze het op school niet doen.
Heel eerlijk gezegd boeit me dat niet zoveel. Een week na zijn geboorte kregen we letterlijk te horen :" hij kan er niks aan over houden maar hij kan ook zwaar gehandicapt zijn, dat is afwachten" Wij hebben de lotto hebben gewonnen want hij is gezond en een keivrolijk manneke. Tot nu toe gaat het maar bwoah op school terwijl hij thuis het omgekeerde laat zien. Hij kan zoveel meer dan dat hij op school laat zien. Dat vind ik wel jammer maar dat zal een reden hebben en ook wel goedkomen. Via welke weg het goed komt is nog uitzoeken en afwachten maar dat komt goed. Bij ons is het echt van als hij maar een gelukkig en gezond leven mag hebben. Je kan wel een kind willen hebben wat later een hoge functie gaat krijgen maar die personen staan nergens zonder personen die graag en goed werken met hun handen en omgekeerd idem. Iedereen heeft iedereen nodig.
Ik denk dat elke vader of moeder in een kind herkenning zoekt (hoe hij of zij zelf is). Dan gaat het er in het voorbeeld denk ik niet om dat het om intelligentie gaat, maar om een eigenschap die bij jezelf op een bepaalde manier naar voren komt. Als je zelf heel handig bent en je man ook, verwacht je dat denk ik ook bij je kind. Dat is 'de norm' voor jezelf. Als je kind dan twee linkerhanden blijkt te hebben (en hij/zij daardoor niet zo geïnteresseerd is in dat wat jullie graag doen) kan ik me voorstellen dat je als ouders dat toch jammer vindt. Maar, zoals iemand al aangaf, het gaat erom wat je vervolgens met dat gevoel doet. Moet je even wennen en stimuleer je dan je kind in wat bij hem past, dan is het toch geen probleem dat je kind anders blijkt te zijn dan verwacht? Het is volgens mij wel een punt als je je kind toch vooral in die richting wilt stimuleren of uitstraalt dat hij 'dat' niet goed... Ik heb op zp het idee dat mensen heel gevoelig zijn als het gaat om IQ. IQ is niet allesbepalend, zoals hierboven al gezegd door verschillende mensen. Het is niet iets wat vast staat (zoals wel vaak wordt gedacht), maar als er een IQ-bepaling wordt gedaan is er een bepaald gebied waarbinnen het IQ van je kind met 95% zekerheid valt. IQ hangt ook deels af van omgevingsfactoren, hoewel het wel sterk genetisch bepaald is. Er wordt hierboven wat gezegd over vooroordelen over VMBO-ers, maar ik merk dat er ook heel veel vooroordelen zijn over VWO-ers. 'Stuudjes', nerds, zij hoeven niets voor school te doen, niet praktisch ingesteld etc... Ik zou het echt geweldig vinden als mensen elkaar echt in hun waarde laten, ongeacht opleidingsniveau. Goed, beetje afgedwaald... Ik denk dat de meeste mensen wel (verborgen?) verwachtingen hebben van hun kind en dat zij het lastig zouden vinden als hun kind niet aan de verwachtingen voldoet. Wat niet wil zeggen dat zij niet onvoorwaardelijk van hun kind houden. Mijn zoon is net gestart op de kleuterschool, dus ik kan er niet zoveel over zeggen hoe hij het doet Ik zou het heel fijn vinden als hij op school veel leert, niet alleen cognitief, maar ook vooral als het gaat om iets voor een ander doen, samen delen, een ander iets gunnen. Dus vooral niet 'zelf' het belangrijkste zijn. En ik hoop dat ik dat als ouder ook blijf stimuleren, ook als ik zie dat school in bepaalde dingen misschien tekortschiet bij het onderwijs aan mijn zoon.
Ik heb zelf altijd bovengemiddeld gepresteerd en door de verwachtingen van mijn omgeving zo'n grote faalangst gekregen dat er niks zinnigs uit is gekomen, dus voor mij was het vanaf het begin af aan al duidelijk dat de schoolprestaties en intelligentie van mijn kinderen er niet toe deden. Mijn oudste scoort al jaren laag, is blijven zitten en ook getest. Iq is gemiddeld, maar er is een vermoeden van adhd en dyslexie waardoor ze het echt moeilijk heeft op school. Waar ik me wel zorgen om maak is wat dit doet met haar zelfbeeld (heeft ze ook therapie voor), maar het kan me echt geen bal schelen of ze boven- onder- of gemiddeld scoort. Op basis van haar interesses en sterke kanten vermoed ik dat ze sowieso richting vmbo/mbo zou kiezen, ook wanneer ze wel bovengemiddeld zou scoren. Ze heeft de ambities niet om dokter of advocaat te worden, wat ze wil is richting dierenverzorging/groenschool. Dierenarts is het enige dier-gerelateerde beroep wat ze pertinent niet wil Wat ik wel een tijdje lastig gevonden heb is het vermoeden van dyslexie, ik ben zelf een enorme boekenwurm en heb een kast vol pareltjes die ik wilde doorgeven aan mijn kinderen, en ik heb een kind wat lezen haat Maar juist door die verwachtingen los te gaan laten vonden wel elkaar in de verfilmingen en genieten we samen alsnog van de verhalen.
Interessant onderwerp. Ik kan me herinneren dat toen ik nog op de basisschool zat, de ''slimme'' kinderen op 1 hand te tellen waren. We wisten altijd al wie de toets zeker goed moest hebben gemaakt. Ik viel niet onder deze ''slimme'' kinderen. Deed me destijds ook niks eigenlijk. Alhoewel dit thuis heel zwaar telde. In het eindjaar van de basisschool, had ik toch wel de moed om te leren omdat ik wist waar ik het dan voor doe. Daarvoor deed ik letterlijk niks, ik werd regelmatig gepest en vond school verschrikkelijk. Ik weet nog dat ik thuis heel vaak acteerde dat ik ziek ben zodat ik in bed kon blijven liggen maar dit werkte op den duur helaas niet meer. Ik weet niet hoe mijn knop was omgedraaid, maar toen de wil er was, ging ik er voor. Bij mijn Cito uitslag, die werd gedaan voor de klas, één voor één en iedereen luisterde mee, was ik best zenuwachtig, alle klasgenoten gokten al wat je score was voor dat de meester het opnoemde. Toen mijn beurt was had niemand gegokt dat ik de 540 zou hebben gehaald. Havo/Vwo. Iedereen (zelfs mijn docent) was in schok. Ik had hoger gescoord dan sommige ''slimmen''. Ik kan me herinneren dat mijn moeder zo trots was dat ze een heel feest had gegeven, maar bon.. Zat klasgenoten die toen zo laag hadden gescoord, hebben nu een toffe baan. Ik ben helaas niet verder gekomen dan die mooie score En zo zie je maar weer dat die punten op school niet altijd je toekomst bepalen. Maak je geen zorgen!
Je wil dat je kind later goed op haar plek zit. Hoe ze het nu doet zegt niks over hoe ze het straks doet, ik presteerde onder het gemiddelde en kwam zoals verwacht op een laag niveau voortgezet onderwijs. Uiteindelijk mbo en tot slot hbo opleiding gedaan. Toch nog goed gekomen
Eerlijk gezegd zou ik stiekem willen dat de oudste iets minder slim zou zijn. Hij is meerbegaafd en ja, rekenen, spelling en taal hoeft hij niet te leren. Hij heeft een geheugen waar je u tegen zegt. Maar hij vertikt het om geschiedenis te leren. ‘Ik onthoud het toch wel’. Met als gevolg dat hij daar enorm slecht op scoort. En zo met meer dingen. Het boeit hem allemaal niet. Hij onthoudt het gewoon. En met veel dingen klopt dat ook. Ik vertelde vorige week hoe laat we as zaterdag weggaan naar zijn wedstrijd, hoe laat hij moet inzwemmen en hoe laat de wedstrijd begint. En dat terwijl hij toen met andere dingen bezig was. Maar hij weet het nog precies. Dat houdt dus ook in, dat als hij bij breuken aankomt over een paar weken, dat hij daar flink de mist mee in gaat. Hij luistert niet naar een uitleg, want hij kent het al. En dat zal met sommige sommen wel zo zijn, maar als er grotere en langere getallen bij komen kijken, heeft hij geen idee hoe hij het moet berekenen. Hij is sociaal niet zo handig, omdat hij zich kan ergeren aan klasgenoten die hem ophouden met een teamopdracht. Hij heeft na 1,5 dag zijn weektaak af en kan boos worden omdat hij extra werk moet doen. Maar als een klasgenoot iets af heeft mag hij op de computer een spelletje doen. Hij is uitdaging nodig op school, vertoont clownesk gedrag als hij zich verveelt en is druk als de klas druk is. En zo zijn er nog zoveel meer nadelen. Dus nee, slimmer zijn dan de rest is echt niet zo makkelijk als iedereen denkt. ‘Lekker toch als hij zo makkelijk kan leren?’ Nee dus. Want hij weet niet hoe hij moet leren. Het grootste gedeelte komt het aanwaaien en daar krijgt hij nog problemen mee. Ik hoop dat hij zijn draai kan vinden op school. Maar ook straks op het voortgezet onderwijs en zeker in zijn volwassen leven. Het ontbreekt hem niet aan doorzettingsvermogen, wel aan zelfvertrouwen. De middelste is ook een slimme dame en ze komt goed mee. Maar haar boeit het allemaal niet zo. Ze ligt lekker in de groep, heeft veel vriendinnen en gaat lekker haar gang. Ze kan zoveel meer, maar dat beseft ze niet. Ze scoort bovengemiddeld, maar vind het prima om te wachten op de rest. Klassikale uitleg vindt ze leuk dus bij haar geeft het geen problemen verder. De jongste is een pienter ding, maar lijkt meer op haar zus dus we zullen het zien.
Verslavingsgevoeligheid heeft hier niet zo heel veel mee te maken. Het starten met roken gebeurt het meest op vrij jonge puberleeftijd, onder druk van de groep (stoer gevonden worden) en daardoor raakt een jongere al snel verslaafd. Niemand vindt de eerste sigaretjes lekker, maar onder druk gaan ze hier mee door met verslaving tot gevolg. Over het algemeen zijn vmbo-ers gevoeliger voor groepsdruk en minder gevoelig voor argumenten om het niet te doen. Alcoholgebuik onder jongeren gaat meestal over binge drinken en niet over een verslaving. Ook hiervoor geldt: een vmbo-er voelt over het algemeen meer de groepsdruk om hier aan mee te doen en is minder gevoelig voor argumenten waarom het niet verstandig is. In de onderzoeken die ik noemde kun je zien dat ook op een wat latere leeftijd laag opgeleiden nog steeds meer roken en drinken dan leeftijdsgenoten op de universiteit. Natuurlijk probeer je als ouder om je kind te leren om goede keuzes te maken en voor de meeste vmbo-ers zal het dus prima uitpakken. Het is dus ook niet zo dat ik me nu vreselijk zorgen maak om onze 3e zoon (ws vmbo). Wel zie ik duidelijk verschillen in hoe ik de oudste 2 (vwo-ers) kan overtuigen en waar hun interesses en prioriteiten liggen en hoe dat bij mijn minder intelligente zoon gaat.
Kinderen helpen die minder makkelijk mee kunnen komen is veel ‘normaler’ dan snelle kinderen ook stimuleren. Omdat dat laatste nog niet overal even goed werkt prijzen scholen die wel beweren dat te kunnen daar veel mee. Het aanpassen aan niveau van minder snelle kinderen is over het algemeen heel normaal en dat kan ook elke school. (Of het altijd goed gaat kan ik niks over zeggen)
Ik ben kapster. Ik kreeg het advies vwo. Maar ik wilde al vanaf kleuter leeftijd kapster worden. Uiteindelijk heb ik 4 havo afgemaakt en ben ik naar de kappersopleiding gegaan. Daar merkte ik wel groot verschil in intelligentie tussen mijn klasgenoten, maar wat heb ik een geweldige tijd gehad met deze meiden. Een tijdje terug stond ik even te praten met twee dames, hoe het gesprek verliep, ik heb geen idee, totdat de ene dame zei, ach ze kan altijd nog kapster worden. Blijft pijnlijk, maar ik heb heel wijs gereageerd door alleen te zeggen goh is daar iets mis mee? Ik ben zelf kapster. Ze werd rood tot achter de oren. Ik heb ze een fijne avond gewenst, en ben naar huis gegaan. Gelukkig weet ik dat ik elke dag met plezier mijn werk doe, en dat de meeste collega’s van mijn man, hbo, minder verdienen dan mij
Ik vind dit een heel treffend stukje https://www.mamaisthuis.nl/kind-en-opvoeding/een-kind-op-het-vmbo-het-zal-wel-dom-zijn/
Nee zeker niet. Bij mij thuis werd er vroeger erg neergekeken op mensen met een lage opleiding. Als kind al vond ik dit heel erg. Maar wat ik wel belangrijk vind is dat ze een studie kiezen waarbij de kans op werk groot is. Er zijn zoveel opleidingen die nergens naartoe leiden. Ik zag hieboven iemand die iets met dieren wil doen, de meeste van die banen zijn allemaal vrijwilligerswerk. Ik ben eigenijk dierenartsassistente. Van onze klas van 30, heeft er uiteindelijk 1 (!) werk kunnen vinden als dierenartsassistent. Ik heb meteen een HBO studie er achteraan gedaan. Ik wil heel graag dat mijn kinderenhuj passie achterna gaan, maar niet enkel een studie kiezen omdat ze het "leuk" vinden.
Ik zal niet teleurgesteld zijn, maar gunt elke ouder zijn kind niet het beste? En daarme bedoel ik dan ook de beste opleiding? De beste toekomst? Dus ja, ik hoop voor mijn dochter dat ze HBO kan doen en later goed genoeg verdient om voor zichzelf te kunnen zorgen. Ik geef zelf les op het VMBO en er zijn zoverl oud-leerlingen die HBO doen of deden! Dat ze op het VMBO meer roken of juist minder, dat interessert me niet zo. Dat ze lekker in hun vel zitten en op de juiste plek zitten dat vind ik veel belangrijker. Maar inderdaad ook voor mijn dochter hoop ik dat ze dokter of advocaat wordt (bij wijze van spreken mensen! Bij wijze van spreken!!) Nu maar eerst haar kleutecito afwachten